คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 11
My Friends…รักนายเจ้าของหัวใจ
11
คฤหาสน์ตระกูลลี
การเรียนอาทิตย์แรกผ่านไปแล้ว นักเรียนหลายคนก็เดินทางกลับบ้านในวันสุดสัปดาห์ คุณหนูดงเฮก็เช่นกัน ขานี้เตรียมของตั้งแต่เช้าวันศุกร์
“ป๊าม๊า เค้ามาแล้ว ป๊าม๊าอยู่ไหน” หลังจากที่ก้าวเท้าเข้าบ้านคุณหนูด๊องก็ตะโกนเยกบุพการีซะดังลั่นคฤหาสน์
“อ้าว คุณหนูกลับมาแล้วหรอค่ะ” สาวใช้ถามด้วยความดีใจ
“อื้ม เค้ากลับมาแล้วพี่อึนนา ป๊าม๊าล่ะ”
“คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงนั่งพักผ่อนอยู่ที่สวนดอกไม้ค่ะ”
“งั้นฝากเอาของไปเก็บด้วยนะ เค้าไปหาป๊าม๊าก่อน” แล้วดงเฮก็วิ่งไปทางสวนดอกไม้ทันที
“ระวังล้มนะค่ะคุณหนู” อึนนาตะโกนไล่หลัง แล้วยกสัมภาระของคุณหนูขึ้นไปเก็บ
ที่สวนดอกไม้
คังอินกับลีทึกนั่งพักผ่อน คุยกันถึงลูกชายทั้งสอง
“คังอิน ตาซีวอนจะกลับมากี่โมงอ่ะ” ลีทึกถามสามี
“เครื่องลงบ่าย 2 น่ะ ทึกกี้จะไปรับลูกกับผมมั้ย”
“ไปสิไป ว่าแต่ป่านนี้แล้วเจ้าตัวเล็กคงกลับมาแล้วนะ”
“อ๊ะ นั้นไงคุณ” คังอินชี้ไปทางลูกชายคนเล็กที่กำลังวิ่งเข้ามา
“ป๊าม๊า คิดถึงจังเลย” ดงเฮวิ่งเข้าไปกอดพ่อและแม่ด้วยความคิดถึง
“อ้าวๆ มานั่งดีลูก กอดม๊าเค้าแน่นขนานนั้นเดี๋ยวก็หายใจไม่ออกกันพอดี” คังอินบอกลูกชาย(?)
“เค้าขอโทษ” ดงเฮหน้าสลดไปทันที
“ป๊าไม่ได้ดุตัวเล็กซักหน่อย เป็นบ้างครับ อยู่หอสบายดีมั้ย”
“ก็ดีฮะ เค้ามีเพื่อนใหม่มาอยู่ด้วยสองคน ชื่อ อึนฮยอก กับ คิบอม สองคนนี้ย้ายมาจากอเมริกา” ดงเฮเล่าใหฟัง
“แล้วเค้าดีกับตัวเล็กรึเปล่าลูก” ลีทึกถามบ้าง
“ก็ดีฮะ อึนฮยอกก็น่ารักดีฮะ เค้ากลัวตุ๊กแกเหมือนเค้าเลย อิอิ”
“แล้วอีกคนล่ะลูก”
“คิบอมก็เป็นคนนิ่งๆ หื่นๆ ลามก เฮ้ย! ไม่ใช่ฮะ เค้าก็ดี” ดงเฮเผลอเล่าความคิดของตัวเองออกไป
“ว่าไงนะตัวเอง” คังอินถามลูกชายอีกครั้ง
“ปะ ป่าว ไม่มีไรฮะ”
“เล่าให้ป๊าฟัง เดี๋ยวนี้”
“มะ ม๊า ช่วยเค้าด้วยสิ” ดงเฮหาตัวช่วยทันที
“เล่าเถอะ ม๊าก็อยากรู้ เค้าทำอไรตัวเล็กทึกไปว่าเค้าอย่างนั้นล่ะ”
“ก็ คิบอม อ๊ากกกกกกกกกกก เล่าไปถูกอ่ะป๊าม๊าอย่าจ้องเค้าสิ” ดงเฮโวยวาย
“ก็เล่าสิ ป๊าไม่จ้องก็ได้”
“เล่าก็ได้ คือว่า ตอนนั้นน่ะเค้าอาบน้ำเสร็จแล้ว พันผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำ คิบอมก็จ้องเค้าแล้ว พูดประมาณว่า เค้าไปยั่วอะไรก็ไม่รู้ และก็วันที่เค้าเจอตุ๊กแกในห้องน้ำ คิบอมก็เห็นเค้าโป๊ด้วยอ่ะ” ดงเฮเถยความจริงออกไป
“ห๊า บ้านมันอยู่ไหน ป๊าจะไปฆ่ามัน” ได้ฟังลูกชายสุดที่รักเล่าแล้วคังอินขึ้นทันที
“ป๊าใจเย็นๆสิ ไม่มีอะไรแล้วล่ะ เค้าก็ไม่ได้คิดมากอะไรซักหน่อย”
“แต่...”
“เชื่อตัวเล็กเถอะคังอิน อย่าคิดมากสิ ลูกเราก็ผู้ชายเหมือนตาคิบอมอะไรนั่นนะ” ลีทึกช่วยบอกอีกคน
“คุณเคยมองลูกเราเป็นผู้ชายด้วยหรอ ทึกกี้”
“ป๊า พูดแบบนี้หมายความว่าไง” ดงเฮถามขึ้นทันที
“ฮา ฮ่า ฮา ก็อย่างที่พูดนั่นล่ะ...”
“ป๊าอ่ะ คอยดูนะ เค้าจะหาลูกเขยเข้าบ้านเลย ชิส์” คนงอนประชด
“อะ อ่ะ พอแล้วพ่อลูกคู่นี้ ใกล้ถึงเวลาแล้ว ไปรับซีวอนกันดีกว่า” ลีทึกสงบศึก
“เย้ เย่ จะได้เจอพี่วอนแล้ว”
คฤหาสน์ตระกูลคิม
คิบอมเดินเข้ามาในบ้านที่เงียบเชียบ เพราะไม่มีคนอยู่ บ้านหลังนี้เป็นแค่บ้านที่คยูฮยอนซื้อไว้เท่านั้น บ้านจริงๆของพวกเค้าอยู่ที่อเมริกานู่น
“คุณชายกลับมาแล้วหรอค่ะ” ฮีบอนสาวใช้ถาม
“อื้ม พ่อกับแม่ยังไม่มาหรอ”
“ท่านบอกว่าจะกลับมาวันนี้แหล่ะค่ะ”
“อื้ม งั้นเดี๋ยวฉันจะไปรับที่สนามบินด้วยแล้วกัน” คิบอมบอก
“ค่ะ เดี๋ยวจะบอกคนรถให้เตรียมรถให้นะค่ะ” ฮีบอนไปจัดการตามที่บอกไว้
Sorry Sorry Sorry Sorry เน กา เน กา เน กา มอน จอ เน เก เน เก เน เก ปา จยอ
“ฮัลโหลว่าไงไก่” คิบอมทักปลายสาย
“วันนี้แกจะไปไหนป่ะ”
“ฉันจะไปรับพ่อกับแม่ที่สนามบินน่ะ แกมีไรมั้ย”
“ป่าว ข้าว่าจะชวนไปดูหนัง”
“เอาไว้พรุ่งนี้แล้วกันนะ”
“เออๆ บาย”
“อื้ม”
ความคิดเห็น