ฉันไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกแมวอย่างเธอหรอก - นิยาย ฉันไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกแมวอย่างเธอหรอก : Dek-D.com - Writer
×

    ฉันไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกแมวอย่างเธอหรอก

    โดย dyagoss

    เด็กสาวที่ตื่นขึ้นพบว่าตัวเองยังคงติดอยู่ในวันช่วงเวลาเดิมของม.ปลายตั้งแต่ปี1จนถึงเที่ยงคืนของวันที่จบการศึกษา พบว่าเช้าวันต่อมาเธอตื่นขึ้นในเช้าของวันเปิดภาคเรียนปี1ของม.ปลาย โดยมีแมวคอยติดอยู่ด้วย

    ผู้เข้าชมรวม

    89

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    89

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    19
    หมวด :  นิยายยูริ
    จำนวนตอน :  15 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  30 ก.ย. 67 / 13:00 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูรายการอีบุ๊กทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ไชโย! ในที่สุดก็เรียนจบสักที

    ในขณะที่กำลังดีใจหลังจากที่ผ่านพ้นวัยเรียนอย่างมัธยมปลายมาได้อย่างสงบสุข กลับได้ยินเสียงที่ดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณ ถึงไม่น่าแปลกเท่าไหร่ก็ตาม สถานการณ์ในตอนนี้การฉลองและแสดงความยินและการแยกจากกันของกลุ่มเพื่อนมัธยมปลายนี่นะ

    ส่วนฉันอยู่คนเดียว ก็คงต้องถึงเวลากลับบ้านหลังจากที่เสร็จกิจกรรมทุกอย่างแล้วแหละ คุณแม่ก็มาไม่ได้เพราะติดงานและอยู่ยาวจนดึกเหมือนอย่างเคย ส่วนน้องสาวก็ดูเหมือนจะกำลังเรียนอยู่ด้วย

    ฮือ หือ ฮือ ฮื้อ--- ถึงจะบอกว่ากลับบ้าน แต่ถึงจะกลับไปตอนี้ก็ไม่มีอะไรทำอยู่ดี ระหว่างที่กำลังเดินอยู่ เสียงลำคอก็เปล่งออกมาฮำเป็นทำนองที่ฟังไม่ออกและไม่มีความหมายเป็นพิเศษ

    “บางทีถ้าเป็นในเวลานี้ที่วัดนอกเมืองคงไม่ค่อยมีใครอยู่ ไปที่นั่นก็คงได้ จะได้คิดเรื่องมหาวิทยาลัยด้วย---”

     

    จริงด้วยแฮะ เป็นอย่างที่คิดเลย ไม่มีใครอยู่จริงด้วย เฮ้อ… เหนื่อยชะมัดเลย นั่งอยู่ตรงบันไดหน้าทางเข้าศาลาสักพักก่อนกลับแล้วกัน คนในวัดกว่าจะกลับคงอีกพักใหญ่นั่นแหละมั้ง

    “แมวสีขาวนี่นา หายากจังแฮะ… เหมือนว่าจะไม่มีเจ้าของด้วย แมวจรจัดสินะ แมวจรจัดแน่เลย ถ้าขอแม่ แม่จะให้เลี้ยงมั้ยนะ”

    อะ อะไรกันจู่ๆ มันก็หยุดแล้วมานั่งข้างฉันแบบนี้ สงสารฉันหรือไงกันนะ เอาเถอะ ตอนนี้ก็ไม่มีใครอยู่ที่นี่ด้วยมันคงจะเหงานั่นแหละ

     

    หลังจากที่นั่งเหม่อยลอยมองท้องฟ้าและทิวทัศที่เป็นตัวเมืองจากมุมมองที่สูงแบบนี้อยู่พัก ดูเหมือนว่าในที่สุดจะมีคนกลับมาที่นี่แล้ว 

    แต่อีกฝ่าย--- คนที่กลับมาดูไม่เหมือนจะเป็นนักบวชเลย หญิงสาววัยยี่สิบขึ้น สวมแว่นถักเปียสองข้างพร้อมกับสวมชุดที่เหมือนกับชุดนอนอย่างเสื้อยืดสีขาวแขนสั้นและกางเกงขาสั้น 

