คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : P O S E ❥ 4 | Date
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
Date
HUNBIN TALK:
@KJ Amusement Park
เดท…ซะที่ไหนกันเล่า!
“มาทำไมกันเนี่ย?” ผมหันไปมอง ‘บุคคลไม่ได้รับเชิญ’ เรียงตัว คิมจีวอน ซงยุนฮยอง คิมดงฮยอก กูจุนฮเว จองชานอู จองจินฮยอง นัมแทฮยอน คังซึงยูน คิมจินอู รวมถึงอีซึงฮุนด้วย ทุกคนกำลังยืนทำหน้าแป้นแล้นอยู่หน้าสวนสนุกพลางส่งสายตายียวนให้ผม
แม่งมากันทำไมเยอะแยะวะครับ!
“จินฮวานชวนมา” ทุกคนตอบออกมาพร้อมกัน ผมหันขวับไปมองคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆ ทันที จินฮวานหัวเราะออกมาน้อยๆ เมื่อเห็นหน้าตาที่บูดบึ้งของผมก่อนจะเอ่ยเสียงใสที่แฝงแววขบขันเล็กๆ อยู่ในที
“ก็คิมจีวอนเป็นเจ้าของสวนสนุก” คนตัวเล็กชี้ไปที่ไอ้จีวอนก่อนจะขยับชี้เรียงคนและเริ่มร่ายให้ผมฟัง “ส่วนยุนฮยองเป็นแฟนจีวอน ดงฮยอกมีร้านอาหารอยู่ในสวนสนุก จุนฮเวมา…ทำไมไม่รู้ ชานอูมาคอยซื้อของ จินฮยองมาช่วยชานอู แทฮยอน ซึงยูน เฮียจินอู แล้วก็เฮียซึงฮุนมาเที่ยว จบนะJ”
ผมจะไม่เข้าใจก็ตรงไอ้จุนฮเวนี่แหละ
ผมพยักหน้ารับอย่างเซ็งๆ จินฮวานยกยิ้มหวานวาดขึ้นบนใบหน้าหวานก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ผมและเลื่อนหน้าเข้ามากระซิบข้างหูผมด้วยน้ำเสียงยียวน
“ก็บอกแล้วไงครับว่า ‘ไม่ใช่เดท’~J”
กร๊าซซซซ จะมีวันไหนที่เขาไม่ทำผมประสาทเสียบ้างเนี่ย!
2 ชั่วโมงต่อมา
“ตกลงพี่คิดเรื่องเพลงได้บ้างหรือยัง?” ผมถามพลางยื่นขวดน้ำในมือให้คนตัวเล็ก ตอนนี้ไอ้พวกนั้นแยกย้ายกันไปเดทแต่ละคู่หมดแล้วล่ะครับ ไอ้จีวอนกับพี่ยุนฮยองก็หวานซะจนมดขึ้น ไอ้จุนฮเวก็ทะเลาะกับดงฮยอกจนน่ารำคาญ ชานอูกับจินฮยองก็ตื่นเต้นจนเกินเหตุ ส่วนเฮียๆ ทั้งหลายก็น็อกดาวน์เพราะเครื่องเล่นไปแล้วล่ะครับ เฮ้อ ผมล่ะปวดหัวกับพวกมันจริงๆ -____-
