ยังนึกไม่ออกเรยง่า

บทนำ



จุดเริ่มต้นของความซวย


"ตายๆๆๆ  สายแล้วเนี่ย  ตายแน่ๆเลยยัยหวานเอ๊ย"

ตื่นสายอีกแล้ว  ทำไมไม่หัดตื่นให้มันเช้าๆ เหมือนคนอื่นเค้าบ้างเนี่ย  โอ๊ย
ต้องโดนหักคะแนนอีกแน่ๆ เลยกรู  
ฉันกำลังวิ่งไปโรงเรียน  ใช่ค่ะ  ไม่ผิดหรอกค่ะ  ฉันกำลัง  วิ่ง  ไปโรงเรียน  แล้วนี่ก็อีก สามนาทีจะแปดโมงแล้ว
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าฉัน  สาย  แน่นอน 1000%  

"อย่าหนีนะ  ไอเวร   เมิงเป็นชู้กับแฟนกรู  แล้วเมิงคิดจะหนีกรูเหรอ"

เสียงอะไรอ่ะ  ดูเหมือนคนกำลังทะเลาะกันเรย  แต่ช่างมันเถอะ  จะสายอยู่แล้วเนี่ย

"บอกแล้วไงว่ะ  ไม่มีอะไรจริงๆ  เราสองคนเป็นเพื่อนกันโว้ย"

"เพื่อนบ้าอะไร  จะสนิทสนมกันขนาดนี้ หา!!!!"

"ไม่รู้เว้ย  เมิงไม่เคยได้ยินเหรอ  เพื่อนสนิทไง"

"ไอ้บ้านี่กวนเว้ย"

 

"โอ๊ย  เจ็บนะเว้ย"  มาชนฉันทำไมเนี่ยเจ็บนะ

"โทษทีๆ  รีบหนีเร็ว"

แล้วฉันก็โดนอีตาบ้านี่  ฉุดกระชากลากดึง  มาที่โกดังร้างแถวๆนี้

"นี่  นาย  จะลากฉันมาทำไมเนี่ย"

"หรือเธออยากโดนพวกนั้นจับตัวไปหรือไงเล่า"



"เฮ้ย  ไปไหนแล้วว่ะ  เร็วจริงๆ"

"ลูกพี่ครับ  ไม่เห็นเลยครับ"

"เออๆๆ  ช่างมัน  แมร่งอย่าให้กรูเจออีกนะเมิง  ตายแน่"








1.