    ในมือของเธอเต็มไปด้วยข้าวของที่เพิ่งซื้อมาจากตลาดทั้งนั้น ถุงหิ้วที่หอบมาดูเหมือนว่าจะหนักไม่น้อยเลยทดีเดียว

    “หนูคือ---”

    “ขอโทษค่ะ ที่เข้ามาโดยไม่ได้ขออนุญาตแบบนี้จะรีบออกไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ”

    “เปล่า ไม่ใช่แบบนั้น เห็นเจ้าแมวตัวสีขาวที่นั่งข้างเธออยู่ เลยประหลาดใจนิดหน่อยน่ะ มันออกจะหยิ่งไม่ยอมเข้าหาใครง่ายเลยตกใจนิดหน่อยน่ะ”

    “อ๋อ บางทีคงเพราะหนูแอบมาที่นี่บ่อยๆ ก็ได้มั้งคะ มันเลยไม่ระแวงหนูแบบนี้”

    แต่จริงๆ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่ ทำไมจู่ๆ มันก็มานั่งข้างๆ ฉันกันนะ ตอนนี้คนของที่นี่ก็กลับมาแล้ว มันยังไม่เข้าไปหาอีกหรือไงกันนะ

    ไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องทำอะไรต่อเลยอาสาตัวเองไปช่วยเธอคนนั้นถือของอีกแรง ส่วนเจ้าแมวขนสีขาวที่มานั่งอยู่ข้าง ก็ปล่อยมันไว้อย่างนั้นก่อนแล้วกัน

    ฉันเดินตามเข้าไปจนถึงข้างในนั่นเลย

    “จริงสิ แมวตัวนั้นเธอเอาไปเลี้ยงเลยก็ได้นะ ถ้าอยู่ที่นี่ต่อฉันไม่คิดว่าจะเลี้ยงมันได้ตลอดด้วย อีกไม่กี่วันฉันก็ต้องย้ายออกไปแล้ว”

    “มะ หมายความว่ายังไงหรอคะ”

    “ไม่ต้องห่วงหรอก จริงด้วย ถือว่าเป็นเซอร์วิสของแถมจากฉันที่มีประสบการณ์จากฉันก็แล้วกัน เจ้าแมวนั่นมีพลังพิเศษด้วยล่ะ สามารถทำให้ความปารถของเธอเป็นจริงด้วย เพราะงั้นไม่ต้องห่วงว่าตัวเองจะขาดทุนเลยด้วย”

    อะ เอาไงดีละทีนี้ เธอคนนี้เริ่มแต่งเรื่องอะไรก็ไม่รู้ขึ้นมาแล้วด้วยสิ จริงๆ ก็อยากเอาไปเลี้ยงอยู่หรอก เอาไปเลี้ยง คงได้ละมั้งแม่ชอบออกไปทำงานตอนเช้าก่อนที่ฉันจะตื่นซะอีกและก็ชอบกลับดึกด้วย ถ้าไม่ใช่วันหยุดที่ชอบนอนดึกกับน้อง ก็ไม่มีทางเจอคุณแม่ อืมมม พอมาคิดดูแล้ว แค่เอาให้พ้นจากสายตาแม่ก็คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง

    “กะ ก็ได้ค่ะ”

     

    เอาจนได้แฮะ ฉันพอมันมาจนได้ แล้วมันยังดูจะสงบจนน่าแปลกใจเลยด้วย พอเข้ามาในบ้าน พยายามก้าวเดินไปอย่างช้าๆ แบบไม่ให้มีเสียงแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเสียงที่ว่าจะไม่ได้มาจากฉันแค่อย่างเดียวแต่เป็นเจ้าแมวขนสีขาวนี่ด้วย

    “เหมี๊ยว!”

