ค่านิยมคณะแพทยศาสตร์

ข้อมูลเบื้องต้น

ปัจจุบันค่านิยมการเข้าคณะแพทยศาสตร์ สูงมาก
ผมคาดว่า คนที่เข้าไปเรียนแพทย์ มีครึ่งเดียวหรือน้อยกว่าที่อยากเป็นแพทย์จริงๆ
อีกครึ่งคือคนที่ความสามารถถึง แต่ไม่รุ้จะเข้าอะไร

ลองดูข้อมูลที่จะนำเสนอต่อไปนี้ครับ

เนื้อเรื่อง

สำหรับคนที่ไม่รู้จะเข้าอะไรจริงๆ อย่างผมเป็นต้น

"สำหรับคนที่บอกว่าอยากเป็นหมอจริงๆ ผมเข้าใจว่ามีอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน แต่อย่า rep แย้งบล็อกอันนี้เลยเพราะว่าผมไม่ได้กล่าวถึงประเด็นนั้น"

ปัจจุบันค่านิยมที่บอกว่า "โตขึ้นอยากเป็นหมอ" สูงมากจนน่าประหลาดใจ
นั่นเพราะว่า ผู้ปกครอง ญาติพี่น้อง ได้พร่ำพูดมาตั้งแต่เด็กจนจะจบม.ปลายว่า "เป็นหมอแหละดี ...."
เหตุผลต่างๆ นานาถูกยกมาใช้ประกอบว่า ทำไมอาชีพนี้ถึงดีนัก ไม่ว่าจะเป็น "รายได้ดี มั่นคง ไม่ตกงาน แวดวงสังคมดี มีคนนับหน้าถือตา" จริงครับ เหตุผลพวกนี้จริงอย่างที่สุด เพราะไม่ว่าจะยังไง เวลาไหน มนุษย์ก็ยังเจ็บป่วยตลอดเวลา คงจนกว่าจะมีเวทมนตร์ประเภท Heal ได้ก็ต้องใช้แพทย์นี่ล่ะครับในการรักษาชีวิตมนุษย์ไว้เรื่อยๆ

แต่สิ่งที่หลายคนไม่รู้เกี่ยวกับแพทย์คือ การเรียนนั้นไม่ใช่เรียนสบายๆ บางคนอาจจะแย้งว่า "คณะไหนก็ไม่สบายทั้งนั้นแหละ .........." อืมใช่ครับ มหาวิทยาลัยถ้าสบายเหมือน ม.ปลายก็แย่น่ะสิครับ

เรียนหมอต่างจากคนอื่นยังไง -> เราต้องเรียน 6 ปี, เราต้องไปทำงานใช้ทุนอีกสามปี ไม่งั้นต้องเสียเงินใช้ทุนแทน ซึ่งปริมาณไม่น้อยเลยล่ะ

จากที่มีคนไข้จำนวนมากมายต้องการได้รับการรักษา ทำให้รายได้ของหมออยู่ในระดับสูงทีเดียว
คนก็เลยเริ่มอยากเรียนหมอมากขึ้น แล้วทำให้เป็นคณะที่คะแนนสูงสุดไปโดยปริยาย
หลังจากคะแนนสูงสุดก็ยังคงได้รับความนิยมจากเหตุผลต่อมาคือ คณะนี้คะแนนสูงสุดนี่ล่ะ คนเลยอยากเข้า เพราะดูต้องใช้ความพยายามสูงในการสอบเอ็นทรานซ์ (Admission หรืออะไรก็เหอะ) พอเข้าไปก็เลยคิดว่ามันจะดูดี ดูเลิศหรุ เพราะอย่างน้อย "เราก็ยังได้เข้าหมอ ที่คะแนนมันสูงสุดในบรรดาคณะวะ เราก็ใช่ย่อย" ประมาณนี้

ปัญหาคือ เด็กไทยจำนวนหนึ่งไขว่คว้าจะเข้าหมอโดยเหมือนกับไม่รู้ว่า "หมอ" คืออะไรด้วยซ้ำ
ซึ่งไม่ใช่อะไรที่เป็นตัวเขาเองแน่ๆ บางคนกลัวเลือด บางคนกลัวผี กลัวศพ ฯลฯ สารพัด
"แต่ไม่รู้ว่าตัวเองจะเข้าอะไรดี เพราะไม่เห็นมีคณะไหนโดนใจ"
จึงตัดสินใจไปที่หมออีกเช่นเคย

ผมไม่ค้นพบวิธีการแก้ปัญหาอยู่เลยว่า ทำยังไงถึงจะรู้ได้ว่าตัวเองชอบอะไร หรือบางคนอาจจะรุ้ว่าชอบอะไรแต่ก็เรียนไม่ได้อยู่ดีเพราะว่ามันไม่มีคณะที่เรียนแบบนี้ ก็ว่าไป
บางคนก็ตัดใจ ไปใช้ชีวิตไปวันๆ โดยไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร อาจจะเครียด อาจจะไม่มีความสุข ก็ทนไป คนที่เรียนแล้วมีความสุขก็ถือว่าดีไป หลายคนบอกให้ทำตามสิ่งที่ตัวเองชอบ แต่บางคนมันก็ไม่ชอบอะไรจริงๆ และคนพวกที่เค้ามีความฝัน เค้าไม่เข้าใจคนกลุ่มนี้หรอก จะดึงดันว่า "ทุกคนก็ต้องมีความฝันมีอะไรที่เป็นตัวเองสิ" ประมาณว่าเค้าเชื่อเรื่อง put the right man to the right job เค้าเลยสรุปว่า every man must have the right job to do. ประมาณนี้ แต่ว่าสิ่งที่คนคนหนึ่งอยากทำ อาจจะไม่มีอยู่ในสาขาคณะวิชา หรืออาจจะไม่ก่อให้เกิดรายได้แก่ตัวเอง ซึ่งทำให้คนที่จะทำสิ่งนั้นไม่สามารถอยู่ในโลกปัจจุบันได้ โลกที่เป็นทุนนิยม หรือcapitalism นั่นแล

อยากฝากไว้ถึงคนอื่นๆ ที่มีโอกาสอ่านบล็อกนี้บางอย่าง
1. ผมไม่ได้อยากตัดคู่แข่งเข้าหมอ เพราะตัวผมเองก็ยังเลือกไม่ถูก แต่มีคนใกล้ตัวเรียนหมออยู่
2. อยากให้พยายามหาฝัน ว่าอยากเป็นอะไรกันแน่จริงๆ เข้าใจว่ามันยากเพราะผมก็ไม่มี ไม่มีอะไรที่ชอบสุดๆ ซักอย่าง แต่อยากให้ลอง อย่างน้องพยายามนึกว่าลึกๆ ต้องการอะไร แล้วลองศึกษาอาชีพแนวๆ นั้นดูครับ

ขอบคุณที่อ่านนะครับ ^^"