“ก็นะ พี่อยากทำเพลงที่ดูสดใส” จินฮวานรับน้ำในมือผมไปดื่ม ใบหน้าใสขึ้นสีแดงระเรื่อเพราะฤทธ์แดดแรงๆ นี่ ผมถอดหมวกที่สวมอยู่ก่อนจะใส่มันให้กับคนตัวเล็ก จินฮวานขยับหมวกเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้ามองผม
“แดดร้อน หน้าแดงหมดแล้ว” ผมเอ่ยเบาๆ พลางเสมองทางอื่น ไม่รู้ทำไมใบหน้าแดงๆ ของอีกคนถึงทำให้ใจผมเต้นแรงได้มากขนาดนี้
ผมลืมเล่าสินะว่าวันนี้จินฮวานน่ารักมากขนาดไหน ปกติผมเห็นแต่ใส่เสื้อเชิ้ตขาวทับสูทดำชุดของคิมอะคาเดมี (เคยเห็นใส่ชุดอื่นก็วันที่คลับ) แต่วันนี้เขากลับอยู่ในชุดเสื้อยืดแขนยาวพับแขนสีชมพูสดใสกับกางเกงยีนขาดๆ สีขาว ยิ่งบวกกับหน้าใสที่แดงระเรื่อนิดๆ เพราะแรงแดด กับหมวกสีขาวที่ผมเพิ่งใส่ให้เขาเมื่อกี้ ตอนนี้มันทำให้เขาเหมือนมาสคอตน่ารักๆ ของสวนสนุกนี่เลย
“ฮันบิน” เสียงใสปลุกให้ผมตื่นจากภวังค์ จินฮวานกระชับหมวกบนศีรษะของตัวเองให้แน่นขึ้นก่อนจะส่งยิ้มน่ารักๆ ให้ผม
“ขอบคุณสำหรับหมวกนะครับ”
“…ครับ”
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำให้ผมเผลอตอบรับเขาอย่างว่าง่าย คนตัวเล็กยิ้มกว้างมากขึ้นให้ผมก่อนจะดึงมือผมไปจับไว้ ซึ่งผมเองก็ไม่ได้ขัดขืนเขาเหมือนทุกที เพราะรอยยิ้มนั่นหรือเปล่านะ…
“เราไปขึ้นชิงช้ากันเถอะ”
“อืม”
…ใช่ เพราะรอยยิ้มสวยๆ นั่นแน่ๆ
“กำลังจะไปขึ้นชิงช้ากันหรอ?” เสียงทุ้มส่งผลให้ทั้งผมและจินฮวานหันไปมองข้างหลัง จุนฮเวเลื่อนสายตาลงต่ำมองมือของจินฮวานกับผมที่จับกันอยู่ เห็นแบบนั้นผมเลยรีบดึงมือออกจากมือเล็ก จินฮวานขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
“อื้อ ใช่แล้ว พวกเรากำลังจะไปขึ้นชิงช้าน่ะ” จินฮวานตอบกลับจุนฮเวด้วยรอยยิ้มสดใส
“สองคน?” จุนฮเวขมวดคิ้ว แต่ริมฝีปากกลับเหยียดยิ้มร้ายขณะมองมาที่ผมด้วยแววตาจับผิด ไอ้บ้านี่มันกำลังทำอะไร
“ก็คนอื่นๆ ไม่อยู่นี่นา” อีกครั้งที่จินฮวานเอ่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงใสๆ จุนฮเวละสายตาจากผมไปมองหน้าคนตัวเล็กก่อนจะส่งยิ้มให้
“งั้นผมก็ไปด้วยได้สินะครับ พี่จินฮวานJ”
ไอ้เวรจุนฮเว มันกำลังจะทำอะไรของมันวะ!
“แน่นอนอยู่แล้ว”
…!!!
