คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทเริ่มต้น
TEAM RAINBOW
หรือรู้ัันในื่อ “เรนโบว์” เป็นหน่วยาน่อ้านาร่อารร้ายระับนานาาิที่อยู่ภายใ้ารูแลโยรอ NATO หน่วยานนี้่อั้ึ้นเพื่อ่อสู้ับาร่อารร้ายทั่วโล้วยวิธีที่มีประสิทธิภาพเหนือว่าหน่วยานอื่นๆ โยารรวบรวมทีมปิบัิาร่อ้านาร่อารร้ายั้นยอาประเทศ่าๆ ทั่วโลมารวมอยู่้วยัน
บทเริ่ม้น
แฟร์วิว, รัยูทาห์ สหรัอเมริา เือน มราม ปี 2015
1572 ถนนนอร์แมน ร้านอาหารื่อ Food Bridge เป็นร้านอาหารที่ไม่ไ้มีื่อเสียโ่ัอะไรมานัในย่านนี้ ั้อยู่ิับถนน ัวอาารเป็นอพาร์เมน์สอั้นแสนธรรมาทั่วไป ทว่าวามธรรมาอร้านอาหารนี้นั้น ือ าบัหน้า
เสียไเรนารถเ้าหน้าที่ำรวประำรััึ้นหน้าทาเ้าอร้านอาหารำนวนสี่ัน ำรวแปนายเปิประูลารถพร้อมอาวุธปืนยืนทาบับประูรถ ประานบริเวใล้เียถูนายำรวในที่เิเหุสั่อพยพออาพื้นที่
เหลียว เวิร์น เ้าอร้านอาหาร Food Bridge ทารมำรวรัยูทาห์ไ้รับ้อมูลารมีส่วนเี่ยว้ออเาับารัแปลอาวุธปืนอย่าผิหมาย นอานี้ หนึ่ในสายสืบำรวยัไ้รายานับทารมสืบสวน ว่าพบเห็นผู้้อสสัยื่อ “อเล็์ สวอนสัน” นั่ารับ้าพึ่เ้าไปในสถานที่ประอบาร อามีวามเป็นไปไ้ว่าะทำธุริร่วมัน
ทาำรว้อารับุมสวอนสันับเวิร์นเพื่อสอบปาำ รวมทั้ปิิาร่าทำปืนผิหมายอพวเา
“หน่วยสวาทับเอฟบีไอมาแล้ว”
“ปล่อยให้เป็นหน้าที่อพวเา พวเราอยสนับสนุน”
รถู้หน่วยสวาทเินทามาถึุเิเหุพร้อมรถอเ้าหน้าที่เอฟบีไอำนวนสามัน สอันแรเป็นเอสยูวี ส่วนอีันเป็นรถู้สีน้ำเินปรับแ่เพาะอฝ่ายเ้าหน้าที่สืบสวน
บุลารในุสีน้ำเินิราสัลัษ์ FBI เินุมพื้นที่โยรอบมาันทั้หมหนาย หนึ่ในนั้นเป็นหัวหน้าุทีมสืบสวนี้าอาวุธปืนเถื่อน้ามาิ “ลอว์สัน เลนท์” ายาวยิวลูรึ่แนาา อายุ 37 ปี ผมยาวสีออแนิ ใส่นาฬิาเรือนแพสีเินราาสี่ร้อยเหรีย และแหวนหมั้นสาบานรัู่ีวิ
“สไนเปอร์ ประำำแหน่อาารฝั่ร้าม”
“รับทราบ”
เลนท์ามสืบสวนีนี้อยู่นานั้แ่เือนันยายนปีที่แล้ว เาทุ่มเวลาทั้แรายและใเพื่อามหาแหล่ัแปลอาวุธปืนเถื่อนแห่นี้ให้เอ เนื่อาีนี้มีารโยเี่ยวับี้าอาวุธ้ามประเทศระหว่าสหรัับสามประเทศฝั่ยุโรป หน้าที่อเลนท์ ือ ารับเป็นเ้าอธุริรวมทั้ผู้ร่วมเี่ยว้อไปสอบสวนหา้อมูล ธุริปืนเถื่อนอพวมันสร้าวามเสียหายไม่น้อยับที่ที่อาวุธัแปลอพวมันเินทาไป นั่นึเป็นเหุผลหลัๆ อเาที่ไม่อยาปล่อยให้เรื่อนี้ลอยนวลไปับสายลม
“ทราบำนวนพลเรือนล่าสุภายในร้านหรือยั?”
