ศาสตราคู่กู้แผ่นดิน

ลำดับตอนที่ #124 : เล่ม 5.1 - ตอนที่ 64.1 - สัญญาระหว่างเรา (1)

ภาควิญญาณข้าเพื่อเจ้า

ตอนที่ 64.1 สัญญาระหว่างเรา

22 กุมภาพันธ์ อศ. 226

 

อุปราชหนุ่มพร้อมพริมและวาคินรุดมาถึงจุดที่โทเซนกับชิล่าต่อสู้กับลูทในอีกไม่กี่อึดใจต่อมา แต่ทั้งหมดกลับต้องคว้าน้ำเหลวเมื่อพบว่าชายชราบ้าคลั่งและพวกลูทหลบหนีไปได้

                “พวกท่านไม่ต้องตามให้เสียเวลาเปล่า เฒ่าเจ้าเล่ห์นั่นมีฝีมือร้ายกาจกว่าที่คิด มันรับมือข้าได้ถึงสิบกระบวนโดยไม่พลาดพลั้งสักครึ่งท่าหนึ่งกระบวนเพลง ทั้งยังสะกดพริมและวาคินทั้งสองจนมิอาจเข้าร่วมวงต่อสู้ ด้วยความสามารถของเอลแห่งมิติที่อยากจะมาก็มาอยากจะไปก็ไป หากปราศจากผู้ใช้เอลแห่งมิติจะฝืนติดตามไปก็เปล่าประโยชน์” อุปราชหนุ่มกล่าวกับเจ้าครองแคว้นทั้งสอง ซึ่งทั้งคู่ต่างก็เห็นท่าร่างของชายชราสติฟั่นมาแล้ว จึงพยักหน้าเห็นด้วย

                พริมที่ยืนอยู่ด้านข้างพลันถามขึ้นว่า “แต่ถ้าปล่อยให้พวกที่มาดักฟังกับเฒ่าเจ้าเล่ห์คนนั้นหนีไปได้ แผนการของพวกเราจะยังใช้ได้อีกหรือ?”

                เจ้าครองแคว้นตาเดียวมิได้มีสีหน้าวิตกกังวลแต่อย่างใด หันมาทางพริมแล้วกล่าวว่า “เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงไป พวกเราเพียงสนทนากันใน ‘หลักการเบื้องต้น’ เท่านั้น ส่วนการปฏิบัติจริงแบ่งออกไปอีกอย่างน้อยร้อยแปดพันเก้าวิธี จนมิอาจนำมาบรรยายให้ฟังได้หมดสิ้น หากพวกมันนำข้อมูลเมื่อครู่ไปบอกประธานาธิบดีราชิตแล้วจะเป็นไร? ในเมื่อราชิตเองไม่เคยไว้ใจข้าหรือชิล่ามาก่อน มีหรือว่ามันจะไม่รู้ว่าพวกข้าคิดอะไรอยู่? ถึงได้ให้ขุนนางมือซ้ายขวาสองคนเฝ้าระวังเรื่องการลอบสังหารตลอดเวลา ข่าวคราวที่พวกมันได้ยินไปนั้นเป็นเพียงเรื่องที่ราชิตรู้อยู่แล้ว มิใช่เรื่องใหม่อันใด”

                เจ้าครองแคว้นชิล่าเสริมว่า “ไม่เพียงเท่านั้น ราชิตยังมีการส่งสายสืบมาตรวจดูความเป็นมาเป็นไปภายในแคว้นของเราทั้งสอง กลัวว่าจะมีการซ่องสุมขุมกำลังอย่างผิดปกติ พฤติกรรมเหล่านี้ล้วนเป็นเรื่องธรรมดาในอาณาจักรเอนเซล เจ้าเองก็มีเชื้อสายเดียวกับพวกเราสมควรจะรู้มาบ้างไม่มากก็น้อยมิใช่หรือ? ว่าความไว้วางใจกันระหว่างเจ้าครองแคว้นนับวันมีแต่น้อยลง”

