ผมทรงใหม่ของ โร เซวาเรส

เนื้อเรื่อง

ผมทรงใหม่ของ โร เซวาเรส


ที่หน้ากระจกปรากฏเงาสะท้อนของเด็กหนุ่มร่างผอมคนหนึ่ง  นัยน์ตาสีเขียวสดใสกำลังจ้องเขม็งไปยังส่วนปลายของผมหน้าม้าอย่างใจจดใจจ่อ   มือข้างหนึ่งถือกรรไกร  อีกข้างใช้นิ้วประคองแนวผมม้าสีน้ำตาลไว้   เพื่อหาจังหวะในการเล็ม  ประหนึ่งนายพรานประทับปืนเพื่อเล็งเหยื่อ

                กึบ

                คมกรรไกรทั้งสองด้านงับเข้าหากัน  เศษเส้นผมจำนวนหนึ่งร่วงผล็อยแผ่วเบาลงสู่พื้น  บางส่วนเกาะบนดั้งจมูกและใต้ตา   บางส่วนปลิวเข้าจมูก  โชคร้ายที่เด็กหนุ่มกำลังสูดหายใจเข้าพอดี

                ฮัด กะ เช้ย!

                เสียงจามดังสนั่น

                กึบ

                เสียงกรรไกรขบหากันอีกครั้ง

                ........

                ความเงียบลอยวนอยู่หน้ากระจกนานหลายวินาที

                "เฮ้  โร  ทำอะไรอยู่"     เสียงทักจากเพื่อนผู้เสียงดัง   ครี้ด  ธันเดอร์ เพื่อนร่วมห้องเพิ่งก้าวออกมาจากห้องน้ำ

                "นอนได้แล้วนะเว้ย   ดึกดื่นเปิดไฟอยู่ได้   ซีบิลมันก็หลับไปแล้ว  ฉันก็จะเข้านอน  ปิดไฟเหอะ"

                โร เซวาเรสพึมพำตอบรับ   พลางง่วนหยิบจับอะไรอยู่บนโต๊ะ สุดท้ายก็ปิดไฟ  โดยไม่หันไปหานักรบแห่งไนล์แม้แต่น้อย   ก่อนรีบสาวเท้ากระโดดขึ้นเตียง  สะบัดผ้าห่มคลุมโปงทันที   ขณะที่ความคิดสับสนวุ่นวายปรากฏบนสีหน้า   นัยน์ตาสีเขียวเบิกโพลงล่อกแล่กอย่างคิดหนัก

                แย่แน่  แย่แน่

                ต้องไม่ให้ใครเห็นเด็ดขาด

            ................

                หน้าม้าของฉัน

+++++++++++++++++++++++

                ผมยาวสลวยสีทองเปล่งปลั่งถูกจับรวบขึ้นด้วยมือขาวเนียน   นิ้วเรียวยาวสางเส้นผมให้เข้าทรงก่อนใช้ริบบิ้นมัดเป็นหางม้าทีเดียว

                "เธอรวบผมก็ดูดีนะ  แองเจลีนา"   ความเห็นจากเพื่อนร่วมทีมหัวหน้าชั้นปีแห่งป้อมอัศวิน  มาทิลด้า ซิลเวอร์ เดอะ พรินเซส ออฟ อเมซอน  ผู้กำลังนั่งจัดเตรียมตำราเรียนในคาบแรกของวันที่กำลังจะมาถึงอยู่ข้างๆเพื่อนสาว    

                คนถูกชมหลังจากมัดเสร็จก็ลูบหางม้าอย่างเขินๆขณะพูด

                "ความจริงฉันก็เบื่อผมทรงนี้แล้วนะ"

                "งั้นจะเปลี่ยนเป็นทรงอะไรล่ะ"

