วันที่หัวใจว่างเปล่าO.O

เนื้อเรื่อง

“แจน!พี่คิมน่ารักเน๊อะ”เสียงว่านเพื่อนสาวดังขึ้น

“ช่ายๆน่ารัก”แจนขานรับด้วยสีหน้าชื่นชม

พี่คิมหนุ่มฮอตของโรงเรียน...เป็นที่ต้องตาต้องใจของสาวๆหลายคนขณะนี้เรียนอยู่ ม.6 เรียนเก่งและนิสัยดีภายนอกสง่ามาก

“หนิ๊ๆว่าน!พี่ตั้นโทรมา”แจนเรียกเพื่อนสาวมารับโทรศัพท์

“โทรมาแล้วร๋อ..อ่ะโห๊ะๆ”ว่านพูดด้วยน้ำเสียงดีใจ

เฮ้อ..น๊ะ!ว่านเพื่อนรักของฉันมีแฟนเป็นรุ่นพี่ ม.6 เพื่อนของพี่คิมนั่นแหละแฟนยัยว่านอ่ะชื่อพี่ตั้น...พี่แกก้อฮอตในหมู่ ม.3 ส่วนเราก้อเด็ก ม.2

“แจนนนนนน”

“มีราย เรียกฉันซะแรงเชียว”

“มีข่าวดีๆๆ..พี่คิมชมว่าเธอน่ารักอ่ะ”

ห๊า!!พี่คิมนี้น่ะชมเรา...ว๊าว!ดีใจจังอ่ะ..แต่ก้อน่ะเราว่าเรายังไม่น่ารักขนาดนั้นสักหน่อย..ยัยว่านอ่ะน่ารักจะตาย..ดันมาชมเราซะง้าน-////-

“แจน!พี่ตั้นบอกว่าพี่คิมอ่ะขอเบอร์เธออ่ะ”

“…….”

อะรัยกันอ่ะเนี๊ยะ...พี่คิมนะร๋อ??

…..หนึ่งอาทิตย์ต่อมา…..

กริ๊งๆๆ

“ฮาโหล”แจนรับโทรศัพท์

“น้องแจนร๋อคับ”

“ช่าย...แล้วพี่ชื่ออะรัยค๊ะ”

“อ๋อ..นี้พี่คิมคับ”

หลังจากนั้นเราสองคนก้อติดต่อกันเป็นช่วงระยะหนึ่ง.....ช่วงเวลานั้นเราก้อหวั่นไหวบ่อยเหลือเกิน...ทั้งๆทีบอกกับตัวเองไว้ว่าจะไม่สนใจพี่แก..แต่ดันโกรธแกตอนที่ได้ยินว่าแกเคยชอบคนนั้นคนนี้...เฮ้อ..เรานี้มันแย่จิงๆ..เราต้องชอบพี่คิมเข้าแล้วแน่ๆเลย

“หนิ๊ว่าน....เธอว่าพี่คิมแกจิงจังกะเราอยู่ร๋อ?”

“จิงจังซิ..พี่ตั้นยังบอกเลยว่าพี่คิมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยน๊ะ”

“เฮ้อ....”แจนถอนหายใจ

“อย่าคิดมากเลยน๊ะ...”

เคยได้ยินว่าพี่คิมเคยแอบชอบรุ่นเดียวกันชื่อว่าพี่ “พิมพ์” พี่พิมพ์อ่ะทั้งเรียนเก่ง..นิสัยก้อดี...รวยก้อรวย...แถมได้ทุนจากทางโรงเรียนมากมาย..แล้วเราละแตกต่างกันจัง....เฮ้อ..เรานี้น่ะทำมั๊ยคิดมากจังน๊ะ

“หนิ๊ว่าน...เธอว่าพี่คิมยังชอบพี่พิมพ์อยู่มั๊ย”

“ไม่มั้ง...ฉันถามพี่ตั้นอยู่น่ะเรื่องพี่พิมพ์อ่ะ พี่ตั้นบอกว่า...พี่คิมอ่ะไม่ชอบแล้ว..แกชอบเธอคนเดียวน่ะ”

