คุณปู่ที่สอนให้หลานคิด

เนื้อเรื่อง

ผมเป็นเด็กเรียนม.ปลายไม่ได้เรียนเก่งมากมาย เรียนเอาพอผ่าน ตอนนี้ แม่บอกกับผมว่าควรตั้งใจเรียนมากๆจะได้เป็นหมอ ผมก็เออออไป ทั้งที่ผมยังเรียนเคมี กับชีวะ ไม่รู้เรื่องเลย ไม่รู้ว่าอนาคตจะได้ทำงานอะไร มีอาชีพอะไร เรียกว่ายังไม่รู้ใจตนเองว่าจะไปทางไหน  วันปิย เมื่อไม่นานมานี้ ผมได้ไปเยี่ยมคุณปู่ที่อยู่ต่างจังหวด ผมได้คุยกับปู่หลายเรื่อง อยู่ปู่ก็พูดขึ้นมาคำหนึ่งว่าโตขึนอยากเป็นอะไร ผมก็ตอบว่าไม่รู้ (ไม่ใช่แม่นิจะได้ตอบเฟค) ผมก็ตอบตรงๆว่า ยังไม่ได้คิดครับ เท่านี้ปู่ก็บอกว่าแกอยู่ม.ปลายแล้วยังไม่รู้จักคิดอีก ผมก็บอกว่ายังไม่เจอความฝัน ปู่พูดว่า ความฝันเรื่องหนี่ง ชีวิตจริงเรื่องหนึ่ง ถึงยังไงตอนนี้มีหน้าที่เรียนต้องเรียนให้ดี โตขึ้ยจะได้มีเงินมีทอง มีหน้าทีการงาน เลี้ยงลูกเมียได้ ดูอย่างปู่ดิ เรียนจบมาแค่ป.๔ เปิดร้านโชว์ห่วย ปู่คิดว่าถ้าเรียนสูงกว่านีอยากจะเป็นผู้รับเหมา แต่ชีวิตจิง ไม่เหมือนฝัน ต้องหยุดเรียนเพื่อน้องๆ จะได้เรียนบ้าง ที่ปู่พูดมาผมเชื่อว่าปู่หวังดี การสอนผมในครั้งนี้ ทำให้ผมคิดได้ว่า เมื่อเรามีโอกาสที่จะเรียนก็ควรจะตั้งใจแหความรู้มากๆ และควรมีการตั้งเป้าหมายในชีวิต