                แม่มดแห่งวิทช์ยังไม่ตอบ   เธอยังนึกไม่ออก  ในป้อมอัศวินปีสามด้วยกันมีแต่ผู้ชาย   ไม่ชวนให้บรรยากาศดูสดใสด้วยการแต่งตัวสักนิด  เพราะไม่มีแรงบันดาลใจจากผู้หญิงด้วยกัน  จะมีก็แค่พวกเธอสามคน  กับอีกหนึ่งหญิงที่เรียกว่าผู้หญิงได้ไม่เต็มปากเพิ่มมาอีกคน   รายนี้ไม่ต้องนับก็ได้   

                แองเจลีน่าถอนหายใจเมื่อคิดถึงเพื่อนคนนี้  ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่เจ้าตัวเข้ามาในห้องพอดี

                "สวัสดีสหายทุกคน"    เฟรินก้าวเข้ามาพร้อมกับคำทักเสียงดังลั่น  ชนิดนักรบแห่งไนล์ยังต้องอาย   แต่ที่เรียกสายตาทุกคู่จากคนในห้องไม่ใช่การอึกทึกเข้ามาของเจ้าตัวยุ่ง   แต่เป็นความเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่บนตัวเธอต่างหาก

                เส้นผมสีน้ำตาลที่ปกติถ้าไม่ชี้ฟูเหมือนไม่ได้หวี ก็จะถูกรวบไว้อย่างลวกๆ    แต่บัดนี้ผมทุกเส้นที่ปล่อยสยายคลอเคลียไหล่บางอยู่นั้น  ม้วนตัวเป็นลอน  หยิกสวยงามไปทั้งหัว

                มันดัดผม

                และที่ยิ่งช็อคคนในห้องมากกว่า  คือ  สองบุรุษที่ตามเข้ามาด้วย    

                ทั้งหัวสีดำ  และหัวสีเงิน  ดูไม่ต่างจากคนแรกที่เข้ามาสักนิด    เพียงแต่เป็นแบบผมสั้นเท่านั้น

                จู่ๆ ความเงียบก็แผ่กระจายครอบคลุมทั้งห้อง   ด้วยความรู้สึกหลากหลายผสมปนเปกันระหว่างความขบขำ กับ เกรงกลัวในแววอำมหิตที่ชายหนุ่มทั้งสองแผ่รัศมีออกมา   จะมีก็แต่ผู้หญิงข้างหน้า  ที่ดูเหมือนไม่ได้รับอิทธิพลใดๆทั้งสิ้น   ยังคงโพสท่าอวดทรงผมใหม่อย่างสนุกสนาน   ให้สองหนุ่มด้านหลัง  ได้แต่ทำหน้าเอือมระอา  อย่างห้ามไม่ได้

++++++++++++++++++++++++++++

                "เรื่องมันก็มีอยู่ว่า"

                เฟรินเริ่มต้นเล่า   หลังจากเพื่อนๆในห้องพากันลากมานั่งกลางห้องเพื่อเล่าความเป็นมาเป็นไป ของผมทรงใหม่ที่ดูราวกับเป็นเรื่องปาฏิหาริย์เมื่อมาอยู่บนหัวของอดีตหัวขโมยคนนี้      ในขณะที่เพื่อนอีกสองปฏิเสธการให้สัมภาษณ์  พร้อมพากันเดินงุดๆไปนั่งที่ตัวเองอย่างไม่สนใจใครและไม่อยากให้ใครสน

                เรื่องของเรื่องก็คือ   หลายวันก่อนเจ้าตัวดีไปตีสนิทกับสาวปราสาทขุนนางคนหนึ่งมา  แต่สาวเจ้าคนนั้นดันเป็นตัวแทนจำหน่ายเครื่องสำอางค์ยี่ห้อดังในเอเดนตอนนี้   หล่อนเลยจัดแจงยัดสินค้าตัวใหม่ให้   เป็นแชมพูสูตรใหม่ล่าสุดที่ผสมเวทมนต์ทำให้ผมหยิกสลวย     ทีแรกเจ้าตัวดีก็ไม่อยากรับแต่มันก็ไม่อยากขัดใจสาวเจ้า  แถมเห็นว่าน่าสนุกดีเลยได้มาในราคาพิเศษ

