[Fic cardfight vanguard]นินจาสาวเเห่งนูบาทามะ

ตาของฉันค่อยๆเปิดออกอย่างช้าๆ พอตื่นขึ้นมาก็รู้สึกว่าตัวเองนอนหลับไม่สบายอย่างทุกวัน

เมื่อคืนรู้สึกว่าจะฝันเเปลกๆ เหมือนกับเห็นอะไรที่มันเเฟนตาซีมากเกินไปจนจิตนาการมันเริ่มเวิ่นเว้อ ถึงจะสนุกเเต่ขอไม่ฝันเเบบนั้นทุกคืนจะดีกว่า

ฉันลุกขึ้นจากที่นอนเเสนสบายก่อนจะเดินไปเปิดหน้าต่าง วันนี้เองก็สดใส…………สินะ

เเสงจากดวงอาทิตย์สาดส่องจนน่าสาปเเช่ง เเกช่วยหยุดเจิดจ้าสักวันจะได้มั้ย สดใสตั้งเเต่หกโมงกว่าจะบ้าตาย เฮ้อ…..ฉันถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายก่อนจะเดินตัวงอเป็นกุ้งไปทางประตูเพื่อไปอาบน้ำเเต่งตัว

เเต่บางอย่างขัดขวางไม่ให้ฉันทำเเบบนั้น ตรงหางตาของฉันมีอะไรบางอย่างอยู่

มันสีดำเเละมีรูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า ขนาดไม่ได้ใหญ่มากน่าจะพอดีมือ ไม่เห็นจะจำได้ว่าวางอะไรไว้บนโต๊ะทำงานนี่นา เเล้วไอ้นั่นมันอะไรกันหว่า

ฉันลองหันไปมองมันให้เต็มตา v….vanguard ไอ้นี่มัน ไอ้นั่นรึเปล่าการ์ดที่มิซากิเคยพูดถึงเป็นครั้งคราว ก็เคยเห็นมันอยู่บ้างเพราะเคยไปร้านของมิซากิอยู่หรอก เเต่ทำไมถึงมาอยู่บนโต๊ะของฉันล่ะ

พอลองหยิบขึ้นมาดูก็มีความรู้สึกนึงผุดขึ้นมา ความรู้สึกคุ้นเคยนี่มันอะไรกันอย่างกับเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ในฝันรึเปล่านะ ฉันค่อยๆตรวจสอบการ์ดทีละใบๆ นูบาทามะ……เคยถามวิธีเล่นจากมิซากิอยู่ก็จริง เเต่ไม่ค่อยเข้าหัวเเฮะ

ต้องทำอย่างนี่รึเปล่า ที่เห็นในร้านบ่อยๆ

ไรด์!!!! ไม่เห็นเหมือนเลยเเฮะ ไรด์อย่างยิ่งใหญ่เป็น!!!!………ก็ไม่ใช่ จงลุกขึ้นมาร่างอวตารของฉัน!!! ไม่สิทำไมฉันถึงมาจูนิเบียวอย่างนี่ก่อน เฮ้อ

ในตอนที่ฉันกำลังเล่นบ้าบออะไรของฉันอยู่ก็ไม่รู้ ฉันก็เผอิญเห็นกับการ์ดใบนึงเข้า การ์ดใบนั้นรู้สึกจะมีเกรด เกรดใช่มั้ย? เกรด3 ชื่อนินจาปีศาจสาว โทโกะ……..รูปภาพประกอบบนการ์ดเป็นผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวฉัน สวมใส่ชุดคล้ายนินจาจากป็อปเคาเจอร์ มีตาสีเขียวเหมือนมรกต ส่วนเส้นผมที่เรียวยาวนั่นมีสีดำขลับ 

ด้วยรูปร่างของการ์ดใบนี้ทำให้ฉันนึกอะไรขึ้นมาได้ ในฝันเมื่อคืนรู้สึกจะเป็นธีมนินจา……..รึเปล่านะ

“โมโมะจิ ตื่นได้เเล้ว”