ช่วงนี้พี่คิมโทรหาเราทุกวันเลย....^___^....เมื่อวานแกไปสอบสัมภาษณ์กะพี่เบสท์เพื่อนผู้สนิทของแก....วันนี้ก้อคงเดินทางกลับ...หุหุ....แต่วันนี้แกบอกว่าจะไม่ได้โทรมา...เพราะนั่งรถคงคุยไม่สะดวก...หุหุ...^^

ติ๊ดๆ

‘เอ๊ะ!ข้อความๆ’

‘อยากคุยด้วยจัง....จากพี่คิม’

อ๊ากกกก....ยังมีกระจิตกระใจส่งมาอีกง่ะ^/////^ ‘คิดถึงแกจัง’

“ใกล้ถึงงานวันเกิดแจนแล้วหนิ๊”คิมพูด

“อ๋อๆช่ายๆ”^//^

“^__^อยากให้ถึงเร็วๆจัง”

อ่า...ยิ้มซะน่ารักเรยง่ะ....จริงซิวันศุกร์นี้ก้อถึงงานวันเกิดเราแล้ว...ดีจายจังที่พี่เค้ายังจำได้อ่ะ^^

.....วันศุกร์......

วันนี้พ่อกะแม่ไม่อยู่บ้าน...พ่อไปสัมนาที่ต่างจังหวัดส่วนแม่ก้อยังไม่กลับจากไปดูงานที่อเมริกา...พ่อเลยบอกให้จัดงานเลี้ยงที่บ้านตอนเย็นพ่อสั่งอาหารกะร้านไว้แล้ว......^__^

“แฮปปี้เบิร์ดเดย์   จ๊าเพื่อนรัก”ว่านโผล่เข้ากอดแจน

“ขอบคุณจ๊า”

วันนี้ยังไม่เห็นน่าพี่คิมเลยอ่ะ...นี้ก้อจะเที่ยงคืนแล้วอ่ะจะพ้นงานวันเกิดฉันแล้วน๊ะ...เพื่อนๆก้อกลับหมดแล้ว...เชอะๆ..จะไม่มาจิงๆใช่มั๊ยเนี๊ยะ

“กริ๊งๆ”พี่คิมสายเข้า

“แจนออกมาหน้าบ้านดิ๊”

ปิ๊งๆๆลูกโปร่งมากมายลอยเต็มท้องฟ้าและก้อพลุกะลังฉายแสงอย่างสวยงามและพีคิมก้อเดินออกมาจากรถมอไซค์ที่เต็มไปด้วยลูกโปร่งสีขาว..มุ่งหน้าถือกล่องไม้เล็กๆมายังแจน

“แฮปปี้เบิร์ดเดย์น๊ะ....ขอหั๊ยมีความสุขน๊ะ”คิมพูดพล่างยื่นของขวัญ

“^_^ขอบคุณมากมายเลยน๊ะค๊ะ”

ตีสองแล้วเรายังนอนไม่หลับเลยอ่ะก้อดันตาค้างอ่ะซิ...ก้อประทับใจพี่คิมหนีน๊า

ว่าแต่เรายังไม่แกะของขวัญของพี่คิมเลย...ไปแกะดีกว่า

ของในเป็นตุ๊กตาอัดเสียงแล้วก้อสร้อยที่มีจี้เป็นแหวนห้อยห้อยอยู่...

ตึ๊ด“พี่รักแจนน๊ะ..”เสียงคิมที่อัดใส่ตุ๊กตาดังขึ้น

‘พี่รักแจนน๊ะ’.......เราดีใจจนน้ำตาไหลเลยร๋อเนี๊ยะ -___-

โทรไปขอบคุณเค้าดีกว่า

“หวาดดีคับ”

“แจน..เปิดเสียงที่พี่อัดแล้วน๊ะ”

“….”

