ซาวีน่า ปาฏิหารย์ราชวงศ์

เนื้อเรื่อง

     “สายแล้วๆ !!” เด็กสาวนัยน์ตาสีน้ำตาลคมกริบนาม ซาวีน่า ตะโกนลั่นบ้าน เสียงโครมคราม และเอี๊ยดอ๊าดดังขึ้นที่บันไดเก่าๆ เพราะซาวีน่ากำลังกระโดดลงบันไดทีละสามขั้น คว้ากระเป๋าผ้าสีครีมลายพระจันทร์ได้ก็รีบวิ่งแจ้นออกจากประตูรั้วไม้ผุๆ พังๆ “เจอกันตอนเย็นนะ เซนโต้” เธอหยุดแวะลูบหัวเจ้าหมาสีน้ตาลพันธุ์ทาง ซึ่งเธอเก็บมันมาเลี้ยงไว้ได้หนึ่งปีแล้ว

     “บ้าจริง เฮอะ” เธอสบถอย่างหัวเสีย ระหว่างที่รีบจ้ำไปตามทางปูกระเบื้องลายหินอ่อนที่ขัดจนเป็นเงาวับ พลางใช้มือเรียวขาวลูบเรือนผมสีไพลินที่กระเซอะกระเซิงให้เรียบ “เอาล่ะ คงพอใช้ได้นะ” เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ ด้วยน้ำเสียงที่หวั่นๆ ปนตื่นเต้น เธอแกล้งหยุดกระชับเสื้อโค้ตสีครีมทั้งๆ ที่ไม่จำเป็นเพื่อถ่วงเวลา และแล้วเธอก็เดินมาหยุดที่หน้าประตูไม้ที่ถูกขัดอย่างดี มีข้อความสีทองอยู่ที่ด้านบนว่า “ห้องโถงกลาง” มีรูปปั้นยูนิคอร์นกำลังยืนอย่างสง่าผ่าเผย  ขนาบสองข้าง ตากลมวาวเปล่งประกายของมันทำจากเพชรแท้ ปีกที่ดู

เหมือนกำลังจะโผบิน ถูกแกะสลักด้วยช่างฝีมือประณีตจากแดนทอคารัส ดินแพนแห่งอัญมณีและความงาม เด็กสาวยืนพินิจพิเคราะห์สิ่งประดับอันงดงามอยู่พักหนึ่ง จึงนึกขึ้นได้ว่าเธอสายมากแล้ว เธอเหลือบมองประตูบานมหึมาซึ่งตั้งตระหง่านอยุ่ตรงหน้าอีกครั้ง เด็กสาวสูดลมหายใจลึกๆ แล้วรวบรวมความกล้าค่อยๆ ผลักที่จับทองเหลืองเข้าไป พลางภาวนาให้เธอเจอครูสาวซึ่งมีใบหน้ายิ้มแย้ม กับเพื่อนๆ ที่พร้อมจะพูดว่า “ไม่เป็นไรจ้ะ” เสมอ บานประตูหนาหนักค่อยๆ แง้มออกทีละน้อย เด็กสาวค่อยๆ ก้าวเข้าไป ทันใดนั้นทุกอย่างก็เงียบกริบ หญิงวัยกลางคนซึ่งยืนอยู่หน้าห้องอย่างน่าเกรงขามกระแอมเบาๆ แล้วหันมามองซาวีน่าด้วยสายตาติเตียน
***************************************************
ช่วยเม้นหั้ยด้วยน้าค้า
เราเปงมือใหม่เพิ่งหัดเขียน ยังงัยก้อช่วยแนะนำด้วยเน้อ
มั่ยรู้ว่าจาสั้นเกินไปรึป่าว แต่ถ้าลงยาวกว่านี้ก้อกลัวจามั่ยมีคนอ่านอาค่ะ