คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Chapter 16
“หืม”
ร่างสูงที่มองจดหมายที่อยู่บนโต๊ะรับแขกสุดหรูก่อนจะหยิบมันขึ้นมาเปิดอ่าน
ถึง เยอึน
เยอึนถ้าเธอได้อ่านจดหมายนี้แสดงว่าน้าได้อยู่อีกซีกโลกหนึ่งแล้วนะ
ไม่ต้องแปลกใจหรอกเพราะคุณวอนแฮให้น้ามาช่วยงานที่นี่สักพัก
ไม่มีน้าอยู่แล้วเธอคงจะมีความสุขมากกว่านี้นะ
“.........”
ร่างสูงที่วางจดหมายเอาไว้ที่เดิมก่อนจะเดินออกจากบ้านไปในที่สุด
ภายในโต๊ะอาหารของสาวร่างบาง
“ซอนมีทำไมเธอทานน้อยแบบนี้ล่ะเดี๋ยวก็ไม่สบายเอาหรอก”
ซอนเยที่เห็นร่างบางที่เอาแต่นั่งเขี่ยอาหารในจานอยู่
“พอดีซอนมีไม่ค่อยหิวน่ะค่ะ”
“อ้าวทำไมล่ะ หรือว่าอาหารไม่อร่อย”
“ป่าวหรอกค่ะ”
“เอ้อ แล้วเมื่อวานเป็นยังไงบ้างล่ะพี่หมายถึงงานวันแรกน่ะ”
“สนุกดีหนิค่ะ งั้นซอนมีไปก่อนนะค่ะพี่ซอนเย”
ซอนมีที่ลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไปพอดีกับที่ยูบินเดินเข้ามาพอดี
“อ้าว ซอนมีจะไปแล้วหรอ”
“ค่ะ ซอนมีไปก่อนนะค่ะ”
“จ้ะ”
ยูบินที่เดินเข้ามาทางร่างเล็กที่กำลังนั่งทานอาหารอยู่บนโต๊ะภายในบ้านหรูแห่งนี้
“พี่ยูบินทานข้าวเช้าด้วยกันสิค่ะ”
ซอนเยที่กำลังเรียกแม่บ้านมาตักอาหารให้สาวผิวเข้มแต่เจ้าตัวต้องบอกปัดปฎิเสธไป
“ไม่ต้องๆ พี่ทานมาแล้วหน่ะ”
“ค่ะ มีไรก็ไปทำเถอะ”
ซอนเยที่พูดกับยูบินก่อนที่จะหันไปบอกกับแม่บ้านที่ยืนอยู่ข้างประตู แม่บ้านเชิงหยั่งรู้ก่อนที่จะพยักหน้าให้เธอน้อยๆ
“แล้วซอนมีเค้าแน่ใจแล้วหรอที่ไปทำงานที่บริษัทนั่น”
“ค่ะ ชั้นก็ไม่อยากจะบังคับอะไรยัยซอนมีหรอกค่ะ”
“พี่เป็นห่วงซอนมี”
“นี่พี่พูดเหมือนกับเป็นแฟนยัยซอนมีเลยนะค่ะ”
“พี่ก็ห่วงเธอเหมือนกันนะซอนเย”
ยูบินที่พูดออกไปพรางเอามือไปกุมมือร่างเล็กตรงหน้าก่อนที่ซอนเยจะดึงมือของเธอออกมาน้อยๆ
“ขอบคุณนะค่ะ ชั้นอิ่มแล้วไปกันเถอะ”
ร่างเล็กที่ลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินออกไปที่รถของยูบิน
ปี๊ดๆๆๆ เสียงแตรจากรถคันหรูของร่างสูงที่ขับมาขวางรถของร่างบางที่เพิ่งขับออกมาจากบ้านหลังโต ก่อนที่ร่างสูงจะเดินไปที่รถของร่างบาง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะกระจกรถโดยร่างสูง
“อะไรของคุณเนี่ย”
ร่างบางที่เลื่อนกระจกรถลงมาเผชิญหน้ากับร่างสูง
“ลงจากรถเดี๋ยวนี้”
“ไม่”
“ชั้นบอกให้ลงไงล่ะ”
ร่างสูงที่ถือวิสาสะเปิดประตูรถพร้อมกับจับข้อมือของร่างบางให้เดินไปยังรถของตนแทนหากแต่ร่างบางขัดขืนเล็กน้อย
“นี่คุณปล่อยชั้นนะ คุณ..”
