โทษนะ ผู้ชายคนนั้นผัวกูเอง

 

...Trrrrrrrrrr.... ....Trrrrrrrrrr.... "ไม่รับโทรศัทพ์เหรอมึง เผื่อสามีมึงโทรมานะ"

"..." ....Trrrrrrrrrr.... ....Trrrrrrrrrr.... "รับสายสิว่ะ เเล้วสั่งลาสามีเป็นครั้งสุดท้ายของมึงซะ" "..." ชายหนุ่มที่ออกเเมน ผมออกสีดำสนิท นัตย์ตาสีเทาดำที่ใกล้จะตาย กำลังหอบหายใจเเรง พยายามเอื้อมหยิบมือถือในกระเป๋าโค้ทออกมา เเล้วเลื่อนนิ้วบนหน้าจอ "ฮัลโหล ทะเลอยู่ไหน" "..." "ฮัลโหล ฮัลโหล ได้ยินเปล่า ตอบหน่อย" "พี่อเดล" "ทะเล อยู่ไหนบอกพี่มา" "พี่อเดล ทะเลดีใจนะที่ได้เเต่งงานกับพี่ทะเล ใช้ชีวิตด้วยกัน พี่ทะเลเป็นสามีที่ดี เป็นพ่อที่ดีของให้ลูกตะวัน" "ทะเล ทำไมพูดเเบบนี้!!! บอกมานะว่าอยู่ไหน" "พี่อเดลต้องมีชีวิตอยู่เพื่อตะวันนะ เพื่อลูกนะ ฝากดูเเลตะวันด้วยนะ เเละ..." "ทะเล" "ทะเลรักพี่อเดลนะ.... ลาก่อน" ปัง~ ตุ้บ~ "ทะเล!!! ไม่ ฮัลโหล ทะเลลลลลลล"