“มีพลเรือนหนอยู่ในร้าน ล่าสุเวลาสิบโมรึ่่อนำรวยูทาห์ะมาถึรับ”
“พบเห็นนที่ไม่ใ่พลเรือนไหม?”
“สไนเปอร์เห็นสอนผ่านริมหน้า่าั้นสอออพาร์ทเมนท์ ั้นหนึ่ไม่สามารถระบุำนวนแน่ัไ้ าว่าอามีนอเวิร์นปะปนอยู่ับพลเรือน”
“อย่าเพิ่พาทีมอุบุ รอนอเอฟบีไอสวาท่อน”
ทีมปิบัิารหน่วยสวาทประำรมำรวยูทาห์มาร่วมภาริับัวเป้าหมายร่วมห้านายนับรวมับ “โนาห์ เรน” หัวหน้าทีมาวแอฟริันเื้อสายอเมริัน หน่วยสวาทมือีที่สุในรันี้ ถึอย่านั้นพวเา็้อารวาม่วยเหลือาเอฟบีไอ ฝั่อเวิร์นมีนั่ารับ้าที่เ็มไป้วยีเปื้อนเลือและอันรายมาอยู่ในนั้น
“หัวหน้ารับ เธอมาแล้ว”
“พาเธอเ้ามา บอให้ลิน์เรียมอุปร์อีุให้เธอ้วย”
รถ็อ์ าร์เอร์ เอสอาร์ที เฮลล์แท สีำ ับเรื่อยน์เมื่อถึหน้าถนนุเิเหุอร้านอาหาร หิสาวเ้าอรถมอำนวนอเ้าหน้าที่อยู่รู่หนึ่ ่อนที่เธอะหยิบหมวแ๊ปสีำิราเอฟบีไอับแว่นาันแสีำมาสวม หยิบระเป๋าสะพาย เปิประูลารถ
เธอัผมเปียสีแเล็น้อยระหว่าเินามเ้าหน้าที่เอฟบีไอหนุ่มนายหนึ่ที่เินเ้ามารับถึหน้าทาเ้าแล้วนำทาไปหาหัวหน้าทีมอนเอ
“เลนท์”
“แอ”
ทั้สอับมือทัทายามมารยาท เลนท์แอบแปลใเล็น้อยับารแ่ายอหิสาวผู้เพิ่เินทามาถึ สิ่ทีู่เป็นเรื่อแบบอเธอมีเพียหมวราเอฟบีไอ นอเหนือานั้น็เป็นเสื้อล้ามผู้หิสีเทา าเยีนส์รัรูป รอเท้าบู๊ทมาร์ินหุ้ม้อสีน้ำาลเ้ม และแว่นาันแ
“สถานาร์ล่าสุเป็นยัไ?”
“มีพลเรือนหนอยู่ในร้านอาหาร สไนเปอร์เอนิอาวุธสอนบนั้นสอออพาร์ทเม้นท์” เลนท์พาเินพร้อมอธิบาย “นอเวิร์นน่าะมีมาว่าสอ มีโอาสปะปนับพลเรือนในั้นหนึ่”
แอหันหน้ามอไปทาระหน้าร้าน “ผ้าม่านนั่น ถูปินานแ่ไหนแล้ว?”
