รักนี้มีแค่เธอกับฉัน - รักนี้มีแค่เธอกับฉัน นิยาย รักนี้มีแค่เธอกับฉัน : Dek-D.com - Writer

    รักนี้มีแค่เธอกับฉัน

    ผู้เข้าชมรวม

    328

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    328

    ความคิดเห็น


    4

    คนติดตาม


    1
    หมวด :  หักมุม
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  8 ม.ค. 54 / 18:48 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      รักแท้ รักคืออะไร  ตับไตไส้พุง หรือรัก.........เพลงที่กำลังฮอตฮิต  ณ  ตอนนี้  ดังมาจากสวนหลัง ร.ร.แถวโคกน้อย
      ทำเอา ครูใหญ่ฝืน ต้องสะดุ้งตัวตื่นจากการนอนหลับฝันดี  มานั่งฟังเสียงเพลงที่แสนจะสยดสยองจากการร้องรำทำครัว
      ของลูกสาวแสนสวยรวยเสน่ห์ แต่เธอกลับร้องเพลงได้เสียวสยองขวัญอย่างมากมาย เธอคนนี้ก็คืน  เตยหมอ นักเรียน
      ร.ร.โคกน้อยวิทยา เธอคือ ดาว ร.ร.  ก็ว่าได้  แต่พอเธอเอ่ยเอื้อนร้องเพลงเมื่อใดกลับทำให้ตำแหน่งดาวร.ร.ของเธอถึงกลับสั่นคอนสม่ำเสมอ เพราะเสียงที่เหมือน ควายออกลูกของเธอนั้นทำเอาชาวบ้านสามบ้านแปดบ้านถึงกลับนอนไม่เป็นสั่ม เตยหอมเป็นเด็กนักเรียนที่เรียนเก่ง สวย น่ารัก นิสัยดี เป็นที่รักของทุกคน แต่เธอกลับร้องเพลงได้ เสียวสยองที่สุด เตยหอมเชื่อมั่นเสมอว่าเธอนั่นจะร้องเพลงให้ไพเราะให้ได้ และทำให้ดีเหมือนแม่ของเธอด้วย(ลืมบอกไปแม่ของเตยหอมตายแล้ว และเป็นนักร้องด้วยค่ะ) เตยหอมจึงพยายามฝึกฝนและการปรับปรุงการร้องเพลงของเธอให้ดีขึ้น แต่ทว่ายิ่งเธอพยายามมากเท่าไร นั่นกลับยิ่งทำให้เธอร้องเพลงย่ำแย่และตกต่ำถึงที่สุด เเต่เเล้วเตยหอมก็ได้มาเจอกลับ
      รุ่นพี่ศิษย์เของโรงเรียน ที่บัดนี้เขาได้กลายเป็นนักร้องขวัญใจวัยรุ่นไปเสียแล้ว เค้าก้คือ พี่วิน นั่นเอง เตยหอมนั้นชื่นชมในความสามารถของวินมาก แต่วินกลับดูถูกและพยายามออกห่างจากเตยหอม เพราะวินคิดว่าเตยหอมอยากจะมาตีสนิทกลับเขาเพื่อให้ช่วยสอนร้องเพลงและกาะกระแสเค้าดัง แต่นั่นมิได้ทำให้เตยหอมโกรธเคืองเขาเลย เพราะหล่อนนั้นรักในการที่เขาเป็นเขา ชีวิตของเตยหอมเป็นไปและเป็นมาอย่างนั้น จนวันหนึ่ง  ชีวิตของเตยหอมก็ต้องมีอันพลิกคว่ำพลิกหงาย เมื่อดิน เด็กใหม่ใน รร.และห้อง ต้องมานั่งใกล้ชิดและชิดใกล้กับเธอ  ทำเอาเตยหอมสาวสวยรวยเสน่ห์เพื่อนข้างโต๊ะถึงกับ เหวอๆไปเพราะเจ้าหนุ่มดินคนนั้นช่างมีความเก่งกาจและชั่วร้ายอย่างมากมาย เพียงเพราะวันแรกที่เขามานั่งใกล้เธอ เขาก็ป่วนเธอเสียจนอยากจะบ้าตายทั้งเรียนไปป่วนไป เขาไม่รู้หรือไรว่าหล่อนอยากอัดเขาเสียจริง  และหล่อนเองก็ช่างไม่รู้เสียจริงว่าไอ้ที่เขาเพียรพยามยามจะแกล้งหล่อนนั้น ก็เพื่อจะใกล้ชิดกับหล่อนนั้นเอง จะยังไงก็ช่างแต่เตยหอมก็ตั้งปนิธานแรงกล้าไว้เเล้วว่า หล่อนจะขอทวงคืนชีวิตที่แสนสบายและสงบสุขของหล่อนคืนมาให้จงได้ ฮึ่ม! คอยดู