“อยากให้พี่สาวเธอมาเห็นรึไง”
ร่างบางที่ตอนนี้พ้นจากการถูกจับมือของร่างสูงก็ถึงกับจับข้อมือของตนไว้ทันทีด้วยความเจ็บก่อนจะรีบหันไปมองทางด้านยูบินกับซอนเยที่กำลังจะเดินออกจากบ้านมาพร้อมกันก่อนจะหันไปชักสีหน้าใส่ร่างสูง
ร่างสูงที่ได้แต่ยิ้มน้อยๆกับท่าทางแบบนั้นของร่างบางก่อนจะตรงไปนั่งที่คนขับทันที”
ภายในรถของร่างสูงที่เคลื่อนตัวมาได้สักพัก ร่างสูงที่ชำเลืองไปมองร่างบางนี่อยู่เป็นพักๆและก็ต้องไปสะดุดกับข้อมือที่แดงจากการถูกบีบเมื่อครู่
“เธอเป็นอะไรมากรึป่าว”
ร่างบางที่ยังหันหน้าไปมองกระจกข้างๆโดยที่ไม่มองร่างสูงสักนิด
“นี่ซอนมีพูดกับชั้นหน่อยสิ”
“ฮึก ฮึก”
ร่างบางที่ตอนนี้ปล่อยโฮออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บ
“เธอร้องไห้ทำไม”
“คุณทำอะไรชั้นล่ะ ชั้นเจ็บนะรู้มั้ย”
“เอ่อ ชั้นขอโทษนะ”
“ขอโทษแล้วมันทำให้ชั้นหายเจ็บมั้ยล่ะ”
ร่างบางหันไปพูดกับร่างสูงก่อนที่ร่างสูงจะเลี้ยวรถของตนไปจอด
“คุณมันบ้าๆๆๆๆที่สุดเลย”
ร่างบางที่เอาแต่ตีไหล่ของร่างสูงด้วยท่าทีเหมือนเด็ก ร่างสูงที่ทนไม่ไหวกับร่างบางนี้จึงเอามือของตนรวบมือทั้งหมดของซอนมีที่กำลังตีตนอยู่ก่อนจะ…
“อุ๊บ!”
ร่างบางเบิกตากว้างกับสิ่งที่ร่างสูงกำลังทำ ก่อนที่ร่างสูงนี่จะผละออกมาจากริมฝีปากบาง
“ตีชั้นอีกสิ เธอไม่โดนแค่นี้แน่ หึ”
ร่างสูงพูดพรางมือที่ลูบไล้ไปที่ใบหน้าเรียวสวยโดยที่ร่างบางนั้นหลับตาพริ้มพร้อมกับหันหน้าหนีไปทางอื่นด้วยความขนลุกปนจั๊กจี้ ก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้าบริษัทโดยมีซอนมีเดินตามอยู่ข้างๆ
“หวัดดีค่ะ คุณเยอึน”
ซอนเยที่เอ่ยทักทายร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับงงเมื่อเธอเห็นซอนมีเดินมาขนาบด้วยข้างๆ
“ซอนมี/พี่ซอนเย”
ทั้งสองพูดออกมาพร้อมกัน
“เธอมากับคุณเยอึนหรอ”
“ค่ะ พอดีเอ่อ..”
