คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : CB:23
"เอ้าผัวมาหาทั้งทีนี่ถึงกับช็อคไปเลยหรอมึง"
"ผัวพ่อมึงสิ ไอ้เทามึงเล่นเหี้ยไรเนี้ย"ผมพูดพร้อมกับเอามือปัดน้ำตาที่ไหลออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้จากที่ใจผมมันตกไปอยู่ที่ตาตุ่มตอนนี้มันก็เริ่มกลับมาอยู่ที่เดิมแล้วคับ
"โห ร้องเลยว่ะขอโทษๆก็กูเห็นเมดใหม่ไงก็เลยอยากจะหลอกใช้ไปแกล้งมึง"โธ่ไอ้เพื่อนชั่วหลอกกูไม่พอเสือกหลอกเมดกูอีกแต่ถึงอย่างนั้นผมก็โล่งใจที่เป็นมันไม่ใช่ชานยอลเพราะถ้าเป็นชานยอลจริงๆผมคงได้เข่าทรุดลงตรงนี้แน่ๆ
"ใช่เรื่องเล่นมั๊ยวะ"ผมเดินเข้าไปหามันที่พึ่งเดินไปนั่งที่โซฟาได้ซักพักแต่ก็ยังไม่หยุดหัวเราะ ผมเตะเข้าที่แข้งมันด้วยปลายรองเท้าหนังที่ผมใส่อยู่พอให้มันเจ็บแต่คงไม่มากพอที่มันจะต้องร้องโอดครวญออกมาเสียงดังขนาดนี้ เตะเสร็จผมก็เดินกลับมานั่งทีาโซฟาฝั่งตรงข้ามมัน
"โอ้ย กูเจ็บนะกูจะไปฟ้องหลานกูให้มาด่ามึง"อายุมันก็เกินครึ่งห้าสิบไปแล้วนะแต่ทำไมยังไม่เลิกปัญญาอ่อนอีกวะคับ
"กูไม่ให้เจอ"
"ไม่ได้! ทำไมวะกูมาที่นี่เพื่อมาเจอหลานรักกูเลยนะเว้ยย"มันตะโกนขึ้นมาเสียงดังจนผมตกใจ
"ก็มึงแกล้งกู"
"ปัญญาอ่อน ไปๆนำทางกูไปหาหลานได้ล่ะ"แหม คนไม่ปัญญาอ่อนเลยยย
"เจสเปอร์หลับอยู่ค่อยไปแล้วนี่มึงมาไม"ผมถามมันเพราะตอนแรกมันบอกติดงานไม่ว่าง
"พอดีเขาเปลี่ยนที่ถ่ายแบบว่ะ จากที่ต้องไปเยอรมันก็เปลี่ยนเป็นอังกฤษกูก็เลยแวะมาหาหลานนี่ไง"ทุกคนคงแปลกใจว่าเดินแบบอะไร คืองี้คับเพราะตอนนี้มันเป็นดารานักแสดงคับรวมถึงนายแบบด้วย ก็ตั้งแต่สมัยช่วงที่เรากำลังขึ้นปีสี่กันพวกเราทั้งแก๊งได้ไปงานเปิดตัวซีรีย์ที่ครอบครัวของไอ้เทาเป็นผู้จัด แล้วในงานก็ต้องมีคนด้านในวงการเยอะซึ่งนั้นก็รวมถึงแมวมองตาดีอีกด้วยเทาที่ไม่เคยออกหน้าว่าเป็นลูกชายของเจ้าของบริษัทก็ได้โดนทาบทามเอาไปปั้นเป็นศิลปินโดยที่แมวมองก็ไม่รู้มาก่อนว่ามันเป็นใครไอ้เทาที่ชอบลองอะไรใหม่ๆก็เลยตกปากรับคำไปคับ พอมันได้ไปเทรนไม่ถึงสองเดือนก็มีงานซีรีย์ให้มันได้เล่นซะแล้ว และพอซีรีย์เรื่องนั้นออนแอร์มันก็ได้กลายเป็นนักแสดงหน้าใหม่ที่ดังเป็นพลุแตก งานมันก็เข้าเยอะมากดูอย่างตอนนี้สิตารางงานของมันแน่นไปถึงปลายปีนู้นครับไม่รู้ว่าบ้านเป็นหนี้ร้อยล้านหรือยังไงจำเป็นต้องรับงานอะไรเยอะขนาดนั้นคือบริษัทก็ของมันและผมเชื่อว่าอีกไม่กี่ปีมันก็ได้บริหารแน่ๆ
