กระเทยจอมแสบกะคุณอ้วนชอบของแปลก..!~

เนื้อเรื่อง

ณ ตอนพักน้อยๆ -*-
วุ๊ย! อารมณ์เสียค่ะ ถ่ายไม่ออก ทวารอุดตันรึไม่รุนะเนี้ย อะๆ ดิฉัน เพศกึ่งแม่กึ่งพ่อ หรือเพื่อนๆจาเรียกขาลล์ฉันว่า ‘กระเทยน้อยน่ารัก’ อิอิ จิงมั้ยล่ะเค๊อะซ์ ดวงตาอันเรียวคมสวยสด ปากอันหยดย้อยล่ะห้อยออกมา หุ่นที่เซ๊กซี่เพอร์เฟก ผิวที่ข๊าวขาววของฉัน สะโพกอันเฉียบคม โหยย เพอร์เฟกค่ะ หน้าตาฉันออกจาไปทาง แอฟฟาริ๊กานน น่ะเค๊อะ (ฉันว่าลาวส์ยังไม่ให้เลยน้า:แตงน้อย) อ๊ะ กี่โมงแระเนี้ย งืมๆ ไม่มีเวลาสาธยายรูปร่างอันสวยสดงดงามแระ จาต้องไปจิกตบ เอ๊ยส์ ไปเล่นก่าเพื่อนๆ >,<!
 ว่าแล้วนังกระเทยน้อยน่ารักก้อเดินออกมาจากห้องน้ำและเดินขึ้นบรรไดมาอย่างไม่พอจัย เพราะมันขี้ไม่ออก - -“ ว้อยส์ กรูล่ะๆไม่เข้าจัยจิงๆ ว่ามันกระทืบเท้ามาเนี้ย กลัวเค้าไม่รู้กันหรือไงว่า หุ่นมันเพรี๊ยวเพรียว \\>o<//
 “กระเทยป่าบุกแล้วโว้ยๆ” นั่นเปนเสียงหมาที่ฟาร์มสุนัขจากปากของนังนิ้ง
“โย่ว์ๆ ทำหน้าบึ้งตึง สงสัยมันไม่ได้แดกผู้ชาย -*- ” แระนั่นก้อเปนสุนัขพันธ์บางแก้วที่หลุดรอดมาจากปากของนังแตง +-+!
“เดี๋ยวเถิ๊ดด กรูมีวิชาอาคมกรูจาไปเสกหมาออกจาปากมึงทั้ง 2 ตัว ><”
อีกระเทยถึกไม่วายเถียง
“เปนไรหรอจ้ะ โจ้” นั่นน่ะ มันคงเปนเสียงของนังแฟร์ที่เปน นาตาลีเหลือเกิน สงสัยเวลามันจาเดินมันก้อคงต้องระวังมดด้วยมั่งนะ = =!
“กรูหิวผู้ชายโว้ยๆๆ” อีเวรจรรไล นั่นมันเสียงอีเจนที่เพิ่งออกจากหน้าห้องมา อ๊ะ ลืมบอก* ว่าตอนนี้ พวกเราอยู่ที่หน้าห้อง 3 -_-!
“อีนี่ หิวผู้ชายทั้งวัน” อีแพน ผู้เงียบขรึมได้กล่าวขึ้น เนื่องจากมันเก่งสุดในกลุ่ม -*-
“เอ่อ โจ้จ้ะ เปนอารัยนะ ทำไมทำหน้าควายมาอย่างนั้นล่ะ เปนกระเทยต้องวางตัวให้เขารู้ว่า กรูเปนกระเทยน่ะ” นาตาลีกล่าวเปิดพิธี
“กรูขี้ไม่ออกว่ะ เมิงส์ๆทั้งหลาย” กรูบอกมันไปแร้ววซ์ = =”
“ก๊ากๆๆๆ ^^!” เสียงชะนีเพศแม่ตะโกนหัวเราะกรู อารัยฟระ ><? คนขี้ไม่ออกมานั่งหัวเราะ
และถึงคาบที่จะต้องเข้าหอประชุมเพื่อเตรียมตัวดูละครจากพี่ม.ปลาย ><!