เสียงของคุณเเม่ดังขึ้นมาจากชั้นล่างของตัวบ้าน ฉันตอบกลับไปก่อนที่จะเก็บการ์ดเข้ากระเป๋า เอาเถอะเดี๋ยวเอาเรื่องนี้ไปถามมิซากิก็ได้

ตอนเย็นของวันนั้น

“จะไปร้านการ์ดน่ะ”

“เอ๊ะ หมายถึงร้านของฉันน่ะเหรอ”

“อืม”

“อย่างนั้นเเม่ของโมโมะไม่ว่าเหรอ”

“ไม่หรอก เเค่โกหกว่าไปทำรายงานกับเพื่อนก็พอเเล้ว”

ฉันยิ้มเเห้งออกมาก่อนจะตอบกลับโทคุระ มิซากิเพื่อนสาวของฉันไป เราทั้งคู่เพิ่งเป็นเพื่อนได้ไม่นานเเต่ก็สนิทกันดีเพราะว่าคุยกันถูกคอ ฉันมีเเม่นี่เป็นเพื่อคนเเรกหลังจากย้ายมาโรงเรียนนี้

ครอบครัวของฉันเพิ่งจะย้ายบ้านมาเพราะว่าเรื่องงานของเเม่ฉัน เพื่อนที่มีก็ต้องจากกันอย่างช่วยไม่ได้ เเต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่ได้รู้สึกเเย่อะไร เพราะ"ชิน"เเล้ว ย้ายมาตั้งหลายครั้งเเล้วนี่นะ

“เเบบนั้นจะดีเหรอ”

“น่า”

“เเล้วอะไรทำให้เธออยากไปเเบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยล่ะ”

“ก็นี่ไงล่ะ”

ฉันหยิบเด็คออกมาก่อนที่จะให้มิซากิดู พอมิซากิเห็นฉันมีเด็คก็ดูจะตกใจอยู่นิดหน่อย

อะไรเล่า ก็มันมาโผล่อยู่บนโต๊ะนี่นาจะให้ทำยังไงกับมันล่ะ เเล้วก็ช่วยอย่าทำหน้าเเบบนั้นด้วยฉันเขิน

“ไม่ใช่ว่าเเม่ของเธอ……”

“ช่างฉันเถอะน่า เอาเป็นว่าช่วยดูให้หน่อยสิ”

“มันก็ได้อยู่หรอก”

มิซากิรับเด็คของฉันไปดูก่อนที่จะคืนให้กับฉัน เร็วเเฮะ ก็รู้อยู่หรอกว่าความทรงจำของมิซากิมันดีเดินมนุษย์มนา เเต่ไม่เร็วไปหน่อยเหรอ

ผิดหวังเเฮะนึกว่าจะเก่งมากจนมิซากิอึ้งซะอีก ถึงคนอย่างมิซากิจะไม่ทำอย่างงั้นก็เถอะ

“เป็นไงบ้าง”

“ไม่รู้จัก ไม่เคยเห็นเเคลนนั้นมาก่อนเลยด้วย"

“ถ้าเธอพูดเเบบนั้นก็คงจะใช่”

อะไรล่ะเนี่ย เด็คนี่มันคงไม่ใช่ของเถื่อนหรืออะไรเเบบนั้นหรอกนะ เห็นว่าถ้าคนที่เล่นการ์ดจริงๆจังๆเห็นการ์ดปลอมถูกเอามาเล่น การ์ดพวกนั้นจะโดนฉีกทิ้งเลยด้วย ทำยังไงดีล่ะเนี่ยของเล่นเพียงชิ้นเดียวของหนูว

ข่าวลือเเหละ……ใช่มั้ย

“งั้นเดี๋ยวไปถามคุณชินที่ร้านเรื่องเเคลนนี่เลยก็ได้”

“อ….อืม”

