I didn't say

I didn't say ♥ ไม่ต้องพูดก็รู้ว่ารัก

ผมเจอเธอครั้งแรกเมื่อตอนเดินพาเหรดงานกีฬาสี รุ่นพี่เขาให้จัดแถวแยกชายหญิงตามลำดับห้องจากห้อง A-F เธออยู่ห้อง A ส่วนผมอยู่ห้อง F (เออ ห้องโหล่ผมรู้ T.T) ห้องของผมเป็นแถวสุดท้ายของผู้ชาย ส่วนห้องเธอเป็นแถวแรกของผู้หญิง ซึ่งก็หมายความว่าแถวของเราอยู่ติดกันแล้วผมก็ก็บังเอิญได้ยืนข้างเธอ มันจะไม่มีอะไรมากมายถ้ารุ่นพี่เขาไม่สั่งให้ทุกคนจับมือคนข้างๆ ไว้เวลาเดินขบวนจะได้ไม่แตกแถว (กรี้ดดดด >.< ทำไมผมกรี้ด?) ความรู้สึกที่ได้จับมือเธอในตอนนั้นผมยังจำได้ ผมหันไปมองหน้าเธอแล้วจับมือเธอ หัวใจผมมันก็เริ่มเต้นผิดจังหวะ เต้นเร็วขึ้น แรงขึ้น (แก่แดดจังเลยผม -.,-)

ผมชอบเธอผมรู้ตัวแล้วผมก็พยายามทำทุกอย่างให้เธอหันมามองผมชอบผม จน 8 ปีผ่านไป ใช่อ่านไม่ผิดหรอก 8 ปี! เธอก็ยังไม่มองผม ไม่แลผมอยู่ดี
                 

ตอนนี้ผมคิดที่จะตัดใจจากเธออย่างจริงๆ จังๆ แล้วล่ะเพราะปกติเลยนะ ผมไม่ใช่คนที่ต้องมาตามตื๊อใครเช้าเย็น เอาใจเขาทั้งๆ ที่เขาไม่เคยใส่ใจผม เธอไม่เคยแสดงอาการอะไรออกมาให้ผมได้รู้เลยว่าเธอรู้สึกยังไงกับผม แต่ก่อนที่จะตัดใจจากเธอผมจะใช้พลังใจเฮือกสุดท้าย (?) รุกหนักมอบความรักให้เธออย่างเต็มกำลัง!! เอาใจช่วยผมด้วยนะครับทุกคน