“เอ่อๆ รีบลงไปเข้าแถวเหอะๆ จาดูพี่นิวส์” อีแตงพูด แมร่งส์พวกเมิงส์สนจัยกรูป่ะ กรูขี้ไม่ออก T^T
“เอ่อ ข้อนี้ กรูเห็นด้วย ป๊ะๆ” เอ๊า ไปกันให้หมด ไอ่พวกคนหล่อ เนี้ย
“เอ่อ กรูหายขี้ไม่ออกแระ ทวารมันเปิดทางแร้ว” เหอๆ ออๆ ตามมันไปแต่ที่จิงกรูยังปวดขี้อยู่เรยน้า ><?..
ตอนนี้ฉันก็มาเข้าแถวกัน นักเรียนต่างเล่นกันอย่างสนุกสนาน เพราะคุณครูไม่มาคุม แต่ว่า..
“อ๊ายๆๆ อย่าน้าเว้ย คัยแปะกรูเปน.. เปนหม่ำ จกม๊กน้าว้อยย ” นังชะนี 5 ตัวเล่นไล่แปะกันอยู่หลังฉัน รัมคานมัน Chip หาย สาดด! ~~!
“กรูนั่งดูพวกมรึงเล่นดีฟ่า ไร้อารมณ์เร่นว่ะ” ว่าแล้วกระเทยน้อยก้อนั่งแบะลงบนเก้าอี้
“ว๊ายยย”น้ำรัยมันอยู่บนเสื้อกรูฟระ - -?
“ขอโทด..  อิอิ ก๊ากๆๆ” และแล้วไอ่เซี่ยตี๋[คนที่น่ารังเกียจที่สุด!]ก้อปรากฏตัว มันเล่นสาดน้ำกะเค้าอะ U-know , haro ช่วยเค้าด้วยง๊า(ดงบังไม่ลดตัวมาช่วยมรึงหรอก -*-)
“กรูจาฆ่าเมิ๊งงงง” กรูขอไล่มันซัก 5 นาที -*-
“เฮ้ยๆ ดูไอ่เซี่ยตี๋อ้วนไล่น้องโจ้ดิ น่ารักว่ะว่ามะ” อีแพน นังปากหมา แต่กรูไม่สนรัยละ เม้าส์รัยเม้าส์ไป กรูขอวิ่งฆ่ามันก่อนๆ \/_\/!
“คิขุน้า คู่เนี้ย นาตาลีเอาจัยช่วยค๊า” อีแฟร์นาตาลี วอกค์!
“เมื่อไหร่มันจาได้เข้าหอประชุมวะ..เค้าคิดถึงพี่นิวส์น้า”
“น่ะดิ โว้ยๆๆ หิวผู้ชายยย” -*-“
เสียงจ๊อกแจ๊กๆ ลอดเข้ามาให้โสตประสาทของกระเทยน้อยน่ารักคนนี้ @_@..
“เฮ้อ! เหนื่อยว่ะ ไอ่ตี๋ ฝากไว้ก่อนเถิ๊ดดด” ยอม ฉันยอม T^T
“เฮ้ยๆ ป๊ะๆ ครูมาแล้ว เข้าแถวโว้ย” อีแตงพูด
ฉันไม่เข้าจัย ทำไมฉันอยู่ใกล้เทอแล้วมันสุขจัยจังเรย มันทำให้ฉันมีความทรงจำดีๆ มันทำให้ฉันลืมภาพนั้นไม่ได้ ฉันรู้สึกว่า ฉันรักเขา ทั้งๆที่ฉันรักคนไม่เคยเปน ทำไมกันนะ ผู้ชายคนนี้จึงเปนคนพิเศษสำหรับฉันจัง ฉันขอให้เขาได้รับรู้ว่า ฉันรักเขา
 รักเทอนะ ตี๋อ้วน
กระเทยน้อยผู้น่ารัก
“ธนกฤต เทอเปนอารัยห๊ะ ครูเห็นมองไปนอกหน้าต่างแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว เปนอารัยไปห๊ะ ฟังครูมั้ยเนี่ย” นังครูปากปลาร้า = =”
“..... คร๊าบบบบบ” ขัดจังหวะเว้ยส์ สร๊าดดดด
“นักเรียนกร๊าบบบบ”
“ขอบพระคุณค๊าคุณครู” เลิกแล้วโว้ยๆๆๆ

ตอนเย็นน๊านนน -*-
“กระเทยควายไปส่งกรูไปชั้นบนหน่อยไปห้องพักครูอะ” อีแพนจาไปส่งงานหรอ อ๊ะ ตี๋เทพบุตรของฉันอยู่ชั้นบนด้วยนี่นา เอาวะ ไปดูหน้าให้หายคิดถึงดีฟ่า [เนื่องจากห้องพวกเราอยู่ชชั้นล่าง ห้องไอ่ตี๋อ้วยอยู่ชั้นบน..]
