ลานไพลิน ... อินเลิฟ

ลานไพลิน...อินเลิฟ

ไร่ลานไพลิน ที่แห่งนี้มีรัก ที่แห่งนี้มีความอบอุ่น ที่แห่งนี้จะมีเขาและเธอเสมอ และถ้าหากไม่ใช่ดอกลานไพลินดอกนั้น ผมจะไม่มีวันดอมดมดอกไม้ไม่ว่าจะดอกไหน

หฤษฎ์   :  เขาเจอเธอโดยบังเอิญที่สนามหญ้าโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง และเขานั่งมองเธอที่อัฒจันทร์อย่างไม่รู้จักเบื่อ  เด็กผู้หญิงแสนซนคนนั้นและเหตุการณ์วันนั้นผ่านไป  เขาคิดว่าจะลืมและภาพความทรงจำเหล่านั้นจะหายไปในที่สุด แต่ทว่าบ่อยครั้งที่เขาเหนื่อยล้า เขากลับไพร่นึกถึงหน้าหมดจดงดงามนั้น  เขาคงบ้าไปแล้ว !! ..... จนกระทั่งวันหนึ่ง สาวน้อยคนนั้นเข้ามาในไร่ลานไพลินของเขาให้ฐานะเพื่อนรักของน้องสาว โอ้สวรรค์…

ณลัลน์วรา  :  เธอดื้อ เธอเก่งรอบด้าน แต่สำหรับครอบครัวแล้วเธอแพ้ เมื่อบิดาต้องการให้แต่งงานกับคนที่ไม่ปรารถนาเธอจึงหนีและนั้นทำให้เธอได้เจอกับเขา ผู้ชายในซอกตึกคนนั้น !

เข็มทิศ  :  ไร่สองไร่ที่รอบรั้วติดกันแต่เป็นศัตรูกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ  แต่กระนั้นใจเจ้ากรรมก็ยังไปชอบลูกสาวบ้านนั้น  เธอสาวมั่นผู้น่ารักน่าใคร่มาตั้งแต่ไหนแต่ไร ใครจะกล้ารักเมื่อรู้ว่ามันจะมาพร้อมปัญหาล้านแปด เจอกันอีกครั้งดอกไม้งามเต็มที่ แล้วเขาจะยั้งหัวใจได้อีกหรือ โคตรยากเลย

ชาล็อต  :  เธอติดใจที่ว่าเขาโกหกเธอ  ถึงแม้จะเข้าใจว่าทำไม แต่เธอก็ยังไม่พอใจอยู่ดี หากเริ่มต้นด้วยการโกหกแล้วต่อไปข้างหน้าเธอจะต้องเจอเรื่องราวแบบนี้อีกไหม เขาถูกใจเธออันนี้ใช่ แต่ !  เธอจะใจง่ายไปหน่อยไหมถ้ายอมอภัยให้เขาง่าย ๆ ถึงเพียงนั้น

>>>>  หฤษฎ์ .. ณลัลน์วรา <<<<<

“พี่หฤษฎ์ .... หยุดเถอะ ....ค่ะ” ณลัลน์วราใช้กำลังเท่าที่มีอยู่ผลักเขาออกสุดแรงคิดว่าเป็นการห้ามที่ทรงพลังที่สุดที่ไหนได้ เสียงเบายิ่งกว่าอะไร เพราะเธอก็ไม่มั่นใจในตัวเองนักหรอกว่าอยากให้เขาหยุดจริง ๆ หรือเปล่า ถึงแม้ว่าเขายังหลงลึกลงไป แต่ก็ต้องยอมผละออกมาตามคำขอของเธอ หัวใจเธอเต้นแรงมากเขาได้ยิน และอาการหายใจหอบเหมือนวิ่งร้อยเมตรมานั้นทำให้เขานึกเอ็นดู

>>>  เข็มทิศ ... ชาล็อต <<<<

“จริง ๆ พี่แอบชอบเราตั้งแต่เราเรียนมัธยมแล้วนะ” 

“อย่ามาแทนตัวเองว่าพี่กับเค้านะ  ฉันมีพี่ชายคนเดียว” เธอเฮ้วใส่เขาทันทีที่เขาเปลี่ยนสรรพนามเรียกตัวเอง 

.....ยายลูกแมวใครเขาอยากเป็นพี่ชายเธอกัน  เขาได้แต่คิดแต่ไม่ได้พูดออกไป มีหวังหากได้ยินแบบนี้ เธอคงข่วนเขาหน้ายับแทนที่จะร้องหง่าว ๆ ให้เขารัก  “ก็เป็นพี่จริง ๆ นี่”  เขาว่า เห็นเธอค้อนขวับเขาก็แอบขำ แต่ไม่กล้าให้เธอเห็นเขารู้ว่าเธอยังโกรธมาก แต่ก็ยังดีใจที่เธอยังรับฟังเขาอยู่

###  ทิ้งงานเขียนไปเกือบสิบปี กลับมาเริ่มต้นพรมนิ้วลงบนแป้นพิมพ์อีกครั้ง  ฝากเอ็นดูด้วยนะคะ  ###