EXO (Sehun x You) Love Bad Brother

ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 11

ตอนที่ ๑๑

                ตกเย็น

                ‘‘เลิกเรียนไปกินไอศกรีมกันมั้ย’’ เอ๋ ซูโฮชวนฉันหรอเนี่ย?

                ‘‘ห๊ะ...’’ ฉันทำหน้าเอ๋อๆ แล้วชี้ตัวเอง

                ‘‘เธอนั่นแหละ เฮเลน ไปกินไอศกรีมกันเถอะ’’ ซูโฮจิ้มมาที่หน้าผากฉันเบาๆ คือ เขินมากอะแก

                ‘‘ปะ..’’

                ‘‘ไม่ได้ๆๆๆๆๆๆๆ เธอต้องไปกับฉัน’’ แต่พอกำลังจะตอบตกลงเท่านั้นแหละ มีมารผจญทันที อัลไล นี่เป็นโอกาสดีที่ซูโฮชวนฉันไปนะ ซูโฮเลยนะเฮ้ย

                ‘‘ใครจะไปกับนาย ฉันจะไปกับซูโฮ’’ ฉันพูดพร้อมกับเดินไปเกาะแขนซูโฮแน่น เหมือนปลิงเกาะควาย

                ‘‘นี่ยัยบ้า เธอต้องไปกับฉัน’’

                ‘‘ไม่ ฉันจะไปกับซูโฮ’’

                ‘‘ก็ได้ๆๆ แต่ฉันจะไปด้วย’’ นั่นไง โอกาสที่ฉันจะไปกับซูโฮสองต่อสองหายวับไปกับตา

                ‘‘ชานยอล มึงลืมอะไรหรือเปล่าว่ะ’’ ลู่ฮานพูดขึ้นเพื่อเรียกให้ชานยอลสนใจ

                ‘‘ลืมอะไร’’

                ‘‘วันนี้มึงกับพวกกูมีนัดซ้อมดนตรีหลังเลิกเรียน’’ เอ๋ พวกเขาเล่นดนตรีเป็นด้วยหรอ

                ‘‘เออว่ะ ลืมไป งั้นวันนี้ฉันจะให้เธอไปกับซูโฮสองคน แต่อย่าหวังว่าจะมีครั้งอื่นนะ หึงอ่ะหึง’’ พูดจบชานยอลก็เดินออกไปกับเพื่อนๆอีกสี่คน โอ้ยย ดีใจอะแก สุดท้ายก็ได้ไปกับซูโฮสองคน พ่อเทพบุตรของฉัน

                ‘‘ไปกันเถอะ เดี๋ยวจะเย็นซะก่อน’’ ซูโฮคว้ามือฉันไปจับแล้วเดินออกมา อัลไล เขาจับมือฉันอ่ะ เขินๆ

                ‘‘แป๊บนึงนะซูโฮ ฉันโทรบอกที่บ้านก่อนว่าไม่ต้องมารับ’’ ฉันยิ้มให้ซูโฮก่อนจะโทรไปบอกแม่ว่าไม่ต้องให้คนขับรถมารับแล้วก็บอกว่าจะไปที่ไหนอะไรยังไง จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง เพราะยังไงซูโฮน่าจะไปส่งอยู่ดี น่าจะนะ เพราะเขามีรถ หลังจากที่โทร.เสร็จฉันก็เดินกลับมาหาเขา แล้วเราก็ตรงไปห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ซึ่งมันก็ใกล้กับโรงเรียนนั่นแหละ

                ‘‘ชอบไอศกรีมรสไหนหรอ?’’

                ‘‘ฉันชอบหมดเลย ที่ชอบมากๆ ก็ช็อคโกแลตอ่า’’ ฉันตอบซูโฮ คือตอนนี้มีความสุขมาก เพราะว่าฉันชอบทานไอศกรีมไง ‘‘เล้วนายชอบรสอะไร’’

                ‘‘วนิลา’’ อ่า บุคลิกแบบเขาเหมาะสมแล้วที่ชอบรสนี้ เรียบๆ แต่หวานละมุน โอ๊ยย อยากกิน?