“่อนพวเรามาถึห้านาที”
“อีฝ่ายมีเวลาพอะเรียมัว”
เลนท์พาเินมานถึุเรียมัวอหน่วยสวาท เาแนะนำให้เธอรู้ัับทีม่อนะเริ่มบุเ้าไป “นี่เป็นทีมบุมือีอรันี้ นนี้่าเรนเป็นหัวหน้าทีม ส่วนนี่ บล็อ, เอร์ิส, สไป์ และโล์ เป็นสมาิทีม”
“เอลิา โเฮน เอฟบีไอสวาท เรียันแอ”
“ยินีที่ไ้รู้ั” เรนับมือทัทาย “เลนท์บอให้รออหนุนาเอฟบีไอสวาท่อน แ่ไม่นึว่าะมีุแ่นเียว”
แออธิบายว่าทำไมถึมีเธอเป็นอหนุนนเียว “ันอยู่นอเวลาาน พัร้อน ปีนเาอยู่มันิ-ลาาล ในยูทาห์นี่เอ เลนท์รู้ว่าันอยู่ที่นี่เลยิ่อให้่วย อยาปิีนี้นัวสั่น” เธอแอบิัเอฟบีไอเ้าอีผ่านสายา “เลยมาเป็นอหนุนแ่นเียว ไม่มีเวลาิ่อับทีมเสริมให้มา่วยสนับสนุน ุไ้เท่าที่เห็นนี้แหละ”
เลนท์แสอาารไม่สบอารม์เล็น้อยผ่านใบหน้า ถึแม้เาะไม่่อยอบารวาัวอันไม่แยแสสนใใรอเธอเท่าไหร่นั แ่านนี้เา้อให้เธอ่วยปิี แอเป็นเ้าหน้าที่เอฟบีไอสวาทฝีมือีนหนึ่หาับัวไ้ยา เป็นนิเร็วทำเร็ว ิรวามมั่นใอเธอมีมาเินพอีับนิสัย้าวร้าวไม่แยแส่อใร็เท่านั้น
“แอะนำทีมสวาทอุบุเ้าไป เธอเป็นหัวหน้าทีมู่โมอุในภารินี้” เลนท์พูให้่าเรนเ้าใ “เนื่อาอีฝ่ายเป็นบุลอันราย ผมเ้าใว่าุ็เป็นผู้เี่ยวา แ่ีนี้เป็นอเอฟบีไอ และผมเป็นเ้าอีมีอำนาออำสั่ ุ้อทำามำสั่อผม”
“เ้าใรับ” ่าเรนอบอย่าไม่เ็มในั เาำเป็น้อยอมรับสถานะอนเอ ผศีรษะรับทราบ านนี้เป็นอสำนัานสอบสวนลา ไม่ใ่สวาทอรมำรวยูทาห์
แอรับเสื้อเราะันระสุนาเ้าหน้าที่ลิน์สวมทับเสื้อล้าม หยิบอาวุธไรเฟิลู่โมรุ่น G36C ระสุน 30 นั แม็าีนสำรอสอแม็เสียบมุมวาเสื้อเราะ ่อนับปืน M120 CREM ึ้นมาาระเป๋าสะพายที่เรียมมาอนเอ
“านนี้้อใ้ปืนยิลูระเบิ้วยเหรอ?” ่าเรนแอบใ
“ไม่ใ่ระสุนระเบิ” เธอหยิบระสุนแท่หัวสว่านใส่เ้าไปในปืนยิลูระเบิ “ระสุนนี้ใ้สำหรับเาะำแพ ันออแบบเอ านนี้อาำเป็น้อใ้”
“นอเวลาานพอแบบนี้ไปมา้วยมันะีเหรอ?” เลนท์เหน็บแนมเธอลับ
เธอสวนลับ้วยำพูนิ่ๆ ไม่ใส่อารม์ “ันมีใบอนุาพอาวุธนินี้าสำนัานสอบสวนลาแผนอาร์แอน์ี โยเป็นเ้าออาวุธที่ัวเอทำึ้นมาอย่าถูหมาย” แล้วหันหลัไปฟั่าเรนอธิบายรายละเอียเรื่ออาารสถานที่ โยไม่สนใเสียลมหายใหุหิอเลนท์ัฟึฟัหลัานเอพูบ
