คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SF : EXO KRISLAY 100%
สวัสดีจ้า เราชื่อ จาง อี้ชิงนะ เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของปะป๊า จาง ต้าหวัง และเป็นหลานของ อาม่า จาง อี้เฟ่ย และม่าเฟ่ยก็เป็นแม่ของอาป๊าเราเอง ส่วนใหญ่คนที่บ้านเราชอบเรียกเราว่า น้องอี้ อาอี้ ชิงชิง หนูชิง อะไรประมาณเนี่ยแหละ แล้วแต่อารมณ์ ทรงผม และหน้าตา บ้านเกิดเราอยู่ ฉางซา ประเทศจีน และเราก็พูดภาษาจีน ผู่ทงฮั่ว （普通话）อาป๊ากับอาม่าเฟ่ย บอกว่าเราอ่ะ ดื้อ ชอบก่อเรื่อง แต่เราไม่ได้ดื้อนะ และก็ไม่ได้ชอบก่อเรื่องด้วย เราเป็นเด็กน่ารัก นิสัยดี และอีกหลายอย่างที่เป็นข้อดีของเรา และตอนนี้ เราก็จะเข้ามหาลัยและด้วย เห็นเราแบบเนี่ย เราเรียนเก่งนะ ที่สำคัญไปกว่านั้น เราสอบชิงทุนการเรียนดี ได้ไปศึกษาถึงเกาหลีเลยนะ และก็อีกไม่กี่อาทิตย์เราก็จะเดินทางแล้วด้วย ปรบมือให้ชิงหน่อย ขอบคุณจ้า ^^ เราไม่มีเพื่อนแน่เลย ถ้าหากว่าเราไปเรียนอยู่ที่นั่น ต้องทั้งเหงา คิดถึงอาม่าเฟ่ย อาป๊า อาโกหน้าปากซอย อาซิ่มร้านขายผักในตลาด ร้านเต้าหู้อาแปะ โอ๊ยเยอะแยะไปหมดเลยอ่ะ
เราไม่อยากไปเลยจริงๆนะ เราอยากอยู่ที่บ้านมากกว่า เพราะเราถือความเชื่อที่ว่า อยู่ไหนก็ไม่สบายเท่าอยู่บ้าน (แอบขยิบตา) แต่เมื่อมีโอกาสดีๆที่เหมาะสมแบบนี้ จะเลือกอยู่บ้านหรือไปต่างประเทศ แน่นอนว่าจะต้องเป็นไปต่างประเทศอยู่แล้ว โธ่ เราไม่อยากจะโม้อีกเรื่อง เคยได้ยินคำศัพท์แบบนี้ป่ะ อยู่บ้านก็เหมือนอยู่นรกบนดิน เราก็เข้าใจแหละว่า อาป๊ากับม่าเฟ่ยเป็นห่วง ตามแบบฉบับที่มีลูกหรือหลานชายผู้น่ารักเพียงคนเดียว คิดแล้วคนสวยเซ็ง เราเนี่ยก็เหมือนนกน้อยในกรงทอง ที่อาป๊า กับม่าเฟ่ย ไม่ยอมให้ออกไปสัมผัสโลกกว้างสักทีเพราะกลัวเอาตัวไม่รอด 555+ แต่เราว่าเราก็เอาตัวรอดได้ตลอดนะแค่คนที่บ้านไม่เคยเห็นวิธีการเอาตัวรอดของเราก็เท่านั้น
เซ็ง หนูชิงเซ็งเป็ด