                หลังจากนั้นซูโฮก็สั่งไอศกรีมมา ของเขาเป็นรสนิลา ส่วนของฉันก็แน่นอนว่าช็อคโกแลต เรานั่งกินไอศกรีมแล้วก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย ฉันเพิ่งรู้ว่าซูโฮเขาก็พูดเก่งเหมือนกัน ไม่น่าเชื่อ ปกติเห็นเงียบๆ ฮ่าๆๆ แต่ยิ่งรู้จักเขามากขึ้นเท่าไร ฉันก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาดีมากขึ้นเท่านั้น เป็นผู้ชายที่อยู่ด้วยแล้วอบอุ่น สบายใจ ดีจริงๆ ที่ได้เป็นเพื่อนกับเขาน่ะ

                ‘‘บางทีเธอน่าจะสอนฉันพูดภาษาไทยบ้างนะเฮเลน’’

                ‘‘มันยากมากเลยนะ เอาไว้โอกาสหน้าแล้วกัน อิอิ’’

                ‘‘จริงหรอ?  สัญญานะ’’

                ‘‘สัญญาสิคะ’’ ฉันยิ้มให้กับท่าทางน่ารักๆ ของซูโฮ เขาดูเหมือนเด็กๆ ที่ได้ของเล่นใหม่ยังไงยังงั้น

                ‘‘รีบกลับมั้ยอ่ะ?’’

                ‘‘ไม่หรอก จะชวนฉันไปไหนต่อหรือไง’’

                ‘‘อ่า ใช่ๆ ไปดูหนังกันมั้ย??’’

                ‘‘เอาสิ ไปกันเถอะ’’

                จากที่แค่มากินไอศกรีมด้วยกัน ตอนนี้มาอยู่หน้าโรงหนัง เอิ่ม คือแบบ ไม่ได้อะไรนะ มันมีหนังที่ฉันอยากดูพอดีไง ไหนๆ ก็ขออนุญาตแม่แล้วก็เอาให้คุ้มแล้วกัน

                ‘‘ชอบดูหนังแนวไหนหรอ?’’

                ‘‘หนังงงงงผี แบร่’’ ฉันลากเสียงยานครางแล้วแลบลิ้นใส่ซูโฮ เขาหัวเราะแล้วก็เอานิ้วมาจิ้มหน้าผากฉัน

                ‘‘อ่อ... แหะๆ แบบนี้นี่เอง’’ ทำไมเขาหน้าซีดน่ะ เปลี่ยนโหมดค่ะๆๆ เมื่อกี๊ยังยิ้มอยู่ แต่ตอนนี้หน้าซีดละ ฮ่าๆๆ

                ‘‘เราดูเรื่องนี้กันนะๆๆๆ’’ ฉันชี้ไปที่โปสเตอร์หนังเรื่องหนึ่ง แน่นอนว่ามันเป็นแนวที่ฉันชอบ

                ‘‘เอ่อ... เรื่องนี้หรอ?’’

               ‘‘นายไม่อยากดูเรื่องนี้หรอ เปลี่ยนก็ได้นะ เดี๋ยวฉันค่อยมาทีหลังก็ได้’’

                ‘‘ไม่เป็นไรๆๆๆ ดูเรื่องนี้แหละ แหะๆ’’ ทำไมซูโฮเหงือตกอ่ะ?

                ‘‘อ่า งั้นไปเดี๋ยวฉันไปซื้อป๊อบคอน ส่วนนายไปซื้อตั๋ว มาเจอกันตรงนี้นะ’’ ฉันนัดแนะเสร็จก็รีบไปทันที เพราะอีกแค่สิบห้านาทีหนังก็จะเริ่มฉายแล้ว หลังจากที่ทุกอย่างเสร็จเราก็เข้ามาในโรง ที่นั่งก็วีไอพีอ้ะนะ ไม่อยากจะโม้เลย ฮ่าๆๆ แต่แปลกที่รอบนี้คนค่อนข้างน้อย รวมๆ ในโรงตอนนี้ก็สิบคนนับรวมเราสองคนแล้ว แบบนี้สิมันส์

                ‘‘ซูโฮ นายร้อนหรือเปล่า ทำไมเหงือเต็มหน้าเลย’’

                ‘‘เปล่าๆ’’ หนังเริ่มฉายไปได้แค่สิบนาทีซูโฮก็มีอาการเหงือตก แถมตัวเขายังสั่นอีก ชักจะเป็นห่วงแล้วสิ

                ‘‘เป็นอะไรไป..’’