                พอเมื่อวานตอนเย็น  มันก็จัดแจงถ่ายแชมพูตัวปัญหานี้ลงในขวดแชมพูที่เพื่อนทั้งสองใช้ประจำ  หวังจะให้ทดลองใช้ด้วยกัน  แต่ไม่อยากบอกก่อน

                "แล้วพอตื่นเช้ามาผมพวกเราก็เป็นแบบนี้นั่นแล"    เฟรินกางแขนออกสองข้างเป็นการจบการเล่า   "เป็นไงสนใจใช้บ้างมั๊ย    ถ้าสั่งซื้อกับฉันจะได้ส่วนลดด้วยนา   ตอนนี้มีโปรโมชั่นใหม่  ซื้อสามขวดจะ..."

                การเสนอขายถึงได้เริ่มขึ้น   เจ้าตัวจัดแจงสาธยายเงื่อนไข  กับโปรโมชั่น   ตามหน้าที่ตัวแทนจำหน่ายที่ดี      ทว่าพูดยังไม่ทันจบเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง   ที่จริงมันไม่ดังพอจะขัดจังหวะการขายของยอดนักขายมือใหม่   แต่เจ้าตัวก็รีบกวักมือเรียกบุคคลที่มาใหม่ให้มาฟังพร้อมกัน

                "เฮ้!  โรสนใจเปลี่ยนลุคป่าว   อยากได้ผมหยิกแบบนี้บ้างมั๊ย...  อ้าวแล้วใส่หมวกทำไมล่ะนั่น"   คำทักหลังเรียกความสนใจคนในห้องให้หันไปมองตาม

                นายขอทานวันนี้ดูแปลกไป ทั้งหมวกทรงขอทานที่ปิดลงมาถึงครึ่งตาตามที่เฟรินทัก  และท่าทางเลิกลั่กเดินก้มหน้าไม่สบตาใครนั่นอีก

                ผิดปกติ

            "โร  นายเป็นอะไรป่าวเนี่ย"   คนทักลองถามดูเผื่อได้เรื่องอะไรบ้าง   แต่คนถูกถามกลับส่ายหน้าพึมพำปฏิเสธรีบเดินไปยังที่นั่งตัวเองอย่างมุ่งมั่น  จะมีหยุดชะงักทำตาโตก็ตอนเดินผ่านเจ้าชายแห่งคาโนวาล  กับนักฆ่าแห่งซาเรสที่พากันนั่งทำหน้าเบื่อโลก อยู่หลังห้องเท่านั้น   

                คนช่างสังเกตสลัดมาดแม่ค้าออก   สวมวิญญาณนักสืบ  สาวเท้าเข้าหาเป้าหมายทันที  

                ยิ่งปิดบังแบบนี้   ต้องมีอะไรน่าสนใจแน่ๆ

            ต้องรู้ความจริงให้ได้

                น่าสนุก!

                มันมาแล้ว

                คนถูกจ้องนั่งตัวลีบอยู่ที่นั่งตัวเอง   พยายามไม่ทำตัวเป็นจุดสนใจโดยการ  ไม่เงยหน้า และตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือในมือราวกับกำลังสนุกเสียเต็มประดา  กระนั้นก็ยังรู้ได้ถึงฝีท้าวของหญิงสาวที่ไม่สมหญิงคนเดียวในห้องกำลังย่างเท้าเข้ามา

                "ไง  ไม่สบายรึเปล่า  ท่าทางไม่ค่อยดีเลย"  คำทักดูเป็นห่วงอย่างไม่จริงใจนัก พร้อมกับหลังมือแนบที่ซอกคอเพื่อวัดอุณหภูมิ   เพราะมันเข้าไม่ถึงหน้าผากที่หมวกปิดลงมาอยู่  

