°_Angela❤Barron_° คนนี้ของผมน่ะครับ❤

   |จุดเริ่มต้น1| ✓

11:58น

'สงสัยต้องรีบกดกริ่งละ'

กริ่งงงงง

"นักเรียนทุกคนกินข้าวได้แล้ว"

 ว้าว ที่สุดคือการพักเที่ยงค่อยกินอาหาร แต่บางที่ก็ไม่ใช่อาหารที่เราคิด 

 "อย่างน้อยก็เป็นอาหารของบ้านหน้าเรานะ"

 "ยี๊ แต่ฉันไม่ชอบกินน้ำพริกปลาทูนะ"

 "เป็นนักเลงหัวไม้เขาห้ามเลือกกินนะ"

 แองเจล่า สาวผมยาวเท่าเอว สีน้ำตาลไว้หน้าม้า หน้าตาหน้ารัก แต่ดันเป็นนักเลงหัวไม้

 "กู ไม่กินของแบบนี้หรอกเว่ย"

 เสียงของบารอน ไม่ดังมากนักแต่ได้ยินมาถึงโต๊ะฉัน ฉุนหันหลังไปเห็นบารอนนั้งโมโห

 "นิแองเจล่า อย่าไปยุ่งกะพี่บารอนแกเลยดูดิ ขนาดมาเฟียกันเองยังไม่ยุ่งเลย"

 ฉันคิดซักพักแล้วตัดสินใจลุกขึ้นกะจะเดินหาพี่บารอนแต่เพื่อนห้ามไว้แล้วถามว่าไปทำไมฉันเลยตอบไปแบบตรงๆเลยว่า

 "ถึงฉันจะเป็นแค่นักเลงไม่ใช่มาเฟีย แต่ก็ไม่ได้ไถ่เงินพวกที่ไม่รู้เรื่องน่ะ"

   เพื่อนเลยปล่อยมือฉัน เหมือนกำลังบอกว่า 'แล้วแต่เธอล่ะกัน'

   เพื่อนบางคนก็เชียร์ฉันและลุ้นอยู่ ทุกคนคิดว่าเราคงพูดเบาด้วยแต่...

 "พี่บารอนค่ะช่วยเงียบๆแล้วทานทีล่ะนิดหน่อยน่ะค่ะ"

 "อย่ามาเสือกเรื่องชีวิตกู"

 พูดมากปากเสีย

 "นี่ ขอบใจนะแม่สาวน้อยแต่ฉันไม่กินมีปัญหาไหม เป็นแค่นักเลงธรรมดามายุ่งกับมาเฟียชั้นสูงอย่างฉันทำไมกัน!?"

 "แล้วทำไมต้องแบ่งชนชั้นด้วยล่ะค่ะ รู้ไหมค่ะว่าถ้าแข่งอะไรแข่งได้ แต่อย่าแข่ง

 บุญแข่งวาสนากันน่ะค่ะ"

  "แหมพูดเป็นละคนไทย"

 ปากเสียจริงๆ ทำไมมาเฟียของพี่บารอนต้องถูกกฎหมายด้วยเนี้ย?!

 "แล้วแต่น่ะค่ะพี่ค่ะ ????"

 ฉันทำแก้มป่องใส่พี่เขา สีหน้าของพี่เขาเหมือนถึงฉันเพราะหน้าแดงไปหมดเลย 

  ≤3ปีต่อมา≥

  11:00 น

ณ หมาวิทยาลัยXX

บารอน นอนใส่หูฟังเพลง ของวงBts ระหว่างท่อนจอนที่แจ็คสันกำลังเต้นอยู่นั้น

ื  "นิไอรอนมึงรู้ไหว่ามีน้องใหม่ปี1เข้ามาแล้วน่ะเว่ะ

  "ชื่อไรว่ะ"

  "เห็นว่าเชื่อแองเจล่าว่ะ น้องเค้าตามมึงมาถึงนี้เลยว่า"

  "ห่ะ!!!???"

    |จุดจบ1|✓