หนุ่มเซอร์กะยัยแสบ

เนื้อเรื่อง

“ป้าอุ่นหวัดดีเช้าค่ะมีอะไรให้ภัทรกินบ้างเอ่ย”ภัทร หรือ คีตภัทรเธอเป็นคนที่ฉลาดหลักแหลมมีความรับผิดชอบสูงเป็นคนที่จิตใจดีรูปร่างหน้าตาน่ารักแต่เธอชอบคิดว่าเธอหน้าเหมือนเบเบ้-ธันย์ชนก (นี่หล่อนมันจะมากไปละหน้าที่นี้ฉันเองย่ะ) เธอเรียนอยู่ชั้นม.5โรงเรียนวิสุทธิ์วิทยาคม

“อ๋อก็มีข้าวต้มกุ้งของโปรดคุณภัทรไงล่ะคะ”ป้าอุ่น แม่บ้านผู้มีดีกรีประดับตัวก็คือเคยเป็นนางสงกรานต์มาก่อน-__- และช่วยดูแลภัทร และ ภู

“แหมรู้ใจกันนักนะอย่างนี้ต้องทำโทษ”ภัทรพูดพร้อมเข้าไปหอมแก้มป้าอุ่น

“ค่าถ้าป้าอุ่นไม่รู้ใจคุณภัทรจะให้ป้าอุ่นไปรู้ใจใครล่ะคะ”ป้าอุ่นพูดจบก็มีเสียงกระแอมดังขึ้นมา

“อะแฮ้ม”

“พี่ภัทรป้าอุ่นรักกันจริงๆนะครับมีอะไรให้ภูกินมั่งเนี่ย”นายภู หรือ ภูธเนศน้องชายจริงๆของฉันหน้าตาหล่อเหลาเอาการแน่ล่ะกรรมพันธุ์นี่555เรียนที่โรงเรียนวิสุทธิ์วิทยาคมเหมือนกับฉันแต่นายภูอยู่ม.4

“อ๋อมีข้าวต้มกุ้งของโปรดคุณภูเหมือนกันแหละค่ะ”ป้าอุ่นตอบนายภู

“อู้ยยยยยกินแล้วอิ่มเกินไปเดี๋ยวภูไปหลับในห้องเรียนอีกไม่กินไปละนะพ่อคร้าบแม่คร้าบภูไปละนะหวัดดีคับ”นายภูพูดขึ้นแล้ววิ่งออกไป

“เฮ้ยภูไอ้น้องบ้ารอฉันด้วยสิแกพ่อคะแม่คะหวัดดีค่ะป้าอุ่นภัทรไปละนะ”ภัทรพูดขึ้นอย่างรีบร้อน