“นี่เป็นแปลนอร้านอาหาร Food Bridge” ่าเรนยืนอธิบายะี้ามส่วน่าๆ อผัอาารให้นในทีมและเธอผู้เป็นหัวหน้าปิบัิารเ้าใอย่าละเอีย
ทาเ้าออมีเพียสอทาที่เป็นไปไ้ ือประูหน้าับประูหลั ประูหน้าเมื่อเปิไปะเป็นพื้นที่รับประทานอาหารอลู้า มีเาน์เอร์ และประูเื่อมไปห้อทาเิน มีสามทาแย ทาไปห้อน้ำ เาน์เอร์พนัาน และห้อรัว
แผนอแอะนำทีมเ้าาทาประูหลัร้าน ้อผ่านอยทาเินยาวแนบับฝั่วาอัวร้านอาหาร ประูหลัทาเ้าอยู่สุอยทาฝั่้าย เ้าาทานี้ะเอทาแยเพียสอทา ห้อเ็บอับห้อรัวฝั่้านหลั และประูึ้นั้นสอ่อนเินถึห้อเ็บอ ึ่ั้นสอเป็นอพาร์ทเม้นท์ห้อพั มีห้อสอห้อ ห้อโถให่าว่าเป็นุประอบธุริ และห้อนอน
[นี่ือสไนเปอร์ศูนย์หนึ่ ผู้้อสสัยสอรายมีารเลื่อนไหว พวเายัอยู่ในห้อนอน]
“รับทราบแล้วสไนเปอร์ศูนย์หนึ่ พวเราำลัเ้าไป”
แอนำทีมสวาทอ่าเรนเ้าอยหลัร้านอาหาร เินแถวเรียหนึ่ามารฝึ เธอเป็นนนำหน้าามมา้วย่าเรนและสมาิทีม เลื่อนัวามแนวำแพอาารไม่มีระมอเห็น้านในและนอ ทีมหยุเินเมื่อสุำแพ่อนถึทาเลี้ยวเ้าประูหลั
เธอเอียัวเหลือบมอหน้าประูทาเ้า “ไม่พบพลเรือนหรือผู้้อสสัย” ส่สัามือบอ่าเรนและทีม แล้วเินนำทีมมานถึหน้าประูทาเ้า
ทีมสวาทประำุสอฝั่อประู แบ่สามนาย หน้าแถวเป็นแอับ่าเรน ประูหลัร้านทาสีน้ำเิน่อน้าสนิมเาะ สีประูหลุลอเป็นแผ่น แสถึวามไม่ใส่ใอร้าน หรือไม่มีเวลาูแล
่าเรนเ็ประู “ลอนล็อ”
“สะเาะลอน พวเราะเ้าไปแบบเียบๆ”
“บล็อ”
“รับ่า” บล็อสลับำแหน่ับ่าเรน มือถืออุปร์สะเาะลอน เาใ้เวลาไม่นานในารปลล็อประู “เรียบร้อย” แล้วลับไปยืนำแหน่เิม
แอประำมุมวาอประู่อยๆ เปิสำรวฝั่วาอ้านในประู ามมา้วยฝั่้ายอทาเินยาว เธอให้สัามือ ่าเรนนำทีมามหลัมาเียบๆ มือ้ายับไหล่่อแถวโย่าบบ่า้ายส่สัาพร้อมให้รับทราบ
“นี่ือทีมสวาท พวเราอยู่้าในแล้ว” ่าเรนรายานสถานาร์ให้ฝั่้านอไ้ทราบ่อนทำารบุ่อไป
[รับทราบแล้ว ำเนินภาริ่อไป]
ทีมสวาทนำโยเ้าหน้าที่เอฟบีไอสวาทเลื่อนายมาถึทาแยสอทาอห้อทาเิน ฝั่้ายนำไปหลัห้อรัว ฝั่วานำไปห้อเ็บอและประูทาึ้นั้นสอ ห้อทาเินแยไม่มีวี่แววพลเรือนับผู้้อสสัย
“่าเรน ุนำทีมไปห้อเ็บอ ทีมันะบุห้อรัว” แอออำสั่
“รับทราบ” ่าเรนนำบล็อและสไป์สมาิทีมรไปห้อเ็บอามำสั่ ส่วนแอนำเอร์ิสับโล์ามหลัไปห้อรัว
“หน่วยสวาท ยมือึ้น!”
“อย่า! อย่ายิผม!”
