ดวงตะวันในสายธาร (Japanese's heart)

ตัวละคร (ทุกรูปขออนุญาตเจ้าของรูปค่ะ)

ร้อยเอกทาเคชิ  เรียวอิจิ

เป็นทหารบกของจักรวรรดิญี่ปุ่น  ที่จบการทหารจากประเทศเยอรมนี  มีชีวิตวัยเด็กน่าสงสาร  ถูกนายพลเก็บมาเลี้ยงจากครอบครัวที่เป็นขอทาน  หวังว่าชีวิตของเขาจะมีดวงตะวันเข้ามานำทางในชีวิตของเขาบ้าง  เขาถูกชะตาหญิงไทยใจเด็ดผู้มียศราชนิกูลคนหนึ่ง  จนกระทั่งได้รู้จักเธอที่เบอร์ลิน  ที่ประเทศเยอรมนีอีกครั้ง  ด้วยความคารมคมคาย  ความเป็นตัวของตัวเอง แต่แฝงความเป็นสุภาพบุุรุษเอาไว้  จึงคว้าใจคุณหญิงได้  ณ  ตอนนั้น

หม่อมราชวงศ์หญิงสุธารส  กฤษณา (หญิงรส)

ราชนิกูลสาวธิดาของหม่อมเจ้าบดินทร์ธร  กฤษณา เจ้าสกุลกฤษณา  ที่มีเชื้อสายลาวจากหม่อมเฟื่องผู้เป็นมารดา เปรียบเสมือนสายธารที่หล่อเลี้ยง เป็นผู้หญิงที่มีแนวคิดสมัยใหม่พอสมควร  มีเหตุผล  เด็ดขาดได้พ่อ ชัดเจนในหัวใจว่ารักใคร  คุณหญิงค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่ที่โตกว่าวัย  กว่าจะได้ไปเรียนที่เยอรมันก็เกือบไม่รอดจากนานกิง  แต่ด้วยสติปัญญาอันเฉลียวฉลาดของคุณหญิงทำให้สามารถถพาสหายร่วมทางออกจากนานกิงได้ และคุณหญิงคว้าใจนายทหารญี่ปุ่นคนหนึ่ง  จนได้เขาเป็นดวงตะวันของสายธารตั้งแต่นั้นมา

หม่อมเจ้าฉัตรมงคล  นรสิงห์ (ท่านชายฉัตร)

ราชนิกูลหนุ่มดีกรีตำรวจยศนายร้อยเอก  โอรสเสด็จพระองค์ในกรมฯผู้เป็นราชสกุลนรสิงห์  กับชายาเอกของเสด็จฯ  ผู้มีใจรักแต่เพียงท่านหญิงสุธารสแต่เพียงผู้เดียว  หากแต่ท่านหญิงคิดกับท่านชายแต่เพียงพี่ชายเพียงเท่านั้น  แต่ได้ลงเอยกับน้องสาวของท่านหญิงแทน

หม่อมราชวงศ์กัณฐ์กนิษฐ์  กฤษณา (หญิงเล็ก)

ราชนิกูลสาวธิดาของหม่อมเจ้าบดินทร์ธร  กฤษณา เจ้าสกุลกฤษณา  กับหม่อมทรงวาดผู้เป็นธิดาของเจ้าคุณกลาโหม  มีน้องชายร่วมมารดาอีกคนชื่อมหรรณพ นับถือคุณหญิงสุธารสเสมือนพี่สาวมารดาเดียวกัน  แต่ไม่ถูกกับคุณหญิงลัดดาวรรณเท่าไหร่  คุณหญิงเล็กแอบชอบท่านชายฉัตรมานาน  แต่ก็กลัวว่าท่านชายมิได้คิดกับท่านหญิงเหมือนที่คิดเหมือนกัน  เลยเก็บเอาไว้ในใจแต่เพียงผู้เดียว

ภูดิศ  บอร์มันน์

สหายคนสนิทของคุณหญิงสุธารส  เป็นลูกครึ่งไทย-เยอรมัน  แต่เติบโตด้วยวัฒนธรรมไทยมาตลอด  และสนิทกับคนที่วังกฤษณามาก  จนกระทั่งเป็นเพื่อนเคียงบ่าเคียงไหล่กับคุณหญิงรสมาโดยตลอด

