ศาสตราคู่กู้แผ่นดิน

ลำดับตอนที่ #203 : เล่ม 7 - ตอนที่ 95 - ภารกิจเริ่มต้น (3)

/> /> />

ภายใต้การนำของมาร์คีสที่มีอายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ พวกไกทั้งสี่ล้วนผ่านกับดักบริเวณทางเดินโดยปลอดภัย

                ยินเสียงโรซาไลน์กล่าวว่า “ไม่ว่าทานาทอสจะเป็นใคร การวางกับดักแบบนี้เป็นวิธีวางกับชั้นสูง หากมิใช่ผู้ที่มีความรู้และเข้าใจทางด้านกลไกกับดักอย่างแจ่มแจ้งจะมิอาจเดินผ่านมาได้เลย มันมิได้ออกแบบกับดักไว้อย่างพร่ำเพรื่อ แต่ทุกกับดักกลับอยู่ในจุดที่เป็นสัญชาติญาณการก้าวเท้าของมนุษย์ ดังเช่นกับดักเมื่อครู่ที่มีเหล็กแหลมท่อนหนึ่งวางไว้บนพื้น กับดักมิได้วางอยู่ที่ตัวเหล็กแหลมหรือรอบเหล็กแหลม แต่กลับเป็นบนพื้นในระยะที่ไกลที่สุดที่สามารถสังเกตเห็นเหล็กแหลมได้อย่างชัดเจน ไม่ว่าผู้ใดพบเห็นสิ่งผิดปกติล้วนต้องตัดสินใจเดินเข้าไปหยุดอยู่ในตำแหน่งนั้น เพื่อคิดและตัดสินใจอีกครั้งหนึ่ง กับดักนี้กลับวางอยู่ในตำแหน่งที่มนุษย์คิดว่าปลอดภัยที่สุด แต่ความจริงแล้วกลับเป็นตำแหน่งที่อันตรายที่สุด หากข้ามิได้รับการถ่ายทอดการวางกับดักเชิงจิตวิทยาเหล่านี้จากท่านลุง เห็นทีพวกเราคงจะต้องตกตายอยู่ในชั้นใต้ดินแห่งนี้แล้วกระมัง”

                ขุนศึกไกรับฟังคำกล่าวเมื่อครู่พลันสูดลมหายใจเข้าไปอย่างหนาวเหน็บ เมื่อครู่นี้เขาเห็นเหล็กแหลมนั้นจริงและคิดจะกระทำดั่งที่โรซาไลน์เอ่ยปากไม่มีผิด จากที่คิดว่าขอเพียงเดินตามหลังสตรีผู้นี้ทับทุกรอยเท้าก็สามารถผ่านกับดักอันตรายมาได้อย่างง่ายดาย ความคิดเช่นนั้นกลับต้องเปลี่ยนแปลงเสียใหม่ว่ามันมิได้ง่ายดายดั่งที่คิด

                “เบื้องหน้าเป็นประตูที่เปิดเข้ายังไปยังจุดเคลื่อนย้ายใต้ดิน พวกเจ้าคงเคยผ่านทางเดินนี้มาครั้งหนึ่งแล้ว” ผู้อำนวยการทอริอุสกล่าว

                โรซาไลน์สังเกตทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบกาย จากจุดที่พวกนางยืนอยู่จนกระทั่งถึงประตูบานนั้น กล่าวว่า “จากตำแหน่งนี้จนถึงประตูคาดว่าไม่มีกับดักใดๆ พวกท่านสามารถเดินได้อย่างอิสระเพียงแต่อย่าพึ่งแตะต้องประตูดังกล่าว หรือปลดปล่อยอนุภาคเอลใดๆ หากข้าเดาไม่ผิดพื้นที่แถบนี้มีเขตอาคมซ่อนไว้”

                ไอเวอเรียสพยักหน้าเห็นด้วย กล่าวว่า “มีโอกาสเป็นไปได้สูง หากพวกเราใช้เอลที่เจ็ดผ่านจุดเคลื่อนย้าย เขตอาคมจะทำงานในทันที อย่างน้อยต้องส่งสัญญาณเตือนภัย อย่างมากอาจถึงขั้นทำลายชั้นใต้ดินฝังพวกเราทั้งเป็น และในเมื่อทานาทอสเป็นผู้วางแผนต้อนรับพวกเราเหล่านี้ ข้าเชื่อว่าเป็นอย่างหลังเสียมากกว่า”

                โรซาไลน์ยกมือขึ้นมาข้างหนึ่งเมื่อเดินมาถึงหน้าบานประตู กล่าวว่า “ขอเวลาข้าพักหนึ่งศึกษาประตูบานนี้”