"มึงน่าจะคิดเรื่องบริหารได้แล้วนะเทา"ผมเอ่ยออกไปเสียงเรียบเพราะต้องการคุยกับมันอย่างจริงจัง
"คุยเรื่องนี้อีกแล้วนะมึง กูก็บอกไปแล้วไงว่ากูยังรักสนุกอยู่"เราคุยเรื่องนี้กันบ่อยมากๆคับก็ตั้งแต่เรียนจบไปได้สองปี
"กูรู้กูเข้าใจ แต่มึงก็ไม่ต้องไปนั่งแท่นบริหารก็ได้หนิอีกอย่างตอนนี้มึงก็ได้ตำแหน่งรองประธานมาแล้วด้วยแค่เข้าไปเรียนรู้ไปช่วยงานพ่อมึงบ้างสักนิดก็ยังดีนะเว้ย"ผมพยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบเพราะหวังว่ามันจะใจอ่อนลงบ้าง
"พ่อกูใช้ให้มาเกลี่ยกล่อมกูอีกแล้วช้ะ"มันหลี่ตาลงอย่างจับผิด
"ก็ใช่ แต่มึงก็รู้นี่ว่ากูจะไม่เคยห้ามอะไรมึงเลยไม่ว่ามึงจะทำอะไรก็ตามแต่ครั้งนี้ถือว่ากูขอนะ"น้ำเสียงผมยังคงจริงจังอย่างต่อเนื่อง
"อืม กูจะลองดูแล้วกันนี่เห็นแก่มึงที่ต้องมาพูดอะไรยาวๆขนาดนี้ออกมาแล้วกัน"จบประโยคมันผมก็ยิ้มออกมาด้วยอาการดีใจปนโล่งอกเพราะผมเกลี่ยมกล่อมมันมาหลายปีแล้ว
"อื้มขอบคุณนะมึง ปะไปหาเจสเปอร์กันป่านนี้น่าจะตื่นแล้วนะ"ผมระบายยิ้มขอบคุณมันก่อนจะลุกขึ้นยืนและเดินไปหาที่ห้องสวนเทียมโดยที่มีเพื่อนรักของผมเดินตามมาติดๆ
"คุณเจสเปอร์ แด๊ดให้ทายว่าใครมาเอ่ยย"ผมที่เข้ามาเห็นเจสเปอร์กำลังนั่งประกอบรถบังคับที่ผมตั้งใจซื้อมาให้อยู่ก็ได้เอ่ยถามทำให้คนตัวเล็กเงยหน้ามามอง แต่คำตอบของเจ้าตัวทำผมนิ่งไปชั่วขณะ
"มัมมี้หรอคับ"
"ไม่ใช่คับ แด๊ดให้ทายใหม่นะ"ผมฝืนยิ้มขึ้นมา ไม่ใช่ว่าผมไม่สังเกตแต่ตั้งแต่ผมมาที่นี่ผมยังไม่ได้เห็นหน้าคนเป็นแม่ของเจาเปอร์เลยไม่มีสักครั้งเพราะที่ผ่านมาเจสเปอร์นอนอยู่กับผมตลอด
"คุณอาเทาหรอคับ"ร่างเล็กยิ้มขึ้นเพราะเจ้าตัวคงนึกได้ว่าถ้าไม่ใช่คนเป็นอาก็คงไม่มีใครแล้ว
"ใช่แล้วคับบ ไหนๆมาหาอาหน่อยเร็ว"พอเจสเปอร์ทายถูกมันก็ออกมาจากที่หลบซ่อนเมื่อกี้ทันที
"คุณอาา"เจสเปอร์วิ่งเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของผู้เป็นอาที่นั่งยองๆรออยู่ก่อนแล้ว
"เดี๋ยวแด๊ดมานะคับ อยู่กับคุณอาไปก่อนนะ"ผมเดินไปลูบหัวลูกพร้อมเอ่ยออกไปคนถูกบอกก็พยักหน้ารัวๆพลางส่งยิ้มกลับมาอย่างน่าเอ็นดู ไอ้เทาทำหน้าขมวดคิ้วอย่างมีคำถามผมจึงตบไหล่มันไปเบาๆเป็นเชิงบอกว่าไม่มีอะไร