เดเร็ค  ออทโท

หนุ่มเยอรมันที่ติดตามบิดาไปหลายประเทศ  จนกระทั่งจบคอนแวนต์จากจีน  เป็นลูกพี่ลูกน้องของภูดิศ  กว่าจะหนีออกจากนานกิงได้ก็เกือบเอาตัวไม่รอดเช่นกัน  หากเขาไม่มีความเกี่ยวข้องทางนาซี  ก็คงไม่รู้หลบรู้หลีกได้  แม้คุณหญิงสุธารสจะคิดแค่สหายเช่นภูดิศ  แต่ก็ช่วยเหลือคุณหญิงในยามยากมาตลอด

หม่อมราชวงศ์มหรรณพ  กฤษณา (ชายณพ)

ราชนิกูลหนุ่มวัยละอ่อน  เป็นโอรสคนสุดท้องของหม่อมเจ้าบดินทร์ธร  กฤษณา เจ้าสกุลกฤษณา  กับหม่อมทรงวาดผู้เป็นธิดาของเจ้าคุณกลาโหม  เป็นคนติดดิน  มองโลกในแง่ดี  แต่ถูกชะตากับลูกสาวชาวจีนเจ้าของร้านกาแฟ  ภายหลังได้เป็นหนึ่งในยุวชนทหารที่ท่านางสังข์  จังหวัดชุมพรด้วย

แสงระวี  อินทะโชติ (เกี๊ยะ)

เป็นลูกสาวเฮียเล้า  เจ้าของร้านกาแฟ  มีนิสัยแก่นเซี้ยว  อุปนิสัยคล้ายๆคุณหญิงสุธารส  มักจะถูกกลั่นแกล้งเพราะเป็นลูกชาวจีน  หรือที่ใครๆเรียกว่าเป็นลูกเจ็ก แต่คุณชายณพแอบชอบเธอใจความเป็นนักสู้เช่นเธอ

พ

หม่อมราชวงศ์หญิงลัดดาวรรณ  กฤษณา (หญิงวรรณ)

ราชนิกูลสาวธิดาคนโตของท่านชายบดินทร์ธร  กฤษณา  ที่เกิดจากหม่อมพเยีย  ชายาเอกของท่านชาย  มีนิสัยขี้อิจฉาได้หม่อมพเยีย  เห็นใครดีไม่ได้  ชอบดูถูกคุณหญิงรสว่าเป็นลูกลาวต่ำต้อย  แต่อย่างไรเสียเธอก็เป็นคนไร้สาระไปวันๆ  นอกจากไม่เรียนหนังสือแล้ว  ยังชอบพาลคนอื่นไปวันๆ  แต่ก็เป็นคนแย่งคนรักของคุณหญิงรส  จนทำให้คุณหญิงรสตัดสินใจคบกับทาเคชิอย่างไม่ลังเล

ร้อยเอกโยฮันน์  วัคเนอร์

เพื่อนนักเรียนทหารร่วมรุ่นของทาเคชิ  มีนิสัยสุดกวนแต่ดุดัน  แต่มีคุณหญิงสุธารสเป็นสเปกในใจของเขา  แต่เธอไม่ค่อยชอบนิสัยของเขาเท่าไหร่  เพราะเคยกล่าวหาเธอว่าเป็นยิว แต่ถึงยังไงเสียโยฮันน์จะช่วยเป็นกามเทพให้ทาเคชิกับคุณหญิงสุธารสได้ลงเอยกัน

บางส่วนจากนิยาย

“แล้วฉันจะได้เจอคุณอีกไหมทาเคชิ”

“ผมไม่รู้...ผมรู้แค่เพียงให้ดวงดาวนั้นพาเราให้เจอกันอีก”

ดวงตาเข้มจดจ่อกับดวงตาเรียวสวยประหนึ่งหมายจะตราตรึงไว้  ณ ตรงนั้น  ต่างสบตากันจนเห็นเงาในตาของกันและกันอย่างชัดเจน  บางครั้งมันอาจจะไม่มีความหมายเลยสำหรับเด็กกำพร้าที่ถูกเก็บมาเลี้ยงเช่นเขา

หากคุณหญิงไม่มองดวงตาเขาจนกระทั่งเปลี่ยนหัวใจดวงนี้  ให้รู้สึกถึงการมีคุณค่าว่าเขาเกิดมาเพื่ออะไร

“คุณชอบฟังเพลงแจ๊สเหรอคะ  ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย”

“ครับ...มันทำให้ผมไม่เครียด  และดื่มด่ำไปกับมัน”

