The case study of Edelweiss บันทึกคดีของเอเดลไวส์

จดหมายสุดท้ายของชายผู้ไล่ตามปริศนา...

ถึง ไดอาน่า ที่รัก  

วันที่ 29 มีนาคม ค.ศ.1847 ช่วงต้นของฤดูใบไม้ผลิหลังจากฤดูหนาวที่ยาวนานสิ้นสุดลง แม้จะน่าอายไปบ้างที่ลายมือของผมไม่ได้สวยเหมือนเมื่อก่อนแต่หวังว่ามันจะสวยมากพอที่จะให้คุณอ่านออก หลังจากที่ไม่ได้เขียนจดหมายมานานพอสมควรหากคุณได้รับจกหมายฉบับนี้ผมคงไม่ได้อยู่ที่อังกฤษอีกแล้ว 

แม้จะเป็นแค่จดหมายสั้นๆที่มาพร้อมกับบันทึกเก่าๆแต่ผมจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดผ่านแผ่นกระดาษและตัวอักษรที่มีอยู่ และขอให้คุณรู้ว่าสิ่งที่ผมได้เจอต่อไปนี้นั้นช่างเป็นการผจญภัยที่น่าตื่นตาตื่นใจแค่ไหนสำหรับคนธรรมดาแบบผม 

หลังจากที่ได้ใบประกอบโรคศิลป์และกลายเป็นแพทย์มืออาชีพเมื่อปีก่อน ผมเริ่มสนใจวิชาสาขาพฤกษศาสตร์พอสมควรแต่กลับกลายเป็นว่าความใฝ่รู้ของผมเริ่มทวีคูณมากขึ้นเมื่อเริ่มเรียนรู้และสะสมวิชาไว้เรื่อยๆ 

จนตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่ผมเริ่มสนใจในการไขปริศนาและศาสตร์แห่งการอนุมาน จนตัวตนของผมกลายเป็นที่เรื่องลือกันในแทบหนึ่งของลอนดอน ในฐานะศาสตราจารย์ผู้เดินตามรอยเท้าของโยฮัน เฟาสต์ 

เรื่องราวมันเริ่มต้นขึ้นเมื่อผมได้รับบัตรเชิญปริศนาในเช้าของวันที่ 1 เมษายนปีก่อนเพื่อร่วมเป็นส่วนหนึ่งของงานเลี้ยงฉลองของดยุกท่านหนึ่งที่เวลส์ และเพราะยศถาบรรดาศักดิ์ที่ต่างกันผมจึงตอบรับคำเชิญที่ถูกส่งมา 

หารู้ไม่ว่ามันเป็นการตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ที่เปลี่ยนแปลงทั้งชีวิตของผมไปโดยปริยาย เพราะการผจญภัยครั้งนี้มันช่างน่าตื่นเต้นเกินกว่าที่ผมจะอธิบายได้ แต่ทว่ามันกลับเปื้อนและคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเลือดมากเกินไปเช่นกัน... 

ด้วยรัก

 วินเซนท์ เกรกอรี่ เอเดลไวส์