                เวลาผ่านไปเพียงครู่เดียวโรสก็พยักหน้ากล่าวว่า “ประตูนี้ไม่มีปัญหา สมควรเปิดออกได้ตามปกติ”

                ขณะที่ไกกำลังจะเปิดประตูบานนั้น ไอเวอเรียสพลันทัดทานเอาไว้ กล่าวว่า “จริงอยู่ที่ประตูนี้ไม่มีปัญหา แต่ข้ายังมิอาจปักใจเชื่อได้ว่าบุคคลอย่างทานาทอสจะไม่วางแผนซ้อนแผนเอาไว้อีกต่อหนึ่ง”

                “ข้าคิดเช่นนั้นเหมือนกัน แต่จากข้อมูลที่พวกเรามีอยู่ในตอนนี้กลับมิอาจหาแผนที่ซ้อนอยู่เบื้องหลังได้ นอกเสียจากจะทดลองเปิดประตูนี้ออก” ไกตอบพลางเอื้อมมือออกไปผลักประตูตรงหน้า

                “หยุดก่อน!” โรซาไลน์คว้ามือทั้งสองของไกเอาไว้ได้ทันท่วงที พร้อมกับระบายลมออกมาจากอกด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

                ผู้อำนวยการทอริอุสสังเกตเห็นความผิดปกติแต่มิอาจระบุได้ จึงกล่าวว่า “ข้าเองมีความรู้สึกเหมือนกับโรส ประตูบานนี้มีบางสิ่งบางอย่างผิดปกติแตกต่างไปจากเดิม”

                โรซาไลน์พยักหน้าถี่ๆ อธิบายว่า “ครั้งก่อนที่พวกเราผ่านออกจากจุดเคลื่อนย้ายโดยการใช้ประตูบานนี้ ศัตรูจึงใช้เหตุผลง่ายๆจากความคุ้นเคยมาเล่นงานเรา จริงอยู่ที่ประตูบานนี้ไม่มีกับดักใดๆ หากสามารถเปิดมันออกได้ตามปกติ”

                “เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” ไกถาม

                “โดยปกติแล้วตามธรรมชาติของมนุษย์ การเปิดประตูคือการผลักประตูออกไปเบื้องหน้า เช่นเดียวกับครั้งก่อนที่พวกเราเดินทางออกจากด้านในสู่ด้านนอก … ในกรณีนี้ผู้วางกับดักจงใจล่อให้พวกเราติดกับ โดยการสร้างสถานการณ์ที่เหมือนจะปลอดภัยขึ้นมา หากมองจากฝั่งนี้ต่อให้เป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านกับดักคนใดก็ต้องฟันธงว่าประตูบานนี้ปลอดภัย เนื่องจากเป็นประตูที่สามารถเปิดได้ตามปกติไม่มีสิ่งใดเชื่อมโยงอยู่ แต่ด้านหลังประตูบานนี้กลับมิใช่ ข้ารับรองได้ว่าหากท่านผลักประตูบานนี้ออกโดยแรง บานประตูจะกระทบกับวัตถุบางสิ่งที่วางไว้อยู่ด้านหลัง และจากนั้นกับดักที่มิได้เชื่อมโยงกับประตูจะทำงานทันที ด้วยแรงของบานประตูที่ส่งไปกระทบกับมัน นี่มิใช่เรื่องของความรู้ทางกลไกกับดักแม้แต่น้อย ผู้สร้างจงใจใช้ความเคยชินของมนุษย์เป็นเครื่องมือ ล่อให้พวกเรากระทำในสิ่งที่ดูเหมือนว่าจะไม่ผิดพลาด แต่ความจริงแล้วกลับเป็นสิ่งที่มันคาดเอาไว้ นี่ต้องขอบคุณศิษย์พี่ใหญ่ที่กล่าวเตือน หาไม่แล้วข้าคงจะไม่มีทางไหวตัวทัน คิดไม่ถึงกับดักที่มิใช่กลไกเช่นนี้” โรซาไลน์ค่อยๆอธิบายพลางเอื้อมมือไปสัมผัสบานประตู

