[ FanFic BLEACH ] หิมะขาวโปรยปรายในสายลมยามค่ำคืน

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

มนุษย์อย่างพวกเจ้า…..ทำอย่างไรกับหัวใจที่แตกสลายกันน??

แล้วยมทูตอย่างข้าละ….จะควรทำเช่นไรกับ “จิตวิญญาณ” ที่แตกสลายนี้ดี??

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

ตัวเจ้านั้น….คือแสงสว่างที่สาดส่องในความมืดมิด ดังจันทราสีน้ำเงิน ที่ฉายส่องเข้ามาในจิตใจข้า…

ข้านั้นดีใจเหลือเกินที่ได้มาพบกับเจ้า มันดังกับโชคชะตา ที่นำพาข้าให้มาพบกับเจ้าข้ารู้สึกดีใจมากจริง ๆ

เจ้าทำให้ข้ารู้สึกว่าข้าสามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้ สามารถที่จะเลิกปิดกันจากผู้อื่น และสามารถที่จะมีความรักได้กับใครเค้าได้เช่นกัน….

ทั้งที่เป็นอย่างนั้น…แต่ทำไม ทำไมข้าถึงรู้สึก ว่าทุกอย่างกำลังพังทลาย ข้าเหมือนตกอยู่ในวังวนที่ไม่มีทางออก 

ข้าทำสิ่งใดพลาดไป นี้ข้าทำผิดพลาดซ้ำรอยเดิมอีกแล้ว!! 

หรือ “ยมทูต” อย่างข้าไม่ควรเข้ามายุ่งเกี่ยวกับ “มนุษย์” อย่างเจ้าตั้งแต่แรกกัน? 

“อิจิโกะ”

.

.

.

“พูดบ้าอะไรของเธอนะ ยัยบ๊อง" คิดว่าฉันจะตายง่ายๆ แบบนั้นรึไงกัน ให้ตายเส้ เธอบอกว่าฉันคือ “แสงจันทรา”

สินะ 

ถ้างั้นสำหรับฉันแล้วเธอนะ…เธอนะ คือทุก ๆ อย่างของฉันเปรียบดังหิมะสีขาวที่โปรยลงมาในความมืด…

ไม่ว่าจะมืดมิดซักเพียงใด เธอก็ยังส่องสว่าง เป็นหิมะที่สว่างสดใส เสมือนมือที่ยืนเข้ามาจับฉันไว้… 

ไม่ให้หลงทางในความมืดมิดนี้ “ฉันจะไม่มีทางปล่อยมือเธอไปอีกแล้ว!!” “ไม่มีทางปล่อยให้เธอต้องอยู่อย่างโดดเดียว”

ฉันสัญญาไว้แล้วนี้ “ลูเคีย" ว่าฉันจะอยู่ข้างเธอเสมอ ต่อให้คนอื่นจะว่ายังไงก็ตาม ฉันก็จะอยู่กับเธอ….

*ฟิคนี้เป็นเรื่องแต่งเพื่อกู้เรือ อิจิลูคิ

**บางฉากอ้างอิ่งมาจากอนิเมะ

***ผลงานต้นฉบับเป็นของ ไทโตะ คูโบะ

……คุยกับนักเขียน……

สวัสดีนักอ่านทุกคน….ผมชื่อว่าEAM (นามปากกา) :D

พอดีเห็นว่า Bleach เข้าฉายภาคส่งครามเลือดพันปีแล้ว เลยกลับไปย้อนอ่านใหม่อีกรอบตั้งแต่เล่มแรกจนเล่มสุดท้าย

และไม่พอใจกับฉากจบ รวมถึงฉากที่ตัวละครบางตัวต้องตาย เลยแต่ง [FanFit ichiruki]

เรื่องนี้ขึ้นมาย้อมใจตอนจบของมังงะ T_T 

ใครที่ลงเรือรำเดียวกับผมก็หวังว่าจะสนุกกับเรื่องนี้นะครับ

คอมเม้นพูดคุยกันได้นะครับ ใส่ความคิดเห็นหรือไอเดียเพื่มเติมได้เลย นี้เป็นการแต่งเรื่องครั้งแรกของผมด้วย

ถ้าผิดพลาดประการใด ก็ต้องของอภัยมา ณ ที่นี้ด้วย อาจมีพิมพ์ผิดบ้างอะไรบ้างอย่าถือโทษโกรธกันเลยนะครับ