               ‘‘เปล่าๆ ครับ ดูต่อเถอะ’’

                ‘‘นายกลัวหรอ?’’

                ‘‘เอ่อ คือ’’

                ‘‘นายกลัวจริงอ่ะ?? ทำไมไม่บอกฉันล่ะ’’

                ‘‘ก็เห็นเธออยากดูเรื่องนี้ ฉันก็เลยไม่อยากขัด’’

                ‘‘นี่ๆๆๆ นายทำให้ฉันรู้สึกผิดนะ’’ ฉันตีไปที่แขนเขาเบาๆ เพื่อทำโทษ? อันที่จริงแค่อยากแตะต้องเฉยๆอะ

                ‘‘รู้สึกผิดจริงหรอ’’

                ‘‘อื้ม’’

                ‘‘งั้นก็ชดเชยความผิดสิ’’ คำนี้คุ้นๆ เหมือนมินซอกเคยพูด? อะไร ฉันคิดถึงเขาอีกแล้ว

                ‘‘ยังไงล่ะ?’’

                ‘‘ขอซบไหล่ทีซิ ถ้าฉันกลัวจะได้หลบทัน’’

                ‘‘เอ่อ...’’

                ‘‘ไม่ต้องก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก ฉันก็แค่อาจจะกลัวจนตัวสั่น หรือไม่ก็หลอนประสาทไปเลย แค่นั้นเอง ไม่เป็นไร...’’ พูดขนาดนี้ เหมือนจะบังคับอะแก โอ้วว เพิ่งรู้ว่าซูโฮก็มีโมเมนต์นี้

                ‘‘อ่าๆ ก็ได้ๆ’’

                ‘‘จริงๆนะ??’’

                ‘‘อื้ม’’

                ‘‘เย้ ดีจัง’’ พูดจบเขาก็เอาหน้ามาซบที่ไหล่ฉันทันที คือมันดูอ้อนๆ ไงไม่รู้อ่ะ แต่ที่รู้ๆ คือฉันเขิน

                ในระหว่างที่หนังฉันก็พอจะเดาออกว่าซูโฮไม่ได้ลืมตาขึ้นมาดูเลย เขาเอาแต่ซบที่ไหลฉันอยู่ตลอด และตอนนี้ดูเหมือนเขาจะหลับนะ เพราะลมหายใจร้อนๆที่เป่ารดใกล้ๆ ต้นคอตอนนี้มันค่อนข้างจะสม่ำเสมอ

                ‘‘ซูโฮๆ ตื่นสิ’’ ฉันสะกิดที่แขนเขาเบาๆ เพราะตอนนี้คนเริ่มทยอยออกจากโรงหนังกันหมดแล้ว

                ‘‘แง่มๆ ...’’

                ‘‘ตื่นๆ ซูโฮ หนังจบแล้ว’’

                ‘‘อีกแป๊บนึง’’

                ‘‘ซูโฮๆๆ ตะ...’’ เอ๋อรับประทานเรียบร้อยหลังจากที่ฉันพยายามปลุกแต่ตอนนี้เขากลับพลิกตัวมากอดซะงั้น อัลไล เฮเลนใจแตกกันพอดี

                ‘‘......’’

                ‘‘ซูโฮๆๆๆ’’ ฉันพยายามอีกครั้งโดยการเอานิ้วไปจิ้มๆ ที่แก้มเขาเบาๆ แต่ก็ต้องเอ๋อรับประทานอีกรอบเมื่อซูโฮจีบมือฉันไว้แล้วเอาไปแนบที่แก้ม อ่า แบบนี้ดูเหมือนเด็กๆเลย

                ‘‘...........’’