ไม่รู้ทำไม แต่เสียงใสๆ และคำพูดเพียงแค่คำเดียวของคนตัวเล็กทำให้ผมเหมือนโดนค้อนปอนด์หนักๆ ฟาดหัวไม่มีผิด จุนฮเวหยักยิ้มมุมปากส่งให้ผมก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าไปยิ้มหวานให้คนตัวเล็กแทน ผมเผลอกำมือแน่นด้วยอารมณ์หงุดหงิด ความคุกกรุ่นประทุขึ้นในใจจนผมเผลอกระแทกเสียงใส่คนตัวเล็กด้วยอารมณ์
“อยากไปก็ไป ฉันไม่อยากขึ้น”
“ฮันบิน?” จินฮวานขมวดคิ้วงงๆ ก่อนจะเรียกชื่อผมด้วยน้ำเสียงสงสัย
“ผมไม่อยากขึ้น พี่ไปขึ้นกับไอ้จุนฮเวเถอะ”
“แต่พี่ชวนเราแล้วนะ”
“ถ้าไอ้ห่านมันไม่อยากขึ้นก็ปล่อยมันเถอะครับ ไปกันเถอะพี่จินฮวาน” จุนฮเวเดินเข้ามาดึงมือคนตัวเล็กไปจับไว้ ผมมองมือใหญ่ที่กุมมือเล็กอยู่พลางกัดฟันแน่นอย่างหงุดหงิด บ้าชะมัด! อยากจับมือใครก็ได้อย่างนั้นใช่มั้ย พี่มันง่ายขนาดนั้นนี่นะ
เหอะ คนขี้อ่อย!
“พี่คงไม่อยากใช้มันหรอก” ผมเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะดึงหมวกออกจากศีรษะเล็ก จินฮวานขมวดคิ้วมุ่นหนักกว่าเดิมที่เห็นผมทำแบบนั้น ผมสวมหมวกพลางกดหน้าหมวกให้ปิดบังสีหน้าหงุดหงิดของตัวเอง
“เชิญไปเดทกันให้สนุกเถอะ!” ผมกระแทกเสียงใส่อีกครั้งก่อนจะเดินออกมาให้ห่างจากพวกเขา ไอ้จุนฮเวมันผีเข้าอะไรของมันถึงได้ทำแบบนี้วะ แล้วคนนั้นก็… ฮึ่ย! ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด
ผมเดินออกมาห่างสักนิดก่อนจะเห็นอีกคนที่ยืนอยู่ตรงมุม ไม่ไกลจากที่ผมเดินออกมานัก ใบหน้าใสเปื้อนหยดน้ำตา เห็นแบบนั้นผมเลยรีบเดินเข้าไปหาทันที เขาโผกอดทันทีที่เห็นผม ผมกอดตอบพลางลูบหลังเบาๆ ไหล่ของเขากำลังสั่นพร้อมๆ กับเสียงหวานเอ่ยเสียงสั่นปนสะอื้น
“เฮีย จุนฮเวมันไม่เคยเห็นผมอยู่ในสายตาเลย”
“…ร้องซะให้พอ” ผมพึมพำเบาๆ และลูบศีรษะเขาอย่างปลอบใจ
“ทำไมผมถึงได้เจ็บขนาดนี้ล่ะครับ ...ฮึก”
การแอบรักมันก็ทรมานแบบนี้แหละ…ดงฮยอก
@ Ferris wheel
จริงๆ คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นมันต้องเป็นผมสิ…
ผมเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมผมต้องมาทำตัวเหมือนสะกดรอยตามสองคนนั้น แต่ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่ไม่ห่างจากที่ที่ทั้งสองคนขึ้นชิงช้าไปนัก จินฮวานคว้ามือจุนฮเวให้เดินเข้าไปก่อนที่ชิงช้าจะเริ่มหมุนอย่างช้าๆ ช้า…พอๆ กับจังหวะการเต้นของหัวใจของผม
นึกจะไปกับใครก็ไปได้ง่ายๆ!
ภาพจินฮวานจับจุนฮเวที่หยอกล้อกันทำให้ผมเผลอกำมือแน่นอย่างหงุดหงิด ทั้งๆ ที่เขาบอกกับผมเองว่าจะไม่ไปทำท่าทางแบบนี้กับใครที่ไหน แต่เขาก็ทำมันจนได้ ผมไม่น่าเชื่อคนอย่างเขาเลยจริงๆ เขามันก็ชอบอ่อยไปทั่ว อ่อยไม่เลือก อ่อยได้ทุกคน!