“ป่ะๆ นี่เห็นว่าเพื่อนนะเนี้ย” >< กรี๊ดด รอฉันนะ ฉันจาไปหาแร้วซ์
“มองไปทำไมห้อง 11 อะ เสนียดเต็มเรยนะแก ไปเหอะๆ” ขัดจังหวะว้อยยย [คืออีแพนมันเกลียดห้อว 11 เพราะว่า.. ผู้ชายห้องนั้นนิสัยไม่ดี เว้น.. ตี่ไว้นะแก!]
“อ้อ ป่าวๆ กรูดูบรรยากาศรอบๆอะ” เฮ้อ! เกือบบ >^<..
.............
วันนั้น และวันนี้ และวันไหนๆ เราก้อเปนกันแบบนี้...
“เฮ้ย!! กรูว่านะ กระเทยปิ๊งตี่อ้วนว่ะ ว่าม๊าๆ” อีนิ้งพูด
“อย่าคิดในแง่ร้ายสิ เขาเปนเพื่อนกันนะ สงสารโจ้จัง เรามานั่งนินทาคนอื่น บาปนะรู้ไหม” นาตาลีปากเสี๊ยย -*-
“อีนาตาลีเงียบเรยเมิงส์ เขาจาเม้าส์กาน เอ่อ นิ้งกรุก้อว่าอ๊ะเมิงส์ ชอบมองมันยังไงไม่รู้แล้วเดี๋ยวนี้ก้อไปห้อง 11 บ่อยด้วยว่ะ” อีแพนเสริมทัพ ก่อนจาเอาตีน เอ๊ย! มือไปพาดปากอีนาตาลีไว้ - -“::;
“น่ะดิฟระ กรูก้อโคตรๆๆจาว่าเรยอ๊ะ มันเนี้ยนะเค้ากันยังกะพยูนควายกะสิงโตทะเลซะอีก เฮ้อ! อิอิ คู่นี้น่าสนว่ะว่าม๊าๆ” อีแตง said -*-
“เหอะๆ ช่างเปนรักที่มหัสจรรย์จิ๊งๆ” นังเจนบทต่อไปแกอย่าพูดว่า หิว...
“เอ่อ วันนี้กรูยังไม่ได้เห็นผู้ชายหน้าหล่อๆเรยว่ะ.. หิวๆๆ” กรูยังไม่ทันพูดเรย = =^
“กระเทยมาๆๆ เงียบ ชู้ว์ๆ” เด็กเรียนได้พูดขึ้น ก้อแพนแหร่ะ -*-
ตอนนี้เราก้อนั่งรอครูตุ๊กตาเข้ามาสอนพิเศษ..
“ชะนีเพศแม่ๆๆ” พุดเดิ้ลที่ไหนเรียกตรูฟระ - -“
“แฮ่กๆๆ กรูเหนื่อยว่ะ เอ่อ.. อ๊ะนี่” อ่าว นี่แต้มนี่ฟ่าส์
“อารัยวะ เหยินล์นภา[ฉายา] จดหมายลาตายหรอ” เอ่อ.. กรูก้ออยากจาตรัสรู้ว่ะ -*-
“บ้า มรึง คัยมั่ยรุไปสอดใต้โต๊ะกรูแล้วเขียนว่า ถึงกระเทยน้อยผู้น่ารัก” เน้นโค-ต-ร -*- อะๆ รับๆไว้ก่อนดีฟ่า จดหมายรัยไม่สนกลับไปอ่านที่บ้านดีฟ่า
“เอ่อล์ แต่กรูไปเปิดที่บ้านนะ ขี้เกียจอ่านวะ” งืมๆ ^^!!
“อ่า อีกระเทยถึก เปิดเด๊ๆ” หยุดปากอันโอชะของมรึงไว้ซะนังแพน
“ไม่อาวว เรื่องรัยกรูจาให้มรึงดูกันล่ะ 555” - -
“เออ เรื่องของมรึง กรูไม่ยุ่ง” เมื่อไหร่ครูตุ๊กตาจามาฟระ จะได้เรียนพิเศามั้ยวะ ชาตินี้
“ครูยังไม่มา กรูว่าพวกเราไปซื้อกินติมป๊ะ” น่านน กรูไม่มีตังค์น้าเว้ยย *-*!!