“รถซอนมีเสียน่ะ พอดีชั้นผ่านไปแถวนั้นพอดีเห็นว่ารถซอนมีเสียก็เลยชวนมาด้วยกันเลย”
ซอนมีที่พูดจาติดขัดจนเยอึนต้องชิงพูดก่อนที่คนตรงหน้าเธอจะสงสัยเอาได้
“แล้วซอนมีไม่ไปทำงานหรอ เดี๋ยวสายเอานะ”
“ก็นี่แหละคืองานของซอนมี”
“หืม”
ร่างเล็กขมวดคิ้วเข้าหากันเชิงสงสัยก่อนที่ร่างสูงจะพูดออกไปเพื่อให้สาวตรงหน้านี้หายสงสัย
“ซอนมีเป็นเลขาส่วนตัวของชั้นน่ะ ขอตัวก่อนนะ ป่ะซอนมี”
ร่างสูงที่หันหน้าไปพยักให้ซอนมีเป็นเชิงรู้กันก่อนที่อะไรอะไรมันจะยืดยาวเลยขอตัวไปที่ห้องทำงานของตนโดยที่มีซอนมีเดินมาข้างๆ
“เฮ้อ!! โล่งอก”
ร่างบางถอนหายใจหลังจากที่เธอเดินเข้ามาในห้องของร่างสูงก็มานั่งบนโซฟาหรู
“เรื่องอะไร”
“ก็เรื่องเมื่อกี๊ไงค่ะ ถ้าคุณไม่ช่วยนะป่านนี้ชั้นคงต้องตอบคำพี่ซอนเยยาวเยียดแน่เลย”
“ฮ่าๆๆๆ เออนี่ซอนมีชั้นขอถามอะไรเธอหน่อยสิ”
ร่างสูงที่เดินมาใกล้ซอนมี
“อะไรหรอค่ะ”
“ซอนเยกับยูบินเป็นอะไรกันหรอ”
“เป็นเพื่อนแต่อีกเดี๋ยวก็คงเป็นมากกว่านั้น”
ร่างสูงที่แอบยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ออกไปทำให้ร่างบางที่ตรงหน้าแอบเห็นมันด้วยความหมั่นไส้
“ทำไมหรอ คุณจะจีบพี่สาวชั้นรึไง”
ร่างบางที่เปลี่ยนมากอดอกแทนพร้อมกับหันหน้าไปทางอื่น
“ก็ไม่แน่หรอกนะ พี่เธอออกจะสวย”
คำพูดนั้นทำเอาซอนมีอยากจะปิดหูตัวเองซะจริงๆ
“คงไม่ได้หรอกเพราะชั้น…จะขัดขวางคุณทุกวิถีทาง”
ร่างบางที่ลุกขึ้นมาประจันหน้ากับร่างสูง
“หึ ในที่สุดเธอก็เข้ามาทำงานกับชั้นเพราะแบบนี้นี่เอง”
“คุณรู้”
“หึ ชั้นรู้ตั้งนานแล้วล่ะสาวน้อย ลูกคุณหนูอย่างเธออยู่ๆจะให้มาทำงานมันต้องมีอะไรแน่ๆ”
“แล้วคุณก็อย่างหวังว่าจะได้พี่ซอนเยไปหรอก”
“ชั้นก็ไม่ได้คิดจะจริงจังอะไรอยู่แล้ว”
“นี่คุณคิดจะทำอะไรกันแน่ พี่สาวชั้นไม่ใช่ของเล่นนะ”
~หึ เพราะพี่สาวเธอเกี่ยวข้องกับยูบินน่ะสิรวมถึงเธอด้วย ซอนมี…~
ณ เมียงดง แห่งช็อปปิ้งของกลุ่มวัยรุ่น
“นี่ยัยแอปเปิ้ล เธอจะซื้ออะไรนักหนาเนี่ยที่บ้านไม่มีเสื้อผ้าใส่รึไงซื้อซะจนจะหมดร้านอยู่และ”
สาวแก้มกลมพูดพร้อมกับยกสิ่งที่ตนถืออยู่เต็มสองมือ
“นี่อย่าเวอร์ จำที่ชั้นบอกไม่ได้หรอว่าทำจนกว่าชั้นจะพอใจน่ะ”
“แล้วเมื่อไหร่เธอจะพอใจสักทีล่ะ”
“เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละย่ะ อย่าพูดมาก นี่ๆเข้าร้านนี้กันดีกว่า”
อยากบอกจริงๆว่าสะใจแค่ไหนที่ได้แกล้งคนแก้มกลมตรงหน้านี้ อันที่จริงเธอก็ไม่ได้โกรธอะไรคนแก้มกลมนี้อยู่แล้วเพราะเธอคิดว่าคนแก้มกลมคงจะจูบเธอเพราะอาจจะคิดว่าเธอเป็นเพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น ก็แค่เพื่อน..
ความคิดเห็น