ฟิคบารามอสตอนประกาศจับโจรขโมยจูบ

เนื้อเรื่อง

ฉันมักจะไปนอนกลางวันในวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส  ในสวนหลังป้อมที่ไม่มีใครอยู่ สถานที่นี่เป็นที่ลับของฉัน หญิงสาวคนหนึ่งกำลัง
นอนอยู่บนพื้นหญ้า เส้นผมสีม่วงที่ยาวสลวยของเจ้าหล่อนพันไปกับต้นหญ้าสีเขียว เจ้าหล่อนหลับตาสนิดเนื่องจากกำลังหลับอยู่

สวบ!! มีใครคนหนึ่งกำลังเดินเข้าเมื่อเยียบลงบนหญ้าจึงทำให้เกิดเสียง

เอ๊ะ...? มีใครอยู่เหรอ? หญิงสาวรู้สึก

เอ๊ะ อะไร? รู้สึกเหมือนมีอะไรมาโดน มีสิ่งที่นุ่มนวลและอบอุ่นมาสัมผัสที่ริมฝีปาก ร่างของคน หรือว่า...หญิงสาวรู้สึกได้

\"จะ...ฉันโดนจูบ\" หญิงสาวคนนั้นลุกขึ้นมาและตะโกนออกมาดวงตาสีดำส่อแววตกใจ แต่แล้วก็เปลี่ยนเป็นสงสัยเมื่อรอบ ๆ ตัวเธอ
ไม่มีใครอยู่เลย

\"ทำไม แต่ว่าเมื่อกี้ฉันโดนจูบแน่แน่ ไม่ใช่ความฝัน\"เจ้าหล่อนพูดพร้อมกับแตะริมฝีปากของตน แล้วอยู่ ๆ ก็มีเครื่องบินกระดาษ
ลอยผ่านหน้าเจ้าหล่อนไปตกอยู่ที่พื้นหญ้าข้างหญิงสาว เจ้าหล่อนหยิบขึ้นมา บนเครื่องบินกระดาษมีข้อความว่า ฉันรักเธอ

\"ใคร ใคร มีใครบางคนรักฉัน และใครคนนั้นก็ขโมยจูบของฉันไป\"หญิงสาวพูดพลางหน้าแดงขึ้นมา

\"เอ๊ะ กลิ่นหอมของดอกไม้\"หญิงสาวได้กลิ่นที่ติดมากับเครื่องบินกระดาษ

กริ่ง~~~ก๊อง  เสียงกริ่งเข้าเรียนดังขึ้น หญิงสาวรีบเก็บเครื่องบินใส่กระเป๋าแล้ววิ่งไปที่ห้องเรียนทันที

อ่ะ ฉันลืมแนะนำตัว ฉันมีชื่อว่า เรนอน ธีน็อท เดอะปริ๊นเซส ออฟคาโนวาล เรนอนวิ่งไปเรื่อย ๆ จนทันเข้าเรียนพอดี

เมื่อกี้ฉันโดนจูบ ไม่ว่าเค้าจะเป็นใคร ฉันจะต้องหาตัวให้เจอให้ได้เรนอนนั่งคิดอยู่ขณะที่กำลังเรียนวิชาเวทย์มนต์ของแม่มดวิงกี้

\"อ่ะ  เธอ\" อาจรย์พูดขึ้นมาทำให้เรนอนหลุดออกจากภวังค์ อยู่ ๆ อาจารย์ก็เดินมาตรงที่เธอนั่ง หญิงสาวตกใจอย่างมาก

\"ใครให้กินขนมปังในห้องเรียนของฉัน\"อาจารย์แม่มดเดินเข้ามาโวย ชายคนหนึ่งที่นั่งกัดขนมปังอยู่ที่โต๊ะข้าง ๆ

\"ก็ผมหิวอ่ะ\"ชายคนนั้นตอบ

ชายผมดำ ตาสีม่วงที่กำลังพูด(เถียง)อยู่กับอาจารย์แม่มดนี้ มีชื่อว่า คิลมัส ฟีลมัส เดอะคิลเลอร์ ออฟซาเรส เพื่อน ๆ ต่างเรียก
กันว่าคิลค่ะ ตานี้ดูท่าจะเกเรเพราะบางทีก็เอาแต่นอน หรือไม่ก็ทานขนมในห้องอย่างวันนี้ ดูท่าจะไม่ได้สนใจเรียนเลยด้วย เรนอน
คิดพลางจ้องหน้า

