ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : การปลุกที่...+สถานที่ที่ไม่น่าเชื่อ
5.30 a.m (ตีห้าครึ่ง)
“ตื่น...”เสียงทุ้มของเด็กหนุ่มเรียกร่างบางที่นอนหลับลนิทอยู่
“...”
“นี่เธอ!..ตื่น”
“...”ยังคงเงียบ
“เฮ้ย!ตื่น!”
“งืมๆขอ5นาทีนะคะ...”
“หึ..งั้น5นาทีนี้ฉันขอแล้วกันนะหึๆ”พูดจบก็ดึงผ้าห่มออกจากร่างบางแล้วโน้มตัวไปยึดข้อมือของเด็กสาวไว้กับเตียงซึ่งนั่นก็ได้ผลร่างบางตรงหน้าถึงกับลืมตาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
“คุณ! ถอยออกไปนะคะ!”
“หืม..ที่แบบนี้ตื่นได้แล้วเหรอ..ยังไม่ถึงห้านาทีเลยนะ”พูดจบก็ค่อยๆโน้มหน้าลงมาใกล้กับฝ่ายตรงข้ามมากขึ้นเรื่อยๆ
“ไม่!ไม่เอานะ!”
“หึ...ถ้าคิดว่าผมจะฟังคุณก็ก็พูดต่อไปเลย”สิ้นเสียงพูดเด็กสาวก็สัมผัสได้ถึงลมอุ่นข้างแก้มก็ก่อนที่ร่างสูงจะสัมผัสจมูกของตัวเองลงไปบนแก้มนั้น
“O/////////////////O!”TOTหอมแก้มฉันทำมาย แล้วๆๆๆๆ ทำไมไม่เอาจมูกออกไปซักที่ล่ะค้างไว้ทำไม!
“อืม...หอมดีนะแก้มนุ่มจัง..”กล่าวเสร็จร่างสูงก็ค่อยๆไล้ริมฝีปากมาที่ซอกคอก่อนจะทำการเม้มซอกคอนั้นให้เป็นรอยขึ้นมา
“โอ๊ย! เจ็บ! ทำอะไรน่ะปล่อยได้แล้ว!”เด็กสาวตรงหน้าดิ้นอย่างแรงแต่คงไม่เป็นผลเพราะแรงอีกฝ่ายมีมากกว่า
“อืม..เจ็บเหรอ หึ..แค่นี้ก็เจ็บบอบบางจริงนะ..”
“ก็รู้นี่คะ! เลิกทำแบบนี้เถอะค่ะกรุณาถอยออกไปที”
“เฮอะ! ยอมให้ครั้งเดียวล่ะ ไปอาบน้ำ!”พูดจบก็ปล่อยมือออกทำให้ร่างบางเด้งขึ้นจากเตียงแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำทันที
“โธ่!เป็นรอนเลยทำไมถึงเล่นแบบนี้นะ!คนฉวยโอกาส!”โคลมพูดออกมาเสียงดังด้วยความโมโห
ปั้ง!
“นี่!จะว่าใครด่าใครก็หัดคิดซะบ้างว่าระยะมันเผาขนขนาดไหน!เดี๋ยวผมจะขย้ำให้เละเลย”- -ได้ยินอีกพ่อคนหูดี!
“...” เถียงไปเดี๋ยวอารมณ์ก็ขึ้น โคตรไม่คุ้มกับชีวิตของสาวน้อยผู้นี้เลยค่ะTwT
“นี่!อาบน้ำเสร็จรึยัง อาบที่นี่ตัวเน่าแล้วยัยบ้า”
“เสร็จแล้วค่า”ฉันพูดพร้อมเปิดประตูห้องน้ำออกมา
“ไปเลยแล้วกัน ข้าวเอาไปกินในรถ”
“ค่ะๆ ว่าแต่จะไปไหนเหรอคะ”
“ฉัน ไม่ บอก ถึงก็รู้เองถามทำไมมากความและรำคาญ!”
“รำคาญบ่อยจริงนะคะ”
“แล้วจะทำไม รึจะลองดีหะ?”
“คงกล้าหรอกค่ะ”
“เดี๋ยวนี้กล้าต่อปากต่อคำแล้วนะเธอน่ะ”
“อยู่ไปแล้วมันชินค่ะ ไม่ต่อปากต่อคำก็ไม่รู้จะทำอะไร”
“เฮอะ ทำยังกับมีเวลาว่างมาก เรียน ทำงาน แล้วมาบอกว่าไม่รู้จะทำอะไร”
“ก็มันจริงนี่..”
“ก็เล่นกับผมแทนสิหึๆ”
“ไม่อะค่ะ คุณเล่นแรงไปฉันเจ็บตัวอยู่เรื่อย”
“หึ..สนุกออก”
“= =”ตรงไหนไม่ทราบคะ?
“คุณเคียวครับผมต้องไปส่งมั้ยครับ”คุณคุซาคาเบะถามขึ้นตอนที่ฉันกับคุณฮิบาริเดินมาถึงหน้าบานแล้ว
“ไม่ต้อง คราวนี้ไปแค่2คนพอ ”= =^^คุณฮิบาริตอบออกไปแต่ทำให้ฉันขนลุกแปลกๆ
“ครับ”คุณคุซาคาเบะถอยออกไปเพื่อเปิดทางให้
ตุบ!
