เทพดาบอย่างข้าได้จุติทั้งที เอาระบบปลูกผักมาให้ข้าทำไม?! - นิยาย เทพดาบอย่างข้าได้จุติทั้งที เอาระบบปลูกผักมาให้ข้าทำไม?! : Dek-D.com - Writer
×

    เทพดาบอย่างข้าได้จุติทั้งที เอาระบบปลูกผักมาให้ข้าทำไม?!

    เมื่อรางวัลลับของหอคอย 100 ชั้นคือการจุติเพื่อรับพลังใหม่ ใครบ้างจะไม่เอา ก็เลือกไปเลยสิ แต่ไหงกลายเป็นย้อนเวลากลับมา 20 ปีก่อนพร้อมกับระบบภารกิจที่สั่งให้ทำนา! แถมยังสั่งให้กินผัก ฉันเกลียดการกินผัก!

    ผู้เข้าชมรวม

    7,200

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1,303

    ผู้เข้าชมรวม


    7.2K

    ความคิดเห็น


    44

    คนติดตาม


    557
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  112 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  21 พ.ย. 67 / 18:15 น.
    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ในศตวรรษที่ 22 นักวิทยาศาสตร์ได้ค้นพบว่าหนึ่งในสองดวงจันทร์ของดาวอังคารคือประตูไปสู่มิติหนึ่ง มันเหมือนเป็นอีกโลกที่มีดินแดนกว้างใหญ่ไพศาลที่ใหญ่กว่าโลกเป็นอย่างน้อยสิบเท่า นั่นหมายความว่ามันมีพื้นที่มากเกินพอสำหรับปัญหาประชากรล้นโลกที่กำลังประสบปัญหาอยู่ และโลกใหม่ที่ว่านี้มันถูกเรียกว่า ‘ดินแดนมาตุภูมิ’ โดยพื้นที่แรกที่มนุษย์เข้าถึงถูกเรียกว่าเขตภพมรรตัย

     

    ทุกอย่างในดินแดนพันธสัญญาอุดมสมบูรณ์เหมาะแก่การอยู่อาศัยเป็นอย่างยิ่ง แต่ติดปัญหาใหญ่อยู่สองอย่าง ปัญหาแรกคือเทคโนโลยีที่โลกใช้เวลาคิดค้นมาหลายศตวรรษช่างไร้ประโยชน์ ทุกอย่างที่ใช้ไฟฟ้าจะดับสนิทไร้การทำงาน แต่ที่น่าเจ็บปวดกว่าคืออาวุธที่มนุษยชาติมักใช้ไล่ถล่มฆ่าฟันทุกสรรพสิ่งเจอ ไม่ว่าจะปืน จรวด หรือแม้แต่นิวเคลียร์ที่ว่ามนุษย์ภาคภูมิใจในความรุนแรง เมื่ออยู่ที่นี่มันกลับเป็นเพียงเบาบางราวกับไม้จิ้มฟันก็ไม่ปาน ทุกวิทยาการสมัยใหม่ทำได้เพียงกระตุ้นให้สัตว์อสูรที่อ่อนแอที่สุดของที่นี่โมโหและหันมาโจมตีกลับเท่านั้น

     

    อีกปัญหาใหญ่คือ ที่นี่ไม่ใช่ดินแดนว่างเปล่า มันมีเจ้าที่อยู่ก่อนแล้ว ไม่ว่าจะเผ่าพันธุ์ยักษ์ เผ่าพ่อมดแม่มด เผ่ามนุษย์เสือ หรือแม้แต่เผ่าคนหูกระต่ายก็มี มันมีหลายเผ่าพันธุ์จนปัจจุบันยังนับกันไม่หมด

     

    ในช่วงระยะของการมาถึงของชาวโลกเป็นช่วงเวลาแห่งการยากลำบาก เนื่องจากผู้ที่เข้าประตูมิติครั้งแรกจะเป็นแบบสุ่ม จึงทำให้เหล่าผู้บุกเบิกยากจะรวมตัวกันเพื่อหาที่ลงหลักปักฐานให้กับชาวโลกได้ อีกทั้งประตูมิติที่ดวงจันทร์ของดาวอังคารมักสุ่มไปยังพื้นที่ที่มีผู้ถือครองอยู่ก่อนแล้ว จนมีหลายคนหายสาบสูญ หากโชคดีก็อาจจะกลับมาแต่ก็ไม่สามารถกลับไป

     

    แม้จะมีบางพื้นที่ที่ยังไม่มีผู้ครอบครอง แต่สัตว์อสูรก็แข็งแกร่งเกินไปจึงยากที่ต้านทานมันได้ในช่วงระยะแรก นั่นจึงเป็นเรื่องยากมากที่ชาวโลกจะจับจองพื้นที่เป็นของตัวเองได้ในเมื่ออาวุธสมัยใหม่ของตัวเองเป็นเพียงเศษเหล็กที่ทำให้อีกฝ่ายคัน ๆ เท่านั้นเมื่ออยู่ในดินแดนพันธสัญญา จนทำให้เกือบต้องยกเลิกความคิดที่จะตั้งถิ่นฐานในดินแดนพันธสัญญา

     

    แต่แล้วในที่สุดความพยายามก็เป็นผล ราวกับพระเจ้าสรรค์สร้างสิ่งที่เหมาะแก่เผ่าพันธุ์ของตนเอง กลับกลายเป็นดวงจันทร์ประจำโลกนี่เองที่เป็นประตูสู่พื้นที่ที่ว่างเปล่า ไม่มีเผ่าพันธุ์อื่นครอบครอง มีเพียงชนพื้นเมืองของภพมรรตัยที่เปรียบได้ดั่งสัตว์อสูรที่มีมันสมองขึ้นมาเท่านั้น แต่พวกมันก็ไม่ได้ทำร้ายผู้มาเยือนอย่างชาวโลก หากไม่ได้ไปยุ่งกับพวกมัน

     

    มันจึงเหมาะแก่การให้ชาวโลกตั้งรกราก ซึ่งมันก็แลกมาด้วยสัตว์อสูรระดับต่ำที่สุด แต่มันคือประตูสู่ยุคใหม่ที่ทำให้ชาวโลกได้มีพื้นที่อยู่อาศัยในดินแดนพันธสัญญา

     

    ระดับพลังในเรื่อง

            มิติมาตุภูมิ : ภพมรรตัย ประกอบด้วย 3 เผ่าพันธุ์ : ก็อบลิน ออร์ค เอลฟ์ > เมืองมี 3 ขั้น

    ก็อบลิน : ชาวบ้าน, ทหาร, จ่าฝูง

    ออร์ค : ทหารเลว, นักรบ, แม่ทัพ

    เอลฟ์ : อัศวิน, ขุนนาง, ราชวงศ์

    ระดับสัตว์อสูรเขตภพมรรตัย มี 6 ระดับ : สามัญ, วิวัฒนาการ, สมบูรณ์, ขีดจำกัด, ผ่าเหล่า, เหนือเผ่าพันธุ์

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น