[GOT7] - OR YOU LOVE ME? Markbam

ข้อมูลเบื้องต้น

"พี่มาร์คครับ....///////"

เนื้อเรื่อง

‘น้องแบมชอบเพื่อนพี่หรอ?’

‘อ่า...อืมมมม -/////-‘

‘ฮ่าๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ ‘

‘อ่า อย่าหัวเราะสิ พี่แจบอมอ่า อย่าบอกนะๆ ไม่เอา งือออออ‘

‘น้องแบมเมาหรอ? ‘

‘เปล๊า!!! ไม่เมา ฮ่าๆๆๆ‘

‘เมา!!!!!! ‘

เสียงประสานจากเพื่อนตัวดีรอบข้างดังเข้ามา ประโยคสนทนาผ่านโทรศัพท์เครื่องหรูระหว่างเขากับพี่รหัสที่เขาพอจะนึกออกในงานเลี้ยงวันเกิดของเขา  วันที่ความลับที่เก็บมา2ปีถูกเปิดเผย วันที่เขาถูกเพื่อนๆตัวแสบมอมเหล้าจนความจริงทั้งหมดคลายออกมา

ปากอวบอิ่มเม้มแน่นขณะที่กำลังนั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบสำหรับพรุ่งนี้ วิชาที่เขาคิดหนักว่าควรจะตั้งใจอ่านมันต่อไปหรือไปเอาใบเหลืองมาเขียนแล้วให้อาจารย์เซ็นต์ซะ ดรอปไปเลยดีไหมเนี่ยยยยยย

มือเล็กเขียนๆคำสำคัญไปสักพักก่อนจะตัดสินใจวางหนังสือตรงหน้าลงแล้วหันไปให้ความสนใจไอแพดของเพื่อนสนิทอย่างยูคยอมที่ตอนนี้มันกำลังตั้งใจอ่านหนังสือไปกินขนมไปเอามาเปิดเล่นเฟซบุ๊คฆ่าความล้าจากการอ่านหนังสือมาเป็นเวลานาน ตอนนี้ก็ปาไปตี2แล้ว

“แบมแบม ตกลงมาอ่านหนังสือหรือมาใช้เน็ตฟรีแอร์ฟรีของมหาลัยกันแน่ห๊ะ เห็นเปิดไม่กี่หน้าก็เล่นเกมส์ตลอด”

“โธ่ ยองแจอ่า มันก็ต้องเล่นให้อารมณ์ดีนิดนึงสิ ไม่ใช่เอาแต่อ่าน เครียดจะตาย บู่ -3-“ ผมพองลมที่แก้มแล้วทำปากยื่นออกมาเล็กน้อย จนยูคยอมอดไม่ได้ที่จะบีบปากอวบอิ่มนั้น

“ย๊า! คิมยูคยอม”

“ฮ่าๆๆๆๆ อะ นั้นอะไรนั่งส่องเฟซบุ๊คพี่เขาอีกละ โด่ วันๆก็ทำได้แค่ส่องแหละ ไม่เห็นพี่เขาจะอัพอะไรเลย นอกจากเปลี่ยนรูปดิสเอง”

“กะ..ก็แค่ดูเอง” ผมก้มหน้าหลบด้วยความอายเล็กน้อยก่อนจะต้องเงยหน้ามาเพราะสิ่งที่ยูคยอมพูด

“วันก่อนฉันเห็นพี่เขาเดินกับผู้หญิงด้วย ฉันว่าเขาเป็นแฟนกันแน่ๆเลย”

กึก.

“อะ...ก็..คงงั้นแหละ แล้ว..ผู้หญิงใครหรอเพื่อนในกลุ่มหรือเปล่า?”

แม้จะถามออกไปพร้อมรอยยิ้มแต่ผมก็รู้ได้ว่ามันไม่สดใสเหมือนเดิมก่อนจะก้มหน้าเลื่อนเปลี่ยนจากหน้าเฟซเป็นเกมส์แคนดี้งี่เง่าที่ยูคยอมไม่เคยเล่นผ่านสักที

จนไม่ทันเห็นสายตาของยองแจกับยูคยอมที่สบตากันแล้วส่งยิ้มล้อเลียนมาให้ ก่อนเพื่อนตัวใหญ่จะพูดขึ้นมาอีกรอบ