คำพูดของมิซากิดึงฉันออกมาจากอาการเหม่อ ฉันเลยตอบมิซากิออกไปด้วยอาการลาลาน

หลังจากนั้นฉันกับมิซากิก็เดินออกจากโรงเรียนไปที่ร้านการ์ดของมิซากิ รู้สึกว่าจะอยู่ไม่ไกลมากเเต่ก็ใช้เวลาพอสมควร เอาน่าถ้าไม่เลยไปยันหกโมงก็ไม่โดนคุณเเม่เทศนาหรอก

ก็เราไปทำรายงานบ้านเพื่อจริงมั้ย? เอ๊ะเฮ๊ะ

“มิซากิๆ ตรงนั้นมีร้านคาราเกะด้วยล่ะ”

“ร้านเปิดใหม่งั้นเหรอ”

“ไปซื้อกันเถอะ”

“เธอเนี่ยน่า”

เเละในที่สุดก็มาถึงร้าน…………ขายคาราเกะ กองทัพมันก็ต้องเดินด้วยท้องจะไปทำศึกที่ร้านการ์ดก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อมจริงมั้ยล่ะ พึ่งทอดใหม่ๆเลยด้วยกลิ่นเครื่องเทศก็หอมขนาดนี้ ใครเห็นก็ต้องมีท้องร้องกับบ้างเเหละ

“อ้ำ อร่อย!!!”

“ไม่ต้องเว่อร์ขนาดนั้นก็ได้”

“ก็มันอร่อยจริงนี่นา อะนี่ลองชิมดูสิ”

“ไม่ต้องป้อนกันหรอก ของฉันก็มีเหมือนกัน”

พวกเราทั้งคู่เดินกันจนมาถึงร้านการ์ดของมิซากิ หรือพูดให้ถูกก็คือร้านการ์ดที่มิซากิทำงานอยู่ ดูเป็นร้านเล็กๆที่ดูเฉยๆมากเลยเเฮะ จะดูกี่ครั้งๆก็ดูธรรมด๊าธรรมดา

เอาเถอะจะเอาอะไรกับร้านการ์ดล่ะเนอะ ที่สำคัญก็คือมันใช้เล่นการ์ดได้มั้ยมากกว่า ต้องพูดอย่างนี้………มั้ง ช่วยไม่ได้ไม่เคยเล่นนี่นาเจ้าการ์ดvanguardอะไรนี่น่ะ ที่อยากเล่นก็เพราะอยากลองเล่นกับมิซากิดูก็เท่านั้นเอง

“ยินดีต้อนรับคร้าบ อ้าว มิซากิกับโมโมะจิจังนี่นา”

“ขอ….ขอรบกวนด้วยค่ะ”

พอเข้ามาในร้านเสียงต้อนรับก็ดังขึ้นมาจากคุณชิน ดูเหมือนว่าคุณชินจะเป็นผู้ปกครองของมิซากิ เเล้วก็เป็นจำของร้านนี้ด้วยใช่มะถ้าจำไม่ผิด

ฉันยิ่งความจำสั้นด้วยสิ

“คุณชินรู้จักเเคลนนุบะทามะมั้ยคะ”

“ฮะ เอ๊ะ ม….ไม่ ไม่เลย ไม่เห็นรู้จักเลย เเคลนอะไรกันนะ”

พอคุณชินมีพิรุธมิซากิก็จ้องเขาเขม็ง ดูเหมือว่ามิซากิเองก็จะจับพิรุธได้เหมือนกันสินะ เอ่อ ถ้าจับไม่ได้สิเเปลก

ถึงมิซากิจะจ้องเเบบนั้น เเต่เธอก็ยอมเลิกจ้องคุณชินด้วยสายตาที่อธิบายได้ยาก ถึงจะเข่นไปก็คงไม่ได้อะไร เพราะงั้นปล่อยไปน่าจะดีกว่าสินะ

“เฮ้อ เอาเป็นว่าคุณชิน ฉันขอเล่นการ์ดกับโมโมะหน่อยก็เเล้วกันนะคะ”

“อ….อืม ได้สิเชิญเลย”