ทีมอแอเอพ่อรัวับผู้่วยสอน พวเาทั้สามนั่หมอบอยู่หลัเาน์เอร์ัานอาหาร “เอร์ิสถาม้อมูลาพวเา านั้น่อยเอาพวเาออไป โล์มาับัน” แอส่านพลเรือนให้เอร์ิส เธอับโล์รไปหน้าประูห้อรัว
โล์หมุนลูบิเ็ “ประูไม่ไ้ล็อ”
หลัประูนี้เป็นห้อทาเินแยเป็นสามทาามแผนผัออาาร มีโอาสเอพลเรือนและมีโอาสปะทะับนร้ายมาที่สุ
เอร์ิสลับมาประำแถวแล้วรายาน “พวเาบอว่าเห็นนถือปืนสอนในห้อรัว มีโอาสับพลเรือนเป็นัวประัน”
่าเรนนำทีมลับมาพร้อมรายาน่อาเอร์ิสมาไม่นาน “ห้อเ็บอเลียร์ ไม่มีพลเรือนับนร้าย” านั้นเา็นำทีมมาประำำแหน่้าประู
“อนเฟิร์มว่ามีนร้ายิอาวุธสอนในห้อรับประทานอาหารอลู้าและมีโอาสสูที่ะับพลเรือนเป็นัวประัน” แอย้ำสถานาร์อีรั้ ่อนะบอแผนอนเอ “่าเรนุนำทีมเลียร์พื้นที่ฝั่ห้อน้ำ ุ้มันหลัพวเราอย่าให้ใรลบ ทีมันสอนบุทาเาน์เอร์ ันะประำที่หน้าประูพื้นที่รับประทานอาหาร ัารพวมันแบบเอร์ไพรส์”
“รับทราบ”
ทีม่าเรนนำเปิประูออาห้อรัว ไม่มีวี่แววพลเรือนหรือนร้ายเพิ่มเิม เานำทีมเลื่อนัวไปทาห้อน้ำายับหิามำสั่
ทา้านอแอ เธอนำทีมิามผนัไปหยุหน้าทาเ้าหลัเาน์เอร์ นั่ย่อัวลแล้วสำรวอย่าระมัระวั “เาน์เอร์โล่” สัามือถูส่่อผ่านมือ้ายให้สมาิทั้สอให้เินเ้าไปประำที่หลัเาน์เอร์ และเธอประำหน้าประูเ้าพื้นที่รับประทานอาหาร
ฝั่อเอร์ิสเห็นพลเรือนับเป็นัวประันอย่าัเน ายสอนถืออาวุธปืนอัโนมัิ พวเา่ามีัวประันอยู่ใ้อ้อมแน เป็นผู้หิหนึ่นับเ็ผู้ายอายุราวสิบสอ
“หน่วยสวาท วาอาวุธอพวุลเี๋ยวนี้!” โล์ะโนบอาหลัเาน์เอร์ ทว่าอีฝ่ายลับอบรับ้วยระสุนปืนยิู่ลับ
“ถอยไปห่าๆ เลยนะเว้ย!” นร้ายหนึ่ออัวประันหิไว้แน่น ายนนี้ือเ้าอระสุนที่ยิู่ “ถ้าไม่ทำาม นันี่ถูยิหัวระายแน่!”
