Fateful Summer เกาสง...ที่รัก

หากวันนั้นเธอไม่ตัดสินใจไปเกาสง

อัณยาคงไม่ได้พบกับเขา... เย่เซินจวิน

ผู้ชายคนแรกและคนเดียว ที่ทำให้หัวใจเธอแกว่งไกวราวชิงช้า

ลอยขึ้นสูง มุ่งสู่ท้องฟ้าสีครามอันสดใส

ก่อนจะตกลงมาตามแรงดึงดูด

แล้วพบว่า... เขารอรับอยู่ตรงนั้น

พร้อมรอยยิ้มที่อัณยานิยามว่า “น่ารักที่สุดในโลก”

******************

               ปิดเทอมฤดูร้อนปีสามของอัณยา สาวน้อยลูกครึ่งไทย-ไต้หวันกำลังจะเริ่มต้น เดิมทีเธอตกลงกับเพื่อนสนิทอย่างเฉินฉีเหวินไว้แล้วว่าจะไปตะลุยเกาสงด้วยกัน แต่คุณเพื่อนรักกลับหักเหลี่ยมโหด บินไปง้อแฟนถึงเมืองจีนโดยไม่บอกล่วงหน้า... เดิมทีอัณยาก็คิดอยากยกเลิกทริปนี้ แต่ตกลงกับโฮสเทลไว้แล้วว่าจะไปทำงานเป็น helper ช่วงปิดฤดูร้อน ที่สำคัญเธอมีหลายเหตุผลที่ไม่อยากอยู่ไทเป

          ข้อแรก เธอไม่อยากพึ่งพา 'พ่อ'

          ข้อสอง เธอไม่อยากกลับไทยไปหาแม่

          ข้อสาม หอพักที่ไทเปกลับไม่ปลอดภัยนัก เพราะมีหนุ่มสตอล์กเกอร์ตามจีบเธออยู่ จะเนื้อหอมทั้งที ขอดีๆ หน่อยไม่ได้หรือไง?

          สุดท้ายด้วยความกดดัน สาวน้อยจึงตัดสินใจมุ่งหน้าไปเกาสงทันที

          ...ตอนนั้นอัณยาไม่รู้ว่าเธอเดินสวนกับผู้ชายคนหนึ่งที่สถานีรถไฟไทเป

                                                                                ******************

                พริบตานั้นร่างภายใต้ผ้าเช็ดตัวก็ผุดลุกขึ้นมาพรวด กระเด้งกายขึ้นนั่งราวกับผีดิบ !

            อัณยาเผลอสะดุ้ง ถอยห่างไปสองก้าว

            ศีรษะที่โผล่พ้นมานั้นปกคลุมด้วยเส้นผมสีดำตัดสั้น ดกหนา แต่ยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง ดวงตาเรียวรีคล้ายสะลึมสะลือ เขาเปิดปากหาวกว้าง ก่อนยกมือขึ้นปิดในเวลาต่อมาเหมือนเพิ่งนึกได้ว่าสมควรทำ

           อัณยามองเขาด้วยสายตาหวาดระแวงอยู่บ้าง ชายหนุ่มตรงหน้าผิวขาวจัดจนน่าอิจฉา จมูกโด่งงุ้มเหมือนเหยี่ยวเข้ากันกับรูปหน้าเรียว มือใหญ่ยกขึ้นลูบหน้าลูบตาตนเองไปมาครู่หนึ่ง ก่อนที่ริมฝีปากหยักลึกจะคลี่ออกเป็นรอยยิ้มกว้าง แล้วเขาก็ทักทายเธอด้วยคำว่า

              “เหล่โหว !”

              “...”

              นั่นแปลว่า ‘สวัสดี’ แต่ประเด็นมันคือภาษาจีนกวางตุ้ง ?

            เหนืออื่นใดไม่ร้ายแรงเท่ารอยยิ้มกว้างสดใสสว่างไสวที่เสริมให้ใบหน้าของผู้ชายคนนี้หล่อเหลาจนดูเหมือนกับ...เหมือนกับ ‘เทพบุตร’ ไม่มีผิด

              นั่นเป็นครั้งแรกในชีวิต...ที่หัวใจของอัณยาเต้นผิดจังหวะ และสาเหตุมันก็มาจากรอยยิ้มเดียว

                                                                             ******************

สวัสดีค่า คนเขียนเรื่องนี้คือ กานก้า เจ้าค่ะ 

ว่าแล้วก็... ฝากเพจด้วยนะคะ \\=v=//