เอาล่ะเราก็พูดมาอย่างยาวนาน ตอนนี้ได้เวลาที่หนูชิงจะต้องกลับไปสู่กรงทองแล้ว หลายคนอาจจะสงสัยว่าหนูชิงอยู่ไหน คำตอบคือ หนูชิงนั่งอยู่ม้าหินอ่อนหน้าโรงเรียน รออาป๊าส่งคนมารับกลับบ้าน กลับไปสู่ที่โลกแห่งความจริง อ่อและก็นี้เป็นความลับนะ เรื่องที่หนูชิงได้ทุนเรียนต่ออ่ะ เพราะว่าป๊ากับอาม่าเฟ่ย ไม่อยากให้ไปเรียนไกลหนูชิงเคยแอบได้ยินด้วยว่าจะให้ชิงเรียนปริญญาตรีที่ปักกิ่ง ส่วนถ้าชิงอยากเรียนต่ออีกค่อยคุยกันอีกที
ฮึฮึ หัวเราะไปและหยักไหล่ไป กับความคิดของตัวเอง
มันไม่มีวันนั้นซะหรอก อาป๊า ม่าเฟ่ย ถ้าเกิดไม่ให้หนูชิงไปดีๆนะ หนูชิงเนี่ยแหละ จะเป็นคนหักอกของป๊า และ ม่าเฟ่ยเอง 555555555555555 ยังคงหยักไหล่กระซิกกระซิก คอยดู ทุกคนคอยดูความสำเร็จของหนูชิงก็แล้วกัน คอยดู
ปรี๊น ปรี๊น ปรี๊น ปรี๊น
“คุณหนูครับ นายท่านให้มารับครับ”
“ขอบคุณจ้า อาหลง” ก่อนที่ร่างเล็กของอี้ชิงจะเดินไปขึ้นรถที่คนของ อาป๊า เปิดประตูรออยู่ก่อนแล้ว
“อาหลง แวะจอดตลาดให้หนูชิงก่อนได้ไหม หนูชิงอยากกินน้ำเต้าหู้อาแปะ”
“ได้ครับคุณหนู”
“อ้าว ว่ายังไงอาหนูชิง”
“แปะ หนูชิงขอเต้าหู้นมสดสาม ชาเขียวสอง และก็ ปลาท่องโก๋ทอด 50 ”
“ได้ๆ รอแปบเดี๋ยวแปะจัดให้”
“ขอบคุณนะแปะ”
รอเพียงไม่นาน ก็ได้สินค้าตามที่ตัวเองสั่ง ก่อนที่จะเดินไปขึ้นรถ และหยิบยื่นถุงน้ำเต้าหู้ให้กับคนที่ขับรถหนึ่งถุง พร้อมกับหยิบออกมาในส่วนของตัวเองที่เป็นเต้าหู้ชาเขียวอีกหนึ่งถุงพร้อมกับกัดก้นถุงน้ำเต้าหู้อย่างสบายใจโดยที่ลืมไปเลยว่า
“ร้อนๆๆๆๆ”
“คุณหนูเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
“ป่าวๆ หนูชิงลืมไปว่ามันร้อนอ่ะ สงสัยคงจะหิวไปหน่อย”
ก่อนที่รถจะขับออกมาจากตลาดวิ่งตรงเข้ามาสู่บ้านหลังใหญ่ ที่เพียงแค่เดินเข้ามาก็เห็นอาม่าเฟ่ยที่กำลังนั่งจิบชาอย่างสบายอารมณ์ เพื่อรอหลานรักกลับมาจากโรงเรียน
“ทำไมวันนี้ลื้อมาช้ากว่ากำหนดห่ะ อาหนูชิง รู้ไหมว่าม่าเป็นห่วง”
“พอดีชิงแวะซื้อน้ำเต้าหู้ร้านแปะ เลยช้าไปนิดหน่อย ถ้าม่าเฟ่ยไม่มีอะไรแล้ว หนูชิงขอไปอาบน้ำนะครับ”
ก่อนที่จะเดินขึ้นห้องไป เนี่ยแหละ ทั้งหมดนี้คือ ชีวิตหนูชิงเอง ต้องอยู่ในกฎที่ป๊ากับมาเฟ่ยเป็นคนขีดไว้ และห้ามฝ่าฟื้นคำสั่งเด็จขาด หนูชิงเบื่อ หนูชิงเหนื่อย และหนูชิงอยากออกไปเที่ยวเล่นเหมือนเพื่อนคนอื่นบ้าง