พลเรือนสี่นที่เหลือหมอบอยู่ใ้โ๊ะอาหาร้วยวามหวาลัว เสียร้อไห้อเ็หนุ่มในมืออปีศาร้ายถืออาวุธทำให้บรรยาาศในห้อเริ่มึเรีย
“เียบปาะไอ้หนู! อยาโนเป่าหัวรึไ?!” นร้ายสอ่อปืนไปที่มับอเ็น้อยผู้น่าสสาร ผู้เป็นแม่ร้อไห้อ้อนวอนเาไม่ให้ทำร้ายลูอเธอ “หุบปา!” แล้วแม่อเ็นนั้น็ถูฟา้วย้ามปืนนล้มล
“ุรับอย่าทำแบบนี้เลย มันไมุ่้มับีวิอุหรอ” เอร์ิสพยายามเราับนร้ายทั้สอ ถ่วเวลาให้แอไ้ัหวะเหมาะสม “ถ้าุยอมวาอาวุธลและปล่อยัวประันไป ผมอา่วยให้โทษอุเบาลไ้”
“เหลวไหลทั้เพ! ันไม่เื่อแหรอโว้ย!” นร้ายหนึ่ะโนอบปิเสธ “ไม่ว่าะเลือทาไหน็มี่าเท่าันอยู่ี เอานอนายออไปาร้านนี้ะ! สั่ถอนำลัให้หม! ันรับประันว่าัวประันทุนะปลอภัยหลัาพวแปล่อยเราไป”
“เราทำาม้อเสนออพวุไม่ไ้หรอ ทาเลืออพวุมีทาเียวือวาอาวุธลและปล่อยัวประัน ารนอเลือะไ้ไม่เิึ้น” โล์โน้มน้าว
“ั้น็ฝันไปเถอะ! เพราะพวเราะยิไอ้สอนนี้ทิ้ะรนี้ถ้าันนับถึสาม! หรือถ้าไม่อยาให้เป็นอย่านั้น็รับ้อเสนออเราะ!” นร้ายหนึ่
แอแ้มประูเียบๆ เปิออว้าพอนไ้มุมยินร้ายทั้สอน ไม่มีวามลัเล เธอยิพวเาทันทีเมื่อไ้โอาส
“นร้ายร่วสอ ห้ออาหารเลียร์”
โล์ับเอร์ิส้ามเาน์เอร์มารวสอบพลเรือนทั้หน่อนะรายานสถานาร์้านนอให้ทราบและสั่ให้พวเาัทีมรับพลเรือนาทาประูหน้า ไม่นาน็มีเ้าหน้าที่หลายนายวิ่มารับัวพลเรือนออไป
“ไปัน่อ านเรายัไม่เสร็” แอนำทีมไปสมทบับทีมอ่าเรนึ่พวเาสแนบายอยู่หน้าประูทาึ้นั้นสอ เาส่สัามือบอว่าไม่พบพลเรือนหรือผู้้อสสัย้าในเห้อน้ำายและหิ
“เวิร์นับสวอนสันน่าะรู้ัวแล้ว” ่าเรนพู
“ั้นเรา็อย่าเสียเวลา” เธอระแทพานท้ายใส่ลอนประูึ้นสนิมให้หลุออ านั้นถอยให้่าเรนเป็นทีมนำึ้นั้นสอ
่าเรนถีบประู ‘ึ!’ เธอถอยมาอยู่แถวสอ่อาเา มือ้ายแะไหล่ มือวาับปืนถือรี้ไป้านหน้า บันไสูมุมมอสายา้านเียว ไม่มีราวบันไ เาเินนำมาถึสุอบอบันไแล้วเสียปืน็ัโ้อบพวเา
ปืนไรเฟิลู่โมึ่อัโนมัิ M16 ยิทะลุประู้ายทาเ้าห้อพัไม่ไลาบันไทาึ้น ่าเรนย่อัวลาม้วยสมาิทุนาย เารีบพาทีมเลื่อนัวิำแพ่อนถึประูไม้ที่โนยิเป็นรูพรุน
“ผู้้อสสัยใ้อาวุธสราม สไนเปอร์ศูนย์หนึ่ นั่นใ่เป้าหมายอเรารึเปล่า?”
