Zerapt and The Valcadear เซราฟ กับ โรงเรียนมหาเวทย์

.....ทายาทเท่านั้นที่สามารถอ่านหนังสือเล่มนี้ได้.....

     มันเขียนอยู่บนปกในของหนังสือเล่มหนาเตอะที่ผมไปค้นเจอในห้องสมุดของคุณปู่ อันที่จริงผมก็หามันเจอมาตั้งนานแล้วหล่ะ แต่ว่าไม่เคยคิดที่จะหยิบมันขึ้นมาอ่านเลยซักครั้ง แต่ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกเบื่อๆกับชีวิตประจำวันของผม ที่เอาแต่ กิน นอน อยู่ในวังหลวงไปวันๆ โดยที่ไม่ทำอะไรเลย ถ้าหากประชาชนมาเห็นเข้า คงจะหมดความศรัทราในตัวของผม ที่เป็นเจ้าชายของอาณาจักรเป็นแน่แท้

     ผมเปิดไอเจ้าหนังสือเล่นมั้นไปยังหน้าต่อๆไป หนังสือเล่มนี้ไม่มีทั้งสารบัญ คำนำ หรือแม้กระทั้งสำนักพิมพ์ มีก็เพียงแต่ชื่อผู้เขียน ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่านั่นเป็นนามปากกาหรือชื่อจริงๆของเขากันแน่ 

     "เนเกรฟ ดไวท์ย็อก งั้นหรอ...."

     ผมเปิดหน้ากระดาษสี่หม่นๆที่อยู่ตรงหน้าผมมานานมากแล้ว รู้สึกว่าผมน่าจะเปิดผ่านไปมากกว่า 20 แผ่นแล้วเสียด้วย แต่ถึงกระนั้น ผมก็ยังมองไม่เห็นเงาของตัวหนังสือ หรือ รูปภาพในหนังสือเล่นนี้เลย ผมจึงเลือกที่จะเปิดข้ามหน้าของหนังสือนี่ไปทีละหลายๆหน้า จนสายตาของผมเหลือบไปเห็นสีของหมึกที่ซึมออกมาตรงขอบกระดาษ จึงเปิดไปที่หน้านั้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น

     "หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเวทย์มนต์"

     ผมได้แต่หน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างไม่เข้าใจกับสิ่งที่บอก ผมอยู่บนโลกนี้มา17ปียังไม่เคยเห็นหนังสือเวทย์มนต์มาก่อนในชีวิต ด้วยความที่ผมยังไม่เชื่อในสิ่งที่บอก จึงได้เปิดหน้าถัดไปอย่างช่วยไม่ได้

     "ส่งพลังเวทย์มาที่หนังสือเล่มนี้ในปริมานที่ท่านคิดว่าสามารถส่งได้มากที่สุด"

     ผมรีบทำตามสิ่งที่ได้อ่านทันที ผมส่งพลังเวทย์ทั้งหมดที่เด็กอายุ17อย่างผมมีลงไปในหนังสือตรงหน้า โดยที่ไม่ได้กรองหรือบีบอัดพลังเวทย์ในแบบที่เคยเรียนมาในเรื่อง 'การประจุเวท์เลยแม้แต่น้อย เมื่อพลัเวทย์เพียวๆของผมถูกส่งไปยังหนังสือตรงหน้า มันก็เกิดการปะทุของพลังเวทย์ขึ้นแทบจะทันที พลังเวทย์สองสีที่กำลัง สีหนึ่งเป็นพลังเวทย์สีขาวที่ดูแล้วน่าจะเป็นของผม ส่วนอีกีหนึ่ง เป็นพลังเวทย์สีดำที่มีออร่าสีแดงสดอยู่รอบๆ พลังเวทย์ทั้งสองได้วนอยู่รอบๆหนังสือตรงหน้าของผม ที่ผมเผลอทำหล่นมือไปด้วยความตกใจ มันจึงนอนแอ้งแม้งอยู่ที่พื้นห้องสีขาวที่เต็มไปด้วยฝุ่น

     เมื่อผมเห้นว่าพลังเวทย์ทั้งสองสีนั้นอ่อนกำลังลง ผมจึงรีบหยิบหนังสือนี่วางอยู่ขึ้นมาถือไว้ด้วยมือทั้งสองข้างทันที แต้จู่ๆ ก็เกิดปรากฎการณ์ประหลาดกับผม พลังเวทย์ทั้งสองสีนั้นได้พุ่งตรงมาที่มือและค่อยๆลามไปยังส่วนต่างๆของร่างกาย และเริ่มซึมเข้าไปในร่างกายของผมอย่างรวดเร็ว ผมที่กำลังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ได้แต่พยายามจะขยับตัวและโยนไอ้เจ้าหนังสือในมือทิ้งไป แต่ก็ไม่เป็นผล เมื่อพลังเวทย์ทั้งหมดได้ซึมหายไปในร่างกายของผมหมดแล้ว ผมจึงสามารถขยับตัวได้อีกครั้ง

     "นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!"

     ผมโยนหนังสือในมือลงกับพื้นอย่างแรง หนังสือนั่นเมื่อมันกลับไปนอนแอ้งแม้งอยู่ที่พื้น หน้าของหนังสือ ได้เปิดไปอยู่ที่หน้าสุดท้ายที่เขียนว่า

      "ความรู้และวิทยาการด้วนเวทย์มนต์ทุกๆเรื่องที่ข้าบันทึกไว้ในหนังสือเล่มนี้ การที่จะได้รับมันคือ 'ต้องรับพลังเวทย์ทั้งหมดของข้าที่ข้าได้ใส่ไว่ในหนังสือเล่มนี้ไว้' หวังว่าท่าน คงจะสามารถทำมันได้อย่างถูกวิธี"

เนเกรฟ ดไวท์ย็อก

จักรพรรดิองค์สุดท้ายของบริธาเนีย

.....................