black butler black angel ตอนที่ 1

ข้อมูลเบื้องต้น

ตัวละคร
เซบาสเตียน มิคาเอลิส
พ่อบ้านซาตาน
มิเอล แฟนทอมไฮฟ์
ตัวละครใหม่น้องสาวฝาแฝดของชิเอล

เนื้อเรื่อง

บทที่1 การพบเจอ
" ท่านพี่ชิเอลอยู่ที่ไหนค่ะ!!!!! อยู่ที่ไหนค่ะ!! " เด็กสาวได้วิ่งไปทั่วคฤหาสน์ที่กำลังถูกไฟเผาอย่างรวดเร็วจนเธอสะดุดล้ม "โอ้ย!!!!! เจ็บจัง ร้อนด้วย ไม่เอานะขอร้องล่ะอย่าทิ้งหนูไว้คนเดียว!!!!!!!!!!!"
" ไม่นะ!!!!" เด็กสาวได้สะดุดตื่นพร้อมกับทำสีหน้าหอบ "ความฝันนี้อีกแล้วหรอ" เธอลุกขึ้นจากเตียงแล้วเริ่มเปิดประตูเพี่อลงไปข้างล่าง
"วันนี้มีจดหมายอะไรเนี้ยสงสัยจะเป็นจดหมายโฆษนาของลอนดอนแน่เลย" เด็กสาวเปิดจดหมายออกมาด้วยสีหน้าตกใจ "จดหมายฉบับนี้คุณทานากะเป็นคนส่งมางั้นหรอ แล้วมันเขียนว่าอะไรเนี้ย ถึง ท่านมิเอล แฟนทอมไฮฟ์ ตอนี้ได้เกิดปัญหาร้ายแรงขึ้น ท่าน ชิเอลแฟนทอมไฮฟ์ได้หายตัวไปเสียแล้ว ในขณะนี้มีคนแอบอ้างเป็นท่านอยู่มากมายกระผมจึงให้ท่านได้มาทดสอบกับพวกที่แอบอ้างเป็นคุณหนูมา 2คน โดยรถม้าจะมารับคุณตอนบ่ายโมงกรุณาปลอมตัวมาด้วยนะครับ จากทานากะ "เมื่อมิเอลอ่านเสร็จก็กำกระดาษไว้แน่น "นี้มันหมายความว่ายังไง"
อีกด้านหนึ่ง
เสียงรถที่กำลังมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ขนาดใหญ่และในขณะนั้นรถม้าได้จอดหน้าคฤหาสน์โดยบุคคลที่ออกมาจากรถนั้นเป็นผู้หญิงใส่ชุดสีม่วงผมสีน้ำตาลและตามด้วยผู้หญิงใส่ชุดสีผ้าผมสีเงิน
"โห!!!!!!! เป็นคฤหาสน์ที่จริงๆแฮะ" เมื่อสิ้นประโยคนั้นประตูได้เปิดออกมาพร้อมกับพ่อบ้านใส่ชุดสีดำ " ยินดีตอนรับขอรับเรดี้ทั้งสองเชิญเข้ไปรอข้างในก่อนนะขอรับ " เมื่อพ่อบ้านพูดเสร็จได้นำทางไปยังห้องนั่งเล่น "กรุณารอที่ห้องนั่งเล่นก่อนนะขอรับ" เมื่อพ่อบ้านออกจากห้องนั่งเล่น จากสีหน้าที่ยิ้มตอนนี้ได้ทำสีหน้าเบื่อน่ายกับการที่ต้องหาคนที่อยู่ในหนึงของผู้อ้างอิงที่เป็นสายเลือดเดียวกับเจ้านายคนเก่าที่หายตัวไปโดยสั่งเสียกับเขาไว้ว่าจงหาทายาทของเขาแล้วทำพัญธสัญญากับเขาคนนั้นซะพบโดยที่เขายังไม่รู้เลยว่าเขาเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายและที่สำคัญที่สุดก็คือพ่อบ้านไม่รู้ว่าดวงวิญญาณนั้นมีค่ามากแค่ไหน
เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงได้มีฝนโปยปายลงมาอย่างไม่ขาดสายโดยมาพร้อมกับเสียงเคาะประตูที่ดังอยู่หน้าคฤหาสน์ พ่อบ้านได้มุ่งหน้าไปที่ประตุแล้วเมื่อเปิดประตูบานนั้นเขาได้พบเด็กผมสีบลูไนท์และดวงตาสีน้ำทะเลผมปิดตาข้างขวาไว้ "ขอโทษนะไม่ทราบว่าคฤหาสน์แฟนทอมไฮฟ์รึเปล่าพ่อบ้านทำสีหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับ"ใช่แล้วขอรับแล้วท่านคือ..." เมื่อพ่อบ้านไม่ทันเอยด็กสาวได้พูดว่า "ฉันเป็นผู้อ้างอิงคนที่สามน่ะ"เมื่อเธอพูดเสร็จพ่อบ้านได้ยิ้มให้เธอสักพักหนึงแล้วพาเธอเข้าคฤหาสน์
ในขณะที่พ่อบ้านกำลังนำทางเด็กสาวไปยังห้องนั่งเล่นเขาสังเกตเห็นเธอกำลังสั่นเพราะเสื้อของเธอกำลังเปียกโชกไปด้วยน้ำฝนเขาได้ถอดเสื้อนอกออกแล้วไปคุมที่เธอ "คุณตัวเปียกอย่างนี้ระวังจะเป็นหวัดนะขอรับ" เด็กสาวมองหน้าด้วยความมึนงงแล้วพูดว่า "ทำไมถึงให้ฉันยืมเสื้อล่ะนายไม่คิดที่จะระแวงคนแปลกหน้าบ้างหรอ" พ่อบ้านไม่ได้พูดอะไรมากนักเขายิ้มแล้วอื้มมือไป้จับแก้มของเธอ "ที่ผมทำอย่างนี้เพราะทนดูไม่ได้ที่จะเห็นลูกแมวน้อยต้องมาอยู่ในสภาพนี้น่ะขอรับ