                เมื่อสัมผัสถึงเนื้อนวล  แม้เพียงชั่วแวบแต่ก็ให้ใจเต้นแรงขึ้นทันที

                "เอ...ตัวก็ไม่ร้อนน้า     แต่หน้านายออกแดงๆนะ"   คนทำตัวเป็นหมอจัดแจงวิเคราะห์   คนหน้าแดงถึงได้รีบเสมองไปทางอีก  พลางกดหน้าให้ต่ำลงไปอีก

                "ฉันบอกแล้วว่าไม่เป็นอะไร    นายไปขายของต่อเถอะ"  คำปฏิเสธอย่างเด็ดขาดยิ่งปลุกความอยากรู้ของคนช่างแส่มากขึ้น   เมื่อวิธีแสดงความเป็นห่วงใช้ไม่ได้   คงต้องลองเปลี่ยน

                "หมวกสวยนะ" 

                 คำทักใหม่ที่เรียกนัยน์ตาสีเขียวเบิกโพลงตวัดขึ้นมามองทันที   เขารู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นต่อไป

                "ขอฉันลองใส่หน่อยสิ" 

                "อ~ย่~า...."

                ยังไม่ทันที่คนถูกรุกรานจะห้ามเสร็จ   หมวกที่ว่าสวย  ก็หลุดติดมือคนขอทันที

                ไม่นะ....

                แย่แน่

                ความคิดร้ายๆ   พร้อมหลับตาแน่น   เตรียมรับเสียงหัวเราะที่รายล้อมอยู่ตรงหน้า   แต่ไม่มีเสียงใดเกิดขึ้น   นัยน์ตาสีเขียวถึงได้ค่อยเผยอขึ้นช้าๆ

                ดวงตาคู่สีน้ำตาลเบื้องหน้าจับจ้องอยู่ที่เหนือคิ้วเขา   เช่นเดียวกับคนอื่นๆ

                นึกแล้ว   ต้องถูกมองแบบนี้     

                แต่การคาดเดาก็ต้องหยุดลง  เมื่อใครคนหนึ่งอุทานขึ้น

                "ว้าว!"  

                "ม้าเต่อ"

                "เท่ห์มาก"

                หลังจากนั้นคนที่งงเป็นไก่ตาแตกก็ถูกระดมยิงด้วยคำถามและคำชื่นชมมากมายจากเพื่อนๆในห้องที่ย้ายความสนใจ จากหัวขโมยมาที่นายขอทานแทน

+++++++++++++++++++++++++++++++++

                และแล้วตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา  คนในป้อมอัศวินก็พากันตัดทรงผม  'ม้าเต่อ'  กันถ้วนหน้า   โดยเริ่มจากคนในห้องปีสาม   แผ่ขยายมาเรื่อยๆ   จนฮิตไปทั้งเอดินเบิร์ก    กลายเป็นแฟชั่นใหม่มาแรง  อย่างที่ผมหยิกก็เอาไม่อยู่

                "ฮือๆ  ไม่มีใครสนใจแชมพูผมหยิก  ของฉันเลย"   เฟรินคร่ำครวญ    

            ส่วนในด้านของหนูทดลองสองตัวของยอดนักขายนั้น  ก็.....

                "นี่แก ช่วยทำผมพวกเราให้กลับเป็นอย่างเดิมด้วย!"

นี่คือฟิคเรื่องสองของเรา
 แหะ  เรื่องแรกยังไม่จบเลยเหอะ
เม้นท์หน่อยนะคะ
ช่วยอ่านฟิคเรื่องแรกเราด้วย
     
http://my.dek-d.com/omandaim/story/view_php?id=135110          

ชื่อเรื่อง fic หัวขโมยแห่งบารามอสกับถ้วยอัคนี
ช่วยไปอ่านหน่อยนะค้า