ฮื่อๆๆๆๆๆ
ทำไม ทำไมอาป๊ากับม่าเฟ่ย ต้อทำกับหนูชิงแบบนี้ ทำไม
“โอ๊ยเหนื่อย กินน้ำเต้าหู้ต่อดีกว่า”
หลังจากวันนั้น มาจนวันนี้ วันที่นักเรียนทุกคนจบการศึกษา และเตรียมตัวที่จะเข้าเรียนในที่ที่ดีที่สุด หรือการเลือกที่เรียนตามความเหมาะสม ทุกคนอาจจะสงสัยกันใช่ไหมว่าเราเรียนอะไร ไม่อยากจะโม้หรอกนะว่าอย่างเราเนี่ย ต้องเรียนอะไรที่มันต้อง ทั้งแตกต่าง และต้องเหมาะกับหน้าตาระดับที่น่ารักมากๆของเรา และต้องเหนือความคาดหมายของป๊ากับอาม่าเฟ่ย หึหึ!!ซึ่งนั้นก็คือ คณะศิลปกรรมศาสตร์เอกแฟชั่นดีไซน์จ้า คิดแล้วก็ภูมิใจอ่ะนะ
ก็นะความฝันเล็กๆน้อยๆที่อยากจะเป็นดีไซน์เนอร์มีแบรนด์เสื้อผ้า แต่ทางบ้านไม่สนับสนุน คิดแล้วยิ่งเหนื่อย
“อาหนูชิง มาถ่ายรูปหน่อยมา” ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนเลยนอกจาก อาม่าเฟ่ย
“ม่า วันนี้ป๊าไม่มาเหรอ นี้วันสำคัญของหนูชิงนะ”
“ป๊าของลื้อไม่ว่าง เห็นอาคุณเลขาโทรมาตั้งแต่เช้าแล้วว่ามีประชุมด่วน”
“ประชุม” ร่างเล็กที่เมื่อได้ยินเหตุผลก็ไม่อยากที่จะถามหาคนที่ไม่ให้ความสำคัญกับลูกอย่างอาป๊า
‘คอยดูเถอะป๊า ว่าจะทำยังไงเมื่อหนูชิงไม่อยู่’ ทำได้เพียงแค่ใช้หัวใจบอกเธอ ไม่ใช่แล้ว
และทุกอย่างก็เป็นไปตามกาลเวลาเมื่อเรียนจบมัธยมปลายก็ต้องต่อมหาลัย แล้วถามว่า อาม่ากับอาป๊ารู้เรื่องทุกอย่างไหม เราก็ขอสรุปแบบง่ายๆแต่เน้นที่ความเก็ทของแต่ละคนก็แล้วกันนะนั่นก็คือ อาม่ารู้และก็สั่งห้ามโดยเด็ดขาด ถามว่าหนูชิงเชื่อฟังไหม เราก็อยากจะตอบเหมือนเดิมแหละนะว่าเชื่อฟัง แต่แค่ไม่ทำตามก็เท่านั้น
เห็นไหม เราเนี่ยเด็กดีมากๆเชื่อฟังคำสั่งสอนทุกอย่างตามที่ป๊ากับม่าเฟย สอนทุกอย่าง แค่ไม่ทำตามเอง และตอนนี้เราก็อยู่อินชอนแล้วด้วย และถามว่าทำไมอาม่าเฟยที่ทั้งหวงและห่วง กับป๊าให้มาเกาหลีได้ยังไง บอกเลยว่า แอบหนีออกมาแบบเนียนๆว่าจะไปสอบสัมภาษณ์ที่ปักกิ่ง แต่แอบหนีมาอินชอนแทน หึหึ เกมส์นี้หนูชิงวินเห็นๆ ฮ่าฮ่า
“โม้เพลินไปหน่อย ว่าแต่จะไปทางไหนดีเนี่ย” เท้าเล็กเดินออกมาเรื่อยๆก่อนที่จะเดินออกไปแต่ยังไม่ทันไรก็ต้องสะดุดทันที มันก็ไม่มีอะไรหรอกนะ ถ้าไม่สะดุดจนล้มหน้าเกือบราบไปกับพื้นเลย สาเหตุก็ สะดุดขาตัวเอง แต่ที่ไม่ธรรมดาคือไปชนใครก็ไม่รู้ด้วย
“ขอโทษครับ หนูชิงไม่ได้ตั้งใจ” หลุดพูดภาษาบ้านเกิดก่อนที่จะมองดูหน้าคู่กรณีแล้วรู้สึกเหมือนว่า ว่า ว่า ว่าหล่อมากอ่ะ หนูชิงชอบจังเลย คิดแล้วก็ยิ้มเลยอ่ะ แต่ดูเหมือนว่าคนตรงหน้าจะเอาแต่จ้องเรา เอะ! หรือว่าเราทำอะไรแปลกๆอย่างที่คนเกาหลีเขาไม่ทำกัน
“เป็นคนจีนสินะ” คนตรงหน้านี้พูดเพียงแค่นั้นก่อนที่จะเดินออกไป
“เอะ แต่เมื่อกี้นี้คุณสุดหล่อพูดภาษาจีนนี่นา” แค่นั้นแหละจ้า หนูชิงยิ้มจนปากแทบฉีกเลย ฟิน
“แต่..หน้านิ่งอะไรเบอร์นั้น แต่ไม่เป็นไร แค่หล่อ หนูชิงจะให้อภัย คริคริ”
“คุณลุงครับ หนูชิงจะไปมหาลัย EXO University คุณลุงช่วยไปส่งได้ไหมครับ”
“ได้เลยนังหนู ว่าแต่สำเนียงเกาหลีแปลกๆนะป็นชาวต่างชาติเหรอ”
“ครับ หนูชิงเป็นคนจีน อยู่ฉางซา และก็พูดภาษาจีนผู่ทงฮั่วครับ”
“เออๆๆ ประวัติมาเต็มเลยนะนังหนู”
“แล้วก็ หนูชิงไม่ใช่นังหนูนะ หนูชิงเป็นผู้ชาย หล่อ สาวเยอะด้วย”
“อย่างนังหนูเนี่ย บอกว่าหนุ่มเยอะลุงถึงจะเชื่อ โกหกลุงไม่ได้หรอก”
“โอ้โห คุณลุงเป็นหมอดูเหรอครับ แม่นมากเลย ว่าแต่คุณลุงช่วยดูเรื่องเนื้อคู่ให้หนูชิงหน่อยได้ไหมอ่ะครับ” พร้อมกับแบมือไปให้ในท่าที่เตรียมพร้อม
“ฮ่าฮ่าๆ นังหนูเนี่ยมันพูดเป็นต่อจริงเว่ย เอาล่ะ ลุงจะไปส่งนะแล้วก็จะลดให้ครึ่งราคาด้วย”
“จริงเหรอครับ คุณลุงใจดีจัง”
เมื่อการเดินทางสิ้นสุดและคุณลุงก็ลดราคาให้ครึ่งหนึ่งจริงๆด้วย ก่อนที่จะเดินไปยื่นเอกการสารรายงานตัวต่างๆแล้วก็เดินมาที่หอพักนักศึกษาต่างชาติ ที่เนี่ย ทั้งสวย บรรยากาศก็ดี แถมมหาลัยที่นี่ยังอยู่ใจกลางเมืองอีกต่างหาก โดยรวมแล้วถือว่า เปะเว่อร์
หนูชิงมีroommateด้วยแหละเป็นชาวต่างชาติเหมือนกัน อยากเจอ roommate จังเลย จะหน้าตาเป็นแบบไหนนะ หล่อหรือเปล่า เอะหรือว่าจะน่ารักแบบหนูชิงนะ ฮือ!!หนูชิงลุ้นจังเลย
“หนูชิงคิดอะไรเนี่ย เก็บของดีกว่า” และก็ลงมือเก็บของทุกอย่าง ให้เข้าที่ก่อนที่จะเผลอหลับไปในที่สุด
กึบ !!!
เสียงเปิดและปิดประตู ด้วยเสียงที่ไม่ดังมากเท่าไร เลยทำให้คนที่นอนหลับอย่างสบายใจไม่รู้ตัวเลยถึงคนที่กำลัง ยืนจ้องมองคนที่กำลังหลับ มือหนา เอื้อมมือไปเปิดสวิทช์ไฟฟ้าก่อนที่จะได้เห็นใบหน้าของคนที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียง
“นี่มัน” อีกคนที่กำลังพิจารณาใบหน้าที่ดูเหมือนเพิ่งจะเจอ ไปเมื่อไม่นาน ของอีกคนก่อนที่จะคิดออกว่า เป็นคนเดียวกับที่สะดุดขาตัวเองล้มกลางสนามบินอินชอนจนเซมาชนเขา
“เห่อ! ที่แท้ก็เป็นไอ้เด็กซุ่มซ่ามนี่เอง” ก่อนที่จะเดินไปเก็บของในโซนของตัวเอง และจัดการอาบน้ำชำระร่างกายให้สดชื่น
อีกคนที่กำลังหลับสบายเมื่อได้ยินเหมือนเสียงของน้ำที่หล่นจากที่สูงลงมาที่ต่ำ อย่างเสียงอาบน้ำ มันทำให้อดไม่ได้ว่าใครกันที่กำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำกันนะ ก่อนที่จะลุกขึ้น แล้วยกมือเช็ดน้ำลายที่กำลังหยดย้อยเป็นทางยาวจากเรียวปากสีสวย และเท้าเล็กๆก็เดินชาตร์เข้าไปยังบริเวรที่เกิดเหตุทันที
ก๊อก! ก็อก!
เสียงเคาะประตูบ่งบอกสัญญาณการ ขออนุญาตบุคคลที่อยู่ด้านใน
“คุณคือ รูมเมท ของหนูชิงใช่ไหมครับ” บุคคลที่อยู่ด้านใน ไม่ตอบอะไร มีเพียงเสียงน้ำที่กำลังไหลกระทบกับพื้นหยุดลงเท่านั้น
“หรือว่า ไม่ได้ยิน ต้องเคาะแรงกว่าเดิมสินะ” ร่างเล็กเอาหูแนบเข้ากับประตูห้องน้ำเพื่อฟังเสียง แต่ก็ไม่ได้ยินเลยตัดสินใจยกมือขึ้นเคาะประตูอีกครั้งทั้งที่ใบหูเล็กยังแนบกับประตูอยู่
โป้ก!!
“โอ๊ย!!” เสียงร้องที่ไม่ได้ดังมากของอีกคนเรียกให้ คนที่กำลังเอาหูแนบกับปะตูรีบผลักออกดูทันที
“คุณหน้านิ่งนี่” ร่างเล็กพูดด้วยความตกใจ
“อะไรของเธอ”
“โอ๊ะ พูดได้ด้วยแฮะ” แต่คราวนี้อีกคนทำเพียงกอดอกยืนจ้องหน้าอีกคนแค่นั้น
“จริงสิ หนูชิงขอแนะนำ……..”
“ถอย”
“เดี๋ยวสิ มาฟังหนูชิงแนะนำตัวก่อน”
“ฉันขอเตือนว่า อย่ามาวุ่นวายกับฉัน และถอยออกไปให้ห่าง ฉันจะไปแต่งตัว” และก็เดินออกไปทันที ทิ้งให้ร่างเล็กที่เพิ่งจะสังเกต เห็นร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามที่บ่งบอกการดูแลสุขภาพเป็นอย่างดี
“太帅啊”
เอาตอนแรกมาฝากก่อนนิดหน่อยของหนูชิงเราให้กำลังใจ ชิงด้วยนะครับ
# เราแวะมาเปิดเรื่อง และตอนแรก เราขออุบเอาไว้ก่อน ใครที่รอติดตามอยู่นะคะ ก็ขอให็ยกมือขึ้น แล้วไรท์เตอร์จะกลับมาจ้า
มาแล้วจ้า ตอนนี้อาจจะน้อยหน่อยแต่ตอนหน้าจะเอามาฝากเยอะๆนะคะ 100%
ความคิดเห็น