ป่วนนักรักโรงเรียนเวทย์

                                 1

    "เพราะว่าใจกลัว  กลัวเธอจะทิ้งกันจากไปลืมคนที่เคยบอกรัก..."  วันนี้เป็นวันที่โรงเรียนพระราชาเอเดนเบิร์ก  เปิดเรียนเป็นวันแรก  แต่ละคนมีสีหน้าที่ยิ้มแย้มเพราะจะได้เจอเพื่อนใหม่ 
     "เฮ้ย...ตอยทางนี้"
     "รู้แล้วเค้ก...พิเพื่อนกับโมจิล่ะ"
     "อีกซักพักคงมา  ว่าแต่รู้รึเปล่าว่าพวกเราได้อยู่ป้อมอัศวิน"
     "จริงหรอ..ได้ข่าวว่ารุ่นพี่ปี4ป้อมอัศวินหล่อนะ"
     "จริงดิ"
     "ล้อเล่น"
     "ยัยเค้กช็อกโกแลตกับยายบ๊องมากันนานยัง"
     "รอนายนานแล้วโมจิ..พิเพื่อนล่ะ"
     "ไม่รู้ไม่ได้มาด้วยกัน"
     "หวังว่าคงได้ทำอะไรเปิ่นๆหรอกนะ"
     โอ๊ย..เมื่อไหร่จะมาแต่ตามปรกติกลุ่ม Null ของเราช้าสุดก็พิเพื่อนนี่แหละซ็งจังไม่มีอะไรทำเลยรึไง
     "มาแล้ว..ขอโทษ ขอโทษ หลงทางตั้งนาน"
     "ว่าแล้วเชียวคราวหลังคงต้องหานกพิราบมานำทางให้ซะมั้ง"
ประกาศจากทางป้อมอัศวินขอให้นักเรียนปี1มารวมตัวกันที่หน้าป้อมด้วยค่ะ
     "เย้..จะได้เจอรุ่นพี่ปี4ที่เป็นประธานป้อมแล้ว"
     "เก็บอาการนิดนึงจ๊ะเค้ก"
     จะว่าไปจากที่ดู..คนที่มาเรียที่นี่ส่วนมากมีแต่เจ้าหญิงกับเจ้าชายทั้งนั้นนะเนี่ยนั่นมัน ใช่รึเปล่านะ คนนั้นที่เราเจอในวันลงชื่อในหมวดวิชาเรียนแล้วทำตัววรีบร้อนมาชนเรา อยากรู้จังว่าชื่ออะไร
     "ตอย..ตอย..ยัยบ๊องเอ๊ย มัวเหม่ออะไรอยู่ได้เขาเรียกชื่อแกแล้ว สงสัยต้องเปลี่ยนชื่อเป็นยัยเซ่อแทนมั้ง"
     "เออ..รู้แล้วนายเงียบไปเลยโมจิถ้าไม่อยากจะเป็นโมจิไหม้"
     "กลัวตายแหละ"
     "ฝากไว้ก่อนเถอะ"
เอาล่ะเมื่อมายืนอยู่ตรงนี้ขอให้ปล่อยลมหายใจกำหนดจิตให้ว่างนะจะได้รู้ถึงระดับพลัง