"คุณโบยองหรอคะ ดิฉันเคยเห็นคุณเธออยู่แค่สามสี่ครั้งเองค่ะ"เมดใหม่ที่ไอ้เทาใช้ไปหลอกผมเอ่ยขึ้น
"แต่คุณก็มาทำงานเป็นเดือนแล้วนี่คับ"ผมถามกลับไปเพราะถ้าทำงานเป็นเดือนแล้วก็ต้องได้เห็นโบยองบ่อยๆอยู่แล้วเพราะเขาต้องมาอยู่กับลูก
"อย่าหาว่าดิฉันฟ้องเลยนะคะ คือจริงๆแล้วน้องสาวคุณท่านอาจกำลังมีแฟนก็เลยไม่ค่อยมากลับบ้านก็ได้นะคะ"น้องสาว? เอาล่ะถ้าคิดงั้นก็คงจะหลอกถามได้ง่ายหน่อย
"หรอ แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าโบยองเขามีแฟน"
"ก็ทุกครั้งที่ดิฉันเห็นคุณเธอ เธอจะมาพร้อมกับผู้ชายคนนึงค่ะแถมผู้ชายคนนั้นยังนอนห้องเดียวกันอีกด้วย"คนเล่านึกกลัวว่าผมจะต่อว่าที่ตัวเองมาเล่าเรื่องแบบนี้ให้ผมฟังจึงได้แต่ก้มหน้างุด
"ส่วนมากจะมาวันไหนคับ"
"วันอาทิตย์ค่ะ"เหห เลือกวันที่ผมกลับแล้วซะด้วย สงสัยงานนี้ผมต้องกลับเกาหลีเลทแหะ
"ขอบคุณคับ"ผมลอบยิ้มออกมา จะว่ายังไงดีล่ะผมดีใจนะที่เธอมีแฟนแล้วเธอจะได้มีความสุขซะทีแต่เรื่องเจสเปอร์เนี้ยสิทำให้ผมคิดไม่ตกว่าจะเอายังไงแต่ไม่ได้เครียดเรื่องเกี่ยวกับกฎหมายแน่นอนเพราะตั้งแต่โบยองคลอดลูกออกมาเขาก็ให้ผมเป็นคนมีสิทธิ์ในการดูแลเลี้ยงดูเจสเปอร์เพียงคนเดียวโดยที่ทางแม่จะไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งสิ้นที่เกี่ยวกับเจสเปอร์ตอนแรกผมก็ไม่ยอมเพราะเห็นว่ามันจะใจร้ายไปหรือเปล่าเพราะเธอเป็นคนคลอดออกมาแท้ๆแล้วจะให้ผมมีสิทธิ์อยู่คนเดียวได้ยังไง แต่เหตุผลที่บอกกับผมก็คือผมมีพร้อมทุกอย่างที่จะเลี้ยงดูลูกแต่เธอไม่มีอะไรเลยแล้วถ้าวันนึงเกิดอะไรขึ้นก็คงจะเป็นผมที่ต้องดูแลลูกต่อไป ผมจึงยอมให้กับเหตุผลของเธอแต่โดยดีและแน่นอนว่าเจสเปอร์ก็ต้องใช้นามสกุลผม แต่ที่ผมกำลังเครียดก็คือความรู้สึกของเจสเปอร์และถ้าผมเอาเจสเปอร์ไปเลี้ยงเองความจริงทั้งหมดก็คงต้องบอกชานยอลแล้วชานยอลจะรับได้มั๊ย? เรื่องภาษานี่ไม่ต้องห่วงเจสเปอร์พูดเป็นทั้งเกาหลีทั้งอังกฤษอยู่แล้ว
ผมเดินกลับเข้ามาในห้องที่มีเจสเปอร์กับไอ้เทาอยู่ ตอนนี้ทั้งคู่กำลังช่วยกันประกอบรถบังคับอย่างทุลักทุเลจนผมที่เห็นก็อดขำออกมาไม่ได้
"มึงจะช่วยเจสเปอร์ประกอบหรือมึงจะพังของหลานวะไอ้เทา"มันที่ตอนแรกก้มหน้าก้มตาช่วยหลาน?ประกอบรถก็เงยหน้าขึ้นมามองผมอย่างหงุดหงิด เอ้าพาลกูเฉย