                อุปราชหนุ่มเอ่ยปากกล่าวว่า “เห็นทีข้าจะต้องอยู่ช่วยพวกท่านอีกสักระยะหนึ่ง ดำเนินการลอบสังหารให้เสร็จสิ้นแล้วค่อยกลับไปยังจักรวรรดินอร์ หากประธานาธิบดีราชิตไม่รู้เรื่องก็แล้วกันไป แต่ถึงรู้เรื่องพวกเราก็จะยังคงจู่โจมสังหารต่อไป อาจเป็นการดีเสียอีกที่สร้างความกดดันให้มันระแวงตัวอยู่ตลอดเวลา โดยจะดำเนินแผนการลอบสังหารลวงติดต่อกันหลายครั้งเป็นระยะเวลายาวนาน ให้ลูกน้องใต้สังกัดของมันตกอยู่ในความตึงเครียด จนมิอาจไว้วางใจผู้ใดได้แม้แต่พวกเดียวกันเอง พวกท่านพอจะเข้าใจในแผนการของข้าหรือไม่?”

                เจ้าครองแคว้นโทเซนเงยหน้าขึ้นหัวเราะเสียงดัง กล่าวว่า “วิเศษที่สุดท่านอุปราช แผนการนี้เปรียบเสมือนการเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส อาศัยลมปากของพวกมันที่เป็นคนนอกช่วยกระพือข่าวลอบสังหารไปอีกขั้นหนึ่ง และในขณะเดียวกันพวกเราจะลงมือลอบสังหารลวงติดๆกันในช่วงสิบวัน         โดยใช้ศักดิ์ฐานะที่แตกต่างตั้งแต่พ่อครัวทำอาหาร กระยาจกเดินดินไปจนถึงองครักษ์ข้างกายพวกมันเอง และวิธีต่างๆกัน ทั้งการวางยาพิษในบ่อน้ำ การยิงธนูลอบสังหาร หรือการจู่โจมรถม้ายามเคลื่อนที่แต่ไม่พุ่งเป้าไปยังราชิตโดยตรง เน้นสังหารมือชั้นรองทั้งหลายที่มีการคุ้มกันภัยอ่อนแอ เช่นนี้จะพวกมันทั้งหมดจะตกอยู่ในอาการขวัญผวา กินไม่ได้นอนไม่หลับ บีบบังคับให้ราชิตมิอาจทนทานได้ต้องออกโรงจัดการเรื่องนี้ด้วยตนเอง”

                เจ้าครองแคว้นชิล่าเองมีสติปัญญาไม่แพ้บุรุษทั้งสอง เมื่อมีผู้กล่าวนำจึงขบคิดตามและสร้างกลยุทธ์ในทันที จึงกล่าวด้วยเสียงอันทุ้มต่ำว่า “พอถึงเวลาที่นั้นแสดงว่าพวกมันควบคุมสถานการณ์ไม่อยู่ พวกเราจะเกาะกุมเชื้อโรคแห่งความกลัวที่แทรกซึมลงไปในทุกส่วนขององค์กร ค้นหาจุดอ่อนจากพวกมันด้วยกันเอง ใช้ประโยชน์จากความระแวงเหล่านี้ให้ร้ายพวกมันจนเกิดการเข้าใจผิด เปลี่ยนคนดีให้เป็นคนร้าย จนมีการลงไม้ลงมือผิดกับผู้บริสุทธิ์ คนดีทั้งหลายจะเริ่มเอาใจออกห่าง และในจังหวะนั้น จะเป็นโอกาสจู่โจมสังหารที่ดีที่สุดของพวกเรา”

                วาคินก้าวมาเบื้องหน้า กล่าวเสนอตัวว่า “และเพื่อเป็นการพิสูจน์ความจงรักภักดีของข้า ภารกิจการลอบสังหารก่อความปั่นป่วนวุ่นวายในระลอกแรกนี้ ข้าจะขอรับภาระเอาไว้เอง”

                อุปราชหนุ่มพยักหน้าอนุญาตพร้อมกล่าวว่า “ข้ามั่นใจว่าเจ้าจะไม่ทำให้ข้าหรือเจ้าครองแคว้นทั้งสองผิดหวัง ส่วนภารกิจที่สองคงจะต้องพึ่งพาเจ้าแล้วนะพริม”

                พริมก้าวมาก้าวหนึ่ง โค้งคำนับผู้บังคับบัญชากล่าวว่า “น้อมรับคำสั่ง”

                ทันใดนั้นเสียงหัวเราะอันชั่วร้ายก็ดังประสานขึ้นจากบุคคลทั้งห้า ราวกับว่าประธานาธิบดีราชิตต้องตายแน่แล้ว