“เอ่อ กรูก้อว่า ไปเหอะๆ บ๊ายบายนะ กระเทยควาย” ไปเหอะนังไม่รักเพื่อน ฮือๆ T^T
แล้วมันก้อไปกันล์...
........ !~
“อ๊ะ นั่น!!” เฮ้ย นั่นมัน
กรี๊ดดด.. นั่นมันตี่อ้วน เทพบุตรของฉันนี่
ว่าแล้วกรูก้อวิ่งไปกระชากเสื้อมัน เพราะกรูยังจำวันนั้นที่มึงเอาน้ำมาสาดกรู -*-
 “โอ้ยๆ” 555+ ตี่ร้องครางออกมา
“555+ อ๊ะๆ” เฮ้ยๆ เรากะลังจาตกบรรไดอะ *[ก้อมึงไปกระชากมันตรงชานบันไดอะ อีวัวลาว อีงั่ง]
ตี๋ ฉันขอโทดนะ ที่กำลังจาพาไปสู่นรกเวหาหาว ฉันไม่น่าไปกระชากเทอเลย ฉันขอโทด ฉันขอใช้เวลาตรงนี้ที่เรากะลังจาตกไป ขอให้เทอมีความสุขที่สุดในชีวิตนะ ไม่ต้องรักกับฉันก้อได้ ฉันยอมถ้าเทอจารักคัยนอกจากฉัน ฉันขอใช้เวลาตรงนี้โอบกอดเทอให้แน่น ก่อนที่ฉันจาตายไปก่อน
“กอดฉันทำไมเนี้ย โอ้ยๆ” T^T ขนาดกะลังตกบันไดเทอยังซาบซึ้งในโอ้มอุ่นของฉันอีกเหรอ เทอเปนคนดีมากนะ [มันรัมคานแก!]
“ฉ่ะ.. ฉ่ะ.... ฉันน.. ร่ะ ร่ะ รัก เทอล์” ฉันบอกไปแล้ววว
“ฉ่ะ..” พูดออกมาเลย ว่าฉันรักเทอ อิอิ โอ้ยๆ บันไดมันแข็งขนาดนี้เลยหรอเนี้ย ตุบๆ ตุบๆ = =”
“ฉันรัยอีโจ้ ห๊า” เวง เสียงคัยที่ไหนฟระ กำลังจาจบฉากเลยอ๊า  
“ฉันทวารอุดตันหรือว่าฉันกำลังขี้ อะว่ามา?” อีแตงกวนตีนไม่เลิกน้าเมิงส์ -_-!
“เปนรัยฟร๊า คิดถึงพวกกรูจาหลับไปเรยหรอ” อ่า อารัยเนี้ย หน้ายัยเพื่อนไม่รักดีปรากฎบอกดวงตาฉันนน –O-
“อะ ห๊าๆ” เฮ้อ! +0+.. ฝันไปหรอเนี้ย ทำไมนะกะลังมีความสุขเชียว
“ครูตุ๊กตามาแล้วโว้ยยย ไปเร็วๆ”
“อ่อ อืมๆ ป๊ะๆ”
........ เราพวกเด็กเรียนพิเศษก้อตะเกียดตะกายกันออกจาประตูห้อง เพราะเลิกแล้ว
“joeeee!!~” ^^!!
“อะ ห๊า คัยเรียกกรู” คัยกันหว่า? - -?
“ตี่เอง” อ่อ หรออืมๆ อ๊ะหา ฉันสวยมั้ยเนี้ย
^^!! หน้าตา.. อืม สวย
หุ่นๆ อ่อ กำลังหุบพุงอยู่นะสิ Y_Y
ทุกส่วนในร่างกาย.. อืมๆ ดีแล้ว >O<
okๆ เพอร์เฟกๆ
“อารัยเมิ๊ง” เชอะว์ น้ำที่ตี๋สาดเรายังจำได้นะ เชอะว์
“อย่างอนล์น้า เราไปล่ะ” อ๊ายย น่ารักที่ซู้ด ><
“อ่อ” เขายิ้มด้วยอ๊ะ ยิ้มให้ฉันหรอเนี้ย ว๊ายย น่ารักเปนบ้า
[ยามเทอยิ้มปานอิแร้งแย่งหมาเน่า ยามเทอเศร้าหน้าละลายคล้ายเห็นผี ยามเทอยิ้มช่างเย้ายวนกวนTeenดี ยิ้มอีกทีตบสลบยุบคาตรีน ^^!!]
