คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #47 : Special 3
ฝั่งแทคยอนที่ได้อยู่กับนิชคุณสองคนก็ถือโอกาสคุยกันถึงเรื่อง....
''ไอ้คุณ!! พรุ่งนี้วันเกิดอูยองนะ แกไม่คิดจะทำอะไรให้เมียแกบ้างเลยหรือยังไง?''
แทคยอนขยับมานั่งที่อูยองแล้วหันมาถามนิชคุณ
''อูยองเป็นเมียฉันนะโว้ย!! แกมาจำวันเกิดเมียฉันทำไมว่ะ? นั้นมันหน้าที่ฉันนะ!!''
นิชคุณหันมาหาเรื่องแทคยอนที่รู้วันเกิดอูยอง
''ก็อูยองเป็นเพื่อนรักฉันนิ ฉันก็ต้องจำได้ดิ!''
แทคยอนตอบ น้ำเสียงที่ราบเรียบยิ่งทำให้นิชคุณปี๊ดเข้าไปใหญ่
''เป็นเพื่อนก็พอ ตัดคำว่ารักทิ้งไป!!''
ผ่านมาแล้วตั้ง 1 ปี และแทคยอนก็มีเมียเป็นตัวเป็นตน แต่นิชคุณก็ยังหึงแทคยอนกับอูยองไม่เลิก ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้
''บ้าไปแล้วแกอะ คิดเล็กคิดน้อยอะไรนักหนาว่ะ รีบๆคิดมาเร็ว ตอนนี้อูยองกำลังไม่อยู่ ไหนบอกมาสิ แกมีเซอร์ไพรส์อะไรให้อูยอง!!?''
แทคยอนถาม เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้เพื่อให้นิชคุณพูดเบาๆ แม่ๆจะได้ไม่ได้ยิน แต่นิชคุณกลับตอบว่า....
''ไม่มี!!''
''แกเป็นสามีประสาอะไรว่ะ?''
''อ่อ! นึกออกแล้ว ''
แทคยอนที่ได้ยินยื่นหน้าเขามาฟังอีกครั้ง
''เดี๋ยวพรุ่งนี้นะ แกไปซื้อเค้กมา แล้วก็เอาไว้ที่บ้านแก บอกเมียแก ไอ้ชานแล้วก็จุนโฮให้มาบ้านฉันพรุ่งนี้ แล้วก็เอาเค้กให้อูยองเป่า อวยพร จบ!!''
ท่าทีที่ตั้งใจฟัง พยักหน้าสองสามครั้ง แล้วก็ขมวดคิ้ว แล้วก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้น
''เฮ้ย!! แบบนั้นใครๆเขาก็ทำได้ทั้งนั้นแหละ คิดได้แค่นี้หรอว่ะ''
''เหอะน่า! ทำตามที่ฉันบอก''
แทคยอนที่ได้ยินนิชคุณพูดประโยคนี้ เขาก็เลิกเถียงและเงียบไป
หวังว่านิชคุณจะทำอะไรที่มากว่านั้น แต่แค่ไม่อยากบอกเขา
------------------------------------------------------------------------------------
''เป็นไงอูยอง?''
เจบอมถาม
''บอกไปเลยครับพี่ โห้! ผมอ่านแล้วซึ้งเลยอะ เอาให้แทคมันดู มันต้องร้องไห้ชัวๆ''
อูยองถึงกับฟันธงว่าให้เขาบอกแทคยอนให้ได้
แถมการันตีอีกว่าแทคยอนจะร้องไห้ให้กับความลับครั้งนี้แน่นอน
ทั้งคู่เดินลงมา แล้วนิชคุณกับแทคยอนก็จับสองคนนี้แยกกันทันที ทั้งคู่พาภรรยาของตัวเองกลับบ้าน
พวกเขาบอกลาแม่ๆก่อนจะเดินออกไปพร้อมๆกัน
นิชคุณหันมายักคิ้วกับแทคยอน
ส่วนอูยองก็หันมาทำท่าไฟติ้งให้เจบอม เป็นเชิงว่า ต้องบอกแทคยอนให้ได้นะ
ส่วนเจบอมที่เห็น ก็เอามือตบกระเป๋าสะพายที่มีสมุดบันทึกอยู่...แล้วยิ้มให้อูยอง
ทั้งสี่คนแยกย้ายกันกลับบ้าน
-------------------------------------------------------------------------
''เฮ้ยแก!! นั้นชานซองน้องของพี่อูยองป่ะ?''