>_< อ้ายยยยยยยยยยยยไอ้น้องบ้ามันไม่รอช้านนนนนน

            “เฮ้ยภูรอเจ้ด้วยสิ”ที่เรียกตัวเองว่าเจ้ไม่ได้เป็นคนจีนนะแต่อยากเรียกเฉยๆ

            “เจ้จริงป่ะที่คนในห้องเจ้บอกว่าเจ้มีแฟนน่ะ”นายภูจะมาถามอะไรอย่างนี้

                “ไม่มี้...ไม่มี”ฉันปฏิเสธเสียงสูงที่จริงน่ะฉันก็มีแต่ฉันไปแกล้งปั่นหัวเค้าเล่นน่ะสิเรื่องมันก็มีอยู่ว่าวันหนึ่งฉันขึ้นรถมอเตอร์ไซด์ไปโรงเรียน(ก็มอเตอร์ไซด์ของนายภูอ่ะแหละ)แล้วนายภูกลัวไปโรงเรียนไม่ทัน เลยซิ่งซะหัวสวยๆของฉันเลยสลัดไปมาไปมา(ไม่จริงเลย(   -_-)(-_-  ))แล้วก็ไปชนกับไอ้มอเตอร์ไซด์หน้าโหด(โหดจริงป่าวฉันไม่รู้นะมันใส่หมวกกันน๊อก ^ ^ ) แต่ดูนิสัยแล้วแย่มากๆฉันก็ใส่หมวกกันน้อกเขาก็ใส่เลยไม่ได้เห็นหน้ากันมันด่าฉันกับน้องว่า’พวกสิ้นคิด’ฉันก็เลยสงสัยว่าที่มันด่าพวกฉันฉันไปทำอาม่ามันตายเหรอด่าซะพวกสิ้นคิด ฉันก็เลยคิดว่านายนั่นดูถูกฉันกับน้องอ่ะนะต่อมาฉันเลยสืบว่ามันคนนั้นเป็นใครงงล่ะสิว่าฉันไปสืบมาได้ยังไงฉันจำป้ายทะเบียนมันได้ค่ะหึหึหึหึสืบมาได้ว่านายนั่นชื่อ กั้ก สิทธิเดช มั่นคงธรมมกูล อยู่ห้อง 5/11 และสืบอีกเยอะแยะมากมายด้วยความแค้นฉันเลยแกล้งไปบอกตรงๆว่าชอบนายนั่นเค้าก็เหมือนกับว่าจะสนใจฉันนะเดินมาหาฉันที่ห้องทุกวันบางทีก็ซื้อขนมมาให้หึหึอย่างนี้เรียกว่าชอบแล้วน่ะสิ ชะแว้บบบบบกลับมาสู่ปัจจุบันด่วน

                “ไม่มีแล้วเพื่อนเจ้พวกนั้นจะไปเอามาจากไหนที่บอกว่าพี่กั้กมาจีบเจ้อยู่น่ะ”นายภูพูดทำให้ตัวฉันเย็นวาบ

                “อ๋อข่าวลือน่ะข่าวลือนี่แกอย่าหวงฉันมากไปได้มั้ย”ฉันพูดขึ้น

                “โหยเจ้สำคัญตัวผิดไปภูแค่อยากบอกว่าจะคบกันก็คบนะภูสนับสนุนเพราะพี่กั้กเป็นพี่ในชมรมภู”ภูพูดอย่างใสซื่อ

                “จริงอ่ะแต่เจ้จะเล่าอะไรให้ฟัง...”แล้วฉันก็เล่าเรื่องที่มอเตอร์ไซด์ขนกันวันนั้นคนที่ชนคือนายกั้กนายภูถึงกับอึ้ง

                “จริงเหรอเจ้ ไม่เป็นไรถึงยังไง เค้าก็เป็นพี่ในชมรมภู ภูเชียร์เค้าเต็มที่เจ้”ภูยิ้มแป้นแล้นทำให้ฉันเจ็บใจมาก

                “อืมเจ้มีอีกอย่างจะเล่าให้ฟัง...”แล้วฉันก็เล่าแผนการที่จะทำให้นายนั่นหัวปั่นนายภูฟังถึงกับสะอึก

                “โหยเจ้คิดได้ไงชั่วมากเลยอ่ะ ไม่น่าไปทำอย่างนั้นกับพี่เค้าเลยนะสงสารออกเดี๋ยวภูจะไปบอกพี่เค้า”ภูฟังแล้วก็ชมทันที ( ฉันคิดว่านายภูมันด่าเธอนะ )

                “เฮ้ยไอ้ภูกลับมาก่อนนนนนนนนน”ฉันตะโกนไล่หลังภูไปซวยละซิแผนชั้นกำลังเข้าที่อยู่แล้วเชียวไม่น่าบอกไอ้น้องบ้านี่เลยฮือๆๆๆๆๆ

