เส้นทางสายสัมพันธ์

ข้อมูลเบื้องต้น

จากประสพการณ์จริงที่น่าจดจำและประทับใจมิรู้ลืม ในคำที่ยิ่งใหญ่  เพื่อน

เนื้อเรื่อง

สายลมหนาวพัดเฉื่อยๆมาแล้ว ใบไม้ผลัดใบหล่นล่วงเต็มพื้นดินป่าแล้ง เสียงเรไรร้องระงมทั่วพื้นป่าท่ามกลางป่าอันกว้างใหญ่ ยังมีเด็กหนุ่มวัยรุ่นสามคนที่อายุไล่เลี่ยกัน เดินฝ่าความร้อนของแสงแดดที่สาดส่องลงสู่พื้นป่า แต่ยังมีความเย็นของสายลมหน้าหนาวที่พัดอยู่ตลอดเวลา นา โอ รัน เป็นชื่อของเด็กหนุ่มทั้งสามคน พวกเราชวนกันเดินทางเที่ยวไปในป่าแถวชายแดนไทย ลาว ฝั่งจังหวัดอุบลราชธานี ในเขตอำเภอบุณฑริก ด้วยการเดินเท้าค่ำไหนนอนนั่นไปเรื่อยๆ วันนี้ย่างเข้าวันที่สามที่พวกเราเดินทางจากบ้านม าพอกินข้าวเช้ากันเสร็จ ก็ตกลงกันว่าจะเดินทางต่อไปช่องเม็ก ด่านชายแดนไทยลาว เดินตามทางไปเรื่อยเหนื่อยก็นั่งพักพอหายเมื่อยล้าก็เดินทางกันต่อ บ้างก็มีรถผ่านมาให้อาศัยไปด้วยเท่าที่เขาจะเดินทางไปถึง ก็ช่วยผ่อนแรงไปได้เยอะ ก็เราไม่ใช่นักเดินทางมืออาชีพนี่ นั่งรถนิดหน่อยพอย่นระยะทาง ก็ไม่เสียหลายพอสิ้นระยะทางที่เขาให้ติดรถไปได้ก็ลงกัน สิ่งที่แทนคำขอบคุณที่พวกเราตอบแทนความมีน้ำใจของคนไทยด้วยกันนั้น ทุกคนมีแล้วในสัณดานของความเป็นไทยคือยกมือไหว้ขอบคุณด้วยความซาบซึ้งอย่างจริงใจและรอยยิ้มที่ได้รับพร้อมคำบอกทางนั้นและคนไทยไม่ว่าภาคใดก็หาได้ในพื้นดินถิ่นนี้ พวกเราเดินทางต่อจนจะตะวันสิ้นแสงก็แวะพักแรมในวัดใกล้ๆกับด่านช่องเม็กในคืนนนั้นเอง  (อ่านต่อตอนหน้า)