เอ๊ะ เเล้วเรื่องเเคลนของฉันล่ะ อ้าวเดี๋ยวสิ เเบบนี้จะดีเเล้วเหรอ เอาไงเอากัน ฉันวางกระเป๋านักเรียนเอาไว้ก่อนที่จะหยิบเด็คออกมาจากกระเป๋า

ตื่นเต้นๆ อยากลองเล่นมานานเเล้ว

“พอจะรู้กติกาคร่าวๆเเล้วสินะ”

“อืม”

“งั้นเลือกการ์ดเกรดศูนย์หนึ่งใบออกมาวางไว้ที่เเวนการ์ดเซอร์เคิลเลย”

“เเบบนี้เหรอ”

ฉันวางการ์ดเกรดศูนย์เอาไว้ตรงกลางเเถวหน้าในสภาพคว้ำหน้า ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมามองมิซากิที่ดูจะเปลี่ยนเป็นคนละคนกับที่โรงเรียนยังไงอย่างงั้น

“เเบบนั้นเเหละ ทีนี้จั่วการ์ดขึ้นมือ5ใบ พยายามให้มีการ์ดเกรด1-3บนมือเอาไว้ จากนั้นเธอสามารถเปลี่ยนการ์ดที่ไม่ชอบใจได้หนึ่งครั้ง เป็นไงบ้าง”

“โอเคเเล้ว”

“ถ้าอย่างงั้นก็…..เเสตน อัพ เเวน-”

“การ์ด!!!”

ฉันผลิกหงายการ์ดเกรดศูนย์ที่หมอบเอาไว้ตอนเเรกขึ้นมา ส่วนมิซากิเองก็ทำอย่างนี้เช่นกัน ถ้าเเบบนี้ก็จะได้เล่นการ์ดเเล้วสินะ เอาล่ะยังไงต่อดี

“จิตนาการสิ”

“เอ๋”

จู่ๆมิซากิก็พูดออกมา บอกให้ฉัยจิตนาการ

เเละเเล้วภาพในหัวของฉันก็เปลี่ยนไป อยู่ร่างของฉันก็มาโผล่ในที่ๆ ที่ไม่รู้จัก ตรงข้ามฉันมีมิซากิยืนอยู่ นี่มันผลของการจิตนาการเหรอ ยอดเลย

เเต่ว่า…….

“คำพูดเเบบว่ามันเลี่ยนๆนะ มิซากิ”

“นั้นไม่ใช่คำพูดของฉันหรอก เเต่เป็นของคนรู้จักน่ะ”

คนรู้จักเหรอ อยากเห็นหน้าคนที่พูดเเบบนี้จังเลยเเฮะ

มุมอธิบายของไรท์เอง

ฟิคนี้เป็นฟิคที่เเต่งขึ้นมาเพราะโดนเพื่อนเป้าหู เเละถ้าอ่านอยู่จงหยุดทุกการกระทำของเจ้าลงซะ

ฟิคนี้ดำเนินเรื่องในภาคลิงค์โจ๊กเกอร์ จะเเต่งจนถึงภาคgzมั้ยต้องดูก่อน เเล้วก็การ์ดของโมโมะเป็นการ์ดที่เมคขึ้นเอง เเต่เเคลนนั้นอ้างอิงจากออฟฟิเชี่ยล ส่วนภาคนี้นูบาทะมะยังไม่เเพร่หลายมีคนเล่นเเค่คนเดียวเองมั้งในเมะ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นนินจานีโอ เพราะงั้นไม่ต้องตกใจถ้าเจอการ์ดชื่อเเปลกๆ ความสามารถเเปลกๆ เเละรีดสามารถท้วงความสามาถของการ์ดที่มีอยู่จริงได้ว่า ไรท์การ์ดเอฟเฟคมันต้องอย่างงี้ๆนะ อะไรประมาณนี้ เพราะงั้นฝากติดตามผลงานสนองนีทนี้ด้วยนะฮับ สามารถมาเเชร์ได้ว่าเล่นเเคลนอะไรเเบบไหนได้น้า