3 เดือนแห่งการเป็นแฟนไอดอล

บทนำ
 

     "สวัสดีค่ะ ท่านผู้ชมตอนนี้เราก็อยู่กับแมสไอดอลสุดฮอตแห่งเมืองไทยแล้วน่ะค่ะ! >0< ( ติ๊ด! ) (เสียงปิดทีวี) เฮ้อ...ฉันล่ะเบื่อเบื้อเบื่อจังไอด้งไอดอลอะไร เหอะๆ จอมปลอม หลอกลวง เจ้าชู้! เชอะ! "กรี๊ด! พี่ฮานะ! ปิดทีวีทำม้ายยยยยยย! ? ตูนกำลังดูพี่แมสอ้าาาา! ไปเข้าห้องน้ำแปปเดียวกลับมาพี่แมสหายไปแล้ววววว ! ดูสิ้! พลาดไปหลายช็อตแล้วมั้ยล่ะนั่น โอ้ย!" นั่นไง ยัยน้องตัวดีออกมาจากห้องน้ำแล้วไง เหอะๆ ตูนไม่ใช่น้องแท้ๆ ของฉันหรอก เป็นลูกน้าสาวของฉันเอง แต่แม่มันไปตายไปตั้งแต่มัน 2 ขวบน่ะก็เลยต้องมาอยู่กับฉัน ถึงจะไม่ใข่พี่น้องสายเลือดเดียวกันแต่ฉันก็รักมันมากเพราะอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ ตอนนี้พ่อแม่ของฉันก็ต้องเข้าไปทำงานในกรุงเทพเพื่อส่งเงินมาให้ฉันกับยัยน้องบ๊องนี่ใช้ "เอออ่ะๆ ฉันไปแหล้ะๆ เชิญดูไอดอลของแกได้ตามสบายเลยย่ะ แบร่ :p" ฉันแลบลิ้นแล้วโยนรีโมททีวีลงบนโซฟาแล้วเดินเข้าห้องมา ตุ้บ! ฉันไม่ได้ตัวหนักอะไรหรอกน่ะ แต่เป็นเพราะเตียงนีมันแข็งยิ่งกว่าอุกกาบาตส่ะอีก - 0- บ้านของเราก็ไม่ได้รวยอะไร กลางๆ เกือบจนเลยด้วยซ้ำ ก็มีแต่ฉันนี่แหล่ะ ที่พอดีเกิดมามีหน้าตาสะสวย น่ารัก แถมยังจะสูงขาวยังกับนางแบบอีกโอ้ย อย่าให้ได้โม้ เดี๋ยวจะยาว คิคิ >///< "พี่ฮานะๆๆๆๆๆๆ!" เฮ้ย! เกิดอะไรขึ้นน่ะ! ทำไมยัยบ๊องนั่นถึงทำเสียงตกใจขนาดนั้น! ฉันรีบวิ่งออกไปดู แต่เมื่อไปถึงหน้าทีวีฉันก็ไม่เห็นจะมีอะไรผิดปรกตินอกจะส่ะจาก ยัยเด็กบ๊องนี่ที่ทำตาโตเท่าไข่ห่าน - 0- ดูจะตกใจอะไรสักอย่าง "เป็นอะไรน่ะ ยัยตูนทำท่ายังกะเห็นผู้ชายโป๊อย่างนั้นแหล่ะ - 0- ฮ่าๆๆๆ" ฉันหัวเราะในความคิดตัวเอง - 0- "ประกวดเป็นแฟนไอดอล 3 เดือน ถ้าพี่ชนะการประกวดพี่จะได้เงิน 3 แสน แถมยังได้เป็นแฟนพี่แมสอีก 3 เดือน โอ้โห! ได้กับได้ ชัดๆ ! ฉันมั่นใจว่าถ้าฉันไปฉันคงตกรอบแรกแน่ๆ แต่ถ้าพี่ไปมันก็ไม่แน่น้ะ! อาจได้เงิน 3 แสนเลยก็ได้! *0*" น้องฉันทำตาวิงวอนเหมือนลูกแมวอยากกินเพ็ดดิกรี! เฮ้ย! ไม่ใช่แหล่ะ! - 0- "แล้วทำไมแกถึงคิดว่าฉันจะได้ล่ะจ้ะ ? :) บางทีฉันอาจตกรอบแรกก็ได้ใครจะไปรูเและอีกอย่างไม่เอาหรอก ฉันไม่เห็นแก่เงินขนาดนั้น เป็นแฟนใครก็ไม่รู้ รักก็ไม่ได้รัก บ้ากับบ้าชัดๆ - 0-" พอฉันพูดจบน้องฉันก็ก้มหน้าแล้วพูดว่า "แต่คุณป้ากำลังไม่สบายน้ะ ต้องการเงิน 3 แสนเพื่อผ่าตัดอ่ะ แต่ถ้าพี่ไม่เห็นแก่แม่พี่ป่วยก็ได้น่ะ ตูนตามใจ.... :(" เหอะๆ ก็แค่แม่ป่วย...เอ้ัะ! "ห๊ะ! แม่ป่วยเหรอ ?! ทำไมไม่มีใครบอกฉ้านนนนนนนน T^T" น้องฉันเงยหน้าขึ้นมาลุกจากโซฟาแล้วเดินมาหาฉันจับมือฉันลูบที่หลังเบาๆ เหมือนปลอบอย่างอ่อนโยนแล้วพูด "ก็คุณลุงกลัวว่าพี่จะคิดมากเพราะพี่ก็ใกล้จะสอบแล้ว แถมยังเป็นสอบเข้ามหาลัยมันสำคัญมากๆ ลุงกลัวพี่สอบไม่ติดมหาลับที่พี่อยากเรียนอ่ะ แต่ตูนทนไม่ได้ ตูนอยากทำอะไรสักอย่าง แต่ถ้าพี่จะไม่ช่วยคงไม่เป็นไรหรอก ตูนจะพยายามช่วยเอง :(" ตูนสะบัดหน้าหนีฉันแล้วหันหลังให้ฉัน ... ในเมื่อแม่ของฉันป่วยขนาดนี้! ( ยังไม่รู้เลย ว่าเป็นอะไร ! *0* ) ลูกที่ไหนจะอยู่เฉยได้! "ตกลง! ฉันจะไป!"



โปรดติดตามตอนต่อไป ขอบคุณน่ะค้าาา ^0^