ไม่เคยรู้...^^

เนื้อเรื่อง

วิน เป็นเด็กใหม่ของ รร.เรา เเต่สำหรับชั้น ไม่ใช่
เพราะเค้ากับชั้นสนิทกันตั้งเเต่เด็กๆเเล้ว
เพราะบ้านเราอยู่ใกล้ๆกัน พอเค้าเข้ามาจึงไม่เเปลกที่เรา 2 คนจะสนิทกัน

'ดีใจ จัง นึกว่าจะไม่ได้เจอหวานอีกเเล้วนะเนี่ยย'
'เว่อร์ ไปมั้งวิน'

เหตุผลที่เรา2คนไม่ได้เจอกันตั้งนานก้เพราะว่าตอนม.2เทอมปลายๆ
ครอบครัวของวินต้องไปดูเเลกิจการที่ต่างประเทศ
ตัวชั้นเองตอนที่รู้เเรกๆว่าเค้าต้องไปอยุ่ต่างประเทศก็อึ้ง
เพราะตอนนั้นชั้นชอบนายเพื่อนสนิทคนนี้เข้าเเล้วล่ะสิ
'วิน ไปอยุ่เมืองนอกตั้งนาน ไม่เห็นเขียนจม.มาหากันบ้างเลย'
'....คือว่า วินลืมบ้านเลขที่หวานไปอ่ะ โทดทีนะๆๆ'
ใช่เเล้วนายคนนี้ไม่เคยเลยที่จะเขียนจม.มาหาชั้นเลยซักฉบับนึง
ถ้าถามว่าตอนนี้ชั้นยงชอบนายคนนี้อยู่มั้ย?
ตอบได้เต็มปากเลยว่า 'ชอบ' เพราะอะไร ไม่มีเหตุผลจิงๆ
วันนึงขณะที่เรา 2 คนกำลังเดินกลับบ้านด้วยกันนั้นอยู่ๆวินก็พูดขึ้นมาว่า

'ทำไม หวานยังไม่มีเเฟนซักทีอ่ะ'
'วิน อยากให้หวานมีเเฟนหรอ?'
'ใช่สิ คนจะได้ไม่ต้องมองว่าเราเหมือนเป็นเเฟนกันไง
หวานเองมีคนมาชอบก้ตั้งเยอะเเยะไม่ใช่หรอ?'
'งั้นหรอ?เเล้วใครล่ะที่มาชอบหวานบ้างอ่ะ'
'ไอ้กฤช ไง'
'กฤช? กฤชเพื่อนวินอ่ะนะ เค้าชอบหวานงั้นหรอ?'
'อืมม ช่ายยย หวานก็ชอบมันสิ'
'วินอยากให้หวานชอบกฤชหรอ??'
'ถูกต้องนะคร้าบบบบบบ'

อีตาบ้า ที่เเท้อยากขับไสไล่ส่งกันให้เพื่อนนายเหรอ
ได้ๆๆ เดี๋ยวรู้กันตั้งเเต่วันนั้นชั้นก็คบกับกฤช วินกับชั้นก็ห่างกันเรื่อยๆๆๆ
วันสอบเสร็จพวกเราไปฉลองกัน
ตอนกลับบ้านชั้นกำลังข้ามถนน เเต่ด้วยความไม่ระวังเลยเกือบถูกรถชน
เเต่ชั้นรอดมาได้ !! เอี๊ยดดดด!!!!!!!
มีคนๆนึงช่วยชั้นไว้ คนๆนั้นถูกรถชนเเทนชั้น คนๆนั้นชั้นคุ้นจริงๆ
วินนนนนนนนนนนน
วันนี้วินเสียเเล้ว ด้วยเหตุจากวันนั้น คุณเเม่ของวินได้เอาได้อารี่ของวินมาให้ชั้น
ท่านบอกว่า เห็นวินเขียนทุกวันๆๆๆ ชั้นค่อยๆเปิดอ่านเเล้วน้ำตาก็ค่อยๆไหลอาบเเก้ม

'เรากับหวานต้องห่างกันเเหน่ะ ไม่อยากไปเลยอ่ะ'

'อิอิ วันนี้ได้กลับมาหาหวานเเล้ว ดีใจจังงงงงง'
ชั้นค่อยๆเปิดทีละหน้าๆๆจนถึงหน้านึง

'วันนี้ไอ้กฤชมาบอกว่าชอบหวาน ก็คงจะดีเนอะ มีคนจะมาดูเเลหวานกับเรา
ฝินใจตัวเองชะมัดเลย ให้ตายสิเจ็บใจว้อยยยย'

ชั้นค่อยๆเปิดทีละหน้าๆๆจนถึงหน้านึง

'เดือนนึงเเล้วไม่ได้คุยกับหวาน ตั้งเเต่หวานคบกับไอ้กฤช หวานจะรู้มั้ย ว่าเราอิดฉากฤชจัง
หวานคงเห็นว่าเราเป็นเเค่เพื่อนคนนึงใช่มั้ย?? งั้นเราขอโทดด้วยนะ ที่คิดกับหวานมากกว่านั้น
เอ...เเล้วเราเขียนงี้ทำไมเนี่ย เราให้หวานได้เเม้เเต่ชีวิตของเรานะ เพราะเราชอบหวาน ไม่ใช่สิรักเลยสินะ ขอให้หวานมีความสุขกับกฤชนะ เราจะมองหวานห่างๆ วิน รัก หวาน มาก นะ
ถึงเเม้จะเป็นไปไม่ได้ก็ตาม ......'

เราให้หวานได้เเม้เเต่ชีวิตของเรานะ ....คำๆนี้จะดังอยู่ในหัวของเราตลอดไป!!!