“ขอบคุณน๊ะ”

“ยัยบ๋อง..ยังไม่นอนอีกร๋องายเนี๊ยะ..รีบไปนอนเลยไป”

หลังจากนั้นเราก้อคบกันอย่างเปิดเผย.....ข่าวของเราดังแพร่สะพรัดไปทั่วโรงเรียนเลยย....- - ก้อน๊ะพี่คิมแกก้อดังนี้หน๊า..ช่วงเวลานี้เรามีความสุขจัง

“พี่จะรักแจนจนกว่าแจนจะทิ้งพี่น๊ะคับ”

“.....”ดีจายจัง...พี่แกดีกะเราจังเลยน๊ะ

เวลาที่เราคบกันมันผ่านไปอย่างรวดเร็ว..พี่แกดูแลเอาใจใส่เราอย่างอ่อนโยน..อ๊าก..มีความสุขจังเลยแต่อีกสองอาทิตย์แกก้อจะจบแล้ว...ตอนนี้เราพึ่งรู้ว่าสนุกไม่ได้อีกแล้ว...

“วันนี้เดี๋ยวพี่ไปส่งบ้านน๊ะ”

“อือ”

“แต่ตอนนี้อย่าพึ่งกลับได้มั๊ย...ไปนั่งเล่นกับพี่ก่อนน๊ะ”

“….”วันนี้พี่คิมดูเศร้าจังน๊ะ

เรานั่งกันอยู่แบบไม่คุยกันสองชั่วโมง... ‘น่าอึดอัดจัง’ พี่เค้าเป็นอะรัยอ่ะ?

“อีกสองวันพี่ก้อจะสอบแล้วใช่ม๊ะ”

“อือ”

หลังจากวันนั้นพี่แกก้อบอกว่าคงไม่ได้โทรมาบ่อยแล้วเพราะแกต้องอ่านหนังสือและไม่ค่อยมีเวลา...

หลังจากที่พี่แกสอบเสร็จ...อีกหนึ่งวันพี่แกก้อต้องไปเข้าค่ายก่อนจบก้อคงจะไม่ได้เอาโทรศัพท์ไป...เฮ้อ...เราคงไม่ได้คุยกันซิน๊ะตั้งห้าวันน่ะ

“พี่ไปก่อนน๊ะ”

“คิดถึงกันบ้างน๊ะ”แจนอึดอัดอยู่ตั้งนานก่อนจะตัดสินใจพูดไป

“ตลอดเวลาอยู่แล้ว”

จากวันนั้นเราก้อไม่ได้เจอกันอีกเลย...และแล้ว..ก้อครบห้าวัน...ดีใจจังง่ะ..พี่คิมกลับมาแล้วววววว^___^....เรามีเรื่องมากมายเลยที่อยากพูดกะพี่คิม..หุหุ

เอ๊ะ!สองวันแล้วแกยังไม่โทรมาเลยอ่ะ..วันก่อนเพื่อนบอกว่าเห็นแกไปร้องเพลงกะเพื่อนๆน่าตายิ้มแย้มแจ่มใส....นี้มันอะรัยกันอ่ะ...ทำมั๊ยไม่โทรหาเรา(เราก้อไม่กล้าโทรไปหาแก) นี้เราจะจบกันแล้วร๋อจบแบบไม่เห็นน่ากันแบบนี้ร๋อ

“แจน!นั้นพี่คิมหนิ๊”

และแล้วโชคชะตาก้อทำให้เราได้พบกันอีกครั้ง...แต่การเจอกันคราวนี้มันไม่เหมือนเก่า...มันไม่เหมือนแฟนหรือคนรักกันเลยแม้แต่น้อย..เพราะเค้าแทบจะไม่สนเราเลย...ไม่ทักเราเลย..แล้วเราควรทำตัวยังงายละคราวนี้...น้ำตาคลอแล้วซิ...ก้อพี่คิมเป็นแฟนแจนไม่ใช่ร๋อ..ทำมั๊ยทามแบบนี้!!

“เรายังเลิกกันแล้วร๋อค๊ะ”แจนตัดสินใจถาม

“…..”