ผมหมุนตัวเดินกลับมาที่ร้านอาหาร ดงฮยอกนั่งอยู่ที่โต๊ะเงยหน้ามามองผมก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะตามเดิม ผมเดินไปนั่งข้างๆ และทำแค่เพียงลูบมือของเขาไปมา ผมอยากช่วยอะไรเขาได้มากกว่าแค่ปลอบใจ แต่ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องทำยังไง ไอ้เวรจุนฮเวมันเป็นบ้าอะไรถึงได้ทำท่าทางเหมือนจะสนใจจินฮวานแบบนั้น แถมยังทำท่าทางเหมือนจับผิดผมอีก
“ดงฮยอกเป็นอะไรหรอ?” เสียงนุ่มๆ ที่ดังขึ้นทำให้ผมเงยหน้าไปมอง พี่ยุนฮยองที่เดินมากับไอ้จีวอนเป็นคนส่งเสียงถามก่อนจะเดินมานั่งอีกข้างหนึ่งของเก้าอี้และยื่นมือมาลูบหัวดงฮยอกเบาๆ
“มันเป็นอะไร?” จีวอนถาม ผมมองตามันก่อนจะตอบ
“จุนฮเวไปกับจินฮวาน” จีวอนพยักหน้าเข้าใจผมในทันที เรื่องที่ดงฮยองแอบชอบจุนฮเวน่ะ พวกเราทุกคนรู้กันหมดแหละครับ แม้แต่ซื่อบื้ออย่างไอ้ชานอูยังรู้เลย มีแต่ไอ้โง่ งั่ง งี่เง่า ประสาทกลับแบบไอ้จุนฮเวนั่นแหละที่ไม่รู้ห่าอะไรเลย ถึงได้เอาแต่ทำร้ายจิตใจของดงฮยอกอยู่เรื่อย
“เพราะแบบนี้ด้วยสินะ เฮียถึงได้นั่งหน้าบูดแบบนั้น” ชานอูที่เดินเข้ามาพร้อมจินฮยองเป็นคน ผมตวัดสายตาไม่พอใจไปมองมัน ชานอูรีบเดินไปหลบหลังไอ้จีวอนทันที
ไอ้เวรนี่มาก็กวนตีนเลย
“ไปซื้อช็อกโก้โคนมาให้กูเดี๋ยวนี้ จองชานอู” ผมออกปากสั่ง ชานอูพยักหน้ารัวๆ ก่อนจะรีบวิ่งออกไป แต่ก็ต้องชะงักเพราะโดนคนตัวเล็กขวางไว้
“ชานอูไม่ต้องไปหรอก ฉันซื้อมาแล้ว” จินฮวานดันหลังชานอูให้กลับมาก่อนจะส่งถุงไอศกรีมให้จินฮยองแจกให้ทุกคน จินฮวานคว้าช็อกโก้โคนในถุงไว้ก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าผมและส่งช็อกโก้โคนในมือให้
“พี่เห็นฮันบินอารมณ์ไม่ค่อยดี ก็เลยซื้อช็อกโก้โคนมาฝาก” คนตัวเล็กว่าพลางพยักเพยิดให้ผมรับช็อกโก้โคนในมือ
“แล้วพี่รู้ได้ยังไงว่าผมชอบกินไอ้นี่” จินฮวานไม่ตอบแต่หันกลับไปมองร่างสูงข้างหลัง ผมมองตามก่อนจะต้องเผลอกัดฟันกรอดอย่างหงุดหงิด
ไอ้จุนฮเว!