                ‘‘ตื่นสิๆ’’

                ‘‘อ่า ตื่นแล้วๆ’’ ในที่สุดความพยายามของฉันก็สำเร็จ ปลุกยากเหมือนกันนะ

                หลังจากออกจากโรงหนังเราก็ไปเดินเล่นกันต่ออีกหน่อย จนเกือบสามทุ่มเขาก็มาส่งฉันที่บ้าน ระหว่างทางก็มีเรื่องคุยกันค่อนข้างเยอะ จะว่าไปเขาก็คุยเก่งเหมือนกันนะ ซักพักรถก็มาจอดที่หน้าบ้าน

                ‘‘เธออยู่ที่นี่หรอ?’’

                ‘‘ใช่ ทำไมอ่ะ?’’

                ‘‘เปล่าๆ  ฉันส่งแค่หน้าบ้านนะ’’

                ‘‘อื้ม ขอบคุณมากนะ’’ ฉันลงจากรถและยิ้มให้ซูโฮ แต่ในใจก็คิดหนัก เพราะต้องเดินเข้าไปในบ้านอีกเกือบร้อยเมตร บ้านที่มีพื้นที่มากก็ไม่ดีแบบนี้นี่เอง

                ‘‘อ่า  เฮเลน’’

                ‘‘ว่าไง’’ เสียงของซูโฮทำให้ฉันต้องหันกลับมาอีกรอบ

                ‘‘ฝันดีนะครับ’’

                ‘‘ฝันดีเหมือนกันนะซูโฮ’’ ฉันยิ้มให้เขาก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน เอาวะ ยังไงก็ไม่มีทางเลือก แค่ร้อยเมตรเอง ชิวๆ (หรออ)

                สายตาชายหนุ่มมองหญิงสาวที่ค่อยๆ เดินห่างออกไป วันนี้เฮเลนทำให้มีความสุขมาก เขาจะขอเรียกทุกอย่างที่เกิดขึ้นวันนี้ว่าเดท อาจจะเป็นแค่เดทที่เขาคิดฝ่ายเดียว แต่มันก็เรียกความสุขจากคนๆนี้ได้ไม่น้อย แต่ในความสุขเหล่านั้นมันก็ยังมีความสงสัยปนอยู่ ทำไมเฮเลนถึงอยู่บ้านเซฮุน นี่คือคำถามที่อยู่ในหัวเขาตั้งแต่เห็นบ้านของเฮเลน นี่เฮเลนกับเซฮุนเกี่ยวข้องอะไรกัน?
 

____________________________________________________________________________________

ไรต์เกือบลืมว่าต้องลงฟิค ฮ่าๆๆๆ ไรต์ดูซีรีส์เพลินนนนน แง่วๆ 
ไรต์เชื่อว่าหลายคนกำลังติดตามเรื่องนี้อยู่ Witch's Romance  จริงๆ แล้วไรต์ก็เป็นคนนึงแหละ ฮ่าๆๆๆๆ โฆษณาซักหน่อย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พระเอกนี่แบบ เด็ด คึคึ  ที่ไรต์ติดเรื่องนี้เพราะ Ep.2 ค่ะ ไรต์สารภาพเลย ฮ่าๆๆๆๆ
.
.
.มาว่ากันเรื่องฟิค
สั้นไปใช่มั้ย?? ฮ่าๆๆๆๆ ไรต์ก็ว่าสั้นแหละ นับวันยิ่งสั้นลงเรื่อยๆ ไรต์ขอโทษด้วยน๊าาาา
แต่เเบบ ไรต์ชอบโมเมนต์มยอนมากอ้ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ หล่อๆ สุภาพบุรุษ หู๊ยยยย แบบนี้รักตายเลย คึคึ
.
.
.
.
.
แต่อย่างที่บอกนะคะ
มันมีอะไรที่มากกว่านั้น...
ต้องติดตามน๊าาานางเอก

รักรีดเดอร์ รักนางเอกนะคะ จุ๊บๆๆๆๆๆ

MADE IN. BWCW