ช่างเค้าเถอะ สิ่งที่สำคัญกว่านั้นก็คือเรื่องที่ใครเป็นคนขโมยจูบแรกของฉันไป เรนอนคิดแล้ว ทำท่าน้ำตาจะไหล

อยากรู้ อยากรู้จริงเรนอนคิดต่อ ในช่วงนั้นเรนอนเอาแต่คิดเรื่องนี้จนสิ่งที่เรียนไม่ได้เข้าหัวสมองเลย กระทั่งตกเย็น

\"เฮอ มีข้อมูลแค่กลิ่นของดอกไม้กับเครื่องบินกระดาษเท่านั้น\"เรนอนพูดออกมาเบา ๆ อย่างเหนื่อยอ่อนขณะที่ถือกองเอกสานมาก
มายและเดินไปตามระเบียงของป้อมอัศวิน

คงต้องหาคนที่มีกลิ่นดอกไม้ล่ะมั่งเรนอนคิดแล้วก็หลับตาลง แต่แล้วก็ดันเดินสะดุดขาตนเอง เอกสารมากมายปลิวว่อนไปทั่ว และที่
แน่แน่ ตัวของเจ้าหล่อนกำลังจะล้ม

\"โอ๊ะ! ระวัง\"เสียงของรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามารับตัวเธอไว้ได้ทัน

\"ขอบคุณค่ะ\" เรนอนพูดพร้อมเงยหน้ามองชายคนนั้น แววตาส่อแววตกใจ

\"เรนี่เป็นอะไรหรือเปล่า\"รุ่นพี่ชายคนนั้นถาม

รุ่นพี่ผมดำ ตาดำภายใต้กรอบแว่นนี้ รุ่นพี่ลูคัสนี้นาเรนอนคิด

\"มะ..ไม่เป็นอะไรค่ะ\"เรนอนหน้าแดงกล่าวอย่างอาย ๆ พร้อมก้มลงเก็บเอกสาร

\"พี่ช่วยนะ\"ลูคัสพูดแล้วก้มลงเก็บเอกสาร  อยู่สายลมก็พัดมาอย่างแผวเบา มันไม่ได้ทำให้เอกสารปลิวแต่มันทำให้หญิงสาวได้กลิ่น
หอมของดอกไม้จากตัวรุ่นพี่คนนี้

หรือว่า รุ่นพี่ลูคัสจะ..เรนอนคิดแต่แล้วก็ต้องหยุดเมื่อลูคัสยื่นเอกสารมาให้

\"เก็บหมดแล้วล่ะ\"ลูคัสพูดพร้อมรอยยิ้มอย่างอบอุ่นบนใบหน้า

\"ขอบคุณรุ่นพี่มากนะค่ะ\"เรนอนพูดหน้าแดงเล็กน้อย พร้อมกับยื่นมือไปรับเอกสารมา

\"อย่าเดินเหม่ออีกล่ะเรนี่\"ลูคัสพูดแล้วเดินจากไป

จะเป็นรุ่นพี่ลูคัสหรือเปล่านาเรนอนคิดหน้าแดง ๆ แล้วเดินไปห้องเก็บเอกสารต่อไป แต่แล้วลมก็พัดเข้ามาทำให้เอกสารปลิวไป
หนึ่งใบ มีชายคนนหึ่งวิ่งมาเก็บให้

\"ซุ่มซ่ามจริงเลยนะ\"คิลนั้นเองที่เข้ามาเก็บ เค้าวางเอกสาร

\"ขอบคุณค่ะ\"เรนอนพูดแบบประชดแล้วเดินต่อ \'อีตานี้คงไม่มีกลิ่นดอกไม้หรอก\'เรนอนคิด

\"เอามาครึ่งนึง\"คิลพูดพร้อมกับแย่งเอกสารไปถือเกินครึ่ง

\"อะไรเนี่ย มันเกินครึ่งแล้วนะค่ะ\"เรนอนท้วง

\"ให้ผู้หญิงแบกหนักกว่าไม่ใช่วิสัยผู้ชาย\"คิลพูดแล้ววิ่งจากไปทันที

\"อะไรกัน ยังไม่ทันได้ขอบคุณเลย\"เรนอนพูดออกมาเบา ๆ แล้วรีบเดินต่อทันที

      ขณะที่เรนอนเก็บของเสร็จแล้วและกำลังจะกลับก็ได้เดินผ่านห้องของรุ่นพี่ลูคัส  กลิ่นหอม ๆ โชยออกมา เรนอนจึงแอบแงม
ประตูนิดนึง ก็พบว่าห้องของลูคัสเต็มไปด้วยใบชากลิ่นต่าง ๆ ในนั้นย่อมมีกลิ่นของดอกไม้อยู่แล้ว