“ถามก้อตอบดิ๊”น้ำตาแจนหลั่งไหลออกมาอย่างบ้าครั่ง

“พี่มันไม่ดีพอกับแจนหรอกนะ...ไปหาคนที่ดีกว่าพี่เถอะ...หาคนที่มีเวลาดูแลแจนมากกว่านี้”เสียงที่เสียงจะเย็นชาของคิมกล่าว

“พี่ไม่ดีพอร๋อ..พี่ไม่ต้องดีพอก้อได้..สำหรับแจนแล้วพี่จะดีหรือเลวก้อช่าง..แต่พี่อย่าทิ้งแจนเลยน๊ะ..เป็นแบบเดิมได้มั๊ย..ฮือๆๆ”

“พี่ไม่ได้ทิ้ง..แต่เป็นพี่น้องกันดีกว่าน๊ะ”

“ฮือๆๆตกลงเราไม่มีทางจะใช่คำว่า “เรา”อีกแล้วร๋อ...ถ้าพี่ไม่อยู่แล้วคัยจะไปส่งแจนที่บ้านอ่ะ...ถ้าแจนไม่สบายเหมือนตอนนั้นคัยจะอยู่เป็นเพื่อนแล้วก้อถ้าแจนร้องไห้คัยจะมาอยู่ปลอบละคัยจะมานั่งโกรธให้แจนเวลาแจนมองผู้ชายคนอื่นละ..คัยจะยอมให้แจนทุบตีเวลาอารมณ์ไม่ดีละ....ฮือๆๆๆ...”

“ก้อทำเหมือนเดิมก้อได้หนิ๊”

“จะทำได้ยังงัย..ก้อไม่ใช่แฟนของพี่แล้วหนิ๊..ไม่ใช่เจ้าของพี่แล้วหนิ๊”

เราคงเลิกกันแล้วละ เพราะพี่แกก้อยืนยันซะเสียงแข็ง...แต่ตอนนี้อยากให้รู้ไว้เลยว่า..พี่อ่ะดีพอสำหรับแจนอยู่แล้วน๊ะ..เฮ้อ...เราร้องไห้ปายอาทิตย์นึ่งเต็มๆถึงยังง้านเราก้อตัดใจให้ลืมพี่คิมคนนี้ไม่ได้...เรานั่งฟังตุ๊กตาบันทึกเสียงอยู่ทุกวันๆฟังซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า ‘พี่รักแจนน๊ะ’มันช่างปวดใจเหลือเกิน..เรารักเค้ามากไม่อยากให้ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นร๋อ..อยากอยู่กะพี่แกไปนาน
แต่คงไม่มีอีกแล้ววววว...เรื่องราวระหว่าง “เรา”คงจะไม่ได้สานต่อกันอีกแล้ว

…..สองวันต่อมา.......

เมื่อวานนี้พี่ตั้นโทรมาบอกความจิงกะเรา...เหตุผลที่แท้จิงที่พี่คิมเค้าขอเลิก

“รอพี่ก่อนน๊ะ...เดี๋ยวพี่จะกลับมา”พี่คิมพูดเมื่อเจอกะแจนที่โรงเรียนวันสุดท้าย

“......”

“เราอาจกลับมาเป็นเหมือนเดิมก้อได้น๊ะ”

พี่คิม...ทำมั๊ยเห็นแก่ตัวแบบนี้...เห็นเราเป็นอะรัยอ่ะ...แม้เรายังรักเค้ามากแต่ก้อไม่ชอบหรือดีใจเลยแม้แต่น้อยที่เค้าพูดแบบนี้...ก้อเรายังรักศักดิ์ศรีตัวเองอยู่หนิ๊

“แจนรู้แล้วน๊ะว่าเหตุผลที่พี่เลิกกับแจนเพราะอะรัย”

“เพราะอะรัย”

“เพราะพี่ยังชอบพี่พิมพ์อยู่ใช่มั๊ย”

“……”

“ตลอดเวลาที่พี่คบกะแจนพี่ก้อยังรักพี่พิมพ์อยู่เต็มหัวใจ...ไม่เคยมีคัยแทนที่พี่พิมพ์ได้เลยแม้แต่น้อย...แล้วเมื่อเป็นแบบนั้นยังจะมาคบกะแจนมาบอกว่าชอบมาบอกว่ารักแจนอีกทำมั๊ย…”

“แต่ที่พี่พูดไปทั้งหมดอ่ะมันเป็นเรื่องจิงน๊ะ….”