“เดี๋ยวสิ ว้าไปแล้วอ๊ะ ท่าเขาเดินลงบันไดไปก้อน่ารักมากๆเรยง๊า” >.<
“อารัยน่ารักๆนะ ฟังไม่ชัด” - -?
“ว๊ายย ไอ่ฟรอยย มาแอบฟังทำไมยะ >O<” เหอะๆ นับวันมรึงทรามเข้าเรื่อยๆแล้วนะว้อยส์นางแตง !! - -!~
“เอ่อ กรูมั่ยยุ่งละก้อได้ ว้อยส์ ป๊ะ! เจน แพน กลับบ้าน” งอลล์เปนตูดลิงเชียว เอ๊ออ เห๊อะ
...... กลับบ้านนน
“ฮ๊า.. เจ๊ปากปลาร้าสั่งการบ้านเยอะอีกแร้ววซ์” อะ เปิดกาเป๋าดีฟ่า -*-
“อ๊ะ จดหมายนี่ฟ่า เปิดดูหน่อยละกานล์”
.... !!
ขอบคุณเวลาอันคุ้มค่า.. ที่ทำให้ฉันมีวันนี้ วันดีๆที่ฉันได้เจอเทอ ฉันไม่กล้าเสนอว่าฉันรักเทอมากเท่าใด ได้แต่เก็บมันไว้ภายในอาจดูว่าฉันชอบของแปลกแต่รู้ไหมเวลาที่ฉันอยู่กะเทอฉันรักเทอมากเท่าใด เทอจาอยู่ในจัยฉันตลอดไป
.....
ฉันไม่ใช่เจ้าชาย สิ่งสรรพอันคุ้มค่า แต่ฉันมีความรักมาให้ ฉันไม่รู้ว่าเทอจาคิดยังไง แต่ในจัยฉันคิดว่า ‘ฉันรักเทอ’
คนที่รักเทอ ห่วงเทอ
The man is niranam..

อ๊ายยย แต่ไอ่ชอบของแปลดนี่ยังไงๆอยู่นะ แล้วคัยเนี้ย ที่ส่งจดหมายนี่ฝากอีเหยินล์มาอ๊ะ >.<
.....

และวันนี้
“เฮ้ย! +0+ กระเทยฟรายเปนรัยฟระ กรูเหนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่หลายรอบแล้วน้าเว้ย”
“ก้อว่าอ๊ะ วันนี้มันไม่ออกมาจิกตบเลยว่ะ”
“อ้อ กรูเพิ่งเดินผ่านห้องมันอะ กรูเห็นมันมองออกไปนอกหน้าต่างว่ะ กรูล้อมันมันยังไม่รู้ตัวเรยว่ะ”
“เฮ้ย! มันต้องเปนจดหมายที่ชมพูนั่นแน่เรยว่ะ >,<”
“มันเก็บไว้ที่ไหนฟระ..? อ้อ กรูเห็นยมันแอบๆซ่อนๆในกระเป๋านร.ว่ะ”
“ขโมย ขโมยและขโมย! =^=”
“จาดีหรอ –O-!”
“นาตาลี หุบปากเดี๋ยวนี้! = =*”
“ตกลง.. ตอนพักน้าเว้ย โอเค๊ะๆๆ ^O^”
“ok!! >.<..”
ตอนพักเที่ยงนร.ในห้องของกระเทยฟราย ไปกินข้าวจึงไม่มีคัยอยู่ในห้อง..
“เฮ้ยๆ อยู่ไหนฟระๆ หาดิ๊พวกเรา”
“ใต้โต๊ะ บนโต๊ะ ในกล่องดินสอ กาเป๋าฯลฯ”
“มั๊นนน ก้อไม่มี T^T”
“อ้อ นาตาลีเจอแร้วๆ ^^!”
“กรูรักเมิงสว์ นาตาลี แร้วซ์.. - -?”
“เจอที่ไหนฟระ!!!! +0+..”
“ประสานเสียงกันใหญ่เชียว อ้อ! เจอที่ในหนังสือของเจ๊ปากปลาร้าอะ =_=*”
“อ่านดิ๊ๆ >o<..”