“อืม ก็คงจะเพื่อนในกลุ่มแหละ เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยนะ พี่คนนั้น..อ่า พี่มินอะ นายรู้จักใช่ไหม”

“ใช่ๆ วันก่อนฉันก็เห็นเขาไปทานข้าวด้วยกันสองคนนะ” เสียงยองแจย้ำมาอีกรอบ

ผมเม้มปากเล็กน้อยพร้อมหัวคิ้วที่ขมวดก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาด้วยวายตามุ่งมั่น

“ก็ดีแล้วนิ! แล้ววันนั้นบอกว่าจะไม่มีแฟนจนกว่าจะเรียนจบ เหอะ! โกหกกันชัดๆ ฮึ่ย ไม่เอาละๆ จะเลิกชอบพี่มาร์คแล้ว!”

“ฮ่าๆๆๆ เขาอาจจะไม่ใช่แฟนกันก็ได้นะ ไปถามเลยไหม กลุ่มพี่เขาอ่านหนังสืออยู่ข้างนอกนี้เองนะ”

“ไม่เอาหรอกยูคยอม นายก็รู้ว่าฉันไม่กล้า แค่มองหน้ายังทำไม่ได้เลย”

ผมรู้ว่าพี่เขาอยู่ข้างนอก ก็ตอนออกไปซื้อของกับยูคยอมเมื่อกี้เกือบจะแจ็คพ็อตเจอจังๆไปแล้วดีที่ไหวตัวทันแล้วถอนหลังออกมาทันที่พี่เขาจะเห็น

“เขาก็คงเป็นแฟนกันจริงๆนั้นแหละ ไม่งั้นจะไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆทำไมละ แต่ว่า...อ่า ฉันก็ไม่อยากคิดไปเองหรอก! ถามพี่แจบอมดีกว่า สงสัยอะ” ผมบ่นหงุงหงิงกับตัวเองไปก่อนจะนึกถึงพี่รหัสของผมได้

“ฮ่าๆ เอาสิถามเลย จะได้รู้อะไรๆกลับมาบ้าง”

ผมเงยหน้ามามองหน้ายูคยอมอย่างสงสัยแต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร ก่อนจะเปิดโปรแกรมไลน์เพื่อคุยกับพี่รหัสตัวเองทันที

‘ พี่แจบอมๆ พี่มาร์คเป็นแฟนกับพี่มินออ‘

‘ ถ้าใช่จะได้เลิกชอบแล้วไปชอบพี่หวังแทนละ‘

‘ 555555‘

ผมพิมพ์ด้วยความรวดเร็วปนตลกเล็กน้อยแล้วกดส่งไปทันที ยังไม่มีสัญญาณว่าพี่รหัสผมจะตอบกลับมาก็ปิดมันลง แล้วผมก็ต้องทึ่งหัวตัวเองอีกครั้งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าพี่รหัสผมมันก็กลุ่มเพื่อนพี่มาร์คนี้หว่า งั้นก็แสดงว่านั่งอยู่ด้วยกันข้างนอกนี้ดิ โฮฮฮฮฮฮ แบมแบมอยากจิครายถ้าพี่แจบอมเอาให้พี่มาร์คดูละ แบมแบมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

ตือ ดึ่ง!

เสียงสัญญาณว่ามีคนตอบกลับมา ทำให้ผมรีบเปิดดูด้วยความตื่นเต้นก่อนจะเกือบกรี้ด(?)ออกมาเมื่อพี่แจบอมนั้นตอบกลับมาแล้ว

‘ ไม่ใช่ๆ มาร์คมันแค่ไปช่วยทำงานให้มินเฉยๆ ไม่ใช่แฟน‘

ผมมองมันด้วยความชั่งใจเล็กน้อยว่าควรเชื่อดีไหม แต่ปากนี้สิมันจะยกยิ้มทำไมนะ

‘ ไม่จริงหรอก แบมไม่เชื่อ พี่แจบอมชอบโกหก‘

ถึงผมจะพิมพ์ตอบกลับไปแบบนั้น แต่ในใจตอนนี้มันเชื่อไป80เปอร์เซ็นต์แล้วครับ

‘ เอ้า คุยกับไอมาร์คเลยไหม มันนั่งข้างๆพี่เนี่ย‘

‘ ไม่ๆๆๆๆ ไม่ต้องนะพี่แจบอม ฝันดีๆ แบมไปละ ไม่กวน 5555‘

แล้วพี่แจบอมก็ไม่ได้ตอบกลับมาแต่มันก็ขึ้นว่าอ่านแล้ว ผ่านไปหลายนาทีผมก็คิดว่าพี่มันคงจะไม่ตอบอะไรแล้วจึงเก็บมือถือเครื่องหรูลงก่อนจะมีสัญญาณไลน์เข้าอีกครั้งตอบกลับมาให้ผมเปิดดู

‘555555555555555555‘

อะไรของพี่มันนะ

....

