พระที่คุณมองข้าม - พระที่คุณมองข้าม นิยาย พระที่คุณมองข้าม : Dek-D.com - Writer

    พระที่คุณมองข้าม

    โดย dokmaijan

    เป็นสิ่งที่เรามองข้ามจริงป่าวลองอ่านดู

    ผู้เข้าชมรวม

    238

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    238

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    1
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  17 ส.ค. 49 / 22:12 น.


    ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
       มีชนบทแห่งหนึ่งในประเทศจีน ชาวนาชาวไร่ล้วนมีอาชีพทำนา ทอผ้าฐานะมั่นคง อยู่อย่างมีความสุข เหนือขึ้นไปบนยอดเขา มีกุฎิพระภิกษุอยู่จำศีลภาวนา เชิงเขามีกระท้อมน้อยหลังหนึ่ง เป็นที่อยู่ของสองแม่ลูก แม่นั้นย่างเข้าสูวัยชรา  แต่พอมีกำลังวังชารับจ้างหาเลี้ยงลูก  บุตรของนางเป็นคนหนุ่ม ไม่เอาการเอางาน ไม่สนใจความเหน็ดเหนี่อย ของมารดาที่ทำงานหนัก แต่ถึงกระนั้นมารดาก็ยังรัก คอยเอาอกเอาใจบุตรอยู่เสมอ
                  วันหนึ่งเขาแลเห็นเพื่อนกราบพระพุทธรูป ก็นึกในใจว่าการที่เพื่อนของเขาฐานะดีคงเป็นเพราะหมั่นกราบไหว้พระพุทธรูป  เย็นวันนั้นจึงขึ้นไปบนเขา เข้าไปนมัสการขอพระพุทธรูปจากพระภิกษุที่พำนักอยู่บนยอดเขา เพื่อเอาไปไหว้บูชาที่เรือนหวังจะได้มั่งคั่งเหมือนคนทั้งหลาย พระภิกษุได้ฟังจึงกล่าวว่า  " ฟังก่อน เหม็ง  เจ้าจะแก้จนด้วยการกราบไหว้พระนั้นไม่สำเร็จดอก  ป่วยการเปล่าในเมื่อเรือนของเจ้าก็มีพระอยู่แล้ว จงเคารพบูชาท่านเถิด เจ้าจะจำเริญ"  เหม็งได้ฟังก็ฉงง  อุทานว่า  " ที่บ้านกระผมไม่เคยมีพระซักองค์ กระผมยากจนหนักหนา อยากได้ไปบูชากับเขาบ้าง "  พระภิกษุยังคงยืนกรานว่า "กลับไปเถิดเหม็ง พระเฝ้ารออยู่ที่บ้านแล้ว กลับถึงบ้านคืนนี้ เมื่อเจ้าเคาะประตู ท่านจะออกมาเปิดรับเจ้าอย่างรีบร้อน ผลีผลามเสียจนใส่รองเท้ากลับข้าง เสื้อที่สวมก็กลับด้านนอกอยู่บ้านใน"  เหม็งได้ฟังก็สงสัยยิ่งนัก นมัสการลาพระภิกษุรีบกลับ  ฝ่าน้ำค้างและลมหนาวมาตลอดทาง กว่าจะถึงประตูบ้านก็เปียกโชก ทันทีที่เขาเคาะประตูกระท่อม ผู้ที่เปิดประตูรับเขา คือมารดา ของเขานั่นเอง  เหม็งสังเกตเห็นนางสวมรองเท้ากลับข้าง เสื้อที่ใส่ก็กลับ พอเห็นลูกชาย นางก็เอ่ยขึ้นว่า " เหม็งลูกหายไปใหนมา แม่เป็นห่วงกลัวลูกจะเป็นอันตราย แม่ตั้งตาคอยตั้งแต่หัวค่ำ จนดึก อ้าวนั่นลูกเปียกปอนไปหมดทั้งตัว ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียแล้วไปผิงหน้าไฟ เจ้าหิวไหม แม่จะไปเอาข้าวมาให้กิน"  กระแสเยงที่หลั่งออกมานั้นนุ่มนวลนัก เปื่ยมด้วความรักความห่วงใย ความเมตตาปราณี อย่างบริสุทธ์ใจ เขาหวลคิดถึงคำพูดของพระภิกษุบนยอดเขาก็ประจักษ์แจ่มแจ้งในบัดดลนั้นเองว่า  มีพระอยู่ใกล้ตัวแต่อ้อนแต่ออก แต่เขาเองละเลยกลับไม่คิดเอาใจใส่ แม่เท่านั้นที่เสียสละให้ลูกได้ ทั้งชีวิตมุ่งหวังให้ลูกมีความสุขความเจริญ แม่เป็นผู้มีแต่ให้ ไม่หวังสิ่งตอบแทน มีแต่ตัวเรานี้ จะรับจะเอาท่าเดียว
                        นับตั้งแต่นั้นมา เขาก็บำเพ็ญตนอย่ใน โอวาท เทิดทูนบูชาเคารพมารดา เหนือสิ่งอื่นใด

      นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      คำนิยม Top

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      คำนิยมล่าสุด

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      ความคิดเห็น

      ×