[นี่ือสไนเปอร์ศูนย์หนึ่ เป้าหมายยัอยู่ในห้อนอน พบเห็นอาวุธหนั LMG พวเาั้แนวป้อันหน้าประูห้อนอนเอาไว้ ระวััว้วย]
“ปืนลหนัเหรอ? แบบนี้เราเสียเปรียบแน่” บล็อพู
“ไม่ เรายัไม่เสียเปรียบ” แอบบ่า่าเรนเพื่อเปลี่ยนเป็นนนำหน้าแทน “เราะบุทั้สอฝั่ บุทาห้อนอนและห้อทำธุริอมันพร้อมัน” เธอสลับอาวุธเป็น M120 CREM แล้วเาะำแพที่นเอพิวัวามหนา้วยมือ “ันะเาะเ้าห้อนอนผ่านำแพนี้ ่าเรนนำทีมบุห้อให่ เรียมแฟลแบ”
“ยิุ้มัน้วย!” ทีมอ่าเรนยิสวนผ่านประูไปาม้วยารยิมุ้มันาทีมอเธอ พวเาไปประำอยู่้าน้าประูอย่ารวเร็ว เหลือเพียแ่รอสัาาเ้าอำสั่
“เอร์ิส โล์ามัน” แอประทับปืน M120 เาะำแพ เล็ไปที่ำแพเบื้อหน้า เอร์ิสับโล์ยืนแนบผนัฝั่ร้ามับเป้ายิเหมือนับที่หิสาวทำ
านั้นเธอ็เหนี่ยวไ ระสุนหัวสว่านพุ่ออาปาระบอแหวอาาศห้อทาเิน เสียสว่านเาะับำแพัึ้น ไม่ถึหนึ่วินาทีระสุนเาะำแพ็ทำหน้าที่อมัน เสียระเบิัามมารบริเวำแพที่ถูเาะ แรระเบินาย่อมถล่มำแพเปิเป็นทาเ้า นี่ือเสียสัาอารบุ
ระเบิแสถูปาาทั้สอฝั่ เสียแห่วามมืบอั่วราวัเป็นสัาพร้อมเสียร้ออผู้้อสสัย้านใน แอนำทีมบุเ้าห้อนอนผ่านรูำแพที่โนเาะ ทีมอ่าเรน็นำทีมบุห้อทำธุริับุมเ้าอปืน M16 บภาริไ้อย่าปลอภัย
หลับภาริบุับัวเ้าอธุริประอบปืนเถื่อนและนั่าีเปื้อนเลือเสร็ เ้าหน้าที่เลนท์ไ้โอาสับมืออบุเอฟบีไอสวาทสาว่อนที่เธอะเินทา
“อบุที่่วยนะ แอ”
“แ่รั้นี้็พอนะ สำหรับานนอเวลาอัน” แอถออุปร์อสวาทืนให้ับทาเ้าหน้าที่แล้วเ็บอาวุธเาะำแพัวโปรอเธอเ้าระเป๋าสะพาย “ันไปละ แล้ว็ไม่้อลรายานเรื่อันในสำนัานเรื่อัน่วยนายนะ เี๋ยวพวเาะนึว่าเป็นผลานอัน”
“ไ้ อบใมา ที่ไม่แย่ผลานอัน” เลนท์ฝืนยิ้มอย่าไม่พอในั ผ่านไปี่ร้อยพันปีเาับเธอ็ไม่มีทาินเส้นันไ้ล ไม่ว่าอนทำานหรือนอเวลาาน แ่อย่าน้อยแอ็ไม่เยปิเสธวาม่วยเหลือาใร แม้แ่นที่เธอไม่่อยะอบี้หน้า็าม
แอเินทาออายูทาห์ึ้นถนนหลัสายสิบห้าลใ้ ับ้วยวามเร็วหนึ่ร้อยิโลเมร่อั่วโมท่ามลาแยามบ่ายอวัน เธอเปิเพล “Suspicious Minds” อเอลวิส เพรสลีย์ฟัลอระหว่าับรถ
เธอเหลียวมอล่ออวัสีน้ำเินที่ั้อยู่เบาะหลัแล้วยิ้มเล็น้อย “ว่าะหาื้อมาไ้เหนื่อยเอาเรื่อ หวัว่าอวัเลื่อนั้นะถูในายนะ ไมล์” เธอำลัเินทาไปลอสแอนเลิส ไปร่วมานเลื่อนำแหน่อเพื่อนรู้ั “ไมล์ แมป์เบล” เพื่อนร่วมทีมเอฟบีไอสวาทอเธอึ่ัึ้นในวันพรุ่นี้