      วันที่2 ของการมาโรงเรียน ของนายดิน
      "ดี ดิน" เสียงใสๆของดาว ญาติห่างๆของดินทักมา
      "ดี ดาว" ดินทักตอบด้วยเสียงแสนสุภาพ
      แต่ระหว่างที่ทั้งสองคนพูดคุยกันอยู่นั้น มีบุคคลที่ไม่ได้รับเชิญแอบอยู่หลังต้นไม้ และคอยค่อนขอดนายดินอยู่ตลอดเวลา
      "โถ ทำมาพูดจาดี แหมทีกับชั้น ด่าเอ้าด่าเอา ไอ้ดินเหนียวเอ้ย"
      แต่ระหว่างที่เตยหอมกำลังด่า ดินอยู่นั้น สายตาของเจ้าหล่อนก็ดันไปสะดุดอยู่ที่คนๆหนึ่ง ฮึฮึ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครที่พอจะทำให้เตยหอมสะดุดได้ ก็คงหนีไม่พ้น คุณพี่วิน สุดหล่อของเจ้าหล่อนนั่นเอง แต่ เอ๊ะ! ทำไมพี่วินถึงเดินไปทางนั้น ไม่ทันที่เจ้าหล่อนจะทำอะไรได้ทัน ก็มีเสียงหนึ่งทักเจ้าหล่อนขึ้นมาว่า
      "เตยๆ ทางนี้จ๊ะ" และก็คงหนีไม่พ้นเสียงของเพื่อนสาวสุดสนิทของเตยหอม นามว่า ดาว นั่นเอง 'ก็แหม ใครมันจะเรียกชั้นได้เสียงหวานเท่ายัยดาว หล่ะ พี่วินก็ไม่เคยทัก นายดินนั่น ก็แหมเเสนจะทะเลาะ แล้วมันจะเป็นใครถ้าไม่ใช่ยัยดาว' เตยหอมนึกค่อนเพื่อนสาวอยู่ในใจ  ก่อนจะตอบกลับไปด้วยเสียงที่หวานชื่นว่า
      "จ๊ะดาว" เสียงตอบนั้นทำเอาสองหนุ่มที่อยู่ด้วยถึงกับนิ่งงัน ไมใช่เพราะเสียงนั่นน่าเกลียดหรอก แต่เป็นเพราะใบหน้าหวานหยดย้อยยิ่งกว่าเสียงต่างหากที่สะกดสองหนุ่ม
      "เตยจะไปไหนเหรอ"
      "เออ ไป อ้อ ไปห้องสมุดจ๊ะ"
      "งั้นเราไปด้วย" "พี่วิน นายดิน ไปด้วยกันสิ" ไม่ต้องรอให้สองหนุ่มตอบ ดาวก็ลากสองหนุ่มไปกับเธอจนได้
      ในห้องสมุด
      ทั้ง4 หาหนังสือมาอ่านกันคนละเล่น โดยดาวอ่านนิยายรักโรแมนติก วินอ่านหนังสือเกี่ยวกับดนตรีและเพลง ส่วนเตยหอมและดินนั้น อ่านหนังสือสารคดี
      ระหว่างที่ทุกคนกำลังอ่านหนังสืออยู่นั้น ดินก็แกล้งเตยหอมจนเป็นเรื่อง ด้วยการแกล้งหลอกเตยหอมว่ามีหนอนไต่อยู่บนไหล่ ทำให้เจ้าหล่อน กรี๊ดเสียงดังสนั่นลั่นห้องไปหมด โดยปากก็ด่าดินไปว่า
      "ไอ้ บ้าดิน ชั้นจะข้าแก!"เมื่อเจอประกาสิตของเตยหอมเยี่ยงนี้แล้ว คนถูกด่าก็ลุกขึ้นใส่เกียร์หมาวิ่งหนีออกทันที โดยเตยหอมก็ไม่ลดละวิ่งตามออกไปเหมือนกัน และหนุ่มดินก็โดนเจ้าหล่อนทำโทษซะอ่วมอรทัยไปจนเข็ดหลาบ