“ผมไม่อยากกิน ดงฮยอกเรากลับกันเถอะ” ผมเบือนหน้าหนีจากคนตรงหน้าหันไปหาดงฮยอกก่อนจะแตะมือเขาเบาๆ ผมว่าดงฮยอกเริ่มไม่ไหวแล้ว ถ้าเขาอยู่ที่นี่นานๆ เขาอาจจะร้องไห้ออกมาอีกรอบก็ได้
“ดงฮยอกเป็นอะไร?” เสียงทุ้มๆ ของจุนฮเวส่งผลให้ทั้งผมและดงฮยอกชะงักเท้าทันที ผมจับมือดงฮยอกเบาๆ ก่อนจะเป็นคนหันไปเผชิญหน้ากับจุนฮเว
“อย่าเสือก”
“มึงเป็นอะไร กูเห็นหน้ามึงแดงๆ นะดงฮยอก” จุนฮเวไม่สนใจคำพูดของผม มันเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะคว้าไหล่ดงฮยอกไว้
“หันมา อย่าให้กูเดินไปดูเอง” จุนฮเวพูดออกมาอีกครั้ง ผมเอื้อมมือไปเพื่อจะดึงมือมันให้ออกจากไหล่ของดงฮยอก แต่เจ้าของไหล่กลับหันหน้ากลับมา ส่งผลให้จุนฮเวถึงกับเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าดงฮยอกกำลังร้องไห้ ไหล่เล็กๆ ที่สั่นเบาๆ และมือสั่นๆ เอื้อมมาแตะมือผมเบาๆ เป็นเชิงบอกว่าเขาจะเคลียร์เองทำให้ผมเดินไปยืนอีกฝั่ง
“มึงร้องไห้ทำไม? ใครทำอะไรมึง?” จุนฮเวที่ทำอะไรไม่ถูกได้แต่ถามซ้ำไปซ้ำมา ดงฮยอกกลั้นเสียงสะอื้นของตัวเองก่อนจะทำสิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึงด้วยการฟาดมือลงบนใบหน้าของจุนฮเวอย่างแรง
เพี๊ยะ!
“มึงมันโง่ งี่เง่า!”
เพี๊ยะ!
“มึง…ฮึก ไม่เคยรู้เหี้ยอะไรเลยสักอย่าง”
เพี๊ยะ!
“ไปให้ไกลจากกู…ฮึก”
“….”
“…ออกไปซะทีกูจุนฮเว”
ดงฮยอกเลื่อนมือไปแปะที่หน้าอกตัวเองเบาๆ ก่อนจะหมุนตัวและเดินออกไปทันที ผมเตรียมจะเดินตามออกไปแต่กลับโดนมือเล็กๆ คว้าแขนไว้ ผมหันไปมองก่อนจะเห็นว่าจินฮวานกำลังดึงแขนผม พอผมพยายามที่จะดึงออก เขาก็ลากผมให้ออกไปข้างนอก
“ผมต้องไปดูดงฮยอก” ผมสะบัดแขนทันทีที่เราออกมาข้างนอกแล้ว จินฮวานถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเอ่ยเบาๆ
“เขาไม่ต้องการใครหรอกตอนนี้น่ะ”
“คิมจินฮวาน” ผมเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงจริงจัง จินฮวานมองสบตาผม “พี่จะไปกับใครที่ไหนก็ได้ จะอ่อยใครก็ได้ แต่ไม่ใช่กับกูจุนฮเว”
“พี่ไม่ได้มีอะไรกับจุนฮเว”
“แล้วที่ผมเห็นบนชิงช้านั่นมันคืออะไร!” ผมพูดสวนทันที “ขอเหอะ ผมไม่อยากให้ดงฮยอกรู้สึกเจ็บปวดมากไปกว่านี้อีกแล้ว”
“พี่ไม่ได้มีอะไรกับจุนฮเวจริงๆ ถ้าฮันบินเห็นบนชิงช้าแปลว่าตามเราไปสินะครับ”
“มะ…”
“ไปเดทกันJ”
“ไม่ ห๊ะ??! “
ผมฟังผิดหรือเปล่า?!
ผมอ้าปากค้างพลางมองใบหน้ายิ้มๆ ของจนตรงหน้า ทุกอย่างในหัวตีกันจนมึนไปหมด เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ เดท? เดทหรอ?!