“วางของเสร็จแล้วค่ะ”ฉันบอกคุณฮิบาริตอนที่วางสัมภาระของตัวเองลงไปเรียบร้อยแล้ว
“ก็ดี ไปขึ้นรถผมขับเอง”
“เอ๋ คุณฮิบาริอายุยังไม่ถึงเลยนะคะขับได้เหรอ”ก็เขาอายุแค่16ปีเองนี่คะ
“ไม่ได้ แต่จะขับอายุไม่ถึงไม่ได้แปลว่าจะขับไม่เป็น”
“เอาเถอะค่ะ”เฮ้อเป็นคนที่เด็ดเดี่ยวจริงๆค่ะ= =-3
และแล้วก็ถึงจุดหมาย
“เอ๋!? ที่นี่ที่ไหนเหรอคะ?”- -ทำไมคุณฮิบาริถึงได้มาที่ๆเป็นชนบทแถมมาหยุดอยู่ที่บ้านไม้ชั้นเดียวหลังหนึ่งแต่ดูแล้วก็ร่มรื่นดีไปอีกแบบ
“บ้านยายฉัน...”
“อยากมาที่นี่เหรอคะ”
“อืม...”
“ยายของคุณฮิบาริจะเป็นคนยังไงน้า อยากทักท่านเร็วๆจังค่ะ”
“อย่างนั้นเหรอ..”
ก๊อกๆๆๆ คุณฮิบาริจับไม้ที่แขวนไว้หน้าประตูแล้วเคาะกับประตูไม้
“..................”
“ท่าจะไม่มีคนอยู่..ยายไปไหนนะ”พูดจบก็หยิบกุญแจขึ้นมาไขแล้วเปิดประตูเข้าไปอย่างง่ายดาย= =ๆ งงค่ะแล้วจะเคาะประตูหาอะไรเนี่ย- -
“เอ่อแล้วจะเคาะประตูทำไมคะ?”
“มรรยาท...เข้าบ้านคนอื่นโดยไม่เคาะประตูก่อนดูแปลกไปไหม”
“อ่อค่ะๆ”
“แค่นั้นแหละ ไปๆเข้าไปได้แล้ว”
“ค่า”ฉันถือกระเป๋าของฉันเดินเข้าไปในบ้าน บ้านของคุณยายแม้จะเป็นบ้านไม่1ชั้นแต่ว่าก็เป็นบริเวณกว้างสังเกตดีๆแล้วก็กว้างเอาการเหมือนกัน ส่วนตรงทางเข้าหน้าบ้านจะเป็นรั้วประตูไม้ทางเดินเป็นหินแผ่นมีต้นไม้หลายชนิดเลยล่ะ แถมยังมีน้ำตกเล็กที่ทำจำลองขึ้นมามีเสียงนกร้องเบาๆ ช่างเป็นบ้านที่สงบมากไม่เหมือนในเมืองเลย...
“เฮ้อ..เหมือนเดิมเลยแฮะ..ฉันชอบที่นี่มากเลยล่ะ..”
“ค่ะ^-^”ฉันตอบรับไปก็ดีแล้ว...เห็นคุณฮิบาริสบายใจแล้วฉันก็มีความสุขแผนครั้งนี้เป็นไปตามที่คิดจริงๆด้วยล่ะ
“ยิ้มทำไม..”
“ป่าวค่ะ ก็เห็นคุณฮิบาริมีความสุขฉันก็ดีใจ”
“....”อ้าวเงียบไปเลยแฮะ
“O.O”
“ขอบใจ..นะ”เอ๋! ครั้งแรกที่เขาขอบใจฉันเลยนะเนี่ย ดีใจจังเลย^O^
“ด้วยความยินดีเลยค่ะ”
ฉันกับคุณฮิบาริเดินเข้ามาในตัวบ้านก็พบกระดาษใบหนึ่งแปะไว้ที่โต๊ะมีข้อความเขียนไว้ด้วยแฮะ
‘ฮิบาริคุง..ยายไปหาคุณคาโอะนะจ๊ะ..พอดีว่าต้องไปช่วยเขาเก็บผักน่ะ มาแล้วก็เอาของไปเก็บได้เลยนะเดี๋ยวตอนสิบโมงครึ่งยายจะกลับไปนะ’
“อืม...อีกแค่10นาทีเองนี่ยายเป็นแบบนี้ตลอกเลยแฮะ= =”
“เอ๋ คุณยายรู้ได้ยังไงคะว่าคุณฮิบาริจะมา”
“นั่นแหละยายฉัน ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่ใช่”
“เก่งจริงนะคะ”
“อืม..อย่าพูดมากเอาของไปเก็บกัน”
......
“นี่ห้องของเรานะ”
“อ้าว...ไม่ได้แยกห้องเหรอคะ”
“ไม่!นี่อย่าพูดว่าแยกห้องอีกทีนะฉันจะฆ่าเธอทิ้ง!”TOT
“ง่า”
“ไป เข้าไปเก็บของเลย”
“อ้าว..มากันนานรึยังจ๊ะ”เสียงที่แม้จะสั่นเครือก็ฟังดูใจดีทำให้ทั้ง2คนหันกลับไปมอง
“ยาย!”คุณฮิบาริตะโกนขึ้นมา
“สวัสดีจ้าหลานยายรออยู่เลยล่ะ..”
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกคืนนี้จะมาอัพให้อีกตอนนะครับคุณน้องเธอแย่งกระผมเล่นแล้วววววววว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น