T h o u g h ̀ [ถึงแม้ว่าเราจะห่างกัน]

     

     ทุกคนคงมีคนที่รักและคิดถึงอยู่ในใจกันอยู่แล้ว อาจเป็นเพราะไปทำงานในที่ที่ห่างไกลหรือจากกันไปเพราะเวลาที่ล่วงเลย ทำให้ความคะนึงหาฝังรากลึกลงในจิตใจ ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่คงแย่หน่อยที่ผมรักเขาข้างเดียว คงเป็นพระพรหมแผลงศรปักอกในตอนนั้น วันที่พระจันทร์ส่องสว่าง ท่ามกลางกลิ่นดอกพุดซ้อนที่ฟุ้งกระจาย อา.....ผมคงดูเพ้อฝันมาก แต่ผมจำได้ไม่เคยลืม เด็กชายที่มาพร้อมกับกลิ่นของดอกพุดซ้อนคนนั้น...

Open > 07 04 2562

Writing > - - -

End > - - -