禁公主 องค์หญิงต้องห้าม (Forbidden Princess)

นางคือองค์หญิงต้องห้ามที่บุรุษทั้งใต้หล้าต่างต้องการครอบครอง ชีวิตสิบสี่ปีของนางอาศัยอยู่แต่ในตำหนักชิงหลินถูกห้ามมิให้ก้าวออกสู่โลกภายนอกเพื่อหลีกเลี่ยงความวุ่นวายที่อาจตามมาและเพื่อความสงบสุขของดินแดนเป่ยถัง  ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงวันที่นางหนีออกมาจากตำหนักได้สำเร็จพร้อมกับหิ้วเจ้าเฟิงเฟิงสุนัขตัวโปรดซึ่งควบตำแหน่งสหายรู้ใจออกมาด้วยกัน  ทว่ามิรู้ผีสางเทวดาตนใดนำพาทำให้นางจับพลัดจับพลูเข้ามาอาศัยอยู่ในวังหมื่นดาราซึ่งเป็นสำนักศึกษาชายล้วนอย่างงงๆ 
ในสถานที่ซึ่งมีแต่บุรุษผู้อยู่เหนือบุรุษเกรงว่าชีวิตต่อจากนี้คงไม่ง่ายดายนัก

ตัวละครหลัก

ฉางรั่ว

เฉินอิ่นจือ

' ข้าเฉินอิ่นจือตั้งแต่เกิดมามิเคยทำเรื่องอันใดที่ต้องมาเสียใจในภายหลัง '

หลิวซู

' หากวันหนึ่งเจ้ารู้สึกโกรธแค้นใครสักคนจนมิอาจอยู่ร่วมโกกับคนผู้นั้นได้อีกจงมาพบข้า ' ขออณุญาตยืมรูปพี่เว่ยชั่วคราวนะคะยังหารูปที่ถูกใจไม่ได้ 555

อี้ซวน

' ในชีวิตนี้เขามิเคยอิจฉาผู้ใดเพราะตนเองมีพร้อมทุกอย่างแต่ยามนี้เขารู้สึกอิจฉาคนผู้หนึ่ง  แววตาของนางหัวใจของนางมีไว้เพื่อบุรุษผู้นั้น '

       เพ่ยห้าว

' ในใต้หล้านี้  หากมันผู้ใดทำให้เจ้าต้องเจ็บปวดข้าจะทำให้มันผู้นั้นต้องเจ็บปวดมากกว่าเจ้าร้อยเท่า 
มันผู้ใดทำให้เจ้าต้องหลั่งน้ำตาข้าจะทำให้มันผู้นั้นต้องเสียใจที่ยังคงมีชีวิตอยู่ '

++++++++++++++++++++

มีอยู่ครั้งหนึ่งที่นางมิทันระวังเผลอก้าวเข้าไปในค่ายกลที่ตนเองสร้างขึ้น  ทำอย่างไรก็ออกมาไม่ได้เสียที  เดินวนไปมาจนหัวหมุน  เหยียบหลุมพรางไปก็หลายรอบ  นางพยายามนั่งปลอบใจตนเองอย่างน้อยก็สามารถสร้างค่ายกลได้สำเร็จ  แต่สร้างมาเพื่อขังตนเองนี่สิไม่รู้ควรจะดีใจหรือร้องไห้ดี 

ท่านอาจารย์ต้องออกไปสอนศาสตร์ปกครองที่ตำหนักจักรพรรดิราช  วันก่อนไม่ไปพรุ่งนี้ไม่ไปกลับจะไปวันนี้วันที่นางต้องการความช่วยเหลือมากที่สุด  กว่าท่านอาจารย์จะกลับตำหนักดวงจันทร์ก็ส่องสว่างเหนือท้องฟ้าเสียแล้ว  นางนอนหลับไปในค่ายกลทั้งอย่างนั้น  ตื่นขึ้นมาเห็นบุรุษหนุ่มในชุดสีน้ำเงินเรียบง่ายยืนอยู่ใต้เงาจันทร์  ใบหน้าที่คุ้นเคยมองมาที่นางด้วยสายตาราบเรียบ

‘ข้ารู้ว่าเจ้าเซ่อซ่า  แต่ไม่นึกว่าจะเป็นได้ขนาดนี้’

+++++++++++++++++++

“เรื่องใหญ่เช่นนี้เหตุใดข้าถึงเพิ่งรู้”ฉางรั่วเมื่อได้ฟังก็ถึงกับตกใจจนเกือบพลัดตกจากเก้าอี้  ยังดีที่ใช้มือจับโต๊ะไว้ได้ทัน 

“เจ้าอยู่แต่ในตำหนักของอาจารย์เฉินทั้งวัน  จะไปรู้ได้อย่างไร  ไม่แน่ฆาตกรผู้นั้นอาจจะกำลังหมายหัวเจ้าอยู่ก็เป็นได้”เพ่ยห้าวกล่าวด้วยน้ำเสียงเบาหวิวราวเสียงกระซิบของภูตพราย  ให้ความรู้สึกลึกลับ  คนขี้กลัวถึงกลับนั่งหน้าซีดตัวสั่นสะท้าน

          “เลิกแกล้งฉางฉางได้แล้ว”อี้ซวนดุสหายชุดแดงของตน  มองฉางฉางที่นั่งอยู่ด้านข้างซึ่งหน้าซีดแล้วซีดอีกด้วยความสงสาร  ก่อนจะรีบเอ่ยให้สหายด้านข้างสบายใจ

          “เจ้าไม่ต้องห่วงฆาตกรเลือกสังหารแค่สตรีเท่านั้น  วังหมื่นดาราของเราศิษย์ทุกคนเป็นบุรุษพวกข้าลองปรึกษากับอาวุโสถงแล้ว  มีความเป็นไปได้ว่าเหยื่อรายต่อไปอาจจะเป็นอาจารย์หญิงสักคนในวัง”

          อี้ซวนคิดว่าเมื่อสหายของตนได้ฟังประโยคนี้แล้วจะเลิกกังวล  แต่ผิดคาด  ฉางฉางกลับดูกังวลหนักยิ่งกว่าเดิมเสียอีก  มือไม้สั่นไม่หยุด  เหงื่อกาฬไหลเต็มแผ่นหลัง  เหมือนจะเป็นลมไปเสียให้ได้

          “สะ สตรี เจ้าบอกว่าผู้ที่ถูกสังหารเป็นสตรีรึ”

+++++++++++++++++