คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : เผชิญหน้าบอสกลาง ผู้กล้าทั้งหลายจงระวัง! อะไรนะ โพชั่นหมด แถมติดพิษอีก!
สำหรับเตเต้แล้ว การเข้าไปที่ปราสาทโซเฟียครั้งนี้ถือได้ว่าขาดทุนเสียยิ่งกว่าตอนที่พระราชาบางประเทศแอบปั่นค่าเงินโดยการลดค่าความบริสุทธิ์ของแร่เงินเสียอีก ต้องการจะสืบข้อมูลเกี่ยวกับเจ้าพวกสิบแปดมงกุฎงั้นหรือ ? ฝันไปเถิดท่านผู้เจริญที่มาจากเกาะหอยกาบ หล่อนถูกใช้แรงงานเยี่ยงทาสเกือบตลอดทั้งวันจนแม้แต่สาวแก่นแก้วเช่นเจ้าหญิงเตเต้ก็มีวันหมดแรง เพราะฉะนั้นเตเต้จะมีเวลาไปเที่ยวเตร่เที่ยวสืบเสาะข้อมูลเหมือนในนิยายที่เคยอ่านเสียที่ไหนกันเล่า
นอกจากงานอันแสนหนักหน่วงแล้ว เตเต้ยังต้องเจอขุมนรกที่รอคอยเมื่อตอนกลับถึงที่พัก
“เตเต้คะ ! เตเต้สัญญาไว้แล้วไม่ใช่หรือคะว่าจะไม่ทำอะไรบุ่มบ่ามน่ะ”
“ยายเบื๊อกเอ้ย ! เธอจะทำให้ฉันปวดหัวไปอีกนานแค่ไหนกันเนี่ย !”
เสียงประสานของสองสาวงามอาจทำให้ชายหนุ่มผู้มีรสนิยมพิศดารต้องขึ้นสวรรค์ทั้งเป็น เพียงแต่ว่าองค์หญิงเตเต้หาได้เป็นทั้งชายหนุ่มหรือมีรสนิยมพิศดาร ดังนั้นมันจึงเป็นนรกดี ๆ นี่เอง
ท่าทางของเมลิซซ่ายังคงเหมือนเดิมทุกครั้งที่เตเต้ก่อนปัญหา อารมณ์รุนแรงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใยและความโกรธเกรี้ยวปลดปล่อยออกมาอย่างซื่อตรงจากทั้งสายตาและสีหน้า แม้แต่ซีเรียเองก็มีสีหน้าโกรธแบบที่เตเต้ไม่ได้เห็นมานานแล้ว... น่าจะเป็นตั้งแต่ตอนที่แอบไปเล่นไล่จับกับฉลามเจ้าถิ่นโดยไม่บอกซีเรียเมื่อหลายปีก่อน
เตเต้ไร้หนทางจะต่อต้านหรือแก้ตัวเมื่อเผชิญหน้ากับการรุมยำจากสองทางอย่างไม่หยุดหย่อน
แน่นอนว่างานนี้มีแต่ขาดทุนกับขาดทุน
ทว่าเตเต้ ซีเรีย และเมลิซซ่านั้นก็มิอาจรับรู้ล่วงหน้าได้เลยว่าวิกฤตการณ์อันใหญ่หลวงกำลังจะโหมกระหน่ำอย่างไม่คาดฝัน
เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของพ่อบ้านจมูกเหยี่ยวอีกครั้ง
"ชิ มาทำไมอีกยะ"
เมลิซซ่าบ่นอย่างไม่เกรงใจแขกผู้มาเยือน ทว่าพ่อบ้านจมูกเหยี่ยวผู้เป็นต้นเหตุให้องค์หญิงเข้าไปในปราสาทกลับไม่สนใจท่าทางไม่รับแขกของเมลิซซ่าเลย เขากวาดสายตาสำรวจในห้องพลางถามเมดผมเงินอย่างไม่ยี่หร่ะว่า
"นี่แน่ะ จำได้ไหมว่าวันก่อนที่ผมมายืมตัวลูกเจี๊ยบนะ มีเด็กที่ชื่อเตเต้อยู่ด้วยใช่ไหม"
"เฮ้ เฮ้ แอบเอาเด็กของฉันไปทีแล้วยังจะกล้ามาถามหากับฉันอีกนะ"
ดูเหมือนว่าเสียงตำหนิของเมลิซซ่าจะไม่ผ่านเข้าหูชายดังกล่าวเลย เมื่อสายตาของเขาได้พบกับเจ้าหญิงเตเต้เสียที
"อ้า อยู่ที่นี่เอง หาตัวเธอมาตั้งนาน"
"นี่คุณ ! ฉันบอกแล้วว่า —"
ก่อนที่เมลิซซ่าจะได้พูดจบ พ่อบ้านจมูกเหยี่ยวก็ได้ยื่นม้วนจดหมายตีตราวิทยาลัยโซเฟียให้ราวกับเป็นดาบประกาสิทธิ์ชี้หน้าให้แม่บ้านผมเงินหุบปากเสีย
"ธุระของทางวิทยาลัยน่ะ ช่วยกรุณาอ่านด้วย"
"ของฉัน ?" เมลิซซ่าถามพร้อมกับรับม้วนกระดาษมาอย่างงง ๆ
"เปล่า ของแม่หนูคนนั้นต่างหาก"
พ่อบ้านจมูกเหยี่ยวขยับศีรษะเป็นการชี้ไปยังเตเต้ที่ยืนอย่างสับสนไม่เข้าใจกับสถานการณ์ในตอนนี้เสียเท่าไหร่
ระหว่างที่เมลิซซ่ากำลังขมวดคิ้วอ่านจดหมายอยู่นั้น ซีเรียที่ยืนอยู่ด้วยก็ก้าวเข้ามาหาพ่อบ้านจมูกเหยี่ยวพร้อมกับสอบถามธุระของเขาที่มีต่อเจ้านายของหล่อน
"แล้วไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรกับเด็กคนนี้หรือคะ ?"
ในตอนแรกพ่อบ้านจมูกเหยี่ยวมีท่าทางเหมือนจะไม่พอใจที่หลายต่อหลายคนต่างมายุ่งวุ่นวายกับงานธุระของเขาเหลือเกิน แต่พอเป็นว่าเป็นสาวสวยอย่างซีเรียแล้ว ท่าทีของเขาก็กลับกลายเป็นสุภาพขึ้นมาทันที
และคำตอบของชายผู้นี้ก็ทำให้เตเต้ต้องอ้าปากหวอ และซีเรียต้องยกมือขึ้นป้องปากด้วยความตกใจ
“อ๋อ ก็เจ้าชายของอาณาจักรข้าวเจ้าที่เป็นนักเรียนของทางวิทยาลัยส่งจดหมายอย่างเป็นทางการระบุว่าขอตัวเด็กนั่นเป็นคนรับใช้ประจำตัวนะ ผมเองก็ต้องตามหาตัวเธอซะให้วุ่นเลยล่ะ ไม่มีใครรู้จักชื่อที่ว่านี่สักคนจนผมจำได้แค่ลาง ๆ ว่ายืมตัวมาจากทางนี้ นี่ต้องรีบนั่งเรือมาหาเลยนะเนี่ย ยังปวดหลังไม่หายเลย”
@@@@@@@@@@@@@@@@
Edit Log: Sept 19th, 2008: จบตอน
Edit Log: Sept 26th, 2008: เติมรูป
Edit Log: July 6th, 2011: มหกรรมรีไรท์
Edit Log: April 29th, 2013: รีไรท์ ลบบทของเอนริก้าออก
ความคิดเห็น