ฉันอีกคน

เนื้อเรื่อง

ฉันอีกคน
18 ม.ค. 2551, 21:02 น.

ณ ห้วงนาทีของราตรีกาล ฉันยังคงจดจําเรื่องราวได้ทุกอย่างสําหรับช่วงเวลาที่หวนเลยไป ฉันมีโอกาศที่ได้ไปเที่ยวในที่เจริญและที่ๆนับถือวัตุถุเป็นพระเจ้า นี้เป็นครั่งแรกของฉันในรอบสองปีกว่าๆแล้ว ฉันไม่คุ้นเลยกลับบรรยากาศแบบนั้น ฉันคิดเสมอในใจว่าก็แค่ผ่านคืนนี้ไปก็เท่านัน้เอง " บรรยากาศในเมืองที่ไม่เคยหลับไหล แสงไฟตามถนนที่ส่องลงมาเสมือนแสงอาทิตย์สาดลงบนพระสุธาดูเจิดจ้าสดใส เมืองที่มีแค่รูปทรงสี่เหลี่ยมและดวงไฟ เมืองที่พงไพรเป็นสิ่งจําลอง" นั่งรถมา ไม่กี่อึดใจฉันก็มาถึงซะที ฉันลงจากรถและก็เริ่มสํารวจบรรยากกาศระแวกนั้น ฉันอุทานในใจ " มันไม่คุ้นเลยสําหรับฉัน" เหล้าแก้วแล้วแก้วเล่าค่อยช่วยทําให้ฉันคุ้นกับทีที่ธรรมชาติโดนขืนใจมาก ขึ้น แอลกอฮอลเริ่มไล่ต้อนให้ฉันจนมุมไปทุกที ณ เสี้ยวเวลาของการรําเมรัย ฉันพลันเข้าใจอะไรบางอย่างดีขึ้น อุดมการณ์ของบุคลอันเป็นตำนานในโลกยุคที่มนุษย์เราเข้าถึงนี้ต่างมี่ช่วง เวลาของการใช้ชีวิตที่แตกต่างกันแล้วไยเล่ามนุษย์ธรรมดาที่ต้องพึ่งปัจจัย สี่อยู่ในปัจจุบันขณะจึงต้องเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แต่ที่แน่นอนใจเหลือเกิน มันไม่ใช่ตัวฉันแน่ หลายคนที่ฉันรู้จักต่างมีความต้องการและความสุขที่แตกต่างกัน แต่ ณ จุดๆนั้นที่ฉันเข้าใจสภาวะ ณ เพลานั้นว่า หนึ่งในสิ่งที่ผู้คนใช้เป็นเหตุผลหลักในการตัดสินใจการกำหนดเส้นทางเดิน ชีวิตคือความสบาย ความสบายในที่นี้หมายถึงทุกอย่างที่ผู้คนยอมทําเพื่อชีวิตเพราะมันคือ หน้าที่ที่ต้องกระทํา ซึ่งมีผลตอบสนองที่จะได้มาซึ่งความรัก
 ฉันควรจะทำไงดี  หากวันหนึ่งฉันต้องเจอเข้ากับชีวิตจริง
 


                                                        หลับตาเถอะหลับฝัน
                                                    ..................   แด่ฉันอีกคน.                              ทีฆทัศน์