..

.

“แบมแบม ไปนั่งอ่านหนังสือที่ร้านกาแฟ ใต้ตึกคณะกันใกล้ห้องสอบด้วย ขี้เกียจเดินไปกลับหอวะ”

เสียงไอยักษ์ยูคยอมเอ่ยออกมาก่อนจะดึงผมให้เดินตามมันไปทันทีหลังจากที่เพิ่งเรียนช่วงเช้าเสร็จ ถ้านะทำแบบนี้ไม่ต้องถามก็ได้นะ

“เออๆ รู้แล้วไม่ต้องดึงก็ได้ ฮู่ว ขาก็ยาวกว่าไม่สงสารคนขายาวไม่เท่าเลย”

“ฮ่าๆ ช่วยไม่ได้ นายมันตะ..โอ้ย! แบมแบมแค่นี้ต้องตบปากออ”

ใช่ครับ ก่อนที่คำๆนั้นจะออกมาผมก็กระโดดตบปากมันไปทีแล้วเดินหนีมันเลยครับ ก่อนจะหันไปแลบลิ้นใส่แล้ววิ่งทันทีที่มันทำท่าจะแก้แค้นผม

“แฮกๆ พอๆ...เหนื่อย  ถึงร้านแล้ว อะ”

“แฮก เหนื่อย..นายจะวิ่งหนีฉันทำไม ฉันก็ต้องวิ่งตามเลย อ้าว แล้วหยุดทำไม ไม่เข้าร้านอะ”

“คนเต็มร้านเลย ยูคยอมไม่มีที่เลย เราจะไปไหนกันดี กลับหอไหม?”

ผมพูดไปพรางมองหาที่ไปพรางก็ยังไม่เห็นมีที่ว่างสักที่ หัวคิ้วขมวดด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย ร้อนก็ร้อนแถมยังเหนื่อยเพราะวิ่งมาอีกร้านก็ไม่มีที่รู้งี้กลับห้องไปอ่านหนังสือรอสอบดีกว่าเชื่อยูคยอมมัน

“ไม่เอาอะ ขี้เกียจเดินกลับ ไปอ่านหน้าตึกก็ได้ตอนวิ่งมาเห็นมีที่ว่างอยู่ ปะ”

“เอางั้นก็ได้”

...

..

.

ขณะนั่งอ่านไปสักพักผมก็เริ่มรู้สึกแปลกๆเหมือนมีคนจ้องมาตลอดหันซ้ายหันขวาก็ไม่มีใคร ตาขวาก็กระตุกแปลกๆแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากอาจเพราะเมื่อคืนนอนดึกไปวันนี้ยังมีเรียนเช้าก่อนสอบอีกอาจจะเบลอไปหน่อย จึงอ่านไปเล่นโยกเก้าอี้ไปตามคนที่กำลังจะสติแตกจากการอ่านหนังสือสอบมากไปนั้นเอง

“นี้ แบมแบมเลิกโยกเก้าอี้แล้วนั่งอ่านดีๆได้แล้วหน่า จะได้เวลาสอบแล้วนะ อะ..หึหึ”

“หัวเราะอะไรของนาย แล้วฉันก็อ่านเสร็จไปหลายระ..” 

“น้องแบมอ่านหนังสือสอบหรอ?”