โรงเรียนวิสุทธิ์วิทยาคม

                “เฮ้พี่กั้กภูมีอะไรจะบอก...”นายภูเล่าเรื่องที่ฉันเล่าให้กั้กฟังอย่างรวดเร็ว

                “จริงเหรอ”นายกั้ก สุทธิ วารเทพ เด็กหนุ่มผู้มีหลากหลายอารมณ์ในตัวเองมีทั้งกวน ป่วน เท่ห์ หล่อ น่ารัก นิสัยก็ยังดีอีกด้วย และยังเป็นคนที่เคร่งขรึม ( เออันนี้มีนผู้ชายสำเร็จรูป 3  in 1 รึปล่าวนะ T-* )

                “โธ่เอ้ยอุตส่าห์หลงชอบ”O_Oนายนั่นบ่นพึมพำพึมพำแต่ฉันกับไอ้ภูได้ยินเต็ม 2 รูหูเลยหล่ะ

                “พูดอะไรนะ”ฉันตะโกนถาม-o-

                “โอ๊ยเธอนี่พูดเบาๆไม่เป็นรึไงล่ะ”นายกั้กหันมาด่าฉัน

“นี่ๆๆนายๆๆฉันถามว่าพูดอะไร”ฉันเร่ง

“...........”นายกั้กเงียบ

“ฉันถามนายได้ยินมั้ย”ฉันตะโกนอีกรอบ

“..........................”เงียบไม่กระดุกกระดิกตัวเลยอ่ะโมโหแล้วนะโว้ย

“มึงจะบอกหรือไม่บอกกู”ฉันเริ่มขึ้นภาษาพ่อขุน (ไม่ค่อยสุภาพเลยอย่าเอาเป็นตัวอย่างนะคับพี่น้อง)

“เออกูรู้แล้วบอกก็ได้โว้ยยยยเมื่อกี้กูพูดว่าอุตส่าห์หลงขอบเข้าใจยังวะ......โว้ยยยย”กั้กพูดอย่างเก็บกดมือไม้ฉันเริ่มเกะกะ

“......................”ตายละฉันจะทำยังไงดีตอนนี้ฉันเป็นฝ่ายเงียบเอง

“แล้วเธอจะเอายังไงกับเรื่องนี้”กั้กพูดขึ้นแล้วหยุดเหมือนจะให้ฉันคิดพวกเด็กม.1-3ที่อยู่แถวนั้นมองฉันกับนายนั่นเต็มไปหมดโอ้ยจะทำยังไงกันดีหล่ะเนี้ยเอาวะการมีแฟนครั้งแรกในชีวิตฉันเลยตัดสินใจบอกไปว่า

“เอางี้เรามาคบกัน...”ฉันพูดออกไปได้ยังไงเนี่ยโอ้ยยยอายว่ะ

“จริงเหรอเธอพูดจริงๆนะโอ้ยฉันฝันไปรึป่าวเนี่ย                “นายนี่ท่าจะบ้าฉันตัดสินใจดีรึยังนะที่เลิกจะคบเค้าY-Y

“อืม....”ฉันพูดออกไปได้อย่างไรฉันยังไม่รู้เลยอยากคบปากตัวเองซัก100ครั้งจังเลย

“จริงเหรอเธอคบกับเราจริงๆนะเย้ๆๆๆฉันขอโทษสำหรับทุกสิ่งที่ฉันทำกับเธอไว้นะ”นายกั้กพูดอย่างดีใจ

4ปีต่อมา

                เราทั้งคู่เลิกกันเพราะฉันไม่เคยจะมีความคิดว่าฉันจะรักกั้กเพราะว่าตอนที่ฉันบอกรักกั้กฉันบอกด้วยการที่ฉันไม่ได้คิดฉันบอกไปเพราะสมองสั่งการช้า555+และอีกอย่างกั้กได้งานทำทางพี่ทีมงานเค้ามาติดต่อกั้กที่โรงเรียนให้ไปเป็นนักร้องเราจึงต้องเลิกกันปัจจุบันกั้กดังไปเรียบร้อยแล้วตอนนี้อยู่ในนามว่า กั้ก-วงเล้าโลม ( ซะงั้นอ่ะ )