"ก็ต้องช่วยดิวะ ตอนเด็กๆกูก็ประกอบได้นะแต่ทำไมตอนนี้กูลืมว่ะแม่งจะไปอ่านวิธีก็เสือกเป็นภาษาอิตาลี่"มันบ่นไปก็พลิกชิ้นส่วนประกอบไป
"งั้นมึงก็ต้องจำได้สิว่าใครช่วยมึงประกอบมันตอนเด็กๆ"
"จ้าเพื่อน มึงนั้นแหละจ้าที่สอนกู"เสียงมันช่างกวนส่วนที่ต่ำที่สุดของร่างกายมากเลยคับ
"พอมึงอ่ะ ออกมาให้ลูกกูทำเอง"ผมบอกมันมันจึงถอยออกมานั่งข้างๆผม
เราทั้งคู่นั่งมองไปที่ร่างเล็กสุดที่กำลังมีสมาธิในการประกอบของเล่นตัวเองอยู่ เจสเปอร์หน่ะเป็นเด็กฉลาด ทุกของเล่นที่เจสเปอร์มีนั้นล้วนต้องประกอบเองเพราะนอกจากจะฝึกสมองแล้วยังฝึกความอดทนไปในตัวแถมยังสร้างนิสัยรักษาสิ่งของอีกด้วยเพราะว่าเขาทำมันขึ้นมาเองไม่มีใครหรอกนะที่อยากจะพังสิ่งที่ตัวเองตั้งใจสร้างมันออกมาด้วยความตั้งใจ ผมได้แนวคิดสอนลูกแบบนี้เพราะตอนเด็กๆป๊าสอนผมมาแบบนี้เหมือนกันเพราะป๊าไม่อยากให้ลูกๆเป็นเด็กที่ไม่พอใจอะไรก็ขว้างข้าวของ
"เย้ เสร็จแล้วคับ"เจสเปอร์ชูรถบังคับที่ตั้งใจประกอบเมื่อกี้ขึ้นมาอย่างดีอกดีใจที่ตัวเองทำมันสำเร็จ
"เก่งจังเลยคับลูกแด๊ด"ผมอุ้มลูกขึ้นมานั่งที่ตักเสร็จก็จัดการหอมแก้มไปซ้ายขวาสองฟอดใหญ่ๆ
"เห้ยแบค มึงกลับวันไหนวะ"เทาที่เมื่อกี้นั่งกดโทรศัพท์คุยแชทกับใครบางคนอยู่ก็ถามขึ้น
"น่าจะวันจันทร์ไม่ก็วันอังคารว่ะ ทำไมวะ"ผมตอบและถามกลับ
"เออๆดีเว้ย กลับพร้อมกูๆ"มันพูดเสร็จก็กลับไปคุยแชทเหมือนเดิม
"ทำไมคุณแด๊ดกลับช้าล่ะครับ"เจสเปอร์ที่นั่งบังคับรีโมทรถเพื่อที่ให้รถแล่นได้ตามใจนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาถามผมอย่างสงสัยว่าทำไมผมจึงเลื่อนวันกลับจากที่จะต้องกลับวันอาทิตย์
"แด๊ดติดงานคับ"ผมจำเป็นต้องโกหกลูกไปเพราะที่จริงแล้วผมก็แค่อยากเห็นกับตาว่าโบยองเขาพาผู้ชายเข้าบ้านจริงๆ ไม่นานที่ประโยคโกหกผมจบไปโทรศัพท์เครื่องสวยผมก็สั่นขึ้นเพราะมีคนโทรมา ทำให้ผมต้องวางคนตัวเล็กลงจากตักและรีบเดินออกไปจากห้องสวนเทียมทันที
"ฮัลโหลคับชานยอล"
(โทษทีมึงพอดีโทรศัพท์กูมันพังอ่ะ นี่พึ่งซื้อใหม่)ไม่ต้องรอให้ผมถามว่าทำไมเมื่อเช้าผมถึงติดต่ออะไรเขาไม่ได้เลย เจ้าตัวก็ทำการบอกเองทั้งหมด
"คับ กลับมาครั้งนี้งานแบคเยอะเอามากๆจนผมต้องเลื่อนวันกลับนะคับชานยอลเข้าใจเน้อะ"ผมส่งลูกอ้อนไปถามร่างสูงปลายสาย
(ให้กูบินไปหามั๊ยล่ะ)
