[ FanFic BLEACH ] หิมะขาวโปรยปรายในสายลมยามค่ำคืน

---

มนุษย์อย่างพวกเจ้า~~ทำยังไรกับหัวใจที่แตกสลาย~~

แล้วยมทูตอย่างข้าล่ะ….ควรทำเช่นไรกับ “จิตวิญญาณ” ที่แตกสลายนี้ดี??

---

ตัวเจ้านั้น….คือแสงสว่างที่สาดส่องในความมืดมิด ดังจันทราสีน้ำเงินที่ฉายส่องเข้ามาในจิตใจข้า…

ข้านั้นดีใจเหลือเกินที่ได้มาพบกับเจ้า~~

มันเป็นดังโชคชะตา…ที่นำพาให้เราได้พบกัน

ข้ารู้สึกดีใจมากจริง ๆ

เจ้าทำให้ข้ารู้สึกว่า….

ข้าสามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้ตราบใดที่ยังมีเจ้าอยู่เคียงข้าง 

สามารถเปิดใจให้ผู้คนรอบข้างได้แม้จะเจอเหตุการ์ณร้ายแค่ไหนก็ตาม 

และตัวข้าเองก็สามารถมีความรักได้

ทั้งที่เป็นอย่างนั้น…แต่ทำไม ทำไมข้าถึงรู้สึกว่าทุกอย่างกำลังพังทลาย

ข้าเหมือนตกอยู่ในวังวนที่ไม่มีทางออก มันทั้งมืดและน่ากลัว

ข้าทำสิ่งใดพลาดไป นี้ข้าทำผิดพลาดซ้ำลอยเดิมอีกแล้ว!! 

หรือ “ยมทูต” อย่างข้าไม่ควรเข้ามายุ่งเกี่ยวกับ “มนุษย์” เช่นเจ้าตั้งแต่แรกกัน? 

“อิจิโกะ”

.

.

.

“พูดบ้าอะไรของเธอนะ ยัยบ๊อง!!" 

คิดว่าฉันจะตายง่ายๆ แบบนั้นรึไงกัน?! ให้ตายสิพับผ่า….เธอบอกว่าฉันคือ…. 

“แสงจันทราสินะ” 

ถ้าอย่างงั้นสำหรับฉันแล้ว

เธอนะ…

เธอคือทุก ๆ อย่างของฉัน เปรียบดังหิมะสีขาวที่โปรยลงมาในความมืด…

ไม่ว่าจะมืดมิดซักเพียงใด เธอก็ยังส่องสว่าง เป็นหิมะขาวที่สว่างสดใส เสมือนมือที่ยืนเข้ามาจับฉันไว้… 

ไม่ให้หลงทางในความมืดมิดนี้ 

“ฉันจะไม่มีทางปล่อยมือเธอไปอีกแล้ว!!” 

“ไม่มีทางปล่อยให้เธอต้องอยู่คนเดียว”

ฉันสัญญาไว้แล้วนี้

“ลูเคีย" 

ว่าฉันจะอยู่ข้างเธอเสมอ ต่อให้คนอื่นจะว่ายังไงก็ตาม ฉันก็จะอยู่กับเธอ….

---

*ฟิคนี้เป็นเรื่องแต่งเพื่อกู้เรือ อิจิลูคิ

**อ้างอิงมาจากอนิเมะ

***อ้างอิงจากนิยาย

****อิงคาแรคเตอร์ตามต้นฉบับ

……คุยกับนักเขียน……

สวัสดีนักอ่านทุกคน….ผมชื่อว่าEAM (นามปากกา) :D

พอดีเห็นว่า Bleach เข้าฉายภาคส่งครามเลือดพันปีแล้ว เลยกลับไปย้อนอ่านใหม่อีกรอบตั้งแต่เล่มแรกจนเล่มสุดท้าย

และไม่พอใจกับฉากจบ รวมถึงฉากที่ตัวละครบางตัวต้องตาย เลยแต่ง [FanFit ichiruki]

เรื่องนี้ขึ้นมาย้อมใจตอนจบของมังงะ T_T 

ใครที่ลงเรือรำเดียวกับผมก็หวังว่าจะสนุกกับเรื่องนี้นะครับ

คอมเม้นพูดคุยกันได้นะครับ

ปล.ถ้าผิดพลาดประการใดก็ต้องของอภัยมา ณ ที่นี้ด้วย 

อาจมีพิมพ์ผิดบ้างตกหล่นบ้างอย่าถือโทษโกรธกันเลยนะครับ^^