ถึงจะมีความแตกต่างกันทางเชื้อชาติ  สำหรับคุณหญิง...ผู้ชายคนนี้น่าดึงดูดกว่าใครไหนๆที่เคยเจอมา  แม้ว่าเขาจะเป็นญี่ปุ่นก็ตาม  แต่พอได้ใกล้ชิดกลับทำให้รู้สึกว่าคุณหญิงกับทาเคชิมีอะไรคล้ายๆกันบางอย่าง  ทั้งคุณหญิงที่มีพ่อเป็นทหาร เป็นสาวแก่นๆคนหนึ่ง และทาเคชิเองก็เป็นทหาร  มีความผาดโผน  เข้มแข็ง  แต่อ่อนโยนเช่นกัน

ด้วยความรู้ระยะห่างระหว่างกัน  กับเป็นคนที่กล้าเปิดเผยความรู้สึกตรงๆ  มันเป็นอะไรที่ประทับใจ

ในขณะที่ต่างคนต่างเคลิบเคลิ้มไปกับเสียงเพลงทั้งคู่  คุณหญิงเองก็เพลินไปกับการเต้นรำจนไม่ทันสังเกตตนเองว่า สิ่งที่เขามอบให้มันจะเปลี่ยนแปลงไปชั่วชีวิต

ทาเคชิโน้มคอลงมาเล็กน้อย  กว่าจะรู้ตัวคุณหญิงก็โดนเขารวบเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดเสียแล้ว แต่ก่อนที่จะได้พูดปากของคุณหญิงก็ถูกปิดด้วยริมฝีปากของอีกฝ่าย  หล่อนคิดอะไรไม่ออกจนเผลอตัวปล่อยให้เขาเก็บเกี่ยวความหอมหวานไปอย่างพอใจ  พลอยให้หัวใจเต้นตึกๆไปด้วย

คุณหญิงหลับตาพริ้ม  ยอมให้ทาเคชิจูบด้วยความเต็มใจ  พอรู้ว่าเพียงแค่นี้...ก็ดีมากแล้วจึงถอนปากออก

“คุณ...”

เขาไม่พูดอะไร  นอกจากมือหนาคอยลูบไล้ตามพวงแก้มของคุณหญิงด้วยความทะนุถนอม เมื่อเสียงไวโอลินจบลงพร้อมกับคำนับแด่ทั้งสอง  ชายหนุ่มจูงมือคุณหญิงกลับมาทานข้าวต่อ

“คิดได้ไงถึงจูบฉันเนี่ยคุณ”

“ไม่บอก...ผมอยากให้คุณคิดเอง”

ในชีวิตท่านหญิงไทยเช่นสุธารส  ไม่เคยโดนผู้ชายจูบมาก่อน  ปกติจะไม่ยอมให้ใครง่ายๆ  แต่เขาเป็นคนแรกที่กล้าจูบคุณหญิงโดยที่ตัวคุณหญิงเองไม่ทันตั้งตัว

กว่าจะยอมรับตัวเองได้ว่าโดนผู้ชายจูบ...ก็ทำตัวไม่ถูกมานานพอสมควร

ทาเคชิอดขำไม่ได้ที่เห็นคุณหญิงมาดโหดที่มีท่าทีงงงวยว่าจะทำอะไรก่อนหลังดี  คุณหญิงตาเขียวใส่ทาเคชิ  คิดว่าเขาแกล้งคุณหญิง  เขาบอกว่าเขาไม่ได้แกล้ง  เห็นคุณหญิงนิ่งไป

“ก็ฉันไม่คิดว่า..คุณจะจูบฉันน่ะสิ”

“เหรอครับ...เป็นปกติของที่นี่เลยนะคุณ  ที่เขาเรียกว่าจูบแบบฝรั่ง”

“ร้ายจริงนะคุณเนี่ย  ถ้าเป็นที่บ้านฉันไม่ได้เลยล่ะ”

“นี่เดทแรกของเรานะคุณ  จะกังวลไปทำไมล่ะ  เดี๋ยวก็มีครบรอบไปเรื่อยๆ”

“ค่ะ...เสร็จธุระของคุณเสียก่อน   แล้วค่อยมาบอกค่ะ  คุณผีทะเล”

คุณหญิงแซวด้วยความอารมณ์ดี  ทาเคชิมองคุณหญิงด้วยสายตามีเลศนัย  แฝงความกรุ้มกริ่มไว้  ยิ่งเห็นท่าทีของคุณหญิงเขินมากเท่าไหร่  มันช่างกร้าวใจเขายิ่งนัก