    เสียงร้องของแมวดังออกมาอย่างชัดเจน ในตอนนี้ไม่มีทางที่จะปกปิดน้องสาวของตัวเองได้แล้ว ทันทเมื่อสิ้นเสียงร้องของแมว น้องสาวตัวของเธอก็โผล่ออกมาจากห้องนั่งเล่นพร้อมกับไอศกรีมที่อยู่มือพร้อมที่จะละลายได้ทุกเมื่อ

    “พี่คะ แมวนั่นคืออะไรกันคะ เอามาเลี้ยงตามใจชอบแบบนี้เดี๋ยวก็โดนแม่ต่อว่าอีกหรอก คราวก่อนก็ตัวนึงแล้วนะคะ”

    “ขอร้องล่ะ อย่าบอกแม่เลยนะ แม่ชอบกลับดึกแล้วก็ออกไปทำงานตอนเช้าด้วย เพราะงั้นไม่เห็นจะเป็นไร แค่ไม่ให้แม่เห็นตัวก็พอแล้ว”

    “เฮ้อ เข้าใจแล้วค่ะ ยังไงก็ดูแลดีๆ ด้วย อย่าให้หนูต้องเป็นคนดูแลในท้ายที่สุดเหมือนกับตัวก่อนหน้านี้ก็แล้วกันนะคะ”

    “อื้ม เข้าใจแล้วน่า”

    สุดท้ายดูเหมือนว่าจะผ่านมาได้ด้วยดีแฮะ

    ในคืนเดียวกัน ก่อนนอนในตอนนั้นฉันก็นึกขึ้นมาได้ว่าพี่สาวที่เจอกันเมื่อตอนเย็นที่วัด บอกว่าเจ้าแมวนี่สามารถทำความปรารถนาของเจ้าของให้เป็นจริง 

    เรื่องที่เคยอ่านในหนังสือการ์ตูนก็มีแต่เรื่องที่น่าสนใจเต็มไปหมด แต่ตอนนี้ฉันรู้ว่าฉันรู้สึกเหงานิดหน่อยแฮะ ชีวิตม.ปลายเองก็แทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย ยังไงก็ช่วยทำอะไรให้หน่อยด้วยเถอะ

    อย่างกับคนบ้าเลยแฮะ ฉันเชื่อเรื่องแบบนั้นเนี่ยนะ ทั้งที่ตอนนี้กำลังนั่งคุกเข่าต่อหน้าแมวตัวสีขาวที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงอย่างสบายใจเฉิบโดยที่ไม่ได้สนใจอะไรฉันเลยสักนิด เอาเถอะ ตอนนี้ก็เป็นเวลานอนแล้วด้วย


    ทว่าสิ่งที่ไม่คาดฉันก็เกิดขึ้น เมื่อตื่นเช้ามาในอีกวันนึงกลับมีเสียงน้องสาวเรียกให้ตื่น พร้อมกับบอกว่าวันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนวันแรกของฉันอีก ถึงแม้ว่าจะตกใจและแปลกใจมากแค่ไหน แต่ก็ไม่มีเวลามาทำเรื่องแบบนั้น เพราะทันทีที่ฉันลุกขึ้นก็แทบจะสายแล้วด้วย 

    ส่วนเจ้าแมวนั่นก็เผลอปล่อยให้มันอยู่ในห้องจนเย็นเลยซะได้

     

    “พอรึยัง ฮิโตะ เราต้องไปแล้วนะ น้องสาวเธอก็บอกที่อยู่ใหม่ให้คนขับรถขนส่งแล้วด้วย ยังมัวแต่ระลึกถึงเรื่องเก่าหลายสิบปีอยู่อีกหรือไงกัน อีกเดี๋ยวเราก็ต้องไปต่อมหาลัยกันต่อแล้วนะ”

    อื้ม เข้าแล้วน่า เดี๋ยวตามไป จริงสิ เราไปวนลูปกันต่อที่ช่วงชีวิตในมหาลัยต่อเลยมั้ย

    “ห๊ะ พูดบ้าอะไรน่ะ ฉันไม่เอาด้วยนะ แบบนั้นมีหวังเธอได้กลายเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่มนุษย์จริงๆ แน่”

    “ขอโทษ ขอโทษ… ดูเหมือนจะไม่ลืมอะไรแล้ว งั้นเราไปกันเลยเถอะ”

     

    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น