"แต่ฝั่งนี้อากาศชื้นมากเลยคับ แค่นั่งอยู่ในบ้านเฉยๆตัวก็เหนียวหมดแถมฝนยังตกตลอดเวลาอีก"
(โห ขนาดนั้นเลยหรอวะกูไม่ไปแล้วก็ได้รอเจอที่เกาหลีล่ะกัน)
"คับ นี่วันอาทิตย์นี้ผมต้องไปร่วมงานเปิดตัวแบรนด์เสื้อผ้าที่เทามันเป็นพรีเซนเตอร์ด้วยนะ"ผมเล่าอะไรๆให้เขาฟังอย่างทุกที เราคุยกันไปเรื่อยๆไม่รู้จักเบื่อเล่านู้นเล่านี่ให้กันฟังคุยจนผมต้องเปิดลำโพงคุยเลยคับเพราะให้ถือตลอดก็คงไม่ไหวเมื่อยแขนกันพอดี
"แบคโว้ยย จะแดกมั๊ยวะข้าวเนี้ย"ขณะที่ผมคุยโทรศัพท์อยู่ก็มีเสียงไอ้เพื่อนตัวดีมันตะโกนขัดขึ้น
"ไอ้เหี้ยเทามึงเคาะไม่เป็นรึไง"
"เป็นแต่กูไม่เคาะอ่ะมีไรป้ะ"
"เออแล้วแต่มึง แดกก่อนเลยเดี๋ยวกูตามออกไป"พอบอกเสร็จ มันก็พยักหน้ารับและเดินออกไป
(ไปกินข้าวเถอะเดี๋ยวปวดท้อง)ปลายสายที่ได้ยินทุกอย่างก็พูดขึ้น
"คับ งั้นผมไปก่อนนะคับ"
(เออ คิดถึงมึงนะ)
"เหมือนกันนะคับ"ไม่รอให้อีกฝ่ายได้พูดอะไรกลับมาผมก็กดวางสายทันที ฮื้ออ เขินเว้ยไม่ชินซักทีเลยแบบนี้
"ไหนคุณแด๊ดจะยังไม่กลับไงคับ"เจสเปอร์ถามเมื่อเห็นผมลากกระเป๋าเสื้อผ้าออกมาจากห้องเพื่อที่จะเอาไปเก็บในรถตามกำหนดกลับที่ตัวเองวางไว้ตั้งแต่แรก
"ใช่คับยังไม่กลับแต่แด๊ดแค่ต้องไปนอนคอนโดเฉยๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้แด๊ดก็มารับคุณเจสเปอร์ไปโรงเรียนเหมือนเดิมไงคับ"ผมอธิบายให้ลูกฟังอย่างใจเย็นเพราะตอนนี้ใจผมมันร้อนลุ่มอยากให้ถึงกลางคืนเร็วๆเสียทีจะได้วัดกันไปเลยว่าผมต้องทำยังไงต่อ
"งั้นเจสเปอร์จะรอนะคับ"มือน้อยบีบมือผมเบาๆทำให้ผมต้องย่อตัวนั่งเพื่อที่จะคุยกับเจสเปอร์อย่างจริงจัง
"ไม่แน่แด๊ดอาจจะมารับคุณเจสเปอร์เร็วกว่าที่บอกก็ได้ จำไว้นะเจสเปอร์แด๊ดรักคุณเจสเปอร์มากนะ แต่ไม่ว่าคืนนี้อะไรจะเกิดขึ้นหรือแด๊ดจะพาตัวเราไปไหนแด๊ดขอได้มั๊ยอย่าดื้อเลยเจสเปอร์จะร้องก็ได้แต่อย่าดื้อเลยนะ แด๊ดขอร้อง"ผมดึงร่างเล็กเข้ามากอดเต็มรักปนเศร้าถ้าคืนนี้เป็นอย่างที่คิดจริงๆผมก็ไม่สามารถปล่อยลูกเอาไว้กับเธอแน่ๆ เพราะเธอจะต้องไปมีครอบครัวเป็นของตัวเองและทิ้งเจสเปอร์ให้อยู่บ้านกับเมดแน่ๆเพราะเท่าที่เห็นในหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาผู้หญิงคนนั้นไม่กลับบ้านเลย
"คับ เจสเปอร์รักคุณแด๊ดคับ เจสเปอร์จะไม่ดื้อ"เด็กน้อยในอ้อมกอดส่ายหน้าไปมาอย่างน่าเอ็นดู