                สตรีสาวดึงประตูบานนั้นเข้าหาตัวจากนั้นย่อร่างลงชี้นิ้วไปที่แผ่นหินเล็กที่ตั้งอยู่บนพื้น โดยมีระยะห่างจากบานประตูเพียงคืบหนึ่ง กล่าวว่า “แผ่นหินนี้เป็นจุดเริ่มของกลไกทั้งมวล ขอเพียงมีคนผู้หนึ่งออกแรงเพียงส่วนเสี้ยวผลักประตูให้ขยับไปเบื้องหน้า เพียงแค่เห็นเป็นช่องสามารถใช้สายตาส่องผ่านไปตรวจดวงห้องเบื้องหน้าได้ เพียงเท่านี้กลไกกับดักก็จะทำงาน … โชคดีที่พวกเราสามารถผ่านมาได้โดยปลอดภัย”

                ขุนศึกไกยิ้มให้กับน้องสาวผู้ทรงเสน่ห์นางนี้ กล่าวว่า “ขอบใจเจ้ามาก”

                “หากจะกล่าวตามตรงในหมู่พวกเจ้าและสหายข้าสามารถระบุได้ว่าเจ้าเป็นบุคคลที่มีฝีมืออ่อนด้อยที่สุด อาจเทียบมิได้กับรินะเสียด้วยซ้ำ แต่คุณค่าของคนเรากลับมิได้อยู่ที่ทักษะเชิงยุทธ์เสมอไป สิ่งที่เจ้าแสดงออกในวันนี้ทำให้ข้าพบว่าเจ้าเป็นบุคคลที่ควรค่าแก่การยกย่อง ขนาดตัวข้าเองเพียงรู้สึกได้ถึงความผิดปกติเท่านั้น ยังมิอาจระบุได้ว่ามีความผิดปกติในที่ใด” ไอเวอเรียสกล่าวชื่นชม

                ผู้อำนวยการทอริอุสเดินข้ามประตูไปเป็นคนแรกพลางกล่าวว่า “ถึงตรงนี้ข้าไม่รู้สึกถึงความคงอยู่ของเขตอาคมอีก พวกเราสามารถใช้ศาสตร์แห่งเอลได้ตามปกติ พื้นที่ตั้งแต่ก้าวนี้เป็นต้นไปล้วนอยู่ในความดูแลของข้าแล้ว ก่อนหน้านี้ให้บุคคลรุ่นหลานอย่างเจ้านำทางมาเสียครึ่งค่อนวัน ถึงตาที่ไม้ใกล้ฝั่งอย่างข้าจะทำหน้าที่บ้างกระมัง”

                โรซาไลน์ก้มหัวพลางกล่าวว่า “ท่านผู้อำนวยการชื่นชมเกินไปแล้ว”

                “พวกเราจะทำอย่างไรกับกับดักเหล่านี้? ถอดมันออกดีหรือไม่?” ขุนศึกไกถาม

                “หามิได้ กับดักเหล่านี้เป็นเครื่องมือชั้นดีที่จะช่วยปิดโอกาสที่จะโดนล้อมของพวกเรา ต้องขอบคุณทานาทอสที่ลงทุนลงแรงสิ้นเปลืองเวลาขบคิดหาตำแหน่งวางกับดักชั้นเลิศ หากมันมิได้มาด้วยตนเองต่อให้ส่งบุคคลในระดับใดมาก็ยากที่จะดูออก ขอเพียงเราแก้ไขเรื่องตำแหน่งการวางเพียงเล็กน้อย เส้นทางสายนี้แทนที่จะสร้างไว้เพื่อต้อนรับพวกเรา กลับมีไว้เพื่อเป็นทางออกสุดท้ายที่ปลอดภัยที่สุด” ไอเวอเรียสเสนอความคิด พลางกล่าวว่า “นี่เรียกว่ากลยุทธ์การใช้หอกนั้นคืนสนอง หยิบยืมศัตราวุธของศัตรูสังหารศัตรูด้วยกันเอง”

                นักวิศวกรสาวพลันกล่าวว่า “ประเสริฐนัก ขอเพียงให้เวลาข้าชั่วน้ำเดือด กับดักตามรายทางเหล่านี้จะถูกโยกย้ายไปอยู่ในตำแหน่งใกล้เคียงที่มีผลทางจิตวิทยาเช่นเดียวกัน หากศัตรูไม่เข้าใจกลไกกับดักเหล่านี้อย่างลึกซึ้ง รับรองว่าต่อให้ถือแผนที่ระบุตำแหน่งปลอดภัยไว้ในมือก็มิอาจรอดพ้นกลไกที่ปรับตำแหน่งใหม่”

                “รบกวนเจ้าแล้ว” ไอเวอเรียสกล่าวจบก็ปลีกตัวออกมาคนเดียว ทำสมาธิใช้สมองขบคิดไปถึงกลยุทธ์ถัดไป และความเป็นไปได้ทั้งหมดที่จะใช้ในการยึดเมืองโอดินแห่งนี้