\"ห้องของรุ่นพี่เต็มไปด้วยใบชาที่มีกลิ่นหอมของดอกไม้ คงเป็นรุ่นพี่ไม่ผิดแน่ ไม่น่าเชื่อ รุ่นพี่ลูคัสคนนั้นชอบฉัน\"เรนอนพูดออกมา
เบา ๆ เอามือปิดปากแล้วรีบวิ่งกลับห้องไปทันที

      เช้าวันใหม่มาถึง ขณะอยู่ในห้องเรียน แต่ว่าเนื่องจากที่เมื่อวานเรนอนเอาแต่คิดเรื่องนี้จึงทำให้นอนไม่หลับ กลับต้องมานั่งปวดหัว
เรียนไม่รู้เรื่องอยู่อย่างนี้

\"เรนอน หนังสือเรียนของเธอไปไหน\"อาจารย์เจ้าชายชามัลเดินมาถาม

แย่ล่ะ เมื่อคืนเอาแต่คิดเรื่องนั้น เลยลืมเอามาเรนอนคิดพลางหน้าซีดเล็กน้อย

\"เอ่อ คือผมยืมมาเองแหละครับ\"คิลพูดแทรกขึ้นมาแล้วเอาหนังสือมาวางไว้

\"หือ คิลทุกทีเธอเอาแต่หลับไม่ใช่หรือ\"อาจารย์เจ้าชายหันไปพูด

\"เอ่อคือว่า วันนี้มันเกิดอยากตั้งใจเรียนนะครับ\"คิลพูดพร้อมยิ้ม ๆ

\"อย่างนั้นหรือ แล้วทำไมไม่เอาหนังสือมาเอง\"อาจารย์เจ้าชายพูด

\"ผมลืมนะครับ\"คิลพูดพลางทำท่าอาย ๆ

\"ท่าวันนี้เกิดขยัน ถ้างั้นไปทำรายงานเรื่องประวัติศาสตร์ของซาเรสมา100หน้าคนเดียว\"อาจารย์เจ้าชายพูดแล้วกลับไปสอนต่อ แต่
กริ่งก็ดังหมดเวลาพอดี คิลรีบวิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

คิล ช่วยปกป้องฉันหรือเรนอนคิด

\"อ่ะ นี้มันพักกลางวันแล้วนี้นา ต้องรีบล่ะ\"เรนอนพูดขึ้นมาพร้อมลุกออกจากห้องไป

ต้องลองถามรุ่นพี่ดูเรนอนคิดขณะยืนรอลูคัสอยู่ตรงระเบียงที่ลูคัสต้องเดินผ่าน

\"เอ่อ  รุ่นพี่ลูคัสค่ะ\"เรนอนเรียกเมื่อเห็นเขาเดินมาแล้ว

\"มีอะไรหรือ เรนี่\"ลูคัสเดินมาหาแล้วถามขึ้น รอยยิ้มยังคงประดับอยู่

\"เอ่อ ฉันมีเรื่องจะถามนะค่ะ\"เรนอนบอก ใบหน้าเริ่มแดงเล็กน้อยด้วยความอาย

\"อ่ะ เครื่องบินกระดาษนี้\"ลูคัสพูดขึ้นมาเมื่อเห็นสิ่งของในมือของเรนอน

รุ่นพี่ลูคัสรู้จักด้วยหรือว่าเรนอนรู้สึกดีใจ

\"ไม่ได้เห็นตั้งนานแล้ว เรนี่ทำเองหรือ\"ลูคัสพูด

ไม่ใช่รุ่นพี่ลูคัสหรือเรนอนรู้สึกเสียใจแล้วเดินจากมา

\"อ้าวแล้วบอกว่ามีเรื่องจะถาม งงจัง\"ลูคัสพูดพร้อมเดินไปหาเพื่อน ๆ ของตนทันที

ถ้างั้นเป็นใครกันนะเรนอนเดินคิดทำหน้าเสร้าบนทางเดิน

\"เรนอนทานข้าวยัง\"เสียงของคิลที่กำลังทานขนมปังตราซากุระทักขึ้นเมื่อเห็นเรนอนเดินผ่าน แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบกลับมา ทำให
คิลงงเล็กน้อย

      ณ สวนหลังป้อมอัศวิน สถานที่ลับของเรนอน หญิงสาวกำลังนอนอยู่บนพื้นหญ้า พลางกลุ้มใจอย่างหนัก ว่าใครกันแน่ที่เป็นคน
ขโมยจูบแรกของเธอไป พร้อมกับนิ้วที่แตะอยู่ที่เรียวปาก

\"อ่ะ\"เรนอนร้องออกมาเมื่อเห็นว่าบนท้องฟ้ามีเครื่องบินกระดาษล่อนอยู่ เจ้าหล่อนรีบลุกแล้ววิ่งตามจับเครื่องบินกระดาษนั้นทันที

\"จับได้แล้ว\"เรนอนร้องออกมาอย่างดีใจ

ซ่า!! เสียงของเครื่องรดน้ำต้นไม้ที่สาดมาโดนเรนอนเข้าอย่างจั้ง ทำให้หญิงสาวตัวเปียกปอน จึงทำให้หญิงสาวต้องกลับห้องไป

\"เออ ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า\"เรนอนพูดพร้อมกับวางเครื่องบินกระดาษไว้ไปเข้าห้องน้ำ และเมื่ออกมาก็มาดูเครื่องบินกระดาษ บนนั้น
มีข้อความเขียนไว้ว่า ร่าเริงเถอะนะ  เรนอนเมื่อได้อ่านถึงกลับยิ้มออกมา

        ภายในห้องเรียนคาบบ่าย เรนอนก็เกิดไออกมา คิลที่สังเกตได้จึงบอกให้ไปห้องพยาบาล แต่ว่าเรนอนกลับไม่ยอมไป คิลจัง
อุ้มเรนอนขึ้นมาแล้วบอกกับอาจารย์ว่า

\"อาจารย์ฮะ ยัยนี้ไม่สบายผมจะพาไปห้องพยาบาล\"แล้วก็อุ้มเรนอนวิ่งไปอย่างรวดเร็ว

\"คิล ปล่อยฉันนะค่ะ\"เรนอนโวย พร้อมดิ้นไปมาตั้งแต่ออกมาจากห้องจนถึงห้องพยาบาล

\"เงียบซะที โวยวายอยู่ได้\"คิลพูดพร้อมวางเรนอนลงบนเตียงในห้องพยาบาล

ก็มันอายนี้เรนอนคิดพร้อมหน้าแดง ๆ

\"มีไข้หรือไง หน้าแดงจัง\"คิลพูดพร้อมโน้มตัวจนหน้าผากติดกัน

\"ทะ...ทำอะไรนะค่ะ ฉันจะนอนแล้วค่ะ\"เรนอนพูดด้วยใบหน้าที่แดงอย่างมากและรีบห่มผ้าแบบคลุมโปง

\"ก็ดี\"คิลพูดแล้วเดินออกจากห้องไป

เมื่อกี้ได้กลิ่นดอกไม้จากตัวของคิลด้วย มันยังไงกันแน่นะเรนอนคิดพร้อมกับเอามือแตะหน้าผากลดผ้าห่มลงมา

หมอนั้น ชอบเอาแต่แกล้งฉัน และท่าทางจะไม่ตั้งใจเรียน ดูเป็นเด็กเกเร แต่ว่าบางทีเค้าก็ช่วยฉันไว้หลายต่อหลายครั้ง เพราะอะ
ไรนะ ตอนนี้ฉันถึงได้รู้สึกดีใจที่คนส่งเครื่องบินกระดาษไม่ใช่รุ่นพี่ลูคัสนะ เอ๊ะ แล้วทำไมฉันเอาแต่คิดถึงเรื่องคิลมากขนาดนี้หรือ
ว่าเรนอนคิดแล้วลุกขึ้นจากเตียงมานั่งแทน

\"เราจะรักคิลเข้าซะแล้ว\"เรนอนพูดออกมาเบาๆ  พลางเอามือปิดปากตนเองกับใบหน้าที่แดงเหมือนลูกตำลึงสุก

\"เอ๊ะ..\"เรนอนร้องออกมาเมื่อเห็นขนมปังวางอยู่บนโต๊ะข้าง ๆ

\"นี้มันขนมปังที่คิลชอบทานนี้\"เรนอนพูด แล้วก็ได้กลิ่นหอม ๆ ลอยออกมา ทำให้เรนอนคิดได้

