Live Online สงครามออนไลน์พันธุ์พิลึก

...กาลเริ่มต้น...
แค่สบตา สองขาพลันสั่นไหว
เลือดในกายระอุเดือดแต่กลับหลั่งเหงื่อเย็นเยียบ
หัวใจสั่นระรัวราวจะหนีจากทรวงอกย้ำเตือนให้ถอยหนี
ดาบในมือกำแน่น เขากู่ร้อง ฟ้าก็กู่ร้อง ตวัดดาบด้วยทุกสิ่งที่มี

...เมื่อหนุ่มน้อยสะบัดดาบ...
"ข้านึกว่าเจ้าจะฉลาดกว่านั้น"
"คนบางคนยอมโง่งมเพื่อสิ่งที่เชื่อ แต่ข้าไม่ใช่คนพวกนั้น"
"ความโง่เขลากับความกล้าหาญห่างกันเพียงพลังกั้น เจ้าหนุ่ม"
"พลังไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ความโง่เขลากลายเป็นความกล้า"
"งั้นจงตอบข้า ศาสตราเจ้ามีไว้เพื่อสิ่งใด"

...แสดงความมุ่งมั่น...
"วิชาแมวสามขา แม้แต่เลือดข้าก็ยังไม่คู่ควร"
"ผมไม่สน นี่เป็นทางที่ผมเลือก คือสิ่งที่ผมตัดสินใจ"
"งั้นจงฟาดฟันเจ้าหนุ่ม จงยืนยันความเชื่อนั่นด้วยดาบของเจ้า"

...เพื่อก้าวเดิน...
"ผมมีเป้าหมาย...เป้าหมายที่ยิ่งใหญ่เกินคิดฝัน"
"เอาเป็นอะไรดีล่ะ เป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งดีไหม"
"ใหญ่กว่านั้นอีก"
"งั้นจบเกมนี้ได้ภายในสามปี เอ้า"
"ใหญ่กว่านั้นอีก"
"ใหญ่กว่านี้ก็คงต้องเทคโอเวอร์บริษัทเกมนี้แล้วล่ะ"
"..."
"เอาจริงดิ"

...สู่อนาคต...
"ความบ้าบออันน่าสรรเสริญ"
"ความหลงตัวเองอันน่ายกย่อง"
"เหตุใดเผ่าพันธุ์ชั้นต่ำเช่นเจ้า จึงหาญกล้าท้าทายข้า"
"ไม่ว่าใครที่ทำให้ผู้หญิงหลั่งน้ำตา มันก็ไร้ค่ากว่ากรวดทราย"
"งั้นจงแหลกราญเป็นกรวดทรายที่เจ้ายกย่องเสีย
อนาคตเจ้า ชีวิตเจ้า เป็นของข้า!!!"


...ระบบเฮ็งซวย...



 

บทพูดน้อย บรรยายมั่ว รั่วไม่มาก

สถานะ
ติดเรียน จะกลับมาเขียนต่อในเดือนหน้า ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย