[SF] ' My Story ' (DongHae x Eunhyuk)

ข้อมูลเบื้องต้น

  t em 

My Story '

ฟิคเรื่องนี้ แต่งขึ้นเพื่อให้คนคนนึง คนที่ผมรัก
คนที่ผมอยากจะขอบคุณเขา สำหรับหลายๆสิ่งหลายๆอย่าง
คนที่รู้จักกับผมมาจนถึงวันนี้ ก็ 196 วันมาแล้ว
คนที่น่ารักสำหรับผมเสมอ
คนที่ดีไปซะทุกอย่าง ไม่ว่าเค้าจะทำอะไร
คนที่ทำให้ผมสามารถทำสิ่งต่างๆให้เขาได้มากมาย
คนที่ผมยอมให้เขาไปหมดใจ
เขาคนนั้น คนที่ผมรัก.

วันนี้เป็นวันครบรอบ 6 เดือนเลยเรา
ผมเลยอยากทำอะไรซักอย่าง เพื่อบอกเล่าเรื่องราวของเราสองคน
กับเวลาหกเดือนมันเป็นเวลาที่ยาวนานมากสำหรับผม
คนอื่นอาจจะคิดว่านี่มันก็แค่ช่วงเวลาสั้นๆ
เวลามันผ่านไปเร็วจะตาย
แต่สำหรับผมมันยาก.
ยากจนไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้
ไม่เคยคิดว่า จะมีใครที่ทนคบ(?) กับผมได้นานขนาดนี้
ตัวผมน่ะเป็นคนที่เบื่อง่าย แต่ก็น่าแปลกที่กับคนคนนี้ ผมไม่เคยเบื่อเขาเลย

ใครบางคนที่ผมเรียกเขาอยู่ทุกวันว่า ที่รัก ที่รัก '
.
.
.
ความรักของผมมันไม่เคยหยุดนิ่ง
หรือบางที ผมอาจรักเขามากขึ้นทุกวัน.

 

12/09/10*
ผมก็แค่อยากขอบคุณ ก็แค่นั้นจริงจริง (:

เนื้อเรื่อง

จะว่าไปนี่มันก็ไม่ใช่ฟิค เรียกมันว่าบันทึกความทรงจำของผมดีกว่า ^^

28/02/10

เจอกันครั้งแรก

                ครั้งแรกที่ได้เจอ คุณเข้ามาทักผมก่อน จำได้มั้ย ? ผมเองก็ยังงงๆอยู่ แต่ก็ตอบรับกลับไป จนถึงตอนนี้ผมยังรู้สึกขอบคุณพี่ฮันไม่หายที่เป็นคนแนะนำให้เราได้รู้จักกัน

                คุณที่เข้ามาทักผมก่อนนั้น มาซะแมนเลย ไอ้ผมก็งงๆอยู่ว่าเมะหรือว่าเคะ แต่ถึงจะเมะหรือว่าเคะ คนเรามันเปลี่ยนกันได้อ่ะนะ ในเมื่อสวรรค์ส่งคนหลงผิด(?)มาให้กับผมแล้ว ผมก็อยากจะลองรู้จักกับเค้าให้มากขึ้น ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่พอคุยกันไปนานๆผมกลับรู้สึกถูกชะตากับเขามาก

                ในวันนั้นเราคุยกันนานมากๆ เอ๊ะ ไม่น่าจะเรียกว่าคุย ต้องเรียกว่าเถียงกันมากกว่า เพราะต่างก็เมะทั้งคู่ เราเถียงกันเรื่องใครหล่อ ใครน่ารัก ผลัดกันแต๊ะอั๋งไปมา ? และเราก็ได้ชื่อที่ใช้เรียกแทนอีกคนว่า “ลูกไก่น้อย” กับ “ลูกปลาน้อย”

                วันต่อมา เราก็ได้เล่นพิเรนๆกัน มันคือเกมที่ต้องผลัดกันเคะคนล่ะวัน วันแรกฮยอกเป็นฝ่ายเริ่มก่อน นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเค้าเคะ ซึ่งเค้าก็เป็นเคะที่น่ารักมากๆ ขี้อ้อน แบ๊ว น่าหยิก เห็นแล้วหมั่นเขี้ยว น่าจับกดเป็นที่สุด เอาเป็นว่าพอผมเห็นเค้าเป็นแบบนี้แล้วหลงมากกว่าเดิมก็แล้วกัน มันเลยทำให้ผมตัดสินใจที่จะทำให้เค้าเคะ ว่าง่ายๆก็คือจีบเค้าต่อไป

                (ในวันต่อมาที่ผมเป็นเคะ อย่าไปพูดถึงมันเลย - -)

                พอนานวันมากขึ้น เราก็สนิทกัน ลูกไก่น้อยก็เริ่มเคะมากขึ้น (วะ ฮ่าๆ เสร็จผม -..-) เราคุยเล่นกัน กอดกัน หอมแก้มกันอยู่บ่อยๆ จนผมเริ่มคิดอยากจะเลื่อนขั้นความสัมพันธ์ของเราให้มันลึกซึ้งขึ้นไปอีก

12/03/10

คบกัน

                “ลูกไก่น้อยครับ ^^”

                “หืม ?”

                “เมื่อวันก่อนนู้น ลูกไก่เคยพูดว่า เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ตอนนี้ ผมอยากจะเป็นอะไรกันกับลูกไก่น้อยแล้วล่ะ

คบกับผมได้มั้ย ลูกไก่น้อย ^^ ?”

                นั่นเป็นคำขอคบของผมเอง และลูกไก่น้อยก็ตอบตกลง มาคิดๆดูแล้วมันก็เร็วไปจริงๆนั่นแหละ แต่สำหรับตอนนี้ ผมไม่เสียใจเลย ถ้าไม่ใช่วันนั้น ก็ไม่รู้ว่าจะมีวันนี้รึเปล่า

                นั่นเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น..

                พอเรารู้จักกันไปนานๆ ได้คบกัน เล่นกัน เถียงกัน คุยกัน ผ่านอะไรไปด้วยกัน สิ่งต่างๆมันทำให้ผมรักคุณมากขึ้น มากขึ้นทุกวัน

12/04/10

วันครบรอบหนึ่งเดือนของเรา

                อ่า.. ครบรอบหนึ่งเดือนแต่ดูเหมือนว่าที่รักของผมจะลืมอีกแล้วนะ เฮ้ออ..ให้ตายสิ ขี้ลืมจริงๆ เอ๊ะ ลืมจริง หรือว่าไม่ได้จำอันนี้ผมก็ไม่แน่ใจ

                ช่วงเดือนแรกๆนี้ เป็นช่วงที่เค้าเรียกว่า ไก่ใหม่ปลามัน(?) เอ้ย ข้าวใหม่ปลามัน เราสองคนตัวติดกันมาก วันๆนี่แทบไม่ไปไหน คุยกันได้ทั้งวี่ทั้งวัน ตั้งแต่ตื่นนอนยันก่อนนอน แล้วพอจะต้องจากกันทีแทบขาดใจ (เว่อร์ไป- -) มันเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมากจริงๆ

12/05/10

สองเดือน

                น่าเสียดายที่มันเป็นช่วงเวลาที่เราไม่ค่อยได้เจอกัน แต่ถึงอย่างงั้นในช่วงเวลาของเดือนนี้ เราก็ยังคงรักกันดีอยู่เหมือนเดิม ไม่สิ มันมากขึ้นอีกแล้ว ^^            

12/06/10

สามเดือน

" ขอบคุณครับ  ^^      เวลาสามเดือน  ,,                                      รักคำเดียวไม่เพียงพอ"

"  รัก รัก รักมากที่สุด <3  รักมากขึ้นทุกวัน ><  anniversary 3 month"

                ผมแกล้งที่รัก แล้วที่รักก็ยังจะหลงกลผมอีกนะ ซื่อจริงๆเลย ฮ่าๆ ก็รู้อยู่ว่าผมเป็นคนขี้แกล้ง ที่รักดันเป็นคนที่น่าแกล้งที่สุดในโลก(สำหรับผม) แกล้งบอกว่ามีกิ๊กที่รักก็เชื่อ  ไม่ไหวๆ เล่นอะไรรุนแรงเนอะผมเนี่ย แกล้งที่รักได้ลงคอ ที่รัก ผมไม่ใช่คนเจ้าชู้ซักหน่อย เชื่อใจกันบ้างสิ !

แล้วสุดท้าย ฮ่าๆๆ เป็นไงกิ๊กผมน่ารักป่ะ ^^ ?

12/07/10

สี่เดือน

                น่าเสียดายที่วันนั้นเราได้คุยกันน้อยไปหน่อย ผมไม่น่าง่วงเลยแฮะ..

                แต่ยังไงก็ขอบคุณนะครับ สำหรับสิ่งที่คุณให้ผมมา ^^

12/08/10

ห้าเดือน

                ในเดือนนี้ มันเป็นช่วงเลวาที่เราเริ่มห่างกัน มันเป็นช่วงที่ผมรู้สึกเหงามากจริงๆ เราห่างกันจนที่รักลืม ลืมวันสำคัญของเรา มันทำให้ผมรู้สึกผิดหวังอยู่เหมือนกัน แต่ช่างเถอะ เพียงแค่ที่รักบอกว่ารักผมแค่นี้มันก็เพียงพอแล้ว..

12/09/10

หกเดือน

                สิ่งที่ผมอยากจะพูดตอนนี้มันก็ไม่มีแล้วแหละ ที่รักน่าจะรู้อยู่แล้ว เพราะผมก็พูดคำๆนั้นอยู่บ่อยๆ ^^

นี่มันก็แค่หกเดือนเอง ที่รักคิดเหมือนผมมั้ยว่าเราจะต้องมีเดือนต่อๆไปอีก ไม่ว่าจะ เจ็ด แปด หรือ เก้า หรืออีกหลายปี ? มันจะต้องมีอีก มีเรื่องให้ผมได้ขอบคุณที่รัก มีเรื่องให้ผมได้พูดคุยกับที่รัก

ความจริงผมไม่ใช่คนความจำดีอะไรหรอก หรืออาจจะความจำดีที่ได้กินไก่บ่อย(?)

เคยมีคนบอกผมไว้ว่า “ถ้ายิ่งเรารัก เราก็จะใส่ใจเขาอย่างละเอียด มันก็เหมือนว่าเราดูเค้าละเอียดมากถึงบางทีเขามีอะไรผิดพลาดนิดเดียวหรือเท่าคนอื่น เราก็จะมองว่ามันเป็นเรื่องใหญ่”

ผมรู้สึกขอบคุณความเห็นนั้นจริงๆ เพราะมันทำให้ผมหายโกรธที่รักลงได้นิดหน่อย

บอกตามตรงนะเมื่อวานผมแอบเคือง แต่ผมก็พยายาม ยิ้ม พยายามเล่นกับที่รักเหมือนเดิม บอกว่าไม่เป็นไร ทั้งที่จริงผมแอบเสียใจ บางทีผมก็แอบคิดนะว่า ที่รักรักผมน้อยลงรึเปล่า ?

คำถามนี้มันจะผลุดขึ้นมาในหัวของผมทุกๆครั้งที่ผมรู้สึกอ่อนแอ หรือในเวลาที่ผมเหงา ฮ่าๆ แต่ไม่เป็นไรครับ

ที่รักรับรู้ไว้ว่าผมรักที่รักเหมือนเดิม เท่านี้ก็พอ ( :

ปล. สิ่งต่างๆที่ผมพูดมาถ้าที่รักคิดถึงมัน แนะนำให้ไปเปิดบันทึกสนของเรา

ยังไงเรื่องราวนี้ก็คงจะมีแต่ “เราสองคน” ที่รู้ และเข้าใจมันดี จริงมั้ยครับ ^^ ?

ที่รักผมมีคำถามอีกแล้ว ^^

ผมขอที่รักมากไปรึเปล่า ?

ผมทำตัวน่ารำคาญใช่มั้ย ?

ผมน่าเบื่อใช่มั้ย ?

มีอีกข้อที่อยากขอ

มีอะไรก็บอกกับผมตรงๆสิ..