“ไป ‘เดท’ กันนะJ”
เหมือนจะรู้ว่าผมยังงุนงง จินฮวานเอ่ยออกมาอีกครั้งก่อนจะดึงมือผมไปสอดประสานกับมือเล็กอย่าถือวิสาสะ เขาชวนผมเดท ชวนผมเดทในสถานการณ์แบบนี้เนี่ยนะครับ ผมจำได้ว่าเรากำลังเถียงกันเรื่องจุนฮเว ดงฮยอกและเรื่องของเขา แต่อยู่ดีๆ เขากลับชวนผมเดท
ว๊อทททท นี่มันอะไรกันวะครับ!
“คิดนานจัง ไปกันเถอะ” จินฮวานกระตุกมือผมเบาๆ ผมเดินตามเขามึนๆ เห็นแบบนั้นคนตัวเล็กเลยแขย่งปลายเท้าก่อนจะดีดหน้าผากผมเบาๆ
ป๊องงง~
“เหม่ออยู่ได้อ่ะ อยากกินช็อกโก้โคนหรือไง?” คนตัวเล็กชูช็อกโก้โคนที่ติดมามาขึ้นก่อนจะแกะฝาและเลียช็อกโก้โคนในมือ ผมมองตาม จินฮวานหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยื่นช็อกโก้โคนใส่ปากผมอย่างถือวิสาสะ ผมเผลอแลบลิ้นเลียตามสัญชาติญาณ คนตัวเล็กหัวเราะคิกคักทันทีที่ผมยอมกิน เขายืนมือเล็กๆ มาเช็ดคราบช็อกโกแลตที่ติดอยู่ที่ริมฝีปากผมเบาๆ ก่อนจะ…
จ้วบบบ ~
ละ..เลียปลายนิ้วตัวเองหน้าตาเฉย!
“อร่อยเนอะ” เสียงใสเอ่ยอย่างอารมณ์ดี ผมได้แต่ยืนเบิกตากว้างอย่างตกใจ นั่นมัน นั่นมัน…
…จูบทางอ้อม
“ร้อนนน~” อยู่ดีๆ คนตัวเล็กก็บ่นออกมาเบาๆ ก่อนจะเขย่งปลายเท้าอีกครั้งและคว้าหมวกที่อยู่บนหัวผมไปสวม มือเล็กขยับหมวกให้เข้ากับศีรษะตัวเองก่อนจะเงยหน้ามองผมและส่งยิ้มที่โคตรน่ารักให้
“ทีนี้ก็ไปเดทกันเถอะครับJ”
บ้าชะมัด…ผมแพ้รอยยิ้มนั่นอีกแล้ว
To be continued.
ใครขี้เกียจอ่านใหม่ก็อ่านต่อจากรูปจุนจินละกันเนอะ
ยอดแฟบขึ้นไวมากอ่ะ คือปริ่ม 55555555555555555555
แต่อ่านแล้วเม้นหน่อยนะตัวเอง เราอยากเห็นฟีตแบ็คอ่ะ -.-
ขอบคุณคนที่สกรีม เม้น อ่าน แฟบมาก
เวลาอ่านวนคอมเม้นแล้วฟิน 5555555555555555555555
เจอกันในบทต่อไปนะคะ รักนะ มั๊ววววววววววว <3
แท็กเริ่มเงียบแล้วนะตัวเองง แท็กฮันบินคนกากก็มีคนเริ่มแล้วนะ
มาสกรีมกัน มาสกรีมกัน >3<
ติดต่อกันได้ทั้งสองเพจเลยนะคะ
IDOL FIC THAILAND
INDY_LIQUEUR
ทวิตเตอร์ IndyLiqueur
สกรีมลงแท็กที่
#จินฮวานคนขี้อ่อย
เชิญชวนต่อแท็ก
#ฮันบินคนกาก
ความคิดเห็น