“ตอนที่คบกะแจนอ่ะพี่ยังรักพี่พิมพ์อยู่ใช่มั๊ย”

“คับ”

อะรัยกัน..ทุกอย่างที่เราทุ่มเทมันไม่มีความหมายจนไม่สามารถทำมั๊ยพี่คิมลืมพี่พิมพ์ได้เลยร๋อนี้...และวันเวลาที่ผ่านมามันไม่มีความหมายเลยแม้แต่น้อย

ห๊า!!น้ำหนักลดลงไปสามกิโล...ก้อน๊ะร้องไห้ทุกวัน...แม้กระทั่งวันนี้ยังร้องไห้ไปแล้วเลย..เรายังมานั่งร้องไห้แบบนี้มันจะไดอะรัยขึ้นมาน๊ะ...เราควรลืมคนลอกลวงได้แล้วน๊ะ

……..หนึ่งปีผ่านไป……..

“แจน!มีคนมาหาจ๊ะ”

“อือ”

เอ๊ะ..นั้นมันพี่คิมหนิ๊...จิงซิน๊ะก้อพี่คิมเค้าเคยบอกว่า..ให้เรารอเค้าหนิ๊..

“หวาดดีพี่คิม”เราทักด้วยน้ำเสียงปกติก้อน๊ะเราเลิกชอบเค้าแล้วหนิ๊

“พี่กลับมาแล้วว..ไม่ดีใจร๋อ”

“......”

“แจนพี่รักแจนน๊ะ..กลับมาเป็นเหมือนเดิมน๊ะ”

“….”

“พี่ขอโทษ..พี่เลิกชอบพิมพ์แล้วน๊ะ”

“พอเถอะน๊ะ...แจนอ่ะไม่เคยโกรธพี่เลยน๊ะ..อีกอย่างคำพูดที่พี่พูดมาทั้งหมดอ่ะ..เก็บไว้เถอะน๊ะค๊ะ...มันสายเกินไป..”

ตอนนี้เรายอมรับว่าเรายังรักพี่เค้าอยู่เหมือนเดิมแต่เราคิดว่า...เราคงจะไม่ยอมกลับมาช้ำเหมือนวันเก่าๆอีกแล้ว...อดีตอ่ะไม่มีวันลบเลือนได้...เมื่อตอนนั้นพี่เค้าเลือกจะชอบอีกคน...แล้วตอนนั้นเราต้องเป็นฝ่ายไป...พอมาถึงตอนนี้เราได้คิดทบทวนแล้ว..เราจะไปจะไปอย่างไม่มีวันกลับมายืนที่เดิมอีกแล้ว..

ท้องฟ้าแตกต่างกันมากมายเลยตอนนี้...ตอนนี้ท้องฟ้าสดใสสีครามมสวยงาม...ส่วนตอนนั้นที่พี่คิมพึ่งทิ้งเราไปเราเศร้าจนมองท้องฟ้าเป็นสีเทา...มันแตกต่างกันมากทั้งๆที่ตอนนั้นกะตอนนี้....เป็นวันที่ไม่มีเธอ...เหมือนกัน

ตอนนี้เราสบายใจมาก..และหัวใจเราตอนนี้แข็งแรงและว่างเปล่าไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดอีกแล้วก้อเพราะเราเลือกจะเลิกยืนตรงนั้นตรงที่แสนปวดร้าว...วันนี้เราเลยยิ้มได้อีกครั้ง

             จบ...........