"งั้นคุณแด๊ดไปก่อนนะคับ "
ตกดึกนั้นบ้านหลังโตที่คล้ายคฤหาสน์อยู่มากของตะกูลบยอนที่อังกฤษก็มีสองร่างชายหนุ่มหญิงสาวเดินคลอเคลียกันตั้งแต่โรงจอดรถจนเข้ามาภายในบ้านหลังโตสองร่างต่างหัวเราะต่อกระซิกกันอย่างสนิทสนมกันเป็นอย่างดีโดยหารู้ไม่ว่าภายในตัวบ้านนั้นต่างก็มีกล้องวงจรปิดเต็มไปหมดไม่เว้นแม้แต่ในห้องน้ำแต่มีเพียงคนเดียวที่รู้นั้นก็คือเจ้าของบ้านเท่านั้นและเขาก็กำลังนั่งรอคนอยู่ในห้องนอนของหญิงสาวที่คลอดลูกของตนอยู่
หนึ่งคู่ชูชื่นที่ยังไม่รู้อีโหน่อีเหน่ว่าห้องที่กะจะเอาไปใช้เป็นห้องร่วมรักกันนั้นได้กลายเป็นห้องเชือดไปแล้วเรียบร้อย ทั้งคู่เริ่มบทร้อนแรงกันตั้งแต่หัวบันไดทางขึ้นและยิ่งร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อไกล้จะถึงห้องที่จะใช้เป็นจุดจบของความร้อนแรงในคืนนี้ทั้งคู่ต่างค่อยๆเปลื้องผ้าออกเมื่อเข้ามาในห้องนอนของฝ่ายหญิงทั้งคู่เริ่มสอดใส่กันด้วยความโหยหาความใคร่ตั้งแต่หน้าประตูเสียงครางดังระงมจนคนฟังต้องขนลุกตามแต่ก็ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะเกิดความต้องการแบบนั้นได้ เสียงอารมณ์ดังอย่างต่อเนื่องและเริ่มเข้ามาใกล้คนที่นั่งรออยูที่เตียง
"เห้ยย!!!"เมื่อเห็นว่ามีแขกไม่ได้รับเชิญนั่งอยู่ที่เตียง ชายหนุ่มคนอังกฤษที่กำลังร่วมรักพร้อมอุ้มหญิงสาวที่หมายจะพาไปเตียงก็ต้องตกใจและผละออกจากหญิงสาวอย่างรวดเร็ว
"อะไรคะฟิลิป พี่แบคฮยอน!"หญิงสาวที่ตอนแรกเอ่ยถามแฟนหนุ่มก็หันมาเจอคนที่ที่เธอคิดว่ากลับไปแล้วแต่ดันมานั้งไขว้ห้างเป็นซาตานอยู่ที่ห้องของเธอตอนนี้จนทำให้เธอตกใจจนลืมไปเลยว่าร่างกายตัวเองนั้นเปลื่อยเปล่าอยู่
"ไง ร้อนแรงดีจังนะ"ผมพูดขึ้นพร้อมกับโยนเสื้อคุมไปให้ทั้งคู่เพราะภาพตรงหน้ามันไม่น่ามองเสียเลย
"คือพี่แบคฮยอนคะ คือหนู.."โบยองใส่เสื้อคุมเสร็จก็เอ่ยออกมาอย่างอึกอัก
"จะแก้ตัว?"ผมเลิกคิ้วขึ้นถามออกไป
"เปล่าค่ะ แต่หนูแค่จะ.."
"ช่างเหอะ ผมแค่มาบอกว่าตั้งแต่ตอนนี้เจสเปอร์จะไปอยู่กับผม"
****ยังฮะยังไม่ม่าเลยฮะตอนนี้
มาต่อให้แล้วนะะ เผื่อใครค้างง
ขอโทษด้วยนะคะที่หายไปนาน
#เม้นให้เค้าด้วยนะ ยิ่งเม้นมาสมองก็ยิ่งไหลปู้ดปี้ดเลยนะะ
#ไม่ได้แก้คำผิดให้นะคะ ไม่ด่าเขาโน้ะ อ้ะๆให้ด่าก็ได้แต่อย่าแรงมากเน้อะ
ความคิดเห็น