.... !!
ขอบคุณเวลาอันคุ้มค่า.. ที่ทำให้ฉันมีวันนี้ วันดีๆที่ฉันได้เจอเทอ ฉันไม่กล้าเสนอว่าฉันรักเทอมากเท่าใด ได้แต่เก็บมันไว้ภายใน อาจดูว่าฉันชอบของแปลกแต่รู้ไหมเวลาที่ฉันอยู่กะเทอ ฉันรักเทอมากเท่าใด เทอจาอยู่ในจัยฉันตลอดไป
.....
ฉันไม่ใช่เจ้าชาย สิ่งสรรพอันคุ้มค่า แต่ฉันมีความรักมาให้ ฉันไม่รู้ว่าเทอจาคิดยังไง แต่ในจัยฉันคิดว่า ‘ฉันรักเทอ’
คนที่รักเทอ ห่วงเทอ
The man is niranam..
“ก๊ากๆๆๆๆ ตลกชิบหาย.. >O<”
“คัยมันตาต่ำวะเนี่ย - -?”
“รักแรกมันไง ตี่น้อยอะ”
“เฮ้ยๆ! มีคนเข้ามาเก็บใส่กาโปรงเร็วๆ =\/=”
“ฟลุ๊บบบบ!!”
“ตัวมรึงควายมากเรยว่ะ มาหลบในตู้เนี่ย -*-”
“นาตาลีซวยแดกคร่า ^^!”
ตึกๆๆๆ<<เสียงคนเดิน “มันไปแล้วว เฮ้อ!! \/_\/”
.........
“เย้ๆ วันศุกแร้วๆ จาได้กลับแร้วว้อย อีกวันเดียวเท่านั้น!!”
เสียงอีเจนวิเหวกโหวงเหวงอยู่หน้าห้อง 3 -*-
“เหมือนกันว่ะ”
“แต่ กรูไม่อยากว่ะ” เอ๊า อุ๊บ เผลอพูดไปแล้วอ๊า +0+!
“ทำไมวะ!!” ทีเงี้ยะประสานเสียง สอดความอยากรุ้อยากเห็นเข้ามาเชียวล่ะนะเมิงส์ >O<
อันที่จิง.. เค้าอยากอยู่เห็นหน้าตี๋ทุกวันเลยอ๊า ไม่อยากกลับเลย ^^!
“อ่อ กรูรู้สึกรักพวกเมิงส์ขึ้นมา มันเลยอยากอยู่กะพวกมรึงนานๆไง” กรูรักตี๋ตังหาก อิอิ วอกส์ไปละกรู -0-^^
“กรูไม่โง่เชื่อมรึงหรอก : P” เอ๊าะ สามัคคีกันพูดอีกแระ -*-
“เอ่อ เรื่องของมรึง! กรูอุตส่าห์อยากอยู่กะมรึงนานๆ” เหอะๆ
“เบอร์มรึงเบอร์รัยวะ” โหยยอยู่กันมาเปนปียังไม่รู้อีกว่าเบอร์กูเบอร์รัย - -“
“41” @_@
“ตลกละ เบอร์มือถือ กรูไม่ได้ใช้รองตีนโทรสับน้าเว้ย” เหอะๆ -*-!~
“08-555xxxx”
“เอ่อ กรูจำไม่ได้ -*-” จาเอาไปแทงหวยหรอจ้ะ ศพส์แพน
“เดี๋ยวกรูจดใส่เศษกระดาษให้นะ กระดาษอยู่ไหนฟระ เอานี่ละกาน ลายหัวจัยเรย อิอิ >,<”
“อะ นี่ๆ” &_&!!
“เมม แป๊ปส์ๆ” อืม เชิญ -0-
“เจ๊ละม่อมมา กรูไปเข้าคาบเรียนก่อนนะ” -*-
มาทำไมเช้าฟระ จาเทศน์เรื่องรัยอีกล่ะวะ... - -*
......... หลังจากนังโจ้ว์ไป..