ผู้หญิงคนนึงที่หันไปเห็น หันมาสะกิดเพื่อนตัวเองที่อยู่ข้างๆให้หันไปดู
''เออใช่ๆ เห็นว่าเรียกพี่คุณว่าพี่เขยด้วยแหละแก''
''จริงหรอ ? น่ารักจัง ไม่น่าแต่งงานแล้วเลยอะ ฉันเสียดาย!!!''
หญิงสาวพูดแล้วก้มหน้าต่ำลง
''บ้า!! แกนี้ปากดีจริงๆ แฟนเขาก็น่ารักไม่เห็นหรือไง นั้นนะ!!''
เพื่อนสาวพูดพรางชี้นิ้วไปทางจุนโฮที่เดินควงชานซองมา
''นั้นนะหรอ? งั้นๆแหละ! เฮ้ยๆ ชานซองเดินมาแล้ว เขาจะเดินผ่านฉันแหละแก ''
เธอทั้งสองทำท่าตื่นเต้น ลุกรี้ลุกรน
''ขอโทษนะครับ! อย่าพยายามนินทาเมียผม ผมไม่ชอบ!!!''
ชานซองหันมาพูดกับผู้หญิงคนนั้นก่อนจะโอบไหล่จุนโฮแล้วเดินเลยไป
พูดเหมือนรู้ว่าเธอสองคนกำลังพูดถึงพวกเขา จุนโฮก็ได้แต่หันมาขอโทษก้มหัวก้มหน้าให้แล้วหันไปตีชานซอง
''โฮ! ชานมีอะไรจะบอก มานี้เร็ว!!''
ชานซองดึงมือจุนโฮไปกลางสนาม นั้นทำให้จุนโฮนึกถึงตอนที่ชานซองขอเขาเป็นแฟนเมื่อปีที่แล้ว
''นายลากฉันมากลางสนามทำไม? แดดมันร้อน!!!''
จุนโฮสะบัดมือออกแต่ก็ไม่ได้เดินหนี เขายังคงยืนอยู่ข้างๆชานซอง
''สวัสดีครับ! ผมชื่อ ฮวาง ชานซอง ส่วนเขาคนนี้ชื่อ อี จุนโฮ เขาเป็นภรรยาของผม เราแต่งงานกันแล้ว วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกของเรา ช่วยแนะนำด้วยนะครับ!!''
ทุกคนที่เดินผ่านไปผ่านมาได้ยินที่ชานซองตะโกนบอกก็หันมาปรบมือให้
ช่างกล้าหาญเสียจริง
''นายเล่นบ้าอะไรเนี่ย? ดูทุกคนมองหน้าฉันสิ ไอ้บ้าชาน! เลิกเล่นได้แล้ว!!!''
จุนโฮหันมาชี้หน้าชานซอง เขาวิ่งไล่ตีชานซองเหมือนเด็กๆ แต่ชานซองก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะกลัวจุนโฮเลย
''ผมรักเขาครับ! รัก อี จุนโฮ รักมากเลย ฉันรักนาย รักนาย รักนายยยยยยยยย!!!''
นั้นยิ่งทำให้จุนโฮเขินเขาไปใหญ่
มามหาลัยวันแรกก็ประกาศสะใหญ่โต...แต่ถึงแกไม่พูด คนอื่นเขาก็รู้!!!
******************************************************
ชานมันบ้าเนอะ
แต่ถ้ามีแฟนแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน หน้าด้านดี 555555
เม้นๆให้ด้วยน่ะ ม๊วฟๆ
ความคิดเห็น