ดินเเดนไร้สมรภูมิ

     "เเฮ่กๆๆๆ ทางตันหรอว่ะเวรเอ้ย" เด็กหนุ่มคนนึงพูดออกมา พลางหันไปมองข้างหลังที่มีหัวหน้าเเก๊งยืนอยู่  "ว่าไงไอ้เปี๊ยกหนีมาซักไกลเลยนะมึง" หัวหน้าเเก๊งพูดออกมาพร้อมหันไปสั่งพวกลูกน้องที่วิ่งตามมาทันพอดี "เฮ้ย ล้อมมันไว้" ลูกน้องที่เหลือก็ล้อมเด็กหนุ่มไว้                                             "เงินสามหมื่นของข้าเมื่อไหร่จะคืน" หัวหน้าเเก๊งพูด "ผมคืนเเน่นอนครับเเต่ว่าตอนนี้ไม่มีเงินครับ ผมขอร้องล่ะครับปล่อยผมไปเถอะ"

เด็กหนุ่มพลางคุกเข่าพนมมือไหว้ "นี่มันก็หลายเดือนเเล้วนะที่เองไม่มีเงินจ่ายตั้งเเต่ยืมเงินข้าไป เเล้ววิ่งหนีพวกข้าตลอด" หัวหน้าเเก๊งพูด ในหลายครั้งเเล้วที่เด็กหนุ่มคนนี้วิ่งหนีเเก๊งนี้อยู่บ้านก็ไม่ได้เพราะหัวหน้ามันรู้ที่อยู่ พอหนีก็หนีพ้นตลอดเเต่ครั้งนี้ไม่พ้น "ข้าว่าเเกคงไม่ได้หนีเเล้วหล่ะ เฮ้ย!! เก็บมันซ่ะ "หัวหน้าพูดพร้อมสั่งลูกน้อง "    ครับลูกพี่พลางควักปืนออกมาเตรียมยิง "ลาขาดล่ะ..เฮ้ย!!!มันหายไปไหนว่ะ" ความงุนงงครอบงำแก๊งน้นโดยทันที 

    

     ณ ที่เเห่งหนึ่ง "ฮ่าๆๆๆ ดูเเก๊งนั้นดิแม่งงงเป็นไก่ตาเเตกเลย" ? "ครับท่าน......." ชายชราคนหนึ่งพูดออกมา "เจ้านี่ไม่มีอารมณ์ขันเลยนะ เฮ้อ~~~ยังไงเจ้าเด็กกำพร้านั่นก็รอดล่ะนะ"  ?

     "อ่าวพวกนั้นหายไปนั้นล่ะเเล้วที่นี่ที่ไหน อากาศดีจัง" เด็กหนุ่มพูด "อึก ลุกไม่ขึ้นทำไมกัน อ๊ากกปวดหัววว อึกเเล้วเเรงดันอากาศนี่มันอะไรกัน เฮือกก" เด็กหนุ่มพูดจบพร้อมสลบลงไป  "หืม~~~ใครมานอนเเถวนี้อ่ะ เฮ้ยยย!! นี่มันมนุษย์ เรือหายล่ะหว่า ถ้าพวกเเวมไพร์มาเเถวนี้จบเห่ล่ะ เเถมไอ้มนุษย์นี่ไม่ได้ใส่กำไลเวทย์ป้องกันด้วย ต้องเอาตัวมันไปซ่อนก่อนล่ะ" ชายชราคนหนึ่งพูดเสร็จพลางลาก???เด็กหนุ่มคนนั้นเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว

     เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องเเรกของผมนะครับ ผิดพลาดตรงไหนสามารถเเนะนำติเตียนได้ครับ ขอบคุณครับ