“เอ่อ อีแตงกะอีแฟร์ๆครูมาแร้วว่ะ”
“เอ่อ กรูไปล่ะนะ”
“เฮ้ย ครูเจเน็ต เขียวมรึงมาอะ นิ้ง”
“เออๆ ไปแระๆ”
“เจนเข้าห้องป๊ะๆ”
และแล้ว ฝูงชะนีเพศแม่ก้อแยกย้ายกันเข้าห้อง โดยลืมกระดาษเบอร์อีโจ้ว์ไว้บนระเบียง ปล่อยให้กระดาษปลิวตกลังไปที่บันได
“โหยย ซวยว่ะไอ่เติ้ล โดนอีครูอัสมาใช้มาทิ้งขยะเฉย!”
“เอ่อว่ะ ตี๋กูก้อว่าอะ” -*-
“กระดาษรัยวะ เปนเลขด้วย เก็บไว้ดีฟ่า เผื่อเปนหวย = =*”
“เอ่อๆ เรื่องของมึ๊งนะ ไอ่ตี่ล์ บ้าหวยว่ะ =_=”
“ก้อกูอยากรวยนิ ^^!”
“กรูไปกินน้ำแปปนะ มรึงนั่งรอ.. ดมกลิ่นถังขยะอยู่เนี้ยแหร่ะ -*-”
...... หลังจากนายเติ้ลไปกินน้ำ ตี๋น้อยก้อนั่งดมถึงขยะอยู่ตรงบันไดชั้น 1 -+-
“โหยย กระดาษลายหัวจัยซะด้วย ดูซิจามีเลขเด็ดอารัยบ้าง Joe 08-555xxxx !!.. ”
“อ๊าววว ไม่ใช่หวยนี่ เบอร์คัยกันล่ะ j-o-e โจ้ว์หรอ” ตุบๆ ตุบๆ เสียหัวจัยล์ตี๋เต้นระรัว เมื่อพบเศษกระดาษใบนั่น >O<..
“เฮ้ๆ! กูกินน้ำเสดแล้ว แร้วหน้าเมิงไปโดนรัยมาฟระ โคตรแดง” นายเติ้ลกลับมา..หานายตี่
“แดงหรอ เอ่อ กรูร้อนมั่งๆ ไปเทขยะเหอะ เดี๋ยวไอ่ครูอัสมาเทศน์” นายตี่พูดแก้เขินล์ -*-
ระหว่างทางขึ้นห้อง 11...
“ตี๋มองรัยไปห้อง 4 วะ มั่ยเห็นมีอารัยให้หน้าดู - -?”
“เอ่อ เถอะน่า ยุ่งเว้ย .\/.”
“ประสาทแดกหรอวะ ไอ่สิงห์ -___-*”
“สุขกรู! +0+..”
วันเสาร์แร้วว้อยยส์...
“วันนี้ไม่ไปเรียนพิเศษดีฟ่าว่ะ ขี้เกียจ -/*\-”
“ล้า ลา ล่า.. ฉันรักเทอ ฮู้ๆ เย้ๆ โว้ โว โอ้เย้ๆๆๆ— ¯ฮุๆๆๆ”
และแล้ว.. รองเท้าแตะก้อมาตาบอยู่บนหน้าสุดสวยของกรู =^=!!
“ร้องเพลงภาษารัยฟระ หยั่งกระเทยออกลูก หุบปาก รำคาญ! +0+ คนจาหลับจานอน” น่านนน อีป้าข้างบ้านจาเอารัยกะกูนักหนาฟร๊า =_=”
หุบก้อได้ว้อยยย o\/o..

เปนกาเทยฟรายแอบมองแต่ผู้ชายเห็นแล้วก้อต้องเช็ดดดเช็ดน้ำลาย..¯¯ ¯¯กาเทยอย่างชั้นล่ะไม่ต้องกลัว  [คือมันเปนเสียงอัดของนังแตงที่มาเล่นโทรศัพท์ฉันยน่ะสิ! -*-]
“อ๊ะ ผู้ใด๋ โทรมาฟระ คิก!! ฮาโหลล - -?”
“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮา หลิวววว”
“คัยอะ”
“คนดีที่เทอไม่รัก,คนเลวที่รักเทอ -*- ”
“จาอ้วกๆๆ =o=..”
“คัยยะ ห๊ะ!~”
“คนที่รักเทอทุกเวลา คนที่ปรารถนาในตัวเทอ อยากโทรมาบอกว่า ฉันรักเทอ”
คลิก!! ตู๊ดๆๆๆๆ วางแล้วหรอ เบอร์รัยฟระ 05-555XXXX
“เอ้อ! เบอร์ประสาท -*- หลับดีฟ่า โคตรอยากหลับ ถึงมันจาเที่ยงก้อเหอะ”
.......