      หลังจากวันนั้นดิน ก็ไม่พาร่างมาเยือนหรือเฉียดกายมาหาเตยหอมอีกเลย
      ทุกอย่างเหมือนจะลงตัว แต่เมื่อวันหนึ่ง เตยหอมกำลังฝึกร้องเพลงอยู่ แต่เสียงนั้นดันไปบาดหูของพี่วิน เข้าอย่างจัง ทำเอาเจ้าหนุ่มทนไม่ไหว ออกมาด่าลั่นว่า
      "เป็นบ้าอะไรเนี่ย! หนวกหู! ออกไปซะ ชั้นรำคาญ!" ด่าเสร็จเจ้าหนุ่มก็เดินออกไปทันที ด้านเตยหอมก็ถึงกับหน้าชาไปเลย เพราะหล่อนไม่นึกว่าเค้าจะเกลียดหล่อนปานนี้ พลันน้ำตาใสๆก็ไหลรินลงมาเป็นสายราวกับทำนบแตก แต่แล้วก็มีผ้าเช็ดหน้าสีอ่อนยื่นมาให้ พร้อมกับเสียงปลอบประโลมว่า
      "จะร้องทำไม เค้าไม่สนก็ช่างเค้า แค่เรามั่นใจว่าที่เราทำมันดีที่สุดก็พอแล้ว"
      น้ำเสียงนั้นเเฝงความห่วงใยอย่างเห็นได้ชัด ทำเอาคนร้องให้ต้องเงยหน้าขึ้นมามอง พลัน ดวงตาที่มีม่านนำตาพราวเกาะอยู่ถึงกับเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นว่าผู้ที่ปลอบหล่อนนั้น คือใคร
      "ดิน!"
      ว่าแล้วเจ้าหล่อนก้ปล่อยโฮลงมา ทันที ชายหนุ่มก็นั่งลงข้างๆพร้อมทั้งปลอบโยน หญิงสาวด้วยความสงสาร จนเตยหอมรู้สึกดีขึ้นและ เริ่มมีความรู้สึกดีๆกับเขา เมื่อหายเศร้าเจ้าหนุ่มดิน ก็เดินไปส่งหญิงสาวที่บ้าน พร้อมกับให้กำลังใจหญิงสาวว่า
      "สู้ต่อไปนะ" แต่พอร่างของ หนุ่มดินพ้นรั้วบ้านไป พลันก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น เมื่อมีรถสิบล้อ ซึ่งคนขับอยู่ในอาการมึนเมาพุ่งเข้าชนชายหนุ่มเข้าอย่างจัง ทำเอาหญิงสาวที่เพิ่งจะสบายใจถึงกับต้องอึ้งอีกครั้ง!
      เวลาผ่านไป หมอออกมาจากห้อง ไอซียู พร้อมกับบอกว่า
      "หมอเสียใจด้วย หมอพยายามทำสุดความสามาตรแล้ว"
      หลังจากนั้นงานศพของดิน ก็มีเตยหอมคอยช่วยทุกอย่าง จนสิ้นสุดงาน โดยที่เตยหอมถึงรู่ใจตัวเองว่ารักดินเข้าอย่างจัง และหวังที่จะรักเค้าต่อไป
      5 ปี ผ่านไป
      เตยหอมได้รับปริญญาตรี และวันนี้ความหวังของเตยหอมก็มีอันเป็นจริง เมื่อมีชายหนุ่มคนหนึ่งที่หน้าตาของเค้าละหม้ายคลาย 'ดิน' ชายหนุ่มที่เตยหอมรักอยู่เสมอ เขาคือ 'พสุ' และเขาจะเป็นผู้ทำให้ความหวังของเตยหอมเป็นจริง
      โดยที่เตยหอมตั้งปนิธานไว้ว่า 'ชั้นจะรักเขาให้เท่าหรือมากว่าที่มีให้ดิน ให้ได้ตลอดไป!' เพราะ รักนี้จะมีแค่เธอกับฉันเท่านั้น ตลอดไป


      ขอโทษด้วยนะค่ะที่จบแบบนี้ แต่เพื่อจะปิดเรื่องเลยเลือกแบบนี้
      ป.ล. เพิ่งหัดแต่ง และ เพิ่งจะมีเวลาแต่งด้วยค่ะ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×