กึก

“....................................................คะ ครับ สวัสดีครับพี่มาร์ค..” บ้าไปแล้ว! พี่มาร์คมาตอนไหนนะ นี้ใช่ไหมสาเหตุที่ยูคมันหัวเราะนะ อ่า..อย่ายืนใกล้ๆผมมากสิเดี๋ยวก็เห็นหมดว่าหน้าผมแดงขนาดไหน

“อ้าว พี่มาร์ค หวัดดีครับ ทำไรมาเนี่ย”

เสียงไอ่ยูคมันทักทายพี่มาร์คที่ยืนข้างๆผม แต่ผมก็ทำได้แค่ก้มหน้าก้มตางับปากตัวเองไม่ให้ยิ้มมากไปกว่านี้มีเหลือบมองคนข้างๆบ้างแต่พอเห็นว่าอีกคนมองมาก็ก้มหลบทันทีเป็นแบบนี้จนพี่แจบอมเดินเข้ามา

“อ้าว ว่าไงแบม มีสอบหรอ ให้มาร์คมันสอนได้นะ คนเนี่ยท๊อปทุกวิชา ฮ่าๆๆๆ”

“หวัดดีพี่แจบอม เออ..ไม่เป็นไรหรอกผมเกรงใจเดี๋ยวก็ไปสอบแล้ว” ใจจริงผมก็อยากให้พี่เขาสอนนะ แต่แบบมันเขินอะ พ่อจ้าแม่จ้าแบมเขินพี่มาร์ค ต้วน คนหล่อหัวแดงข้างๆนี้จังเลย >////<

ฟุบ

“งั้นตั้งใจสอบ ทำให้ได้คะแนนดีๆนะ” สัมผัสอุ่นๆบนหัวนั้นพร้อมกับหน้าพี่มาร์คที่ก้มลงมองหน้าผม ทำให้ผมผงะไปเล็กน้อย แทบจะทันทีที่รู้สึกได้ว่าหน้าตัวเองร้อนแค่ไหนพร้อมจังหวะของก้อนเนื้อในอกที่มันเต้นแรงเร็วซะผมกลัวคนตรงหน้าจะได้ยิน

“คะ..ครับ ./////.”

 “หึหึ”

“งั้นพวกพี่ไปละนะ ตั้งใจสอบนะทั้งคู่ เฮ้ย! มาร์คไปเหอะ ดูหน้าน้องมันบ้างจะระเบิดแล้วเนี่ย ฮ่าๆ”

เสียงแซวจากพี่รหัสตัวดีทำให้แบมแบมหันไปค้อนขวับส่งสายตาเคียดแค้นไปให้ทันที  งืออออ ถึงพี่มาร์คจะรู้หรือไม่รู้ว่าแบมแบมชอบแต่มันใช่เรื่องมาแซวกันต่อหน้าแบบนี้ปะ แบมเขินพี่ต้วนนะ .////.

“หึหึ พี่ไปละ ไม่กวนเราละ ปะแจบอม”

“ครับ..”




ผมก้มหน้าตอบกลับไปหางตาก็เห็นทั้งสองคนเดินออกไปแล้วจึงเงยหน้าขึ้นมาเห็นสายตาล้อเลียนที่ส่งมาจากเพื่อนสนิทที่นั่งตรงข้าม

แต่ก่อนที่ผมจะได้ว่าอะไรยูคยอมที่ส่งสายตาล้อผมมาไม่เลิกก็มีเสียงฝีเท้าจากคนที่เพิ่งเดินออกไปเมื่อครู่วิ่งกลับมา

“เอ่อ...พี่มาร์คลืมอะไรหรอครับ”

“เปล่าครับ พี่แค่จะบอกอะไรแบมสักหน่อย”

“?”

“แจบอมมันไม่ใช่คนชอบโกหกหรอกนะครับ แบมแบม J”

“ห๊ะ?”

“ฮ่าๆ พี่ไปละ”

แล้วพี่มาร์คก็วิ่งออกไปทันทีปล่อยให้ยูคยอมมันสงสัยกับคำพูดของพี่มาร์คและท่าทางของผมที่ตอนนี้ก้มหน้าคางชิดอกกำมือแน่นพร้อมกัดริมฝีปากตัวเองแทบจะหลุดเพื่อกลั้นยิ้มไม่ให้มันออกมามากกว่านี้ คำพูดที่ทำให้ผมนึกถึงเรื่องเมื่อคืน เรื่องที่ผมคุยไลน์กับพี่แจบอม

‘ ไม่จริงหรอก แบมไม่เชื่อ พี่แจบอมชอบโกหก‘

งืออออออออ >/////////< พี่มาร์คต้องการอะไรจากแบมแบม พ่อครับแม่ครับ แบมแบมคิดว่าพ่อกับแม่ต้องมาขอพี่มาร์คให้แบมแบมแล้วละครับ ♥

`Snoωωhite™