ฮ้าวววว!! กี่โมงแระวะ มือก้อคลำหาโทรสับ..
“โห-o- สายที่ไม่ได้รับ 16 สายเรยหรอ 05-555XXXX เบอร์นี้อีกแร้วว่ะ - -?”
“ออนเอ็มดีฟ่า ^^!”
กระเทยน้อย say : แฟร์น้อยวันนี้กรูไม่ได้ไปเรียนพิเศษว่ะ -*-
Fair say : เอ่อ โจ้ วันนี้เราเจอตี่อะที่รร. มันนัดเพื่อนมาเที่ยวอะ
กระเทยน้อย say : อ๊ะ! มาบอกไมอะ - -?
Fair say : อ่าวไม่ดีจัยหรอ !
กระเทยน้อย say : ป่าวๆ
เสียจัยดิ.. T^T ไปเที่ยวไม่ชวนเรยง๊า -*-
กระเทยน้อย say : 05-555XXXX เบอร์นี้เบอร์คัยหรอ
Fair say : แฟร์ไม่รู้.. นาตาลีไม่ ค่ะ ^^!
กระเทยน้อย say : ง่ะไม่รู้เรื่องเลยมึงนี่ ดึงไอ่มุ้ยดีฟ่า [เพื่อนสนิทของนายตี๋] มันเรียนพิเศษด้วยใช่ป่ะ
 ผมหล่อคับ ป้อฮาโลยย has been added to… the conversation.
ผมหล่อคับ ป้อฮาโลยย say : อารัยวะ
กระเทยน้อย say : เบอร์นี่คัยฟระ 05-555XXXX
ผมหล่อคับ ป้อฮาโลยย say : อ้อ แปปนะ กรูคุยโทรสับกะไอ่สิงห์ขรอยู่
(ตี๋ หรออีโจ้มันถามเมลมรึงอะ จาบอกมันมั้ยว่าเปนมรึง อ้อ หรอๆ ได้ๆ ข้าไม่บอกๆ)
ผมหล่อคับ ป้อฮาโลยย say : ไม่รู้ว่ะ ถามคนอื่นดิ
Fair say : มันง่าวค่ะ
กระเทยน้อย say : ไปละ เซ็งไงมะรุ ไปดูทีวีดีฟ่า
 กระเทยน้อย has left ther conversation.
“คุณบ๊วยคับ วันนี้เรามีอารัยกันหรอคับ ฉอดดๆๆๆๆๆๆ” เสียงพิธีกรไม่ได้เข้ามาอยู่ในโสต
ปาสารทของฉันเรย -*- เพราะฉันมัวแต่คิดว่าเบอร์นี้มันคัย
“อ๋อ วันนี้เราเปิดรับแสดงความคิดเห็น หรือส่งเมสเสจมานะคับฉอดๆๆๆ ^^!”
และแล้วสายตาอันเฉียบคมก้อเหลือไปเห็นว่า....... >,<..
รักโจ้นะ รักเสมอ เด็กดารา ป.6 ชม. จาก 05-555XXXX
ข้างล่างหน้าจอที่เปิดรับเมสเสจนี่นา เฮ้ย!!! o_O !!
คัยอ๊า >.< มีคนชอบเราด้วย ในป.6 มีคนชื่อโจ้อยู่คนเดียวคือเรานี่นา แล้วเบอร์นั่นก้อเบอร์ไอ้.... คนนั้นด้วย เอาล่ะ สรุปๆฉันงง = =?
เปนกาเทยฟรายแอบมองแต่ผู้ชายเห็นแล้วก้อต้องเช็ดดดเช็ดน้ำลาย..กาเทยอย่างชั้นล่ะไม่ต้องกลัว
“คลิก!! ฮาโหล หวัดดีจ้ะคัยคะ”
“โจ้หรอ ตี๋นะ เราอยากบอกเทอว่า ร่ะ ร่ะ ราวว..”
“อารัยเล่า เค้าเขินน้า >.<”
“เรารักเทอ”
“เรารักเทอ”
^^!!~ อึ้งกิมกึ่คร่า ความรักเราสมหวังแร้ววว ตั้งแต่นั้นมาเราก้อรักกัน ถึงแม้จาเปนคู่ที่แปลก แต่เราก้อรักกัน ^^!