แอับรถอสถานีบริารน้ำมัน Eagles Landing หลัาวิ่ยาวสอั่วโมิ ัหวะเียวันที่มีสายสำัิ่อเ้ามา ื่อปลายสายที่เธอั้ื่อว่า “ิส์” นสำัระับห้ามไม่รับ
“่ะ ท่านผู้อำนวยาร”
[ุโเฮน ันไ้่าวเรื่อแมป์เบลเลื่อนั้นแล้ว ันอฝาำพูแสวามยินีับเธอไปให้เาในวันพรุ่นี้้วยนะ]
“ันะบอเาให้่ะว่าุฝาแสวามยินี ว่าแ่ท่านมีเรื่อ่วนอะไรรึเปล่าะ? ถึิ่อหาันโยร” แอรู้อยู่แล้วถ้าผู้อำนวยารหน่วยานอเธอิ่อเธอนั้นย่อมมีมาว่าเรื่อเียว ึ่็ริอย่าที่เธอิ
[รมำรวลอสแอนเลิส เพิ่ส่รายานผลารสอบเ้าทีมสวาทมาเมื่อเ้านี้ มีะแนนีเ้าาอยู่หลายน ทา NATO ้อารัเลือสมาิหน่วยสวาทาหลายรัที่มีวามสามารถทั้หมห้านายเ้าฝึฝนารเป็นสมาิทีมเรนโบว์ ไ้แล้วสี่นาย เหลืออีหนึ่นายารมำรวแอลเอึ่ำลััเลือันอยู่ ันอยาให้เธอับแมป์เบลไปูัวพวเาหลัาเสร็พิธีรับมอบ ูว่าใรเหมาะับทีมอเรา ัเลือมาหนึ่นาย นที่ิว่าเหมาะสม นที่ิว่าีที่สุ]
“ไ้่ะ ันับแมป์เบละไปู หลัเสร็านเลื่อนำแหน่อเาแล้ว”
[อบุมา ุโเฮน]
ฝ่ายผู้อำนวยารวาสาย แอเ็บโทรศัพท์ใส่ระเป๋าาเ เินลับไปที่รถเิมน้ำมันให้เ็มถั เธอพึมพำเล็น้อยถึเรื่อััวเ็ใหม่เ้าทีม “หาเอาพวไม่เอาถ่านเ้าทีมอีแล้วสินะ” ่อนะับรถออาสถานีบริารน้ำมัน เินทาไปลอสแอนเลิส่อ
แนะนำัวละร
ื่อริ: เอลิา โเฮน [Eliza Cohen]
ื่อรหัส: แอ [Ash]
วันเิ: 24 ธันวาม ปี 1983
อายุ: 32
สถานที่เิ: เยรูาเลม อิสราเอล
ีวประวัิ
แม่อโเฮนเป็นนัิรรมทาารเมือาวยิวที่โ่ั และเป็นศาสราารย์้วยเ่นัน ะที่พ่อาวปาเลสไน์อเธอ็เป็นศาสราารย์ใน้านารศึษาะวันออลา โเฮนเิบโมาในประเทศอิสราเอล มีวามสามารถ้านิศาสร์และฟิสิส์ เธอไ้ปริาในสาาวิศวรรมโรสร้าที่มหาวิทยาลัย Tel Aviv และใ้เวลาอยู่พัหนึ่ที่มหาวิทยาลัยบอสัน
านั้นโเฮน็ไ้สมัรเ้าับอำลัป้อันประเทศอิสราเอล (IDF) หลัาใ้เวลาฝึอย่าเ้ม้นว่ายี่สิบสอเือนับ Shaldag หน่วยอทัพอาาศั้นยอ เธอทำหน้าที่อยู่เป็นเวลาห้าปี มีทัษะ้านปิบัิารภาพื้นินและอาาศ มีวามสามารถในารนำทาทุพื้นที่และทุสภาพอาาศ และวามสามารถ้านารลาระเวน
เธอเป็นบุลสำัในปิบัิาร Orchard ารย้ายมาทำานให้ับ FBI SWAT ที่สหรันั้น เธอไ้ใ้วามรู้้านวิศวรรมและพรสวรร์้านวาม้านทานอโรสร้าอเธอในารพันาอุปร์และลยุทธ์ารรื้อถอนั้นสู โเฮนสามารถใ้ภาษาฮีบรู อาราบิ อัฤษ ฝรั่เศส และรีไ้อย่าล่อแล่ว
อ้าอิาเว็บไ์ RAINBOW SIX SIEGE OFFICIAL อ UBISOFT
ความคิดเห็น