คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : มื้อเย็น(12%)
มื้อเย็น
“กลับมาทำไมไม่ปลุกเล่า!”
ฉันโวยทันทีที่เห็นนายนี่เป็นคนแรกหลังงีบไปชั่วครู่...รึเปล่านะ? แต่ช่างมันเถอะ จะหลับไปนานแค่ไหนก็ไม่สำคัญ ที่สำคัญคือผู้ชายที่มีความเป็นสุภาพบุรุษจะต้องไม่แอบดูสุภาพสตรียามหลับสิ
“ก็เห็นท่าทางสบายเลยไม่อยากปลุก หรือว่าเธอเป็นพวกชอบปลุกคนให้ตื่น?”
นายนั่นอมยิ้มแปลกๆ หรือว่านายเห็นอะไรตอนฉันนอนรึไงยะ
“ฉันมีอะไรดีในสายตาเธอบ้างเนี่ย ถามจริง ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้นแหละ ฉันเพิ่งมานั่งตรงนี้ได้ 5 วิฯก่อนเธอตื่นเองมั้ง”
ระหว่างที่นายนั่นอธิบายฉันก็รีบจัดการเสื้อผ้าหน้าผมตัวเองให้เรียบร้อย หวังว่าคงไม่มีน้ำลายไหลออกมานะ หรือว่า...ที่หมอนี่ยิ้มๆ เพราะว่าวาดอะไรลงบนหน้าฉัน?
“ก็คิดอยู่”
ตอบมาได้หน้าตาเฉย!
“นาย!!!”
“เธอดูก่อนว่าฉันทำรึยัง จะบ้ารึไง ฉันไม่ได้ชอบแกล้งใครขนาดนั้นหรอกน่า”
ฉันไม่เชื่อจึงใช้กล้องหน้าของมือถือตรวจดูใบหน้าตัวเอง...ไม่มีแฮะ แล้วไป
“กลับช้านะนาย ไปเที่ยวอยู่ล่ะสิท่า”
“ไม่ใช่ซะหน่อย พอดีไม่มีคนพาเดินดูบริเวณโรงเรียนก็เลยต้องเดินสำรวจเอง แล้วบังเอิญไปเจอกับลูน่าเลยคุยกันเพลินน่ะ”
ไอ้ประโยคแรกของหมอนี่คงจะตั้งใจให้ฉันรู้สึกผิดให้ได้ล่ะสิ แต่เสียใจด้วยนะยะที่ฉันไม่รู้สึกแบบนั้นเลย ก็คนมันลืมอ่ะ ว่าแต่ทำไมนายนี่ถึงได้ไปคุยเพลินกับคุณออนดะได้ล่ะเนี่ย อย่าบอกนะว่าเธอจะเป็นแม่นายในโลกอนาคต
“เปล่า ก็แค่คุยแล้วถูกคอ”
ว่าแล้วก็เบือนหน้าหนีไปทางอื่น แต่ด้วยความตาไว เสี้ยวหน้าของหมอนั่นแวบหนึ่งแสดงความเศร้าออกมาเล็กๆ อะไรหว่า ถ้าให้เดา คุณออนดะกับนายนั่นต้องเป็นอะไรกันในโลกอนาคตแน่ๆ แต่เรื่องอนาคตจะเป็นยังไงก็ยังไม่สำคัญเท่าเรื่องที่โคซาโตะคุยถูกคอกับคุณออนดะ เท่าที่ฉันรู้ คนที่คุยกับคุณออนดะแล้วถูกคอได้นี่มีแทบจะนับคนได้เลยนะ ไม่น่าจะมีเกินจำนวนนิ้วบนมือหรอก ฉันเองรู้จักอยู่คนเดียวคือ อาซาโกะ สาวซ่าประจำห้อง
“เค้าเป็นอย่างนั้นเหรอ?”
“ก็เท่าที่เห็นอ่ะนะ”
ฉันตอบพลางนึกว่ารู้จักมือศิลป์ของชมรมเราดีแค่ไหน แต่ก่อนจะได้นึกไปไกล กระเพาะฉันก็ส่งเสียงน่าอายจนอยากจะขุดอุโมงค์หนีไปโผล่ที่โอซาก้า
จ้อกกกก....
ทำไมต้องมาร้องที่นี่เวลานี้ด้วยนะ ในยามที่มีผู้ชายอย่างนายนี่อยู่ตรงหน้า ไม่เข้าใจ ทำม้ายยยย Don’t Understand!!! Why!?!
“ฉันว่าเราควรจะไปหาอะไรกินกันเถอะ”
นายโคซาโตะ ทำไมนายต้องทำหน้าเหมือนกลั้นหัวเราด้วยฮะ ท้องร้องแล้วมันผิดตรงไหนยะ
“เธอเลิกแว้ดๆ ใส่ฉันสักที ไม่กลัวเปลืองพลังงานบ้างรึไง วันนี้มีอะไรกินบ้าง”
“ไม่มี แม่ไม่ได้ทำไว้ให้”
“งั้นเธอไปนั่งรอในครัวได้เลย เตรียมผ้ากันเปื้อนไว้ให้ด้วยฉันจะทำกับข้าว ขอไปล้างไม้ล้างมือเดี๋ยวเดียว”
ชิชะ อย่างนายทำอาหารเป็นกับเขาด้วยเหรอ? หน้าไม่ให้เลยนะ ไหนบอกว่าลูกคุณหนูไง
“…ฉันล่ะเบื่อ”
นายนั่นส่ายหน้าแล้วเดินไปทางห้องน้ำ เชอะ ทำเป็นเก็ก เดี๋ยวออกมาเละแม่จะขำให้ดัง 199 เดซิเบลเลย
ความคิดเห็น