เเก้เเค้น..จากคนที่รักเธอ

เนื้อเรื่อง

ก่อนตาย ฉันภาวนา .. ขอให้ฉันได้แก้แค้น  แก้แค้นคนที่ทำร้ายฉันให้ต้องเจ็บ และทุรนทุราย

ฉันกรอกยานอนหลับจำนวนมากเข้าปาก และกลืนยานั่นลงไปอย่างยากเย็น..

ทุกสิ่งดับวูบไป ฉันได้ยินอะไรบางอย่าง และฉันรู้สึกเหมือนมีแสงสว่างแสงหนึ่งสว่างวาบมาที่ตัวฉันทำให้ฉันต้องลืมตาขึ้นมา

เมื่อฉันลืมตาขึ้นมาฉันก็พบกับร่างหนึ่งที่คุ้นตา  แม็กซ์ คนรักของฉัน คนที่ทิ้งฉันไป...

ร่างนั้นนอนอยู่บนเตียง

ชุดนอนลายทางนั่น ดูขาวซีดเกินไป ฉันคิด

งั้นฉันจะช่วยให้สีมันสวยขึ้นละกันนะ หึๆ     ฉันเดินไปใกล้โต๊ะเขียนหนังสือของเขา บนโต๊ะนั้นมีกล่องใส่ดินสอวางอยู่ ฉันบรรจงหยิบกล่องนั้นขึ้นมาอย่างเบามือ เพราะกลัวจะทำให้ใครบางคนที่หลับอย่างสบายบนเตียงนั้นตื่น

ในกล่องดินสอนั้นมีมีดคัตเตอร์อยู่เล่มหนึ่ง  ฉันหยิบขึ้นมา ใบมีดคัตเตอร์นั้นคมกริบ 

สิ่งนี้คงจะช่วยให้เธอหลับสบาย... ลาก่อนค่ะ ที่รัก

ฉันค่อยๆเดินขึ้นไปบนเตียงนอน จับคอของเขาอย่างเบามือ กลัวว่าจะไปรบกวนเวลาแห่งความฝัน และให้เขาดำดิ่งลงไปสู่ดินแดนแห่งความฝันชั่วนิรันดร์…

 ฉันกดมีดคัตเตอร์นั้นลงไปที่คอของเขา แต่สงสัยจะมือหนักไปหน่อย เขาเลยตื่นขึ้นมาเลย ดวงตาของเขาตื่นตระหนก และจ้องฉันเหมือนตัวประหลาด

“ ทำไมเธอมองฉันอย่างนั้นล่ะคะที่รัก เรารักกันไม่ใช่หรอคะ ให้ฉันช่วยเธอขึ้นสวรรค์เถอะ สวรรค์ที่เธอเฝ้าอ้อนวอนขอพระเจ้าของเธอมาตลอด..” ฉันกระซิบบอกเขา และบีบคอเขาแรงขึ้น แต่ดูเหมือนเขาชอบทำตัวเป็นเด็กดื้อแหะ ดิ้นไม่หยุดเลย

“ที่รักชอบแบบรวดเร็วหรอคะ?” ฉันพูดกับเขาอีกครั้งและกรีดคัตเตอร์ปาดหลอดลมของเขาขาดอย่างรวดเร็ว เลือดสีแดงสดพุ่งออกจากลำคอเหมือนท่อน้ำแตก..  เท่านี้เขาก็จะไปบอกรักใครอีกไม่ได้ ฉันหัวเราะหึๆในลำคอ อย่างทึ่งในความฉลาดของตนเอง

ฉันจ้องเข้าไปในดวงตาของเขา ดวงตาคู่ที่ที่ฉันเคยจ้องมองด้วยความรัก

“คุณจะต้องมองแต่ฉันผู้เดียว ตลอดไป..” ดวงตาของเขามีน้ำตาไหลออกมา ดูแล้วน่าสงสาร คงไม่อยากจะทรมานต่อไปใช่มั้ยล่ะ

แต่ถ้าเปรียบเทียบกับสิ่งที่เธอทำกับชั้นน่ะมันเทียบกันไม่ได้หรอก ชั้นน่ะเจ็บทรมานเหมือนตายทั้งเป็น

“ตาของเธอสวยนะ ขอฉันเถอะ”ฉันพูด พลางใช้เล็บควักดวงตาแม็กซ์ออกมา ปากของเขาขยับเหมือนพยายามจะกรีดร้อง แต่ก็คงส่งเสียงออกมาไม่ได้ เพราะฉันตัดหลอดลมเขาขาดไปแล้วน่ะสิ หึๆ

ฉันบีบคอเขาเบาๆ แล้วก็เริ่มแน่นขึ้น แน่นขึ้น แน่นขึ้น จนสุดแรง...

 เขากระตุกเล็กน้อยและดูเหมือนจะพยายามหายใจอย่างลำบาก     เขาหายใจเอาอากาศเฮือกสุดท้ายเข้าไปในปอด แล้วทุกอย่างก็หยุดนิ่ง

“แหม ที่รักตายง่ายจังเลยนะคะ..” ฉันกระซิบข้างหูเขา ถึงจะรู้ว่า เขาคงจะไม่ได้ยินอีกแล้วก็ตาม

ฉันควักหัวใจของเขาออกมา แล้วเพ่งมองดู ถึงใครๆจะมองเป็นสีแดงสด แต่ยังไงๆฉันก็มองเป็นสีดำ.

“หัวใจของเธอ  ฉันจะส่งไปให้คนที่เธออยากจะให้มัน คนของเธอ”   ฉันพูดกับร่างที่ไร้วิญญาณนั้น ...