\"มันเป็นแบบนี้นี่เอง\"เรนอนพูดพลางยิ้มออกมา

       ณ   ห้องหัวหน้าชั้นปี คิลเดินเข้ามาในห้อง แล้วก็มองอย่างสงสัยเมื่อเห็นอะไรบ้างอย่างวางอยู่บนเตียงของตนและถูกขนมปัง
ทับไว้  คิลเดินเข้าไปใกล้ จึงรู้ว่าสิ่งนั้นคือเครื่องบินกระดาษที่คำว่า ถึงคุณคิล ฟิลมัส กรุณามาที่สวนหลังป้อมโดยด่วน ถ้าไม่อย่าง
นั้นความลับของคุณจะ...   เอาไว้ คิลกำเครื่องบินกระดาษนั้นแล้วรีบวิ่งออกจากห้องไปทันที วิ่งผ่านเพื่อนร่วมห้องของตนไปอย่าง
รวดเร็ว

\"คาโล คิลมันจะรีบไปไหนอ่ะ\"เฟรินถามขึ้นมาอย่างสงสัย

\"......\"แต่ที่ได้รับจากคาโลมีแต่ความเงียบ

\"ถ้างั้นเราตามไปดีกว่า\"เฟรินพูดพลางยิ้ม ๆ อย่างเจ้าเหล่ แต่เมื่อหันกลังจะตามไปอยู่ ๆ ก็ตัวลอยขึ้น

\"เฮ้ย คาโลปล่อยนะ ว้าก \"เฟรินโวยเนื่องจากโดนคาโลจับอุ้ม แล้วพาเข้าห้องไป

\"โธ่เว้ย ใครกันนะ\"คิลที่เดินไปมาอยู่ที่สวนหลังป้อมสถบออกมา แต่แล้วก็มีเครื่องบินกระดาษจำนวนมากล่อนลงมาจากที่ไหนสัก
แห่ง คิลเก็บมาได้อันหนึ่ง บนนั้นมีข้อความว่า ฉันรักเธอ ทำให้คิลหน้าแดง

\"หยุดอยู่ตรงนั้นล่ะค่ะ  คุณโจรขโมยจูบ\"เสียงของหญิงสาวดังขึ้นจากข้างบน ทำให้คิลเงยหน้าขึ้นไปมองแล้วก็ต้องตกใจสุดขีด

\"ระ..เร..เรนอน\"คิลพูดเบา ๆ

\"ฉันรู้แล้วค่ะว่าคุณคิวเป็นคนร้ายนะ อย่าไปไหนนะค่ะ เดี๋ยวฉันจะลงไปค่ะ\"เรนอนพูดพร้อมหายไปจากหน้าต่าง และวิ่งลงแย่งเร็ว
แต่ดันไปสะดุดต้นหญ้าล้มทับคิลเข้าให้

\"ธะ...เธอรู้ได้ไง\"คิลพูดพร้อมกับหน้าที่แดงเล็กน้อย

\"นี้ไงค่ะ\"เรนอนพูดพร้อมโชว์ขนมปังตราซากุระขึ้นมา

\"เอ๊ะ\"คิลร้องออกมาอย่างงง ๆ

\"กลิ่นดอกไม้ที่เหลืออยู่ทำให้ฉันรู้ค่ะ คุณคิลชอบกินขนมปังชนิดนี้มากนี้ค่ะ แล้วขนมปังนี้มันมีกลิ่นของดอกซากุระด้วยค่ะ\"เรนอนอธิบาย

\"แล้วทำไมถึงจูบฉันล่ะค่ะ\"เรนอนพูดอย่างอาย ๆ ใบหน้าขึ้นสีแดงอย่างอายเป็นที่สุด

\"คือ..ฉัน\"คิลยังไม่ยอมพูด

\"ฉันรักคุณคิลค่ะ\"เรนอนพูดขึ้นมา ทำให้คิลหน้าแดงยิ่งขึ้น

\"ยัยบ้า นั้นมันคำพูดฉัน\"คิลพูดเสียงดังด้วยความอาย หน้าแดงสุด ๆ เรนอนก็ได้แต่หัวเราะแฮะ แฮะ

\"ฉันก็รักเรนอนเหมือนกัน\"คิลพูดออกมา แล้วทั้งคู่ก็จูบกันใต้ท้องฟ้าสีคราม และเครื่องบินกระดาษที่ปลิวล่อนอยู่ทั้วบริเวณนั้นนั่นเอง

   ***_________________________________________________________________________________***


จบแล้วค่า  สำหรับตอนสั้นที่เอามาลงให้ทุกท่านได้อ่าน เป็นยังไงก็ช่วยติชมด้วยนะค่ะ